Amorphis

Oraioi tropoi kai oraio stoma, mpravo.

An auto paei se mena pantos, kanenas Tomi Joutsen de me gamise pote, kai oute tha me gamisei. Tous Amorphis tous latreva kai tous latrevo, kai otan tragoudaei me kathara fonitika o Joutsen, einai uperoxos. Antitheta o Pasi Koskinen itan kaluteros kai sta kathara, kai sta vromika, giati eixe entelos diko tou styl kai prosopikothta, kai auti i entoni kai periergi prosopikothta itan kai to provlima tou dustuxos. Exo dei tous Amorphis live kai me ton enan kai me ton allon, kai perasa eksairetika kai tis duo fores, apla stin synaylia tous pou epaiksan to miso Tuonela itan ena epipedo pio pano.

δεν πάει σε εσένα…για την αλίσα που την πηδάει ο γεροξεκούτης μιλάει ο kimi

και για να είμαστε και λίγο ον τόπικ…γαμάνε οι amorphis

Δεν παει σε σενα το μπινελικι,στη γκομενα με το μπλε μαλλι παει,λες και θα δει το μηνυμα και θα θιχτει,σιγα.Aν θελεις να ανακαλεσω,ενταξει,φοβαμαι και το ξυλο απο ντουλε.:cold_sweat:

Ο Τοmi σε καποια κομματια του Pasi δεν τα καταφερνει τοσο καλα πχ,Alone,ακριβως γιατι οπως ειπες το στυλ του Pasi δεν κοπιαρεται,γενικα σε ολο το Tuonela ισως με εξαιρεση το Greed που το εχουν παιξει Live.Oπως φυσικα και το αντιθετο θα συμβει αν βαλεις τον Koskinen να βγαλει κομματια εποχης Joutsen.

Να κανω και ενα μικρο list απο τα τελευταια,καλα το μισο ειναι το Under The Red Cloud.:yum:

Bad Blood
Dark Path
White Night
The Four Wise Ones
Nightbird’s Song
Crack In A Stone
Dead Man’s Dream
Shades Of Gray
Mermaid
My Enemy
Reformation

Προσωπικα βρισκω τα Eclipse και Silent Waters εξαιρετικα (ειδικα το πρωτο, το αγαπω ΟΛΟΚΛΗΡΟ), και το Skyforger πολυ καλο… απο εκει και μετα με εχασαν, κυριως γιατι δεν αλλαξαν σχεδον καθολου το στυλ τους και παιζουν τα ιδια και τα ιδια… Το Red Cloud ειναι καπως διαφορετικο και καλυτερο απο τα δυο προηγουμενα, αλλα δε μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα κιολας.

Απο ολα αυτα βεβαια προτιμω την τριαδα Elegy - Tuonela - Am Universum που για μενα ειναι οτι καλυτερο εχουν βγαλει στο μελωδικο τους στυλ. Το Tales ειναι αλλη ιστορια, ολοκληρη κουβεντα απο μονο του.

1 Like

Για μένα οι Amorphis, όταν τους είχα πρωτοανακαλύψει, ήταν συγκρότημα επιπέδου Anathema και Paradise Lost, όχι τόσο λόγω λατρείας, αλλά παραπλήσιας λογικής, δηλαδή άλλο ένα συγκρότημα που ξεκίνησε από τον death metal ήχο για να μετατοπιστεί αργά και όμορφα σε κάτι πιο ατμοσφαιρικό και πειραματικό. Το θλιμμένο στοιχείο που αγαπούσα στις 2 παραπάνω μπάντες (όπως και σε άλλους, My Dying Bride, Tiamat κλπ.) το έβρισκα και στους Amorphis.

Η φωνή του Pasi, που λέτε, είναι μοναδική. Έχει ένα ανεπαίσθητο γρέζι, η φωνή του είναι “ξερή” και κάπως “στεγνή” (δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω) και έβρισκε πολύ ιδιαίτερες φωνητικές μελωδίες. Τα κομμάτια (μιλάω για εποχές “Elegy” μέχρι και “Far from the sun”) ήταν ούτως ή άλλως ανεβασμένα από συνθετικής σκοπιάς, αλλά ο Pasi τα ανέβαζε κι ένα σκαλί παραπάνω.

