A Song of Ice and Fire & George R.R. Martin

Άλλες Τέχνες
#1

Ένα thread αφιερωμένο στην σειρά βιβλίων επικής φαντασίας του αμερικανού συγγραφέα και σεναριογράφου George R. R. Martin την οποία ξεκίνησε να τη γράφει με τις προοπτικές τριλογίας το 1991(ο πρώτος τόμος εκδόθηκε το 1996) αλλά και στον ίδιο τον συγγραφέα. Ήδη έχουν εκδοθεί και μεταφραστεί σε πάνω από 20 διαφορετικές γλώσσες τα 4 από τα 7 βιβλία της σειράς, και αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 12 Ιουλίου και το 5ο, “A Dance with Dragons”.
Η αφήγηση γίνεται στο τρίτο πρόσωπο μέσα από τα μάτια πολλών χαρακτήρων-πρωταγωνιστών, δίνοντας βάση ακόμα και σε δευτερεύοντες και τριτεύοντες χαρακτήρες, οι οποίοι βλέπουμε να παίζουν σημαντικούς ρόλους στην πλοκή του έργου. Τα κεφάλαια του βιβλίου είναι χωρισμένα και αφιερωμένα στον κάθε ένα απ?αυτούς τους χαρακτήρες.

Η σειρά που αφήνει εποχή! Η σειρά που πέρα από τους φανατικούς και αφοσιωμένους αναγνώστες έχει και πολλούς καλλιτέχνες να συνδέουν έργα τους με στοιχεία του Τραγουδιού της Φωτιάς και του Πάγου: πίνακες, εικονογραφίες, μινιατούρες, παιχνίδια σε μορφή online RPG, επιτραπέζια, και τώρα και η μεταφορά στη μικρή οθόνη…
Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς?

Ο Μάρτιν πάντα λάτρευε τις μεσαιωνικές τύπου ιστορίες με ιππότες.
Η βασική του επιρροή για τη σειρά αυτή ήταν τα έργα του J.R.R.Tolkien, Jack Vance, και Tad Williams, αλλά η γραφή του Μάρτιν εξελίσσεται και προσθέτοντας τον ρεαλισμό, δημιουργεί ένα νέο ρεύμα στον χώρο της επικής φανταστικής λογοτεχνίας, το οποίο θα επηρεάσει πολλούς άλλους συγγραφείς. Ξεφεύγει από τον ρομαντισμό του Τόλκιν και παρουσιάζει μεν έναν ολόκληρο νέο κόσμο, με τους χάρτες, τους λαούς, τα ήθη και τα έθιμά τους, και μυθικά στοιχεία και πλάσματα… αλλά όλα αυτά αποδοσμένα με έναν ωμό και ρεαλιστικό τρόπο, χωρίς να στέκεται στον πόλεμο ανάμεσα στο «καλό» και στο «κακό» (elves vs orcs) αλλά τονίζοντας κυρίως τις σχέσεις των ανθρώπων, γυναικών και αντρών που παλεύουν για χρήμα, εξουσία, λαγνεία, έρωτα.
Ο ίδιος έχει εκδηλώσει τον ενθουσιασμό του για το ότι το έργο του συγκρίνεται με εκείνο του Τόλκιν, τον οποίο και θαυμάζει. Ο Μάρτιν όμως έχει καταφέρει να τον ξεπεράσει σε κάτι, όπως δήλωσε ο ίδιος στην New York Times:
?All three of ?The Lord of the Rings? books are the size of just one of my books.?

Πολλοί καλλιτέχνες «καταπιάστηκαν» με την δημιουργία έργων βασισμένα στην σειρά, όπως ανέφερα και πιο πάνω
όπως π.χ. Η Daenerys Targaryen της Jenny Schreiber

550×688

Ή o βασιλιάς Robert Baratheon σε μινιατούρα του γλύπτη Tom Meier

Ο Μάρτιν είναι πολύ δεμένος με τους θαυμαστές του. Και αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι το ότι ο συγγραφέας έχει αφιερώσει ολόκληρο section στην επίσημη ιστοσελίδα του για τους θαυμαστές του που επηρεάστηκαν από τα βιβλία του. Μερικοί βάφτισαν τα παιδιά τους ή τα κατοικίδιά τους με ονόματα χαρακτήρων. Μερικοί απλά χτύπησαν ένα τατουάζ. Εκτός από τις φωτογραφίες θαυμαστών του, υπάρχει και Fan Art Gallery.
[U]http://www.georgerrmartin.com/fans/index.html [/U]
[SIZE=“3”]προσοχή!!![/SIZE] ομως όσοι δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία, καλό είναι να αποφύγουν να πατήσουν το λίνκ γιατί όπως και να?χει σποιλεριάζουν λίγο μερικές εικόνες…


Εδώ ο συγγραφέας συναντά τους fans του και υπογράφει βιβλία στο Albuquerque, στο New Mexico των Ηνωμένων Πολιτείων.

