έχεις δίκιο, συγγνώμη, βιάστηκα. Έτσι όμως δε θα έπρεπε να ειχες και τους GBH kκαι να έβαζες τους Anthrax π.χ. Όχι βέβαια τους γνωστούς!
Παιδιά εννοείται ότι όποιος θέλει μιλάει για exploited, crass, καλοδεχόμενος και 100% ontopic. Απλά αν έβαζα έστω και 2-3 κλασσικά ονόματα μέσα, όλα τ’ άλλα θα’ παιρναν μηδέν ψήφους ξέρω γω. Άσε που είναι μια καλή αφορμή για να μιλήσουμε για μπάντες που δεν έχουν συζητηθεί πολύ μέσα στο φόρουμ (όπως πχ αυτές του πολ!). Τα κλασσικά ονόματα έχουν θρεντ ολοδικό τους!
Όσο για GBH ένα μικρό δίκιο, το’ χεις. Σίγουρα θα μπορούσα να τους αντικαταστήσω με english dogs κλπ. Kλαιν όμως!
Λοιπόν, τελικά κατέληξα (και καλά) που θα ρίξω την ψήφο μου, και επί της ευκαιρίας να πώ και δυό λόγια για τους [B]Blitz[/B].
Από το New Mills του Derbyshire της Αγγλίας, ξεκίνησαν την πορεία τους το 1980, παίζοντας απλό, ξερό, βρώμικο punk ή όπως θα ονομαστεί αργότερα oi!.
To 1982 κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο [B]Voice Οf Α Generation[/B] παίζοντας ίσως το απόλυτο punk. Ούτε punk rock, ούτε oi!, ούτε hardcore, ούτε rock n roll ούτε τίποτα, PUNK.
Τον επόμενο χρόνο, (1983) κυκλοφορούν τον δεύτερο δίσκο τους [B]Second Empire Justice[/B] και αφήνουν πολλούς φανς και μή στα κρύα του λουτρού!
Αφήνουν πίσω σχεδόν εξ ολοκλήρου τον ήχο του ντεμπούτου και προφανώς επηρεασμένοι από το post punk/new wave κύμα στην χώρα τους, δημιουργούν ένα new wave/synth/post punk αριστούργημα.
Περίεργες κιθάρες (για punk συγκρότημα), (πιό) καθαρά φωνητικά, πλήκτρα, drum machines, μελωδίες, εσωστρεφής στίχοι και οι πάνκηδες της εποχής βγάζουν αφρούς!
Η αλήθεια είναι οτι τους έκραξαν πολύ/πολλοί τότε, αλλά όπως συνήθως συμβαίνει στα μεγάλα συγκροτήματα, η αξία του δίσκου “αναγνωρίστηκε” όσο περνούσαν τα χρόνια.
Και πάμε στο 1989 όπου κυκλοφορούν τον τρίτο και τελευταίο δίσκο τους [B]The Killing Dream[/B]. Στα δικά μου αυτιά είναι ίσως η απόλυτη μίξη των προηγούμενων δύο δίσκων τους. Δηλαδή, περισσότερες κιθάρες (και πιό “μπροστά” στην παραγωγή), σχετικά πιό γρήγοροι ρυθμοί, μεγαλύτερη αμεσότητα, ένα τσιτωμένο post punk/new wave με άλλα λόγια, και μάλιστα σε μιά άγονη περίοδο για το punk/post punk.
Κάπου στα μέσα των 00’ς ο κιθαρίστας τους Alan Miller μαζεύει μερικούς περίεργους και κάνει κάποιες συναυλίες ως Blitz. Τον Φεβρουάριο του 2007, μετά από μιά συναυλία στο Austin του Texas ο Miller σκοτώνεται σε τροχαίο και μαζί με αυτόν και οι Blitz οριστικά.
Επίσης, ανάμεσα στα κανονικά άλμπουμς τους, οι Blitz κυκλοφόρησαν και κάποια ΕΡ/singles με ύμνους-ορόσημα για το είδος.