Το “Eclipse” θυμάμαι ότι το άκουγα αρκετά όταν βγήκε. Αλλά γρήγορα το παράτησα, όπως και τα “Silent waters” και “Skyforger”. Από τότε, μετά λύπης, δεν τους έχω παρακολουθήσει, και ίσως να έχω χάσει κάποιες αξιόλογες κυκλοφορίες. Αλλά μου φάνηκαν τόσο τετριμμένα αυτά τα τρία albums που έχασα κάθε ενδιαφέρον για τη μουσική τους. Μου φάνηκε πολύ retro, ότι βρήκαν μία πολύ εύκολη και πιασάρικη “atmospheric metal” μανιέρα και απλά την επαναλάμβαναν. Ίσως να είμαι και υπερβολικός, τώρα, γιατί πάνε χρόνια που άκουσα αυτούς τους δίσκους. Αλλά θυμάμαι ότι οι Amorphis σου πέταγαν από το πουθενά ανατολίτικες κλίμακες, σαξόφωνα, blues/jazz στοιχεία, 70’s psychedelic rock, και τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρχε στη Joutsen εποχή (προφανώς χωρίς να ρίχνω το φταίξιμο σε αυτόν). Αντιθέτως, το γύρισαν σε ένα πολύ βαρετό “ευρωπαϊκό” στυλ που ίσως τους δικαίωσε εμπορικά (αυτό απλά το υποθέτω επειδή δεν έχουν αλλάξει στυλ μέχρι τώρα) αλλά συνθετικά τους φτώχυνε. Αν ποτέ βρω χρόνο θέλω να ξανα-ακούσω αυτούς τους δίσκους και ίσως από περιέργεια να ψάξω και τα μετέπειτα albums τους, αλλά κρατάω μικρό καλάθι.

Ήτανε μοναδική μπάντα οι Amoprhis στα 90’s. Γενικά ο ατμοσφαιρικό ήχος τότε έσπαγε κάθε στεγανό.

2 Likes

Συμφωνω σχεδον με καθε λεξη, και 100% με τις πρωτες 2 παραγραφους… τα πιο περιεργα ανατολιτικα στοιχεια και το σαξοφωνο και το φλαουτο ομως απο μονα τους, δεν ειναι αρκετα για να τους δωσουν βαθος, για αυτο και εγω προσωπικα προτιμω την καπως σαν “τριλογια” Eclipse + Silent Waters + Skyforger απο τα 3 επομενα.

Μου φαινονται αρκετα πιο εμπνευσμενα, κι ας ακολουθουν οπως λες μια πιο συμβατικη εκδοση βορειουευρωπαικου ατμοσφαιρικου μεταλ (βεβαια και παλι εχουν τα στοιχεια που λες βεβαια, αλλα σε αρκετα μικροτερη συχνοτητα). Δε γραφουν πολλες μπαντες τραγουδια σαν τα παρακατω:

Απλως κατα τη γνωμη μου… αυτο που εκαναν για παραδειγμα με το Perkele, το ειχαν κανει καλυτερα με το Greed, οπως και αυτο που εκαναν με το Sky Is Mine το εκαναν καλυτερα με το Goddess Of The Sad Man ή με κανα 2 τραγουδια στο Am Universum, κ.ο.κ.

1 Like

Το UTRC είναι πολύ καλός δίσκος πάντως, μετά από μια μικρή κοιλιά που έκαναν με τα 2 προηγούμενα. Έχει διάσπαρτα ανατολίτικα στοιχεία, κατά τόπους μπρουταλιές, έντονη μελωδία που τους χαρακτήριζε ανέκαθεν και πολλά φοβερά τραγούδια. Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά κατά τη γνώμη μου με τα 2 προηγούμενα…δεν είχαν αρκετά καλά τραγούδια

Το Far from the sun μάλλον θα το έβαζα στα άλμπουμ που ξεφούσκωσαν γρήγορα. Ουσιαστικά όλο αυτό το ατμοσφαιρικό τους έπιασε την κορυφή του στα Am Universum και Tuonela που είναι μάλλον τα ποιοτικότερα άλμπουμ τους.