Προσωπικά τον θαυμάζω και τον αγαπώ τον Μάρτιν.
Πάντα σε όσους καλλιτέχνες θαυμάζω(μουσικούς, συγγραφείς, γενικά ανθρώπους των τεχνών), αυτό που κυρίως με κάνει να κολλήσω μαζί τους, είναι η προσωπικότητά τους, δε στέκομαι δηλαδή μόνο στο έργο τους… Και εδώ στον Μάρτιν: Ο τρόπος που πάντα βρίσκεται κοντά στους θαυμαστές του, μοιράζοντας σκέψεις και συναισθήματα, είναι πραγματικά συγκινητικός. Προσπαθεί να απαντάει σε όλα τα mails που δέχεται, αλλά και σε σχόλια που μπορεί να κάνουν στις επίσημες σελίδες του. Και είναι πολύ σημαντικό για μένα το ότι είναι τόσο καλός και προσιτός. <3
Έ, αν ένας καλλιτέχνης καταφέρει να προκαλέσει την αγάπη μέσα μου… Πάει ! Δύσκολα θα φύγει από την ψυχή μου.

αχουυυυ Κοίτα φάτσααααααα!!! <3

#2

Για δες τώρα, τι μου θυμίζει η φάτσα του… Κάτι μεταξύ halfling, νάνο, γέρο-Εντ του δάσους… α, ναι το βρήκα! GNOME! Έχει φάτσα gnome!!!

Και τώρα που το ξεκαθάρισα αυτό, πάμε παρακάτω. :stuck_out_tongue:

Πολύ σωστή κίνηση να ανοίξεις το θρεντ, γιατί αργά ή γρήγορα θα θελήσουμε να έχουμε κάποιο χώρο που θα συζητάμε [I]ειδικά[/I] τα βιβλία, με αφορμή και τη σειρά… Έχουν γίνει ήδη συζητήσεις γι’αυτά, αλλά σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλες στο μέλλον.

[B][U]ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ SPOILERS[/U][/B]. Προσέχουμε τι λέμε, και τις πληροφορίες που αποκαλύπτουν πως θα εξελιχθούν τα πράγματα τις βάζουμε αυστηρά εντός σπόιλερ!!! Δε λέω να γράφουμε τα πάντα σε σπόιλερ (δεν είναι το θρεντ της σειράς αυτό), αλλά τουλάχιστον κάποια πράγματα ας μην τα αποκαλύπτουμε ακόμα και δω. Και βλέποντας και κάνοντας…

Πέραν τούτου. Το κόλλημα που έφαγα με τη σειρά ήταν επιτέλους η καταλυτική αφορμή για να ξεκινήσω τα βιβλία. Διαβάζω ακόμα το πρώτο και μου κάνει θετική εντύπωση η πιστότητα της σειράς σε αυτό. Ο Martin ως executive producer ασφαλώς παίζει καταλυτικό ρόλο σ’αυτό…

Όντας παλιός φίλος των των fantasy δε μπορώ παρά να κάνω συγκρίσεις με άλλα βιβλία του είδους που έχω διαβάσει. Για την ώρα δε θα πω πολλά - προτιμώ να διαβάσω περισσότερα απο τη σειρά του Μάρτιν και μετά. Ωστόσο θέλω να αναφερθώ σε έναν φίλο μου, του οποίου και σέβομαι τη γνώμη, και ο οποίος είναι “παλιά καραβάνα” στον χώρο. Έχει διαβάσει πολλά, πάρα πολλά βιβλία fantasy και συγγραφείς.

Ε λοιπόν, είχε ξεκινήσει πέρισυ το Game of Thrones και το παράτησε. Δεν του άρεσε καθόλου. Μου είχε αναφέρει για ένα “υπερβολικά προβεβλημένο βιβλίο που όλοι το αποθεώνουν” και πως το είχε ξεκινήσει, του την έδωσε και το παράτησε, δε θυμόμουν όμως πως αναφερόταν στη σειρά του Μάρτιν. Ξεκινάω λοιπόν να βλέπω τη σειρά, πωρώνομαι, του λέω “πρέπει να δεις τη σειρά αυτή” και μου λέει “αυτή η σειρά είναι η ίδια με το βιβλίο που σου έλεγα!”. Και κουφάθηκα εκεί.

Μου ανέφερε συγκεκριμένα οτι του φάνηκε “σαν σαπουνόπερα”. Και εδώ θέλω να εστιάσω. Οι υπόλοιποι που το έχετε διαβάσει τι θα απαντούσατε σε μια τέτοια κατηγορία?