Το [B]All Out Attack[/B] το 1981, το [B]Never Surrender / Razors in the Night[/B] και το [B]Warriors [/B]το 1982 και το [B]New Age / Fatigue[/B] το 1983, είναι όλα ένα κι ένα.
Ακολουθούν εξώφυλλα και λινκς.
1982 - [B]Voice Of A Generation[/B]
[SPOILER]
[/SPOILER]
1983 - [B]Second Empire Justice[/B]
[SPOILER]
[/SPOILER]
1989 - [B]The Killing Dream[/B]
[SPOILER]
[/SPOILER]
1981 - [B]All Out Attack[/B]
[SPOILER]
[/SPOILER]
1982 - [B]Never Surrender / Razors in the Night[/B]
[SPOILER]
[/SPOILER]
1982 - [B]Warriors[/B]
[SPOILER]
1983 - [B]New Age / Fatigue[/B]
[SPOILER].jpg)
[/SPOILER]
Ποοο ρε μαλάκα Grym σε αγαπάω!! Μ’ εξέπληξες με τον πιο ευχάριστο τρόπο, και με’ βγαλες απο τον κοπο να μιλήσω γι’ αυτη την Τεραστια Μπανταρα. Πραγματικά…
Ότι κυκλοφοριά έχουν βγάλει, μα ό, τι, από single μεχρι Lp κυμαίνεται σε κορυφαία επίπεδα κατ’ εμέ. Μπάντα σταθμός, με κομμάτια που έγραψαν ιστορία. Δεν έχω να πω τίποτα άλλο.
Grym ένα δωράκι!
[B]Edit[/B] προς τα κατω: Ε ναι είναι απ’ τις λίγες μπάντες που βάρεσα/θα βαρέσω τατού, άσε που την έχω συνδεσει με μια γαματη εποχή.
[B]Ψηφισα κι εγω Blitz, ψηφιστε ρε μαλακες Conflict, το αξιζουν![/B]
Δικιά σου η γάμπα; 
Δεν τα γουστάρω τα τατού αλλά ντάξει κάνουμε και καμιά εξαίρεση πού και πού
Αφού είναι και Never Surrender :respect:
Κι ένα δωράκι για τους φανς των Blitz, και για τους υπολοιπους βέβαια μήπως και ψηθείται και ακούσετε μετά απ’αυτό,
[SPOILER]
[/SPOILER]
Λοιπόν λίγα πραγματάκια για τους [B]Conflict[/B].
(οne A for anarchy, one A for autonomy, one N for nihilism)
Όπως είπα και στην αρχή του θρεντ, οι τύποι είναι, κατ’ εμέ, η μεγαλύτερη anarcho-punk μπάντα, που ακολούθησε την διάλυση των Crass, και κατ΄εμέ αν οχι η καλύτερη, σιγουρα απο τις καλυτερες που βγήκαν ποτέ στη φαση. Ξεκίνησαν το 1981, από το νότιο λονδίνο, ως μια πολυμελής μπάντα, όπου παρ’ όλ’ αυτά θα έλεγα ότι υπήρχε ένας βασικός πυρήνας ατόμων, όπως ο τραγουδιστής, το μόνο σταθερότατο μέλος και μια τεράστια προσωπικότητα, Colin Jerwood, ο drummer Paco, η τραγουδίστρια σε ορισμένα κομμάτια Pauline και κάποιoι άλλοι. Γενικότερα πιστεύω ότι στην μπάντα αυτή ο καλύτερος χαρακτηρισμός που θα μπορούσε να της δοθεί είναι ο όρος “συλλογικότητα”. [B]Πραγματικά οι Conflict ήταν μια συλλογικότητα, μια ομάδα ανθρώπων, που μέσα από την προσφορά του καθένος (από μουσικά όργανα μέχρι visuals) και την συνεργασία τους, και με μέσο τη μουσική προσπάθησαν να προτάξουν μια φωνή αντίδρασης, αντίστασης, και να προτρέψουν τον κόσμο να εξεγερθεί και να αγωνιστεί για τα χαμένα του ιδανικά. Αυτό.[/B] Και πραγματικά πιστεύω ότι το πέτυχε τόσο έμμεσα στο βάθος του χρόνου, όσο και άμεσα όπως στο παρακάτω live:
Η μπάντα έβγαλε γύρω στα 8 με 9 πολύ καλού επιπέδου άλμπουμς, και πολλές πολλές μικρότερες κυκλοφορίες, με το κορυφαίο δημιουργήμα της, να είναι το ΕΠΟΣ:
αλλά και το Ep, [B]serenade is dead[/B]
που όπως έχω ξαναπει περιλαμβανει ενα απο τα καλυτερα κομματια που βγηκαν ποτε, το ομωνυμο.
