Αγαπημένοι 90's Death Metal δίσκοι \m/

Θα εκθειαστουν και αυτοι με την σειρα τους. 8)

αγαπαμε vader…
black to the blind ρεε…
γενικα το συγκεκριμενο thread τα σπαει και εχει μπει πολυ πραγμα σε λιστα ωστε να τσεκαριστει…

Kαι οχι μονο το Black To The Blind.
Μεγαλη μπαντα ειδικα στην δεκαετια του 90.

Μια από τις αγαπημένες μου '90’s κυκλοφορίες είναι το EP με τίτλο ‘‘Spiritually Uncontrolled Art’’(1992) απο τους Σουηδούς Liers In Wait.'Εχει διάρκεια περίπου 17 λεπτά και είναι από τα καλύτερα δείγματα τεχνικού old-school death metal που έχω ακούσει ever !!! Η μπάντα δημιουργήθηκε από τρία μέλη των μεγάλων Grotesque και αυτό το EP ήταν δυστυχώς η μόνη τους κυκλοφορία.Φωνητικά κάνει ο Christofer Johnsson…

Όσοι δεν τους γνωρίζουν ας τσεκάρουν και δεν θα χάσουν!..

Υ.Γ. Aκούστε και την χαοτική διασκεύη που έχουν κάνει στο ‘Angel Of Death’ των Slayer (βρίσκεται στο άλμπουμ Slaytanic Slaughter Vol.II)

Μεγαλο ΕΡ και ας κλεβεις λιγο :stuck_out_tongue:

Να υποθεσω οτι αυτο το ξερεις.

UP NEXT ON THE CRYPT:
LIERS IN WAIT (Swe): Spiritually Uncontrolled Art Official LP - TBA

http://www.darksymphonies.com/

Που έκλεψα, καλέ ??:stuck_out_tongue:

Ξέρω, ξέρω!!!:wink:
Αν και το έχω σε cd, θα τιμήθει το βινύλιο όταν κυκλοφορήσει…

Αγαπημένοι 90’s Death Metal δίσκοι \m/ :-k

Ναι, το ξέρω αλλά για το συγκεκριμμένο νομίζω πως παίρνω απαλλαγή:p

Βέβαια πέρα από την πλάκα έχεις δίκιο γιατί αν αρχίσουμε και τα EP ‘‘δέσαμε’’…(Απλά το άκουσα σήμερα μετά από αρκετό καιρό και δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό!)

Κανενα προβλημα φιλος.
Αλλα επειδη για ολα εχουμε προνοησει.
http://rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=5195 8)

Εδώ θέλω να αναφέρω μια αδικοχαμένη σουηδική μπάντα τους Uncanny !
Ιδρύθηκαν το 1990 και μετά από δύο demo και ένα split με τους Ancient Rites,το 1994 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους με τίτλο ‘‘Splenium For Nyktophobia’’.Δίσκος-διαμάντι για το σουηδικό (και όχι μόνο!) death metal με αξεπέραστα riff και μια από τις καλύτερες death metal παραγωγές που έχει επιμεληθεί ο Swano!! To μόνο κακό αυτής της κυκλοφορία είναι η κακή διανομή που είχε τότε η Unisound (όποιος σύχναζε τότε έκει θα θυμάται το picture-LP) στο εξωτερίκο όποτε και ο δίσκος ‘‘πατωσε’’!
Τον περασμένο Ιούλιο επανακυκλοφόρησε από την The Crypt ένα box-set με τίτλο ''MCMXCI-MCMXCIV’'που περιέχει όλες τους τις κυκλοφόριες σε 3 βινύλια…


Oταν ακουω τον όρο 90s death metal το μυαλό μου παει κατευθειαν σε εναν δισκο…

το συγκεκριμένο είχε κάνει κάποια αίσθηση, κυρίως λόγω της συμμετοχής τους σε κασσετοσύλλογή του χάμμερ “Into the Catachthonioum” !

Από το compilation της Unisound ,ε? Πώ τι εποχές μου θύμισες τώρα…

Η διασκευή όντως χαοτική. Καλή φάση πάντως.
Να μιλήσω και μια μπάντα που μου πρότεινε ένας φίλος, Είναι οι Σουηδοί Chronic Decay με τη μοναδική τους κυκλοφορία Justify Your Existence το οποίο παραδόξως ηχογραφήθηκε το 1994 αλλά δε κυκλοφόρησε παρα φέτος λόγω μη εύρεσης δισκογραφικής.

Ένα φοβερό Death/Thrash άλμπουμ με αρκετές επιρροές από Sepultura περιόδου Beneath The Remains/Arise στα φωνητικά και ταχύτητες που εμένα μου θύμισαν τους Kreator εποχής Pleasure To Kill :metal::metal:. Αν και το έχω ακούσει σχετικά λίγες φορές, με άρπαξε από τα μούτρα! Ασταμάτητο σφυροκόπημα στα 37 λεπτά του δίσκου με μερικές μελωδικές στιγμές (το σόλο του Silent Prayer)
Άλλα κομμάτια που μου άρεσαν από το δίσκο είναι: Visions, Final Grave, Mirrors Of Death, Murder By Degree

Παίρνουν πόντους επίσης για το Alko Man Descends (τζαμάρισμα σε Iron Man και μετά σε Darkness Descends) που κλείνει πανηγυρικά το δίσκο αυτό. Δείγμα αγνής κάβλας.8)

Double post για να μιλήσω πιο αναλυτικά για 2 άλμπουμ τα οποία δεν περιγράψαμε εκτενώς:
Sepultura - Arise (1991)

Πολυ σωστά μίλησε εκείνος που ανέφερε το Beneath The Remains (1989) μιας και γαμάει και δέρνει. Προσπεράσαμε όμως το Arise που είναι η επιτομή του κλασσικού Death/Thrash ήχου των Sepultura πιο ξεκάθαρου και συνειδητοποιημένου από ποτέ. Όπου όλοι λάμπουν. Ο Max Cavalera τα χώνει με brutal τρόπο σε όλους εκείνους που έχουν εξαθλιώσει τη χώρα του (μη ξεχνάτε ότι η περίοδος γύρω στο '80 - '90 ήταν περίοδος χούντας για τη Βραζιλία και ότι υπάρχουν μεγάλες κοινωνικές ανισότητες που διατηρούνται άλλωστε μέχρι σήμερα). Ο αδερφός του Igor συμπληρώνει το ρυθμικό παίξιμο του με τρομερά γεμίσματα σε συνδυασμό με στιβαρό Thrash metal drumming. O Paulo Junior σταθερός και δίνει το κάτι παραπάνω στα σημεία που χρειάζεται. Τελευταίος ο Andreas Kisser που δίνει ρέστα με τα σόλο του που συνδυάζουν άψογα την ορμή του Thrash με μια απροσδόκητη μελωδικότητα. Διαμάντι απλά.
Αγαπημένα κομμάτια (ενδεικτικά): Arise, Dead Embryonic Cells, Desperate Cry, Subtraction, Altered State

At The Gates - Slaughter Of The Soul (1995)

Ένα πραγματικό διαμάντι του μελωδικού Death metal που δικαιολογεί το δεύτερο συνθετικό του στο μέγιστο βαθμό. Με τη μελωδικότητα να εντάσσεται στα πλαίσια συγγραφής επιθετικών και διεστραμμένων riffs, των σολο και ενός θεικού κλεισίματος (The Flames Of The End). Επίσης τρομερό παίξιμο του Αdrian Erlandsson, δεν παίζει τόσο τεχνικά όσο με νεύρο και αρχίδια. Από την άλλη ο Tomas Lindberg ουρλιάζει από την αρχή σα να μην υπάρχει αύριο. Και προσωπικά ντρέπομαι που δεν το έχω αυθεντικό ακόμα και που δεν τους είδα live στο Gagarin 205 το Σεπτέμβριο του 2008.
Αγαπημένα κομμάτια: ΟΛΑ

we are blind to the worlds within us waiting to be born…

E δεν το λες Death Metal το Arise αλλα δεν στην χαλαω.

Οσον αφορα για το δευτερο…

:har: :har: :har: :har: :har:

Τι αλλο να πουμε για εναν απο τους πιο σημαντικους ακραιους δισκους της
δεκαετιας.

Το ξέρω, γι αυτό είπα Death/Thrash που κολλάει περισσότερο σε αυτό το θρεντ:wink:

με τη σειρα που τα αγαπησα:

Sepultura - Arise
Deicide-deιcide
Death - Human
Death-symbolic
morbid angel-blessed are the sick
At The Gates - Slaughter Of The Soul
death - individual thought patterns
bolt thrower-mercenary
bolt thrower-for victory
malevolent creation-Stillborn

[B]Entombed[/B] - Left Hand Path
[B]Entombed[/B] - Clandestine
[B]Death[/B] - Spiritual Healing
[B]Death[/B] - Symbolic
[B]Morbid Angel[/B] - Covenant
[B]Dismember[/B] - Like An Everflowing Stream
[B]Cannibal Corpse[/B] - Tomb Of The Mutilated
[B]Autopsy[/B] - Mental Funeral
[B]Immolation[/B] - Failures For Gods
[B]Suffocation[/B] - Effigy of the Forgotten
[B]Deicide[/B] - Deicide
[B]Obituary[/B] - Casue Of Death
[B]Atheist[/B] - Elements
[B]Grave[/B] - Into The Grave
[B]At The Gates[/B] - Slaughter Of The Soul
[B]Bolt Thrower[/B] - Mercenary
[B]Incantation[/B] - Onward To Golgotha
[B]Unleashed[/B] - Where No Life Dwells
[B]Malevolent Creation[/B] - The Ten Commandments

Αυτά στο περίπου,
θέλωντας να καλύψω το μεγαλύτερο φάσμα του death metal (ή του γούστου μου τουλάχιστον), αν και δεν είμαι μεγάλος φάν του αθλήματος, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον (με εξαίρεση ορισμένα γκρούπς).

Ας κάνω και δω μια αρχή,

[B]Six Feet Under - Haunted [1995][/B]

Άλμπουμ που 'χει πάρει αρκετές αρνητικές κριτικές. Για κάποιο λόγο το ‘χω μες στην καρδιά μου. Ξεκίνησε σαν πρότζεκτ από μέλη των cannibal corpse & obituary και κατέληξε σαν βασική τους ασχολία με αποτέλεσμα ένα πολύ καλό ντεμπούτο και ένα από τ’ αγαπημένα μου άλμπουμ! Βαρύ, σάπιο ντεθ σε πιο αργούς ρυθμούς απο τα συνηθισμένα. Μου κάνει. Δείγματα εδώ,
[B]The Enemy Inside[/B]
http://www.youtube.com/watch?v=eDjNqIvWCGc
[B]Human Target[/B]
http://www.youtube.com/watch?v=-vl72Gqz1yM
[B]Lycanthropy [/B]
http://www.youtube.com/watch?v=EzPZm4H2HZk

[B]Entombed - Left Hand Path [1990][/B]

Ντεμπούτο και για τους σουηδούς.
Κατ’ αρχήν μιλάμε για τρομερό μπάσιμο στο δίσκο, η κραυγή σε συνδυασμό με τα (haunting - δανείζομαι τον τίτλο του προηγούμενου άλμπουμ- ) πλήκτρα του ομώνυμου πρώτου κομματιου, δημιουργούν εισαγωγή μνημείο για ένα από τα πιο επιδραστικά σκανδιναβικά ντεθ μεταλ άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στις αρχές των ‘90’s. Φήμες αναφέρουν επιρροές από Slayer μέχρι Motorhead (εξού και ο -χαζός κατ’εμε, τα’χουμε ξαναπεί- τίτλος death ‘n’ roll, παρ’ όλα αυτά δε μας χαλάει καθόλου! :roll:)

[B]Bolt Thrower - War Master [1991][/B]

Τι να πεις για δαύτο! Λογικά τα 'χουν πει και πριν από μένα, αν και δεν έψαξα. Σε παίρνει και σε σηκώνει χωρίς καν να το καταλάβεις! The Shreds Of Sanity από τα πρώτα που κόλλησαν στο κεφάλι μου. Μελωδία που σου καρφώνεται με το έτσι θέλω, δεν το επιδιώκεις. Μετά δε θέλει και πολύ να σε πάρει η κάτω βόλτα. Από το intro
δηλαδή. Μια που ξεκινάει, μια που την πάτησες! Ε, κάπως έτσι την πάτησα και γω και ήταν το πρώτο που άκουσα από B.T., καταλαβαίνετε…