(πλιζ, όχι σπόιλερς όποιος τυχόν απαντήσει, είμαι λίγο υπερευαίσθητος σ’αυτά :P)

#3

εχω ακουσει καλα λογια για τη σειρα και σκεφτομαι κααποια στιγμη να την αρχισω.
αλλα απο περιεργια κοιταζα στο ιντερνετ και ειδα οτι τα βιβλια ειναι απο 800 σελιδες και πανω8O
ενα μαλιστα ειχε 12008O
δε χανεται η αφηγηση ετσι ωστε να κουραζει καπου?απο αυτους που το χουν διαβασει ας μου απαντησει καποιος γιατι απορια το χω.

#4

Όχι.
Ο Μάρτιν αυτό το χαρακτηριστικό που έχει είναι ότι: ΔΕΝ είναι προβλέψιμος!
Ό,τι και να φανταστείς για τη συνέχεια της ιστορίας, θα γίνονται πράγματα που … θα πέφτεις έξω. Οι ανατροπές είναι το μεγάλο ατού της ιστορίας αυτής.
Και τα κέντρα ενδιαφέροντος είναι πολλαπλά-απο τους πολλούς πρωταγωνιστές που σου δίνει ΤΑΥΤΟχρονα κατα τη διάρκεια της αφήγησης… Και το καλύτερο: έχεις αγωνία για όλους. (κι αν όχι για όλους, έστω για την πλειοψηφία… ).

Θα διαφωνήσω με τον τυπά που το χαρακτηρίζει σαπουνόπερα, γιατί δεν είναι έτσι.
Η σαπουνόπερες έχουν το χαρακτηριστικό ότι “κουράζουν” πολύ μια ιστορία. π.χ. μια φτωχή ερωτεύεται έναν πλούσιο, υποφέρει απο την κακιά πεθερά της, κάνει παιδί που το παίρνουν απο τα χέρια της και τρέχοντας απο την αγωνία της σκοντάφτει και μένει παράλυτη και μετά ξαφνικά τυφλώνεται επίσης… και στο τέλος όλα φτιάχνουν γιατί παντα πρέπει να΄χει καλό τέλος. Και όλα αυτά βέβαια δεν κρατάνε λίγο… τραβάνε άπειρα επεισόδεια το κάθε “κακό” που συμβαίνει στην 1 (συνήθως) πρωταγωνίστρια.

[SPOILER]τώρα που μιλούσα για σαπουνόπερες, θυμήθηκα μια μεξικάνικη που ναι μεν είχε τέτοια πράγματα μέσα… αλλά στο τέλος “νίκησε” η κακιά της ιστορίας… να μια σαπουνόπερα με ανατρεπτικό τέλος…
η “Rubi” αν έχει κάποιος ακουστά… [/SPOILER]
Ντάξει… τώρα γέλασα η αλήθεια είναι… γιατί μπήκα σε σκέψεις να βρω διαφορές μιας σαπουνόπερας με το aSoIaF… πραγματικά…

αλλά ντάξει ναι, πέρα απο την πλάκα, πιστεύω ότι εκτός απο άκυρο, είναι το λιγότερο ΑΔΙΚΟ να συγκριθεί ένα τέτοιο έργο σαν αυτό του Μάρτιν με σαπουνόπερα.
Αλλά απο κει και πέρα είναι θέμα γούστων όπως έχω ξαναπεί. Άλλα στάνταρτς έχει ο καθένας… σε κάποιους θα φανεί ως ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΠΟΣ της σύγχρονης φανταστικής λογοτεχνίας, και σε κάποιους άλλους αδιάφορο…
(όπως εγώ π.χ. που δεν μπορώ να νιώσω τον lovecraft, κι ας υπάρχουν ΤΟΣΟΙ που τον λατρέυουν)

γούστα είναι αυτά.

#5

Μπράβο ρε Unburt γι αυτό το topic:)! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Πολύ λίγα είναι τα πράγματα σε αυτή τη ζωή που με έχουν στιγματίσει τόσο! Ευλογώ την στιγμή που ανακάλυψα το πρώτο βιβλίο ξεχασμένο τον Ελευθερουδάκη της Νέας Σμύρνης κάπου 12-13 χρόνια πριν! Από τότε δεν έχω υπερασπιστεί ή προωθήσει με τέτοιο πάθος κάτι άλλο στην ζωή μου, το οποίο να προέρχεται από τον καλλιτεχνικό χώρο! Ζηλεύω συνεχώς όποιον ξεκινάει την σειρά και σκέφτομαι τα συναισθήματα που θα νοιώσει!
Ας είναι καλά ο γέρο- Μάρτιν για την σειρά που μας προσέφερε! :slight_smile:

Ellanor: Πραγματικά θα ήθελα να “λογομαχήσω” με τον φίλο σου:) Πιστεύω ότι και εγώ είμαι παλιά καραβάνα και έχω διαβάσει κάθε τι στον ευρύτερο χώρο καθώς και σε παραπλήσιους όπως επιστημονική φαντασία η ιστορικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στον μεσαίωνα η λίγο πριν και πραγματικά δεν έχω βρει ακόμα κάτι παραπλήσιο σε πυκνότητα ποιότητας. Κυρίως στον fantasy χώρο ο οποίος πλημμυρίζετε από αφέλεια ή φτηνές κόπιες θεωρώ ότι η σειρά δεν έχει αντίπαλο! Γι αυτό θα ήθελα πολύ να δω ποιες σειρές ή συγγραφείς είναι οι αγαπημένοι του φίλου σου! ΄Ισως απλά είναι μια ενστικτώδης αντίδραση που συναντάμε σε ανθρώπους οι οποίοι απαξιούν κάτι το οποίο έχει καθολική πέραση σε ένα χώρο που γενικά έχουν την αίσθηση ότι κατέχουν. Για μένα μόνο ο Τόλκιν μπορεί να σταθεί δίπλα αλλά για πολύ διαφορετικούς λόγους! Εξάλλου το θέλει και ο Μάρτιν;) Πάντως σαν βιβλία δεν συγκρίνονται. Θεωρώ το Τραγούδι πολύ καλύτερο απλά ο Τόλκιν είναι πρωτοπόρος και επίσης αγγίζει κάποιες άλλες ευαίσθητες ιδεαλιστικές ρομαντικές χορδές οι οποίες με συγκινούν σε υποσυνείδητο κυρίως επίπεδο!

Τέλος όπως έχω ξαναγράψει στο λογοτεχνικό τόπικ οι μόνοι που για μένα σε σημεία γράψαν παρόμοια με τον Μάρτιν και πέτυχαν υψηλό επίπεδο είναι ο Κορνγουελ με την τριλογία για τον Βασιλιά Αρθούρο (ότι πιο παραπλήσιο στο στυλ του Τραγουδιού) και ο Πρεσφιλντ στις Πύλες της Φωτιάς και τις Τελευταιες Αμαζόνες κυρίως όσον αφορά αυτή την πυκνότητα όπως λέω στην ποιότητα του κειμένου!

Περί σαπουνόπερας: Αν όντως κάποιος θέλει πως είναι πραγματικά μια σαπουνόπερα σε fantasy σκηνικό μπορεί να δοκιμάσει το Wheel of Time:) Θυμάμαι χαρακτηριστικά το 6ο βιβλίο της σειράς νομίζω ή το 5ο, το οποίο ξεκινούσε και στις πρώτες 200 σελίδες περιέγραφε ένα ολιγόωρο gossiping session κάποιων από τις ηρωίδες. Εκεί πήρα και την απόφαση να το παρατήσω μιας και γενικά κυριαρχούσε αυτή η διάθεση

#6

Δυο πραγματακια απο μενα και ας μην εχω διαβασει τα βιβλια.
Πασιφανης διαφορα Τολκιν - Μαρτιν ειναι οτι ο πρωτος ουσιαστικα
συγκεκριμενοποιει το κακο σε μια περιοχη και τους ακολουθους του
ενω ο Μαρτιν εστιαζει παρα πολυ στον ανθρωπο και στα εν γενει κακα
συναισθηματα που μπορει να δημιουργηθουν.

Επισης κατι που εχω παρατηρησει και στου δυο συγγραφεις.
Τι ρατσισμος ειναι αυτος ? Οι βορειοι ειναι ναι μεν πιο αγριοι και back to the
roots αλλα ειναι και σωστοι και εχουν σεβασμο και τετοια,οι δυτικοι παντα
ειναι οι πλουσιοι και οι υπερανω και παντα μα παντα οι ανατολικοι ειναι οι
κακοι…

#7

αλλη ομοιότητα τόλκιν και μάρτιν είναι οτι και στους 2 υπάρχει φυλή αλογοαφέντηδων.

