Εσύ; 8O
με λιγα λογια, ποθτανα ολα.
Ωραιος, καταπληκτικοί δίσκοι τα πρώτα δύο DEAD SOUL TRIBE.
Νομίζω προτιμώ ένα κλικ παραπάνω το πρώτο ως σύνολο, αλλά το “Some Things You Can’t Return” δεν θα το ξεπεράσει τίποτα.
τα 2 πρώτα Dead soul… είναι κ τα μόνα που έχω.Με τα υπόλοιπα αξίζει να ασχοληθώ?
H σελίδα έχει μόνο τελειότητες, οπότε βάζω και τη δικιά μου.
Το δεύτερο θα σας καταπιεί όλους εσάς που αγνοήσατε το πρώτο.
το πρωτο τους θυμιζει αρκετα Psychotic Waltz.Εαν ομως σου αρεσε και το δευτερο τους,συνεχισε και ακουσε/αγορασε τα ολα.Τουλαχιστον δωσε μια σιγουρη ευκαιρια και στον The January Tree.Αν απογοητευτεις βρισε με ελευθερα:-s
Ποτέ ρε Μήτσο:D
[B]ξεθαφτηκε και καπως συνδυαστηκε εχτες μεταξυ προβας, ηχογραφησης, πορειας, μπαχαλων, εκτονωσης και διαμαρτυριας…city is guilty…[/B]
Γαμημενη τελειοτητα. Το Axe To Fall πλησιαζει πολυ, αλλα λειπει αυτο το κατι το απροσδιοριστο. Καλυτερος δισκος Converge με χαρακτηριστικη ανεση / διαφορα.
[B]Fates Warning ‘‘A pleasant shade of grey’’[/B] και 2 ακούσματα στα καπάκια, ένα το studio album και ένα η live έκδοση από το ‘‘Still life’’. Η τελειότητα σε νότες, στίχοι που σε πονάνε, ένας Alder εξωγήινος, μελωδίες που τις θυμάσαι μία ζωή, ούτε ένα άχρηστο δευτερόλεπτο. Ελάχιστα albums σου μιλάνε τόσο πολύ.
[I]and you know it’s the righteous stuff…[/I]
so fucking true…
Νοσταλγώντας…
Spiritual Beggars - Ad Astra
ίσως είμαι λίγο υπερβολικός, αλλά σχεδόν δε θυμόμουν ότι υπάρχει 
[B]Rotting Christ ‘‘Non serviam’’[/B].
Τι ‘‘Theogonia’’ και ‘‘Aealo’’, ρε; Το πιο ‘‘ηπειρώτικο’’ album των Rotting Christ αυτό είναι. Και χωρίς samples, νταούλια κλπ. Απλά με σωστές κλίμακες. Πραγματικά όποτε το ακούω παθαίνω χοντρή πλάκα με το πόσο πρωτοποριακός δίσκος είναι, οι τύποι πέτυχαν κάτι εντελώς καινούριο. Οι lead μελωδίες είναι κλαρίνα, λέμε.
θα βαραγα και στις αρτηριες μου ταττου γι’αυτην τη μπανταρα.
Tις έχεις βαρέσει ήδη.