Σημαντική πληροφορία για την μπάντα είναι η εξής:
Για να πώ την αλήθεια με [B]Conflict[/B] δεν έχω πολυασχοληθεί. The Ungovernable Force και The Final Conflict έχω ακούσει μόνο και πέρα από μεμονωμένα κομμάτια δεν με τρελαίνουν ιδιαίτερα 
Respect όμως για το υπόλοιπο μη μουσικό κομμάτι.
Όπως και μεγαλύτερο respect στους δάσκαλους των Conflinct, τους [B]Crass[/B] και τον [B]Steve Ignorant[/B]. Πάλι για το μη μουσικό κομμάτι όμως, βασικά ολόκληρο βιβλίο θέλουν οι Crass για το τι έκαναν.
Ε, μουσικά είναι πολύ ιδιαίτεροι, είτε σαν πανκ συγκρότημα, είτε απλά σαν συγκρότημα.
αντε ρε μαλάκες σοβαρευτείτε και τοποθετειθείτε/ψηφίστε!
Όπως είχα πεί και στον worst ετοίμαζα/ετοιμάζω ένα ποστάκι (!) για μια ΠΟΛΥ αγαπημένη μπάντα (εκτός πολλ) αλλά λίγο το διάβασμα, λίγο η ζέστη το παραμέλησα :?
Anyway ελπίζω να το κάνω το συντομότερο και να μην πεί κανείς άλλος γι’αυτούς!
Εδώ είμαστε.
Ακολουθεί ΤΕΛΕΙΩΣ φανμποϊκο ποστ. Το νου σας…
Ό,τι πιό βρώμικο έχει ακουστεί και έχει παιχτεί σ’αυτόν τον πλανήτη μετά τους Motorhead.
Στην Αγγλία των late 70’s οι παραπάνω κύριοι άρχισαν να γρατζουνάνε τα όργανά τους επηρρεασμένοι από τα τότε εγχώρια πανκ γκρουπς που ήταν στα πάνω τους (Sex Pistols, The Damned, The Clash κλπ.)
Τη δεκαετία του 80, ανάμεσα σε πολλά εξαιρετικά ΕΡ και singles και μέχρι το 1985, κυκλοφορούν 2 full length, το 1981 το [B]Why?[/B] και το 1982 το [B]Hear Nothing, See Nothing, Say Nothing[/B].
Μετά το 1986 κυκλοφορήσαν κι άλλα πράγματα (μάλλον δυστυχώς) αλλά δεν χρειάζεται (και δεν θέλω) να αναφερθώ. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να σώσουν την παρτίδα.
Πάντως η ύπαρξη των 2 παραπάνω αλμπουμ δεν αλλάζει ό,τι κι αν έχει γίνει.
Σε μια Αγγλία με συνεχή μουντό καιρό, με την έκρηξη του πανκ και την έκρυθμη πολιτική κατάσταση, οι Discharge έχουν οξύ και μηδενιστικό αλλά όχι αφελή στίχο.
Καταπιάνονται με τη φτώχεια και την εξαθλίωση του πολέμου και με πολιτικά ζητήματα.