#8

Red Viper και εγώ ανάλογη γνώμη έχω με τον φίλο του Ellanor, αλλά έχω διαβάσει όλα τα βιβλία( δεν θέλω να εκφράζω γνώμη αν δεν έχω πρώτα διαβάσει ολόκληρη την σειρά για να μην βγάλω άδικη γνώμη:) )
Εγώ το λέω “σαπουνόπερα”(χωρίς να θέλω να προσβάλω κάποιον φαν της σειράς,γνώμη μου [B]προσωπική[/B] είναι) γιατί δεν μου δημιουργεί καμία περιέργεια για την εξέλιξη της υπόθεσης, ξέρω πως απο όλες τις πιθανές καταλήξεις ο Martin θα γράψει την πιο δραματική/σοκαριστική και όλους τους χτυπάνε επανειλημμένα δυστυχίες χωρίς να γίνεται τίποτα καλό, γιατί αυτό είναι “ρεαλιστικό”. Δεν είπα να είναι η σειρά χαζοχαρούμενη, αλλά δεν ειναι μόνο η ζωή “ατυχίες”,ακόμα και σ’ έναν πόλεμο ,ο Bakker π.χ. κατά τη γνώμη μου έχει καλύτερη “ισορροπία” σ’ αυτό το θέμα, παρόλο που γράφει κ αυτός για πόλεμο.Και έχω και κάποια άλλα θέματα αλλά δεν γίνεται να τα πω χωρίς να κάνω τεράστια σποιλερ:p Και το Feast of crows δεν βλέπω τι έχει να ζηλέψει απο αυτό το βιβλίο wheel of time που λες :roll:
Ελπίζω να μην σας χάλασα το θέμα ή να προσέβαλα κάποιον, αλλά είπα να απαντήσω αφού ζητούσατε και μια διαφορετική γνώμη.:slight_smile:

#9

Θα συμφωνίσω μαζί σου για το Feast of Crows μιας και ήταν το πιο αδύναμο της σειράς κυρίως γιατί φαίνεται να έχει διαδικαστικό χαρακτήρα και επικεντρώνει σε χαρακτήρες που δεν είναι για τους πολλούς τόσο ενδιαφέροντες πέρα εξαιρέσεων.

Περί Bakker, έχω την ίδια γνώμη που έχεις εσύ για τον Μάρτιν:) Ομολογώ οτι δεν τελείωσα την σειρά αλλά προσπάθησα 2 φορές και την παράτησα και τις 2 λίγο πριν το τέλος του 2ου βιβλίου!

Όσο για τον ρατσισμό, δεν νομίζω ότι ισχύει! Ο Μάρτιν σίγουρα δεν καθορίζει την καλοσύνη ή την κακία χαρακτήρων σύμφωνα με την περιοχή τους. Έχει καλούς και κακούς χαρακτήρες σε εισαγωγικά σε κάθε τόπο του κόσμου του! Αν και παίζει να μην υπάρχει κανείς χαρακτήρας που να είναι πραγματικά κακός ή καλός! Όλοι έχουν σχηματίσει την προσωπικότητα τους μέσα από αδυναμίες, πάθη και το σχετικό background στο οποίο μεγάλωσαν. Το ότι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές συμπεριφορές που καθορίζονται από το που μεγάλωσαν κτλ είναι μια παγκόσμια αλήθεια η οποία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. ΑΥτό ουσιαστικά κάνει και ο Μάρτιν. Φτιάχνει ένα όσο πιο ρεαλιστικό μπορεί με κοινωνικές, γεωπολιτικές κτλ δυναμικές φανταστικό κόσμο!

Για τον Τόλκιν είναι σίγουρα διαφορετικό γιατί προέρχεται από πολύ πιο συντηρητικό background χωρίς απαραίτητα ο ίδιος να έχει ρατσιστικές αντιλήψεις! Δεν νομίζω ότι είχε τέτοιες ανησυχίες, απλά σύμφωνα με τα στάνταρ της εποχής του ίσως να είχε κάποια στερεότυπα! Μπορεί φυσικά και να κάνω λάθος

Ε.Φ./Φανταστική Λογοτεχνία
#10

Παιδιά, πολύ βαριά και άδικα κατά τη γνώμη μου τα σχόλια περί “ρατσισμού”, τόσο για τον έναν όσο και τον άλλο συγγραφέα.

Ο Μάρτιν καταρχάς είναι σαφώς πιο πολύπλοκος σε σχέση με τον Τόλκιν του [U]Άρχοντα [/U](δε το τονίζω τυχαία αυτό, ο ίδιος Τόλκιν έχει γράψει και ένα Σιλμαρίλλιον), δεν υπάρχει μαύρο και άσπρο στους χαρακτήρες του, απόλυτο καλό και απόλυτο κακό. Και ο γεωγραφικός διαχωρισμός (βορράς-ανατολή-νότος κλπ) δε νομίζω πως ισχύει. Να πάρουμε την οικογένεια Σταρκ και μόνο, θα δούμε πως δεν υπάρχει μέσα της κάποιος χαρακτήρας που θα τον λέγαμε “απόλυτα καλό”, ακόμα και ο Νεντ Σταρκ έχει πτυχές που θα λεγε κανείς πως αν και “θετικές” τυπικά περισσότερο συντελούν στην πτώση του παρά τον βοηθάνε.