Τώρα από εκεί και πέρα δεν έχεις και πολύ άδικο. Ότι έβγαλαν ακουγόταν ωραίο αρχικά αλλά όλα απλά κατέληγαν να μαζεύουν σκόνη. Ίσως και να φταίει ότι από ένα σημεία και μετά λόγω και ιντερνετ είχαμε πλέον την ευκαιρία να ακούμε τα πάντα. Το τελευταίο τους πάντως αν και δεν ξεφεύγει από το ύφος που έχουν καθιερώσει εδώ και καιρό φαίνεται να έχει πολύ μεγαλύτερη διάρκεια από όλα τα προηγούμενα. Σχεδόν 2 χρόνια μετά και ακόμα το βάζω ευχάριστα οποιαδήποτε ώρα.

Θα δανειστω δυο παραγραφους απο ενα αφιερωμα,εχει δικιο το αρθρο οτι η επιδραση του Pasi παρεσυρε τους Amorphis και τους επηρεασε μετα το tuonela να ξεφυγουν σε πειραματισμο ισως περισσοτερο απο οτι ιδιοι θα ηθελαν,φευγουν απο στιχο kalevala που ηταν η κυρια πηγη στιχουργικης εμπνευσης,σχεδον παρατησαν το growling στα vocals,ενω η σκηνικη παρουσια ειναι τουλαχιστον στατικη απο τον frontman,εδω ο Joutsen τον σβηνει τον Pasi,απο headbaning και επικοινωνια.

Απο εκει και μετα το far of the sun μαλλον δεν επρεπε να κυκλοφορησει με τετοιο κλιμα και οντας ο Koskinen φευγατος,βεβαια και οι συνθεσεις ειναι αδυναμες οποτε και αλλος να ερχοταν να τραγουδησει δεν θα αλλαζε προς το καλυτερο ο δισκος αυτος.

What went wrong with “Far From The Sun”?

As I told above, Pasi’s motivation affected to all of us, feeling wasn’t that good inside the band that time. I think you can hear it on album as well. I don’t think it’s that bad album though, just sounds little bit tired and lazy. Also with that album we went to EMI and things didn’t work out too well with major label.

http://www.rocking.gr/interviews/en/Amorphis-interview-Tomi-Koivusaari/15821/

“Am universum” (2001, Relapse Records)

Εδώ η επίδραση του Pasi Koskinen είναι ακόμα μεγαλύτερη στη μουσική της μπάντας, αλλά και στο στιχουργικό κομμάτι. Θεματολογικά το άλμπουμ φεύγει από το Kalevala και οι στίχοι ακολουθούν το σκοτεινό ύφος του Pasi, κάτι που ποτέ δεν ταίριαξε στους AMORPHIS κατά την ταπεινή μου γνώμη. Μουσικά, η μπάντα οδηγείται σε πιο progressive rock ήχους, με τα πιο metal στοιχεία να μένουν στην άκρη σε μεγάλο βαθμό. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό για ένα σχήμα που πειραματίζεται και το αποδεικνύει σε κάθε του κυκλοφορία. Όμως είναι κακό όταν τα κομμάτια δεν υποστηρίζουν τόσο πολύ αυτό το εγχείρημα.

“Far from the sun” (2003, EMI)

Το καλύτερο πράγμα αυτού του δίσκου είναι ότι ήταν το τελευταίο του Pasi Koskinen. Απλά τα πράγματα. Δε με ενοχλούσε σαν τραγουδιστής ο Pasi… Κάθε άλλο. Όμως η επιρροή του στη μπάντα μόνο κακό της έκανε και καλύτερη απόδειξη από τα άλμπουμ που έβγαλαν πριν και μετά από αυτόν, δεν υπάρχει. Και στο θέμα frontman (όσοι τον πρόλαβαν) ούτε καν συζήτηση και σύγκριση με τον Joutsen.

http://www.rockhard.gr/αφιερώματα/amorphis-elegies-magic-and-mayhem

Το under the red cloud εχει ισως την καλυτερη παραγωγη μετα το skyforger,κατι που δεν το ειδαμε ουτε στο circle,ουτε στο the begining of times.

