Αγαπημένοι 90's Death Metal δίσκοι \m/

Take The Stage
#221

Γαμάτο Death/Thrash σα να παίρνεις Kreator του Pleasure To Kill (το υποδηλώνει και το όνομα) σε συνδυασμό με Morbid Angel του Altars Of Madness:metal::metal:. Το πρώτο που άκουσα από εκείνους:

Dreaming With The Dead

Ωραίο κλασσικό σουηδικό Death metal. Μπράβο και για την περιγραφή :slight_smile:

Μοναδικά φωνητικά αυτό είναι σίγουρο σάπια με ένα δικό τους τρόπο. Και θα συμφωνήσω με το πως περιγράφεις τη μουσική τους. Επίσης γαμώ τα εξώφυλλα.:slight_smile:

Είχα υποσχεθεί μια κριτική στο παρακάτω (ευχαριστώ Κώστα για τη πρόταση)
[B]Resurrection - Embalmed Existence (1993)[/B]

Από τη Florida μας έρχονται τα καλόπαιδα αυτά και παίζουν grooveαριστό, τεχνικό και σε σημεία ατμοσφαιρικό Death/Thrash metal. Όλα αυτά συνδυάζονται τόσο μα τόσο αρμονικά (ακούστε στο ομώνυμο την Thrash εισαγωγή, το ατμοσφαιρικό πέρασμα με τα πλήκτρα, και μετά το αργόσυρτο riff που διαλύει όσους σβέρκους επιβίωσαν από την εισαγωγή) κάτω από μια εξαιρετικά καθαρή για τα δεδομένα της εποχής παραγωγή. Να μη ξεχάσω τα γαμηστερά φωνητικά του Paul DeGolyer που δίνουν χαρακτήρα στο συγκρότημα, καθώς και τα solo που πραγματικά σκοτώνουν. Θα σας φανεί πολύ παράξενη η φωνή του τύπου που κάνει τις εισαγωγές στα τραγούδια τους, ο οποίος αναφέρεται απλώς ως ο Storyteller. Δε γαμιέται. Και πάλι σκίζει το άλμπουμ!
Αγαπημένα τραγούδια: Disembodied, Embalmed Existence, Torture Chamber (μεγάλη λατρεία), Test Of Fate

#222

γουσταρω πολυ death/thrash βασικα. απο καθαρο death πολυ λιγα πραγματα. οποτε θα αναφερω μαλλον τον αγαπημενο μου, το ομονυμο των Deicide. κτηνωδια!

#223

Tσεκρε τοτε αυτους εδω μιας και εισαι του retro/old school ηχου. Ολλανδοι στη καταγωγη οι Nocturn προλαβαν να κυκλοφορησουν αυτο o full length μαναχα, πριν το διαλυσουν ομως ειναι ενας δισκος α) υπεργαματος β) τιγκα στα ριφς γ) επειδη ειναι ενας δισκος του οποιου οι επιρροες ειναι εκδηλες σε thrash/death κυκλοφοριες της περιοδου 95-2000 αλλα και ποιο μετα βεβαια.

#224

no retro ! we hate retro ! :slight_smile:
δυο κομματια που ακουσα ειναι παραπανω απο συμπαθητικα, θα τσεκαριστει περεταιρω, θενξ!

#225

Να ξεθάψω για να αναφέρω ότι οι Ripping Corpse είναι μπαντάρα κι το Dreaming With The Dead σπάει κοκκαλα. Δισκάρα!:smiley: Όπως κι το None So Vile από Cryptopsy!!:smiley: :metal::metal:

#226

ναι και εγω ειμαι σε φαση ακροασεων του none so vile και ειναι πραγματικα πολυ δυνατο! περισσοτερα οταν εχω περισσοτερα να πω :lol:

εντιτ: επισης, ακουω γενικοτερα αυτη την εποχη τα: [B]the spectral sorrows[/B] απο edge of sanity (αρκετα καλο αν και θελω να πιστευω οτι τα επομενα τους θα μου αρεσουν περισσοτερο-βασικα ειναι σχετικα απλο για τα γουστα μου), [B]ophidian wheel[/B] απο septic flesh (εχει μερικες κομματαρες μεσα - στα πιο μακροσυρτα κομματια βαριεμαι λιγο) και [B]with fear I kiss the burning darkness[/B] απο at the gates το οποιο εχει μεν πολυ σαπια παραγωγη αλλα τα τραγουδια δειχνουν αρκετα καλα! νταξει ολα αυτα μελωδιζουν αρκετα αλλα ειναι τιμια αλμπουμ τουλαχιστον!:lol:

#227

Γαμανε και τα τρια !