Δε θα το αναλύσω περισσότερο για την ώρα, αλλά πραγματικά πιστεύω πως δεν ισχύει αυτό με τη γεωγραφία.

Όσο αφορά τον Τόλκιν, υπάρχει και αυτό το “καθαρόαιμο φάντασυ” που λέμε, το οποίο στο στυλ των παραμυθιών ζητάει την πατροπαράδοτη μάχη Καλού vs Κακού. Μια πλατωνικού τύπου καθαρότητα θα λέγαμε, όπου ξεχωρίζουν οι ρόλοι, σε στυλ ανάλογο με τους μύθους και την θεολογία ακόμα (βλέπε Σιλμαρίλλιον και κάνε συγκρίσεις με Βίβλο). Ε λοιπόν, αυτό το στυλ το εξύψωσε ο Τόλκιν. Δε θα το πεις ρατσιστικό γιατί ο ρατσισμός αναφέρεται στην μείωση μιας φυλής ή μιας εθνότητας σε σχέση με μια άλλη και είναι κοινωνικό φαινόμενο πάνω απ’ όλα.

Ο Τόλκιν δεν μείωσε κάποια φυλή. Τα ξωτικά μπορεί τυπικά να θεωρούνται ανώτερα, ωστόσο αν διαβάσει κανείς το Σιλμαρίλλιον βλέπει τι τραγωδίες δημιούργησαν (ήταν [U]επιλογή[/U] τους ο δρόμος που οδήγησε άθελα τους στην τραγωδία, δεν τους την έφεραν απ’έξω οι “κακοί”) και πως φλέρταραν (και άγγιξαν) το κακό το ίδιο. Οι άνθρωποι θεωρούνται “δευτερότοκοι” ωστόσο υπήρξαν άνθρωποι απίστευτα ηρωικοί στον Τόλκιν, ο οποίος ούτως ή άλλως στο τέλος του Άρχοντα τους παραχωρεί τα ηνία.

Για να μη μιλήσω για τα μικροσκοπικά χόμπιτ δηλαδή, και τον δικό τους καθοριστικό ρόλο.

Ο Τόλκιν δημιούργησε φαντασία. Εμπνεύστηκε απο τους μύθους και τα φολκλορ των λαών και έφτιαξε τους δικούς του μύθους. Και ως μύθοι είναι γεμάτοι με στερεότυπα (“καλό vs κακό”), αλλά ρατσισμό αυτό δεν θα πεις. Είναι απλά μυθοπλασία με την πλατωνική της έννοια.

Ο Μάρτιν έχει περιπλέξει τόσο τα πράγματα ώστε οι διακρίσεις του Τόλκιν να γίνονται ακόμα λιγότερο ευδιάκριτες. Υπάρχει κάποιος “λαός” ή κάποιο βασίλειο στον Μάρτιν στο οποίο [B]όλοι[/B] οι χαρακτήρες του να είναι λίγο πολύ το ίδιο πράγμα? Καλοί, κακοί, έξυπνοι, βλάκες, όλοι το ίδιο? Δε νομίζω.

@ Γειά σου Μιέριν. Αφού το βρήκες και συ σαπουνόπερα, αναρωτιέμαι, τι ήταν εκείνο που σε έκανε ωστόσο να θες να προχωρήσεις τη σειρά του Μάρτιν και να διαβάσεις όλα τα βιβλία της ως τώρα? Επίσης ποιά θα έλεγες πως είναι τα αγαπημένα σου fantasy έργα ως τώρα?

Θα έρθει η στιγμή που θα έχω διαβάσει ο ίδιος τα βιβλία του Μάρτιν. Δεν θα γίνει πολύ γρήγορα αυτό, ωστόσο θα γίνει. Θα επανέλθω τότε με δικά μου επιχειρήματα στο περί σαπουνόπερας σχόλιο.