Σεβαστες οι αποψεις του αρθρογραφου στα παραπανω, αλλα για μενα η παρουσια του Koskinen στους Amoprhis ειχε ακριβως την αντιθετη επιδραση, δηλαδη τους εκανε να βγαλουν τα 3 καλυτερα τους αλμπουμ μαζι του. Αλλωστε ο Koskinen δεν εχει βγαλει μουσικη μονο με τους Amorphis, η δουλεια του με τους Ajattara ειναι εξαιρετικη. Τα κομματια του Am Universum υποστηριζουν ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ το εγχειρημα για πιο progressive space rock ηχο, σε συνδυασμο με το atmospheric goth metal που επαιζαν οι Amorphis. Δεν υπαρχουν πολλες μπαντες που να μπορουν να γραψουν τραγουδαρες οπως Alone, Goddess Of The Sad Man, Veil Of Sin και Grieve Stricken Heart εκει εξω. Καλα για στιχους, ουτε λογος, ειναι μακραν πιστευω ο δισκος τους με τους καλυτερους στιχους. Ωραιες οι ιστοριες του Kalevala, αλλα ποσους δισκους πια να γεμισει κανεις με ιστοριες για ποταμια, βουνα, πηγες, ουρανια τοξα, δεντρα και λιμνες?

Το οτι ειναι προβληματικος ως χαρακτηρας και ανθρωπος ειναι αδιαμφισβητητο, αλλα το σκοταδι που βγαζει με τη φωνη του και το ποσο ταξιδιαρικα εκανε τα αλμπουμ των Amoprhis ειναι κατι που δυστυχως (για μενα, να το τονισω γιατι εχουμε γεμισει μπατσους εδω μεσα) δεν υπαρχει πλεον, για αυτο και θεωρω αυτονοητο οτι τα αλμπουμ τους με τον Joutsen ειναι ολα ενα επιπεδο πιο κατω απο Elegy + Tuonela + Am Universum.

Το Far From The Sun ειναι σιγουρα το πιο αδυναμο απο την εποχη Pasi, αλλα πολυ αδικημενο ταυτοχρονα. Δεν ειναι καθολου κακος ο δισκος, και μαλλον περισσοτερο πληρωνει το οτι βγηκε μετα απο 3 υπεροχους δισκους. Και ναι, φαινεται σε αρκετα σημεια οτι κι οι ιδιοι οι Amorphis δεν γουσταραν 100% τη φαση που περνουσαν εκεινη την εποχη, αρα δυστυχως εφτασαν σε ενα τελμα. Τραγουδια οπως Planetary Misfortune, Evil Inside, God Of Deception (και αλλα) παραμενουν ομως πολυ γαματα τραγουδια, ανεξαρτητα απο το αν ο δισκος ως συνολο ηταν καπως απογοητευτικος.

Οσον αφορα τη σκηνικη παρουσια, οταν ειδα Amorphis με τον Koskinen, ο τυπος καθοταν επι μιαμιση ωρα πανω στο μικροφωνο και τραγουδουσε κοιτωντας το κενο, με μια περιεργη σταση του σωματος στηριγμενος περισσοτερο στο ενα ποδι απο το αλλο. Και να σου πω κατι? Ηταν καυλα. Δε χρειαζεται να κουναει χερια και ποδια σαν πιθηκι ενας frontman ή να κανει ανελεητο headbanging για να παρασυρει το κοινο να νιωσει τη μουσικη μαζι του. Υπαρχουν κι αλλοι τροποι.

Πες στον james να τραγουδαει το creeping death κανοντας κουτσο.

2 Likes

Έπειτα από δεκαεπτά χρόνια επιτυχημένης πορείας με τους Amorphis, ο μπασίστας Niclas Etelävuori, αποχωρεί και την θέση του αναλαμβάνει προσωρινά ο αρχικός μπασίστας της μπάντας Olli-Pekka (Oppu) Laine.

Η μπάντα δηλώνει:

“H απόφασή του Niclas να αποχωρήσει δεν έχει να κάνει με την μπάντα, δεν έχουμε άσχημες σχέσεις μεταξύ μας. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψουμε τα αισθήματα που βιώνουμε αυτή τη στιγμή, κυρίως για τον λόγο ότι έχουμε δουλέψει όλοι μαζί σαν μια οικογένεια όλα αυτά τα χρόνια.

Ο κόσμος θα πρέπει να καταλάβει ότι οι Amorphis πάντα λειτουργούσαν με δημοκρατικό τρόπο και είναι προφανές ότι κάποιες αποφάσεις δεν μας ικανοποιούν όλους ταυτόχρονα. Κάποιοι άνθρωποι απλά δεν μπορούν να συνυπάρξουν, αυτή είναι η ζωή.

