Συνεχίζω από προηγούμενο πόστ: Morbid Angel - Blessed Are The Sick (1991)
Από τα κορυφαία αλμπουμ της μπάντας - σύμβολο του Death metal. Σε αυτό έχουν ξεπεράσει τη καφροσατανίλα του Altars Of Madness και θέτουν τις βάσεις για τη πιο πνευματική προσέγγιση της θρησκείας στο Death metal. Εντύπωση κάνουν τα μελωδικά ιντερλούδια (Desolate Ways, In Rememberance), που έρχονται σε αντίθεση με την πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα της μουσικής τους, που ακόμα έχει έντονες Thrash επιρροές. Επίσης κλασσική η αφιέρωση του Vincent στον Wolfgang Amadeus Mozart. Συνέχεια στο μεθεπόμενο κείμενο…
Αγαπημένα κομμάτια: Fall From Grace, Brainstorm, Day Of Suffering, Blessed Are The Sick, Unholy Blasphemies.
Baphomet - The Dead Shall Inherit (1992)
Κορυφαία μπάντα από τη Νέα Υόρκη που επηρέασε μεταγενέστερες μπάντες όπως για παράδειγμα οι Dying Fetus που διασκεύασαν το Streaks Of Blood. Όχι τόσο στη τεχνική κατάρτιση όσο στην ρυθμική φιλοσοφία τους, καθώς ο δίσκος είναι γεμάτος πωρωτικά mid tempo riffs σε συνδυασμό με πιο αργά και σάπια μέρη που κάνουν το άλμπουμ να κυλάει πάρα πολύ ωραία. Κερασάκι στη τούρτα το γαμηστερό εξώφυλλο που ήταν από τα πρώτα πράγματα που παρατήρησα σχετικά με αυτή τη μπάντα. Μένει να ακουστεί το δεύτερο τους άλμπουμ ως Banished για να χω ολοκληρωμένη εικόνα:).
Αγαπημένα κομμάτια: Valley Of The Dead, Boiled In Blood, Age Of Plague, Streaks Of Blood
Morbid Angel - Covenant (1993)
…όπου οι Morbid Angel εδραιώνονται ως μια από τις καλύτερες μπάντες του Φλοριδιανού Death metal. Το σκοτάδι που είχε αρχίσει να δημιουργείται στο προηγούμενο αριστούργημα τους, εδώ παίρνει σάρκα και οστά και δείχνει τι πραγματικά ήταν ικανή να κάνει η μπάντα. Δίσκος - διαμάντι του είδους που κάθε οπαδός οφείλει να το έχει στη συλλογή του. Ακόμα θυμάμαι στα 15 μου τη πλάκα που έπαθα όταν άκουσα το Rapture. Η επιτομή ζοφερής και αποκρυφιστικής ατμόσφαιρας και ωμής επιθετικότητας. Bow to them faithfully, bow to them splendidly.
Αγαπημένα κομμάτια: Rapture, Blood On My Hands, Angel Of Disease, Sworn To The Black, God Of Emptiness
Έχετε πει πολλές υπεραπιστευτότητες δω μέσα, ας πω κι εγώ μια.
pestilence - testimony of the ancients (1991)
3ο αλμπουμ για τους ολλανδούς θεούς μετά τα δύο πρώτα μνημεία αρκουδίλας. Το πρώτο χωρίς τον θεό Martin Van Drunen (Asphyx, Bolt Thrower κλπ) στη φωνή, και είναι η απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στο death metal των αρχών και την jazz κατεύθυνση που πήραν στη συνέχεια, ενώ μπορείς άνετα να το χαρακτηρίσεις και “ατμοσφαιρικό”. Concept album είναι σχετικά με εσωτερικές αναζητήσεις και τέτοια που εγώ δεν έχω ασχοληθεί, έχει και τον υπότιτλο “the quest for the truth of existence”, αλλά η ουσία είναι πως ανάμεσα σε χίλια πεντακόσια ιντερλούδια κλπ σκάνε 9 death metal κομματάρες με καλύτερο όλων το τελειωτικό “stigmatized” (κλίκι)
Το άλμπουμ προωθήθηκε από ένα τρομερό (ειδικά για την εποχή) βιντεοκλιπ για το “land of tears”.
Ας αναφέρω και εγώ ένα αριστούργημα της death metal σκηνής.
Mακράν ο καλύτερος δίσκος των καναδών cryptopsy και ένας από τους καλύτερους του είδους. Πορωτικά ριφάκια, με τρομερή τεχνική και φοβερά φωνητικά από τον Lord Worm. Μιλάμε για τρομερή σαπίλα και επιθετικότητα από τους καναδούς. Αγαπημένα τραγούδια τα Slit Your Guts , Phobophile , Graves of the Fathers .
να συμφωνήσουμε λοιπόν ότι το πρόσφατο reunion των pestilence ήταν από τα πιο αποτυχημένα έβερ?
Πάμε σε άλλη αγάπη.
Benediction - The Grand Leveller (1991)
Αυτό εδώ βγήκε την εποχή που η nuclear blast δεν ήταν το μεγαθήριο που είναι σήμερα, αλλά μια ανεξάρτητη εταιρεία που βοήθησε όσο ελάχιστες το ευρωπαϊκό underground. Το δεύτερο άλμπουμ των benediction και πρώτο με τον νεοφερμένο τότε Dave Ingram στη φωνή (πέρασε για ένα άλμπουμ αργότερα κι από τους Bolt Τhrower) που ανέλαβε μετά τη φυγή του θεού Mike “Barney” Greenway για τους Napalm Death (επέστρεψε για μια guest συμμετοχή λίγο μετά στη φανταστική διασκευή του “Forged in Fire” των Anvil για το ΕΡ “Dark is the Season”).
Δεν είναι το κλασσικό τους, μάλλον οι πιο γνωστές τους κυκλοφορίες είναι το “Transcend the Rubicon” και το “grotesque” EP, αλλά αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ που καθιέρωσε το χαρακτηριστικό μπουλντοζέ mid tempo στυλ τους, με επιρροές από το αγγλικό hc-punk και τους Celtic Frost (υπάρχει εδώ και μια διασκευή στο “return to the eve”). Kαι φυσικά παίζει ρόλο το ότι το έχω σε κασέτα εταιρείας αγορασμένη με 1000 δρχ από το rock city.
Μας έφτιαξε καλά ο Bleedin απόψε. Ωραίος ρε οπλαρχηγέ!
Συνεχίζουμε σε πιο κάφρικα και Φλοριδιανά μονοπάτια. Cannibal Corpse - The Bleeding (1994)
Ο πιο ώριμος δίσκος των βετεράνων κάφρων έμελλε να είναι και ο τελευταίος τους με τον Chris Barnes στο μικρόφωνο. Εξακολουθούν να είναι διεστραμμένοι οι στίχοι, και η διαφορά με τα προηγούμενα άλμπουμ είναι τα απίστευτα πιασάρικα riffs σε συνδυασμό με τον ήδη καθιερωμένο από το Tomb Of The Mutilated ήχο των Κανίβαλων. Πρόκειται για την επιτομή του Death metal που παίζουν διπλα δίπλα με τον προκάτοχο του.
Αγαπημένα κομμάτια:Staring Through The Eyes Of The Dead, Fucked With A Knife, Stripped, Raped And Stranged, The Pick-Axe Murders, She Was Asking For It
Όλοι ξερουν ότι το “Abducted” του 1995 είναι η κορυφαία δουλειά των Ηypocrisy και ένα από τα καλύτερα και πιο ξεχωριστά dm albums των 90ς. Το πρόβλημα είναι άμα ρωτήσεις για το 2ο. Οι αρκουδιάρηδες θα σου πουν κάποιο από τα 2 πρώτα, άλλος θα σου πει το “hypocrisy” που τα’χει όλα και συμφέρει, άλλος το “into the abyss” που “επέστρεψαν στις ρίζες”, ε όλο και κάνας ξεκάρφωτος θα θυμηθεί την εποχή που θεωρούσαμε death metal τα πρώτα Anathema και θα πει το “fourth dimension”, εγώ είμαι εδώ.
Με αυτό το άλμπουμ ο Tagtgren καθιέρωσε το στυλ που είχε ξεκινήσει με το “Abducted” και το ντύνει με μια αρχοντίλα απλωτή στην παραγωγή (ήταν ο άνθρωπος που απάλλαξε το ευρωπαϊκό underground από τετρακαναλικά κατοχικά σύνδρομα), χοντρικά κάτι σαν πιο προοδευτικοί και “τολμηροί” At the Gates ενα πράμα, φάση έχει και η εναλλαγή γρήγορο/αργό κομμάτι στο tracklisting.
Το διαχρονικό ερώτημα “πόσο μελωδικό μπορεί να είναι ένα death metal κομμάτι χωρίς να γίνεται gay?” βρίσκει οριστική απάντηση στα “adjusting the sun” και “through the window of time”, το ομώνυμο είναι ένα υπερέπος και σίγουρα το καλύτερο κομμάτι της μπάντας, το “request denied” είναι left-over από τα sessions του “Abducted” (υπήρχε και στο “Maximum Abduction” EP) και είναι φανταστικό, και η κανονική έκδοση του cd (όχι η limited σε shape-cd) είχε και μια πολύ καλή διασκευή στο “Evil Invaders” των Razor.
Για την ιστορία, να πούμε πως ο τίτλος του άλμπουμ σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Tagtgren άρχισε έκτοτε να ασχολείται περισσότερο με παραγωγές και projects δημιούργησε τότε έντονες φήμες περί διάλυσης των Hypocrisy.
Ωραίοι και οι Hypocrisy. Πράγματι θυμίζει At The Gates και γενικά παλιομοδίτικο μελωδικό Death και έχει και πολύ έξυπνους στίχους
Επίσης αυτό το θρέντ θα βοηθήσει και άτομα που είτε έχουν επιδερμική επαφή με το Death metal είτε τη ψάχνουν τη δουλειά και δεν έτυχε ακόμα να γνωρίσουν κάποιες φοβερές underground και μη μπάντες.
συμφωνω στις περισσοτερες επιλογες σας, ομως οφειλω να δωσω συγχαρητηρια σε αρκετους καθως με θρεψανε (ακουστικως) με εκπληκτικα δισκακια-διαμαντακια 8) συνεχιστε αδιακοπως να στελνετε
+-+Testimony+of+the+Ancients.jpg)