#11

Πάρα πολύ ωραίο και σωστό thread :slight_smile:
Mιας και τελείωσα πια όλα τα βιβλία και μπήκα στη λίστα αναμονής για το επόμενο (:p) έχω να δηλώσω ότι κι εγώ διαφωνώ με τη θεωρία “σαπουνόπερα”.
Δεν μπορώ να πω ότι έχω διαβάσει τόοοσα πολλά βιβλία fantasy, αλλά ο Martin είναι τελείως διαφορετικός. Αυτό που μου αρέσει και που μισώ σε αυτόν τον άνθρωπο είναι το πόσο ανατρεπτικός είναι. Πέντε- έξι φορές μου ήρθε να πετάξω το βιβλίο, γιατί σκότωσε κάποιον από τους πρωταγωνιστές, χωρίς να έχει δώσει καν ένα μικρό hint πιο πριν!8O
Τα βιβλία του σίγουρα είναι καλογραμμένα και απολαυστικότατα :slight_smile: Μακάρι να είχα ξεκινήσει με τα δικά του βιβλία και όχι με του Salvatore πχ. που μετά από το a song of ice and fire, ε ναι…μου φαίνεται σαπουνόπερα!:stuck_out_tongue:

όχι, μη μου το κάνεις αυτό!Μετά από τα βιβλία dragonlance σκοπεύω να ξεκινήσω του Jordan…!Moυ είπαν και από το fantasy shop ότι είναι πολύ ωραία :frowning:

#12

Καταρχάς να τονίσω κάτι. Με τον χαρακτηρισμό “σαπουνόπερα” δεν εννοώ πως επαναλαμβάνεται ή τελματώνεται η πλοκή συχνά ,αλλά οτι έχει μια εμμονή ο Μαρτιν με το δράμα, δεν αμφισβητώ πώς είναι καταπληκτικός συγγραφέας ή πως κάνει παπάδες με τους χαρακτήρες του ,αλλά εμένα τουλάχιστον ο τρόπος γραφής του δεν μου κινεί το ενδιαφέρον:)

Ellanor: επειδή παραγγέλνω βιβλία απο το ιντερνετ, προσπαθώ να αγοράζω μια σειρά ολόκληρη γιατί τα βρίσκω πολύ πιο οικονομικά απο Ελλάδα(πχ 2-3 ευρώ το ένα) και επειδή είχα ακούσει τόσο καλά σχόλια παράγγειλα όλα τα βιβλία της σειράς :stuck_out_tongue: Αλλά έτσι και αλλιώς έχω ένα κόλλημα να τελειώνω όσες σειρές αρχίζω. Και αν δεν έχω διαβάσει ολόκληρη μια σειρά δεν μου αρέσει να εκφράζω κάποια γνώμη, μου φαίνεται πως την “αδικώ” αν δεν έχω μια σφαιρική γνώμη:)
Όσο για τα βιβλία, γενικά δεν έχω υψηλές απαιτήσεις,σπάνια να διαβάσω κάτι και να μην μ αρέσει πχ απο το Πάσχα διάβασα την τριλογία Mistborn του Brandon Sanderson,τα 4 πρώτα βιβλία της σειράς Prince of Nothing του Bakker και την τριλογία της Κυράς της Μετάνοιας (συγγραφείς δεν θυμάμαι αλλά άνηκε στα Forgotten realms)και μου άρεσαν όλα:)

Nephelie: άρχισε την σειρά μόνο αν έχεις πολύ υπομονή. Συμπτωματικά τώρα ξαναδιαβάζω την σειρά για 4η φορά(ναι,εχω πολύ ελεύθερο χρόνο:p) και όπως φαίνεται έχω θετική γνώμη αλλά ο Jordan είναι αργός σαν θάνατος ώρες ώρες :stuck_out_tongue:

#13

Nephelie…γνώμη μου πάντα μην κάνεις το λάθος και ξεκινήσεις κάτι σε Jordan, rpg νουβέλες, Brooks ( και λοιπούς TOlkien αντιγραφείς κτλ). Από την πλευρά μου διαβάζοντας Μαρτιν έφτασες στο peak του χώρου. Θα σε συμβούλευα να ψαχτείς και σε άλλους χώρους που βρίσκεις πιο εύκολα παραπλήσια διαβάσματα με Μάρτιν παρά στον αμιγώς φάντασυ χώρο!

Ξαναπροτείνω την τριλογία του Bernard Cornwell για τον Βασιλιά Αρθούρο:
http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=21671

Άμα θες πάντως φάντασυ σόνυ και καλά ψάξε κανα Eriksson, Robbin Hobbs ίσως!

#14

@ Mierin, η απάντηση σου με κάλυψε, θενξ. :slight_smile:

@ Red Viper, εσύ δεν ήσουν που είχες καταδικάσει τα dragonlance?? Δε ξέρω ποιά απο τις δύο κριτικές βρίσκω περισσότερο ισοπεδωτική, του φίλου μου για τον Μάρτιν ή τη δική σου για τη σειρά της dragonlance. :stuck_out_tongue:

O,TI KAI NA ΛΕΜΕ, χαρακτήρες όπως τον Raistlin πολύ θα ήθελαν να τον είχαν εμπνευστεί κι άλλοι συγγραφείς. Σόρρυ για το όφφ-τοπικ (μία ο Τόλκιν, μία οι αναφορές σε άλλα βιβλία), αλλά με προκαλείτε συνέχεια. :PP

Nephelie, άσε τις προτάσεις των άλλων και πάρε διάβασε αυτά που θα σου προτείνω [B][U]εγώ[/U][/B]. Εγώ μόνο, μην εμπιστεύεσαι κανέναν!!