Θα συνεχίσουμε με την παρούσα διεύθυνση που μας έχει αναλάβει όλα αυτά τα χρόνια, καθώς έχουμε χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης.

Ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες το show συνεχίζεται, οπότε είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι ο παλιός μας φίλος και αρχικός μπασίστας των Amorphis Olli-Pekka (Oppu) Laine θα πάρει την θέση του στις επερχόμενες συναυλίες. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που παίξαμε μαζί του, οπότε σίγουρα θα νιώσουμε νοσταλγία.

Πάνω από όλα ευχόμαστε στον Niclas καλή τύχη για το μέλλον και ότι πάντα θα είναι μέλος της οικογένειας των Amorphis".

O Niclas δηλώνει από την πλευρά του:

“Είμαι στην δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσω ότι μετά από δεκαεπτά χρόνια πορείας με τους Amorphis αποφάσισα να αποχωρήσω από την μπάντα. Είναι πιθανώς η πιο δύσκολη απόφαση που έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου. Εξακολουθώ να αγαπώ την μουσική και τα παιδιά στην μπάντα είναι αδέρφια μου και τους εύχομαι ό,τι καλύτερο για το μέλλον.

Ο λόγος της αποχώρησής μου έχει να κάνει εξολοκλήρου με την άσχημη διοίκηση της μπάντας. Πιθανώς να σας ακούγεται παράξενο, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Ο άνθρωπος για το μόνο πράγμα που νοιάζεται είναι να δουλεύει μόνο για το δικό του συμφέρον και να μας γεμίζει ψέματα.

Είναι παράξενο που η μπάντα εξακολουθεί να θέλει να συνεχίσει με την ίδια διοίκηση, οπότε προτίμησα να ακολουθήσω άλλο δρόμο.

Άφησα την πόρτα ανοιχτή σε περίπτωση που η μπάντα αποφασίσει να αλλάξει την κατάσταση των πραγμάτων.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους οπαδούς, τις εταιρείες, το κόσμο που γνώρισα και συνεργάστηκα. Ελπίζω να ξανασυναντηθούμε σε πιο καλές συνθήκες".

αουτς…

Αντε φερτε πισω και τον Κοσκινεν να ξαναγινει μπανταρα :innocent:
Ολλι ΠεκαΛαηνε μεγαλη λατρεια απο τα 1990ς…

Να υποθεσω οτι του μειωσαν τον μισθο στον βασικο και χαλαστηκε? Θα επιστρεψει μετανιωμενος…

Amorphis has officially entered Fascination Street Studios with Jens Bogren (Katatonia, Ne Obliviscaris, etc.) to begin working on the follow up to 2015’s Under The Red Cloud.

In his place, it looks like Barren Earth bassist Olli-Pekka Laine has stepped in. Olli-Pekka Laine played briefly with Amorphis in 2010 and has only been the band’s live bassist since Etelävuori’s departure. As of right now, Laine isn’t officially in the band, but who knows? Dude’s in the studio with them.

Καλα νεα,λογικα εντος 2018 θα ειναι ετοιμο.

2 Likes

Δυστυχως εδω και 2-3 αλμπουμ δεν εχουν απολυτως τιποτα να μου πουν, αλλα ειναι μια μπαντα που καποτε αγαπουσα, οποτε καθε φορα εχω την ελπιδα οτι θα ακουσω κατι ενδιαφερον.

ΥΓ. Πασι, εφυγες νωρις

Εγω απο την αλλη λατρευω την περιοδο Joutsen, εκτος ισως απο το Circle που χαλασε το σερι και ειναι ενα σκαλι κατω απ’τα υπολοιπα. Το επιεικως μετριο εξωφυλλο δε με πτοει καθολου και μετραω αντιστροφα μεχρι τις 18/5!

Α και ας ελπισουμε η νεα περιοδεια τους να τους φερει και απο δω γιατι 7 χρονια ειναι πολλα…

2 Likes

Οι σκέψεις μου ακριβώς, με τη διαφορά ότι λατρεύω Circle και με χάνει κάπως το Beginning of Times.

Κυρίως όμως:

Αν ειχαν guest σε ενα κομματι pasi-joutsen θα γινοταν πανικος,ειδα οτι θα εχουν guest anneke ομως.Μουφα εξωφυλλο,αλλα δεν βαριεσαι.