ΕoS ειναι καταπληκτικοι σχεδον σε ολα τα αλμπουμ τους,οποτε αν δεν σ’αρεσει
αυτο τσεκαρε αλλο.

Το Ophidian Wheel παιζει να ειναι και το αγαπημενο απο τους Septic Flesh.
Η παραγωγη και η ελλειψη drummer πραγματικα το χαντακωνει.

Για ATG δεν μιλαω γιατι εχουν βγαλει μονο αριστουργηματα.

#228

νταξει η παραγωγη μια χαρα μου φαινεραι. ειδικα σε κατι razor blades of guilt νομιζω οτι η παραγωγη τα κανει να ακουγονται τελεια! για τον ντραμερ συνεφωνω…!

#229

Ολα τα αρχικα Septic Flesh θα τα ηθελα με αλλη παραγωγη.

#230

Αυτό εδώ δεν το είπαμε ε?

[B][SIZE=“4”]Desecrator - Subconscious Release[/SIZE][/B] (1991)

Ντάξει δε χρειάζεται να πω πολλά.
Μεταξύ μας τα λέμε, όσοι συχνάζουν σε αυτό το τόπικ θα νοιώσουν μόνο και μόνο βλέποντας το εξώφυλλο… (ναι, Seagrave είναι)

Άγγλοι ξυλοκόποι που έπαιζαν το death metal που μας αρέσει.
Μην ψάχνεστε, αυτός είναι ο μοναδικός δίσκος του συγκροτήματος.

[B]http://www.youtube.com/watch?v=MKQgVrhnlb8[/B]

#231

Προετοιμαζόμενη για το Σάββατο, έπιασα πάλι τα (αγαπημένα μου) ep’s των [B]Sadistic Intent
[/B]
Inpending Doom
Resurrection
Ancient Black Earth

Σε συντομογραφία όλο το μίσος, η μαυρίλα και η επιθετικότητα συμπυκνωμένη σε λίγα riffs. Ακόμη θυμάμαι την ανατριχίλα την πρώτη φορά που άκουσα τη φωνή στην αρχή του [I]Conflict within[/I]…

#232

γρανάζια του Effigy Of The Forgotten + γλιτσα ghouls από το Altars Of Madness = Subconscious Release :wink:

Πολύ ωραίο old school κι σάπιο Death metal που θυμίζει αρχικούς Death/Bolt Thrower η εισαγωγή μου άρεσε πολύ με τα φωνητικά καθώς κι το break με το μπάσο :smiley:

Μένοντας σε Αγγλία θα θελα να μιλήσω για τους Decomposed κι το EP
The Funeral Obsession (1992)

500×506

Αργό κι σάπιο Doom/Death metal που μου φερε στο μυαλό Asphyx κι λίγο τα φωνητικά των πρώιμων Pyogenesis. Το At Rest ισοπεδωτικό κι σάπιο με ένα γαμάτο solo προς το τέλος κι το Spawn Of Maternal Cadaver που τα χει όλα: Thrashάρει ρίχνει ταχύτητες κι γενικά γαμάει! 8)

Tο επόμενο είναι αρκετά πιο γρήγορο κι βαρύ. Είναι οι Epitaph από Σουηδία! Τους πόσταρε στο θρεντ “Limited Editions, Βινυλια, Demo Tapes (που εχουμε / θελουμε)” ο akisb κι μου άρεσε πολύ το εξώφυλλο για το Disorientation demo (εδώ επανέκδοση βινυλίου σαν split με τους Excruciate):

Ταχύτητα, βαρύτητα κι βάρβαρα φωνητικά γνήσιου σουηδικού Death metal! :metal::metal:
Disorientation
Seeds Of Hypocrisy Ενδεικτικά 2 κομμάτια που τσέκαρα :slight_smile:

#233

Γαμάτο το Conflict Within θυμίζει Morbid Angel του Altars στα φωνητικά πιο Thrashαριστούς. Να ρωτήσω κιόλας επειδή είπα για Σουηδικό Death πιο πριν, είχα ακούσει κάτι κομματάκια Grave (Extremely Rotted Flesh, Brutally Deceased) κι θα θελα να ναι οι πρώτοι από τους παλιούς του Σουηδικού Death metal, ποιά άλμπουμ μου προτείνετε? :slight_smile:

#234

Τα 2 πρωτα τους.Μετα συνεχιζεις με προσοχη.Και αφου μιλαμε για Σουηδικο Ντεθ των 90ς ας σου προτεινω και γω μια δισκαρα που θεωρω οτι δεν αναφερθηκε καθολου,το For the Security των Carbonized,μελη των οποιων δημιοργησαν τους γνωστους Therion.Κατι λιγοτερο απο μιση ωρα,αλεθουν τα παντα στο περασμα τους με μια διαολεμενη και διαταραγμενη προσωπικοτητα.Ανησυχοι απο τοτε.Βεβαια προτιμητεα για μενα ειναι τα μεταγενεστερα κατορθωματα τους,μεσω των Therion,ειτε ειναι η δισκογραφια τους πριν το Theli,ειτε μετα.Τεσπα,για δυνατα νευρα/αντοχες(εγω δεν την παλεψα να το ακουσω ολο μονοκοπανια σημερα)

#235

Καιρο εχω να ακουσω Carbonized the truth is.It’s good though!Very good!
Γενικα στην Σουηδια χανει η μανα το παιδι και το παιδι τη μανα
απο κυκλοφοριες,ειδικα στο death metal.Μιλαμε για παρα πολυ πραμα.

Imperium τσεκαρε απο Grave οτι λεει ο dargaard και μετα ερχεσαι και ξαναρωτας
για καμια αλλη μπαντα.Entombed,Dismember,Unleashed και και

#236

Γαμώτο, εμένα οι Sadistic Intent δε μου έκαναν ποτέ κλικ όταν τους είχα τσεκάρει. Είχα και πολλές προσδοκίες, βέβαια, με τόσα που άκουγα/διάβαζα τόσα χρόνια γι΄αυτούς. Παίζει να 'μαι ο μόνος που λέει κάτι τέτοιο, βέβαια. :-s

#237

Δεν δημιούργησαν κάτι εκ του μηδενός. Μεγάλο πράμα οι προσδοκίες, και ως προς αυτό καταλαβαίνω γιατί δεν σε εντυπωσίασαν. Είναι πολύ απλά σταράτο, ευθύ, παραδοσιακό, επιθετικό, σκοτεινό αμερικάνικο death με thrash/black στοιχεία.
Ουσιαστικά αυτό που έκαναν είναι μία πολύ καλή σύντηξη των διάφορων death ήχων όπως διαμορφώνονταν τότε σε ένα λειτουργικό πράγμα, με όλα τα ηχητικά heavy/thrash κατάλοιπα που ήταν ακόμη έντονα τότε αν και σε μεταιχμιακό στάδιο, και τον τρόπο με τον οποίο αυτά πέρασαν και σχημάτισαν (επίσης εκείνη την περίοδο) το πρώτο πρωτόγονο ρεύμα Αμερικάνικου black metal (αν όχι μουσικής τότε τουλάχιστον “feeling”), στο οποίο βάζω μπάντες τύπου von/ πρώιμους morbid angel κλπ.
Εκτιμώ απεριόριστα το ότι δεν αναλώθηκαν σε δίσκους αλλά αρκέστηκαν σε μικρά, συμμαζεμένα και όχι πολύ τακτικά ep-άκια. Και κατάφεραν να δημιουργήσουν κομμάτια πολύ πλούσια σε αναφορές και ταυτόχρονα πολύ απλά και άμεσα σε δομή.

Και γι’αυτό μου αρέσουν οι Sadistic Intent, και προφανώς τα 3 eps που ανέφερα ήταν τα πρώτα που άκουσα, και τα μόνα που εντέλει μου έχουν μείνει.

#238

Και σκεφτόμουν για την ύπαρξη τέτοιου θρέντ τελευταία. Τελικά υπάρχει.

Δεν θα πω κάτι καινούργιο. Τους περισσότερους καλούς δίσκους τους αναφέρατε όλοι και δεν χρειάζεται να τους επαναλάβω. Να μείνω μόνο σε μερικές αγάπες όπως Pungent Stench - Been Caught Buttering, Disincarnate - Dreams…, Autopsy, Demilich - Nespithe, Sinister (Μέχρι το 2000 όλα), Immolation (επίσης όλα μέχρι '00ς). Και πολλά άλλα βέβαια.
Απλά εγώ θα προσθέσω μερικούς δίσκους ακόμη που δεν αναφέρθηκαν (ή δεν παρατήρησα) και νομίζω πως αξίζουν.

Θα ξεκινήσω με μια αγαπημένη μου μπάντα τους [B]Broken Hope[/B] με το δίσκο [B]Loathing[/B] το 1997. Δύσκολος ήχος και φωνητικά. Για μένα σχετικά αδικημένοι και δεν πήραν την προσοχή που άξιζαν. Εκτός και αν είμαι απλά πορωμένη.

Συνεχίζω με [B]Krabathor - Cool Mortification[/B] . Άκουσα πολύ πρόσφατα το δίσκο και πραγματικά μπορώ να πω ότι κόλλησα. Το 1993 ο συγκεκριμένος.

Συνεχίζω με επίσης πάρα πολύ αγαπημένη μου μπάντα που επίσης θεωρώ ότι δεν είναι πολύ γνωστοί. Οι Δανοί [B]Konkhra[/B] που με δυσκολία διαλέγω το [B]Spit or Swallow[/B] και όχι το πρώτο τους :frowning:

Μέτα έχω στο μυαλό μου τους Δανούς επίσης [B]Illdisposed[/B] με το διαμαντάκι [B]Four Depressive Seasons[/B] .

Περουβιανό death metal με τους [B]Mortem[/B] φυσικά με τη δισκάρα [B]Demon Tales[/B]. Και εδώ κρατήθηκα να μην βάλω και το επόμενο τους. Ακούστε το ξέρωγω όσοι δεν έχετε επαφή.

Ένας ακόμη δίσκος που μου έκανε εντύπωση είναι το [B]Hate and Despise[/B] του 1991 των Γερμανών [B]Lemming Project[/B] . Τρομερό χαοτικό death metal.

Σίγουρα θα έχει αναφερθεί (ελπίζω δηλαδή) το [B]World Without God[/B] από [B]Convulse[/B] .

Ένας δίσκος και μια μπάντα πραγματικά βγαλμένοι από το βούρκο. [B]Disciples of Mockery - Prelude to Apocalypse[/B] . To 1999 o δίσκος αλλά πρόλαβα :stuck_out_tongue:

Για το τέλος αφήνω το [B]Vomitory - Raped in Their Own Blood[/B] . Λόγια περιττά, πραγματικά.

Και για ‘σβήσιμο’ θα βάλω ένα τρομερό EP από τους Φινλανδούς [B]Depravity[/B], το [B]Silence of the Centuries[/B] του 1993. Πρόσφατα το ανακάλυψα και δεν γίνεται να είναι τόσο καλό. Με πολύ απλά λόγια!

Και κάτι που ξέχασα και δεν γίνεται να λείπει. [B]Infestdead - JesuSatan[/B] , του 1999. Η βλασφημία του σύμπαντος ο δίσκος.

#239

Ωραιοτατοι οι Broken Hope.
Krabathor ποτε δεν με κερδισαν ενω οι Konkhra μου ηταν παντα συμπαθεις αλλα μεχρι εκει.
Οι Ιlldisposed ειναι ωραιοι γενικοτερα ενω οι Mortem ειναι θεουληδες
και το Demon Tales επικος δισκος.Convulse και Vomitory τα εχουμε ξαναπει ενω
οι Depravity εχουν και το καταπληκτικο Remasquerade EP το οποιο το προτεινω ανεπιφυλακτα.

#240

Βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος θαρρώ και καταλαβαινόμαστε. Χαίρομαι. Καλά τα λες!