Μουσικά βάζουν σε ένα μίξερ από τη μία όλο το θορυβώδες πανκ και τους Motorhead και από τη άλλη το ακραίο μεταλ της εποχής, τους Venom και το NWOBHM και γυρνάνε αυτό το μίξερ με τη μέγιστη ταχύτητα.
Το 1982 κυκλοφόρησε το ό,τι πιό ακραίο μουσικά για την εποχή Hear Nothing, See Nothing, Say Nothing.
Είναι ό,τι πιό βρώμικο, βάρβαρο, ακραίο, άσχημο, κακόβουλο, ενοχλητικό, θορυβώδες έχει παιχτεί ποτέ στη μουσική.
Είναι punk, hardcore, crust, heavy/speed/thrash metal. Όλα αυτά μαζί.
Μετά από αυτό ούτε το πανκ, ούτε και το μεταλ είναι ίδια.
Πήρε το πανκ και το μεταλ και τα έφτυσε στη μούρη για πλάκα.
Όσοι πάνκηδες ήθελαν να παίξουν γρήγορα και ακραία κοιμόντουσαν αγκαλιά με αυτό το άλμπουμ.
Όσο για το μεταλ, ΟΛΟ το thrash, ΟΛΟ το first wave του black metal, το πρώιμο death metal και γενικά όσοι μεταλλάδες ήθελαν να παίξουν ακραία είχαν εικόνισμα τους Discharge.
Μπορώ να γράφω μέχρι το πρωί για τους Discharge λέγοντας γραφικότητες και υπερβολές σε σημείο παροξυσμού 
Ας το λήξω εδώ όμως.
Πάρτε και το κομμάτι που θα παίζει κατα τη διάρκεια του Αρμαγεδδών,
Discharge - A Hell On Earth
Tι έβαλε ο άνρθωπας ρεεεεεεεεε!!! Μιλάμε για αλητεία!!! Τι μπαντάρα ω θεοί κλπ κλπ!!! Απλά άπειρο κοπάνημα!!!
Για το πολλ δεν ξέρω. Λείπουν και οι Cockney Rejects (από τους αγαπημένους μου). Λέω να χώσω Cock Sparrer!!!
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΩΡΕ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ [B]ANTI-NOWHERE LEAGUE[/B] ???
παρτε ενα σχετικα νεοτερο κομματι που ομως ειναι ΚΑΒΛΑ ! :
Εδώ και παντού
Όρεξη να 'χουμε να λέμε για μπάντες, είναι και πολλές πανάθεμά τες:!:
Επίσης να πώ πως ό,τι είπα πιό πάνω για τους Discharge και το Hear Nothing, See Nothing, Say Nothing, ισχύει ένα κλικ πιό κάτω για τους [B]GBH[/B] και το [B]City Baby Attacked By Rats[/B] επίσης του 1982 (UK '82 αν σας λέει κάτι).
Μεγάλες λέρες κι αυτοί.
Κουλοί μουσικά και αφελής ώρες ώρες στιχουργικά αλλά στ’αρχίδια μας.
Γουρουνίσιο πανκ για μπάχαλα και αλητείες.
Έχουν γράψει και ίσως το καλύτερο κομμάτι για αφιερώνεις σε πρώην μετά από “κακό” χωρισμό κιέτς,
GBH - SLUT
last resort?
4skins?
crux?
threats?
indecent exposure?
combat84?
condemned84?
skin deep?
threats?
skrewdriver?(ειδικα το πρωτο αλμπουμ που ειναι καργα punk77 κ βγηκε και το 77:D)
abrasive wheels?
angelic upstarts?
menace?
blitz?
section5?
oppressed?
infa riot?
chelsea?
lurkers?
vibrators?
Οι περισσοτερες ειναι οι! μπαντες που τις αγνοουν επειδηκτικα οι περισσοτεροι.Λιγες αλλες μπαντες επιασαν τοσο καλα τον ακατεργαστο,βρωμικο κ απλο εντελως αγγλικο punk ηχο…Respect!!Oπως κ στους μεγαλους του ειδους οπως οι Cocksparrer(ευτυχως που αναφεροντε στο πολλ)Κ οι Cockney Rejects.