Ακολουθούν 20 (είκοσι) προτάσεις βιβλίων και συγγραφέων:

[SPOILER]Nahhh, just kidding. Τραβάτε διαβάστε ό,τι γουστάρετε ξέρω γω. :PPP[/SPOILER]

#15

Ellanor σωστός!! χεχεχε…γέλασα! Κοίτα τα Dragonlance δεν τα κράζω ακριβώς. Κράζω την βιομηχανία νουβέλας του σωρού από τα rpg( τα οποία λατρεύω ως ασχολία). Oi 2 τριλογίες Chronicles+LEgends ήταν το μόνο καλό πράγμα που έχω διαβάσει απο rpg νουβέλα. Και όντως χαρακτήρες σαν τον Raistlin ή τον Tasselhof είναι αξέχαστοι! Απλά θεωρώ ότι έχοντας ξεκινήσει με αυτά και τον Άρχοντα και καταλήγοντας σε Μαρτιν κτλ δεν μπορώ με τίποτα να τα βάλω στην ίδια κατηγορία και να ξαναδιαβάσω κάτι αντίστοιχο! Το δοκίμασα ένα καλοκαίρι με τα Chronicles αλλά κάπου στην 100ή σελίδα τα παράτησα όσο ζεστές αναμνήσεις και να είχα! Παρεμπιπτόντως πολύ καλές νουβέλες που ξεκίνησαν και αυτές απο rpg είναι η Riftwars saga του Feist! ¨ηταν η πρώτη σειρά που με κανε να ψαχτώ πέρα απο Lord of the rings και rpg σκηνικά.!

#16

Χεχε, σωστός και συ με τη σειρά σου, και η απάντηση σου δείχνει πως δεν μασάς ό,τι σου πασάρουν. Αυτό για τη βιομηχανία που λες με βρίσκει σύμφωνο. Είναι μεγάλο θέμα βέβαια (τι καταφέρνει να ξεφύγει απ’αυτήν?), αλλά το οτι η φάση με τη Wizards of the Coast έχει φτάσει να παράγει νουβέλες με την ίδια λογική που εργοστάσια αναψυκτικών παράγουν κόκα κόλα είναι ένα θέμα.

Απλά ειδικά τα πρώτα έργα, που είχαν βγει σε πιο “αγνά” χρόνια, όπως τα dragonlance chronicles & legends, είναι τόσο κλασικά ρε γαμώτο, μας έχουν χαρίσει τέτοιους χαρακτήρες, που δε μπορώ να τα βγάλω απο την καρδιά μου! Και χαίρομαι που το καταλαβαίνεις αυτό.

Επομένως μένει να έρθω τώρα και σε κάποιον συμβιβασμό με εκείνον τον φίλο μου και να τον κάνω να “πάρει πίσω” το σχόλιο περί σαπουνόπερας για το Game of Thrones. Αν τα καταφέρω να είστε σίγουροι πως θα το ποστάρω εδώ. :PPP

ΥΓ - Το τρίτο βιβλίο, “A Storm of Swords” κυκλοφορεί (στα αγγλικά πάντα) σε δύο τόμους ή σε έναν? Γιατί το έχω δει να είναι χωρισμένο σε δύο μέρη ουσιαστικά. Για πόσες σελίδες περίπου μιλάμε είναι το κάθε ένα απο τα μέρη αυτά??

#17

Σε δύο! Κάπου 700 το καθένα αν θυμάμαι καλά! Και πραγματικά είναι ότι πιο αγωνιώδες και εκπληκτικό έχω διαβάσει…θα με θυμηθείς:) Απίστευτα σκηνικά!

#18

Eυχαριστώ πολύ για τις προτάσεις!:slight_smile:
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω τόσο πρόβλημα με την “αργή” γραφή οπότε μιας και έχω τους 2 πρώτους τόμους του Jordan λέω να τους ξεκινήσω και αν δω ότι δε μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση θα στραφώ προς Hobbs!

Eέεεεεεεεεεεεεεεεεεεει!περίμενα λίστα και ξενέρωσα :frowning:

#19

καλησπερα!ξερει κανεις αν εχει μεταφραστει στα ελληνικα η σειρα?

#20

Tα βιβλία εννοείς, σωστά?

voila…http://www.anubis.gr/books.asp?BID=1312 :slight_smile: