κυρίως εδώ είναι η ουσία και ο σεβασμός μου προς αυτόν, γιατί είναι λιγάκι τολμηρό αν αναλογιστούμε το πόσο πιουρίστες το παίζουν κάποιοι μουσικοί
When Stalingrad first came out, I didn’t tell anyone that I used a Kemper, because you know how people are. They’d be like, “Oh, I can hear that it’s not a real Marshall.” But now that the album is out and people like the tone, I’m telling everyone about the Kemper.
Για μένα είναι ήδη μπάντα της δεκαετίας, λέμε για τους Priest και το Painkiller, αλλά ακόμα ήταν αρχές 90s το μέταλ ήταν ακμαίο και σχετικά δυνατό, μετά από αυτό βέβαια κατηφόρα. Αλλά ας δούμε τι κάνουν οι Accept αυτή τη δεκαετία, 4 σερί γαμάτοι δίσκοι με το Blood… να είναι για μένα ο δίσκος της δεκαετίας μέχρι στιγμής και σε μια περίοδο που το μέταλ δεν είναι καν όπως ήταν στις αρχές των 90s.
Αφού δεν βγαίνει άκρη στο άλλο νήμα, ας δούμε τι έβγαλαν οι Accept. Μετά από κάνα δυο ακροάσεις, φαίνεται ότι οι άνθρωποι περνάνε δεύτερη νεοτητα. Αν εξαιρέσεις το no regrets και το what’s done is done, που είναι μέτρια κομμάτια, η μόνη μου ένσταση είναι το ομώνυμο που θα το ήθελα πιο δυνατό. Θα του έβαζα ένα 8αρι και θα έλεγα ότι έχουν κάνει το μεγαλύτερο comeback στην ιστορία του metal με 4/4.
Βασικά μόνο σε εμένα δίνει την εντύπωση ότι γύρισαν το διακόπτη πιο πολύ στο AC/DC-κο hard rock σε αυτό το δίσκο;
Καλός δίσκος, εμφανώς κατώτερος από τα προηγούμενα αριστουργήματα της Tornillo-era ωστόσο. Παραμένει αξιοπρεπέστατος, θα του δώσω παραπάνω ακροάσεις. Πρώτες εντυπώσεις είναι στο 7.
Βασικά μόνο το Analog Man είναι τόσο AC/DC, όλα τα υπόλοιπα έχουν πιο επιθετικά ριφφ. Για μένα ο δίσκος σκοτώνει, 45 λεπτά αγνού heavy metal, μου έδωσαν ακριβώς αυτό που ζήταγα. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο ή χειρότερο από το Blind Rage πάντως προς το παρόν το βάζω, σαν σύνολο, πάνω απ το Stalingrad.
Γεια σας, ήρθα να πω πόσο γαμαει ο δίσκος και ότι το ακούω κάθε μέρα με ή χωρίς μπύρες! Με αυτό το 4/4 αυτή τη στιγμή είναι η αγαπημένη μου heavy metal μπάντα. Με έχουν τρελάνει οι τύποι λέμε!!!
Τέταρτο άλμπουμ για τους Accept με τον Mark Tornillo, το χειρότερο από τα τέσσερα!
Η συνταγή που ακολουθείται είναι η ίδια όπως και στα προηγούμενα τρία. Πολύ καλή παραγωγή, δυνατά riffs, η γρέζα φωνή του Mark… όμως, οι συνθέσεις είναι αισθητά κατά πολύ κατώτερες των προηγουμένων. Αν το “The Rise Of Chaos” έπρεπε να συγκριθεί με κάποιο από τα προηγούμενα, αυτό θα ήταν το “Stalingrad”, αλλά εκείνο είχε μέσα μερικές κομματάρες όπως το ομώνυμο, ή το “Shadow Soldiers”, που το καινούριο δεν τις έχει.
Ίσως οι Accept βιάστηκαν να κυκλοφορήσουν ακόμα ένα άλμπουμ και έπεσαν από μόνοι τους στην παγίδα της επανάληψης, που σίγουρα δεν είναι είναι κάτι επιλήψιμο, αφού δεν περιμένεις να ακούσεις κάτι διαφορετικό από παραδοσιακό τευτονικό metal, αλλά οι προσδοκίες δεν ικανοποιούνται. Δύσκολα θα μπορέσει να θυμηθεί κάποιος τραγούδια από το άλμπουμ μετά από την πρώτη ακρόαση και αυτό τα λέει όλα.
Δυστυχώς, οι φόβοι για τη μετριότητα του άλμπουμ που γεννήθηκαν όταν το ομώνυμο και το “Koolaid” βγήκαν στη δημοσιότητα σαν τα πρώτα singles επιβεβαιώθηκαν. Μοναδικό κομμάτι που ξεχώρισε κάπως από τα υπόλοιπα ήταν το “Worlds Colliding” από εκεί και πέρα… το χάος. Επίσης, χαρακτηριστικό της έλλειψης όποιας ικμάδας έμπνευσης το καρά-κλισέ “Analogue Man” με τον στίχο “I’m an Analogue Man, trapped in a digital world” και με τη σπαρταριστή γέφυρα “Update, download”… συγγνώμη μάγκες, αλλά τέτοιο στίχο μόνο ο Tobbias Sammet θα μπορούσε να διαχειριστεί.
Και γενικα κριτικη εντελως επιφανιακη για να βγουμε απο την υποχρεωση του review,οχι οτι ειμαι φαν των σεντονιων και της αναλυσης καθε κομματι ξεχωριστα,αλλα και να γραφουν 1,5 παραγραφο απλα για το θαψιμο ειναι μουφα.
Εντάξει ο τύπος είναι λίγο ότι να ναι, θέλει reunion και δεν του έκατσαν καλά και οι δύο προηγούμενοι, οπότε σιγά μην το έβρισκε σούπερ. Προσωπικά πάντως κανένα reunion δεν θέλω, μια χαρά δουλεύει η μπάντα
Ενω αμά το αποθέωνε θα ήταν γάμω ? Θεωρώ οτι είναι ευστοχή. Ούτε φανμποιλίδικη, ούτε 0 τπτ, κουράδα και ας είναι αρνητικά προκατειλημένος ο editor.
Βσκ, και οι δύο για μένα το ξεφτιλίζουν. Φετος θα παει ο UDO στο Wacken, το οποίο έχει γίνει πανηγύρι. Μια Θώδη να τραγουδάει λεμμυ λειπει αλλα αυτή αν τη φώναζαν θα εβγαινε.
Λοιπόν, τους είδα χθες για πρώτη φορά και ήταν Υ Π Ε Ρ Τ Ι Μ Ι Ο Ι. Και βάλε! Έπαιξαν 2 ώρες καθαρές (έχοντας βγάλει δλδ το σόλο και την αναμονή στο encore), έχοντας φοβερό και ισορροπημένο σετλιστ, θετική ενέργεια (τα ξέρετε γιατί έχουν έρθει Ελλάδα), ηχάρα και γενικά με εξέπληξαν θετικότατα παρά την ηλικία τους και τα τόσα χρόνια που έχουν στην πλάτη (σε αντίθεση πχ με Testament που ήταν επαγγελματίες αλλά άνοιωθοι -> τους έχω δει όμως μόνο πρόσφατα κ όχι παλιά αυτούς).
Ο τελευταίος δίσκος ειναι μια χαρά, με τα τυπικά στάνταρντς μετά την επανένωση (προσωπικά βέβαια τον βγάζω 4ο στους 4 σε κατάταξη) αλλά σε καμμία περίπτωση δε μειώνει την αξία του αυτή η δήλωση.
Πάντως τώρα καταλαβαίνω αυτούς που θέλουν να ακούνε Enter Sandman και Trooper
Έκανα σαν παιδάκι όταν έπαιξαν Balls to the Wall (btw top 20 ultra cool riffs of all time), Restless and Wild, Metal Heart, Fast as a Shark etc. Δε γίνεται να λείπουν αυτά!
Τέλος τιμή και δόξα στον Peter Baltes για τον φοβερό ρυθμό που δίνει… Το κάτι άλλο ρε παιδί μου όταν έχεις μπασίστα που ξέρει να παίζει “ροκ”!
Μην τους χάσετε αν ξαναέρθουν, εγγύηση ότι θα περάσετε καλά!