Εχμμ, εγώ θα 'λεγα ΜΟΝΟ το πρώτο αλμπουμ.
Ναι.
Στην αρχή ήταν ΥΠΕΡΓΑΜΑΤΟ πανκ ροκ με μπαχαλο-απολίτικο στίχο.
Μετά ο Ian αφού έβαλε στο κρανίο του αντί για εγκέφαλο σκατά, αντικατέστησε όλα τα υπόλοιπα μέλη και συνέχισε τους Skrewdriver…
edit: Επίσης οι Skrewdriver μάλλον είναι ένα από τα αγαπημένα (όπως φαίνεται) συγκροτήματα των Βανδαλούπ,
Βανδαλούπ: http://www.youtube.com/watch?v=jTwT1BYORDM
Skrewdriver: http://www.youtube.com/watch?v=Xb7jYZSpkxw
Kαλα στ’αρχιδια μου το πολιτικα μου αρεσαν κ τα επομενα 2(boots n braces/voice of Britain,hail the new dawn)που ειναι δισκαρες.
Οχι ρε των Βανδαλουπ ειναι το johnny b. goode διασκευη
Οι stress νομιζω εχουν ενα ιδιο με το white power των skrewdriver αν το βρω 8α το βαλω
Βασικά τυχαία διάλεξα το τραγούδι από Βανδαλούπ.
Ναι μπορεί να είναι διασκευή του Johnny B. Goode αλλά είναι ο κλασσικός ροκ εν ρολλ ρυθμός ρε παιδί μου.
Γενικά κυρίως τα παλιά Βανδαλούπ έχουν ομοιότητες με Skrewdriver.
Και κάτι Χατ Τρικ, Bootstroke κλπ επίσης.
Για τους Stress δεν το γνωρίζω καθόλου.
Xαίρομαι που επαναφέρατε το θρεντ αυτό στην επιφάνεια, επισημαίνοντας μεγάλες μπαντάρες καθένας.
Παίδες είναι από τα πιο δύσκολα πολ που έχω κάνει. Με δυσκολία επέλεξα κάτι, και προφανώς λείπουν πολλές μεγάλες αγάπες.! Τσιρς! Κουβέντα να’ χουμε
Έψαξα το κομμάτι από Skrewdriver που αναφέρθηκε πιο πάνω σε σχέση με τους Stress. ¨Οντως, θυμίζει λίγο τον Χαφιέ (δεν υπάρχει σε καλή ποιότητα στο youtube), αλλά να πω την αλήθεια δεν νομίζω να είναι διασκευή (τουλάχιστον δεν θυμάμαι στον δίσκο να αναφέρεται κάτι τέτοιο). Άσε δε που οι Stress δεν νομίζω να κάνανε ποτέ διασκευή στους συγκεκριμένους τύπους…
Κατά τα άλλα, να κάνω μιαν αναφορά σε έναν από τους πιο τίμιους πανκ δίσκους που βγήκε την δεκαετία του 70: Οι X-Ray Spex παίζανε ένα απίστευτα εθιστικό και σέξυ ροκ ν ρολλ, η φωνή της μοναδικής (και προσφάτως μακαρίτισσας δυστυχώς) Poly ήταν από τα σήματα κατατεθέν (σε σημεία μου θυμίζει τον τρόπο που ο Johnny Rotten θα τραγουδούσε αργότερα στους PiL…), ενώ το μπάσταρδο φλερτ της κιθάρας με το σαξόφωνο χάριζε ένα πρωτότυπο αποτέλεσμα. Γενικά, πρέπει να το ακούσετε:
edit: όποιος βρει ποιο τραγούδι των Ramones μοιάζει να εμπνεύστηκε από το Identity καμμιά δεκαετία μετά κερδίζει.
Μιας και ανακοινώθηκε ένα λαιβ της προκοπής για τους επόμενους μήνες, το παρακάτω:
πάμε ένα bump!