[SIZE=“4”][B]1. [/B][/SIZE] [I]Draconian Times[/I], παντοτινός σύντροφος σε χαρές και λύπες. Η αγαπημένη μου μπάντα στο κορυφαίο επίπεδό της. Κρίμα, πραγματικά κρίμα, που ποτέ δεν πάτησαν σε αυτό τον δίσκο στις εμφανίσεις τους να γίνουν η επόμενη μεγάλη μεταλ μπάντα που θα γεμίζει μεγάλους χώρους.
[SIZE=“4”][B]2. [/B][/SIZE] Μετά το [I]Imaginations[/I], αν και όχι φανατικός των Guardian, εκπληκτικός δίσκος με φανταστικές ερμηνείες από Hansi, υπέροχες κιθαριστικές δουλειές. Κάθε φορά που τον ακούω (και γίνεται συχνά αυτό), μετά το τέλος του κάθε φορά βάζω στο repeat και ένα διαφορετικό κομμάτι.
[B][SIZE=“4”]3. [/SIZE][/B] [I]Demanufucture[/I]…Το μοναδικό ολοκληρωμένο αλμπουμ τους. Ο Burton δίνει πνοή στον μηχανικό ήχο του Cazares και ο Herrera πρέπει να χει 8 χέρια, ή κάπου τόσα τέλος πάντων. Φοβέρο λαρύγγι, εξαίσιες ερμηνείες, ανεπανάληπτα ριφφ, ρομποτικά ντραμς.
[SIZE=“4”][B]4.[/B][/SIZE] [I]The Angel & The Dark Rider[/I]. Λυπάμαι πολύ που δεν έχω αγοράσει αυτό το αριστούργημα τόσο καιρό, ντροπή μου γιατί είμαι και φαν της Θνήσκουσας Νύφης. Λυρισμός, μελαγχολία, πάθος, ερωτισμός, τραγούδια που έχουν καταστρέψει κόσμο.
[B][SIZE=“4”]5.[/SIZE][/B] [I]Alice in Chains[/I]. Οι Alice δεν έχουν μέτριο αλμπουμ, δεν έχουν καν “καλό”. Ολα είναι εξαιρετικά τουλάχιστον. Αυτό δεν προσφέρεται για πρώτο άκουσμα ωστόσο σε όποιον θέλει να ασχοληθεί με την μπάντα, είναι πιο περίπλοκο και δύστροπο από τους 2 προκατόχους (και τα 2 ΕΡ). Πιο εσωστρεφές και περισσότερο μυστηριώδες. Αυτό θα λεγα οφείλεται στον Staley, που έχει γράψει σχεδόν όλους τους στίχους, και είναι πιο αμφιλεγόμενοι ποτέ.
[B][SIZE=“4”]6. [/SIZE][/B] [I]Nola[/I]. Αν και όχι το αγαπημένο μου, (αυτό πάει στο ΙΙ), δεν παύει να ναι από τα καλύτερα αλμπουμ που υπάρχουν στα 90’ς και όχι μόνο.
Από κει και πέρα φυσικά και στηρίζω [I]Domination[/I] ([U]Morbid A[/U][U]ngel[/U]), [I]Circus[/I] ([U]Kyuss[/U]),[I] X Factor[/I] ([U]Iron Maiden[/U]), [I]Slaughter of the Soul[/I] ([U]At the Gates[/U]), [I]Storm…/I, [I]Burnt Offerings[/I] [U](Iced Earth[/U]) απλά δεν είναι τόσο αγαπημένα όσο τα παραπάνω.
Σε γενικότερο φάσμα θα έμπαιναν και τα [I]King For A Day[/I] ([U]Faith No More[/U]), το[I] Edges of Twilight[/I] ([U]Tea Party[/U]) και φυσικά το καθηλωτικό [I][SIZE=“3”][U]Mad Season[/U][/SIZE][/I].