Δεν είναι θέμα “καλό-κακό”, απλά είναι άσχετο σχόλιο imho, σε κανένα σημείο του δίσκου δεν είπα “ωπ μλκ orphaned land”,η μοναδική στιγμή γενικά που σκέφτηκα άλλη μπάντα ήταν με το ριφφ στην αρχή του daughter of hate που μου θύμισε Domino the destitute από coheed and cambria.
Γαμάνε (ακόμα) οι Orphaned Land, γαμάνε (ακόμα) και οι Amorphis .-
Απο Orphaned Land έχω ακούσει ελάχιστα πράγματα και αυτά που έχω ακούσει είναι στην καλύτερη αδιάφορα. Οπότε απο την μικρή μου αυτή εμπειρία νομίζω ότι σε καμία περίπτωση δεν νομίζω ότι ακούγεται ο δίσκος σαν O.L.
Τώρα βέβαια μπορεί να είναι και ψυχαναγκαστικό αυτο για κάποιους, το να ακούς κάτι και να ψάχνεις να βρεις επιρροές, ομοιότητες, “κλεψιες” κλπ…
Μαλακίες, λες και δεν είχαν από παλιά οι Amorphis ανατολίτικα στοιχεία…
Το άφησα 1 εβδομάδα και το ξανάκουσα σήμερα,την μπόνους έκδοση. Αγγίζει την τελειότητα,μιλάμε ότι αν έχεις όρεξη, γράφεις σεντόνι αποθέωσης για κάθε τραγούδι ξεχωριστά. Απρόσμενα διαφορετικό και τελικά υπέροχο.
Το προηγούμενο τους το λάτρεψα, τούτο εδώ το έχω βάλει να παίζει 5-6 φορές και ούτε μια δεν κατάφερα να το φτάσω μέχρι το τελευταίο κομμάτι σερί χωρίς μια μεγάλη παύση (το προσπαθώ φιλότιμα αυτή την στιγμή για μια ακόμα φορά πριν ξαναπιάσω το Ghost).
Υπερβολικά φορτωμένο, και σαν ήχος και στις συνθέσεις και στην παραγωγή. Συνεχώς προσπαθεί να ακουστεί όσο πιο επικό και γεμάτο γίνεται. Έχει πολλά ωραίο hooks, μερικά ωραία riff και φωνητικά, πάνω κάτω ότι έχει σχεδόν κάθε άλμπουμ τους δηλαδή, αλλά κουράζει και μάλιστα πάρα πολύ ως σύνολο. Αλλά ακόμα χειρότερα και κάθε κομμάτι ξεχωριστά να το πιάσεις μετά το 3-4 λεπτό κάπου θα σε κουράσει για αυτό το λόγο.
Δεν είναι κακό μεν αλλά σε σύγκριση με το προηγούμενο τεράστια απογοήτευση για μένα προσωπικά. Αν το καταφέρω μέχρι τέλους αυτή την φορά μάλλον θα είναι και η τελευταία.
Το καλο ειναι οτι,μετα το Eclipse,ο καθενας μας εχει και διαφορετικη προτιμηση/σειρα στα αλμπουμ που θεωρει καλυτερα απο εκει και μετα,δηλαδη ο QuintomScenario πχ,δεν τρελαθηκε με το under ther red cloud,εγω δεν τρελαθηκα με το skyforger ενω αλλοι ειπαν απο τα πιο δυνατα τους,δεν μου εκαναν κλικ τα circle/beginning of times,ειχαν τις στιγμες τους αλλα ως εκει.
Το φετινο το βαζω κατω απο το προηγουμενο,τουλαχιστον προσπαθησαν να διαφοροποιηθουν απο την επαναληψη,να μπερδεψουν παλια και νεα στοιχεια ωστε να σου θυμιζει καποιο κομματι εποχη elegy αλλα να ειναι και φρεσκο.
Δεν μου αρεσει τοσο που βγαζουν εναν επιτηδευμενο soft ηχο σε ορισμενα κομματια,χωρις να σημαινει οτι δεν ειναι ωραια η καλα κομματια αυτα.Την παραγωγη την ηθελα και γω καπως καλυτερη.
Bump γιατι το ακουσα ολο σημερα μετα απο πανω απο χρονο και πωρωθηκα παρα παρα πολυ, οπως δεν εχω πωρωθει με Amorphis για πανω απο δεκαετια.
Για μενα ο καλυτερος τους δισκος απο το 2008 εως σημερα.
Heart of the Giant και Honey Flow τα ακούω ακόμα ανελλιπώς που δεν κατάλαβα πότε πέρασαν δύο χρόνια!! Bee λίγο πιο αραιά αλλά παίζει. Ελπίζω σε καινούριο σύντομα… Τώρα καλό θα ήταν και ένα live αλλά με τις συνθήκες που επικρατούν ας αρκεστουμε σε άλμπουμ.
Αγαπάω Amorphis, αλλά το τελευταίο το είχα ψιλοσνομπάρει και το πέρασα στο ντούκου, καθώς πιστεύω πως είχαν φτάσει σε δημιουργικο τέλμα. Όλοι οι δίσκοι τους απο 2008 και πάνω μου αρέσουν είτε λίγο είτε πολύ (αν και το Circle δεν το καλοθυμάμαι), παρ’όλα αυτά, και ειδικά στους τελευταίους 3 δίσκους, μπήκαν σε ένα πολύ συγκεκριμένο καλούπι, κάτι που ποτέ δεν χαρακτήριζε μια μπάντα που δεν επαναπαυόταν σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα.
Θα του ρίξω μια ακρόαση του τελευταίου πάντως, είχα ακούσει γενικά καλά λόγια. Άντε να μας ξανάρθουν κάποια στιγμή κιόλας, πάνε χρόνια.
Καλούς δισκους έχουν όλες οι περίοδοι της μπάντας,απλα όντως έχουν φτάσει σε ενα ταβάνι που ίσως δεν τους ενοχλεί να συνεχίζουν στο ίδιο ήχο.
Άλλοι απλα τους έχουν αφήσει μετα και το elegy η το eclipse,άλλοι θεωρουν οτι το amongst stars είναι poppy.
ακυρο
Μπαρδόν?
Μπερδεγουέι μάλλον.
Λαθος θρεντ… 
Παρτε και ενα ranking πριν κοιμηθω, γιατι τα καλυτερα rankings ειναι αυτα που γινονται στις 5:45 τα ξημερωματα:
Οταν ο τζουτσεν εχει κεφια,μπορει να μην αρεσε σε ολους αυτο το στυλ growling,μας ειχε συνηθισει σε πιο γλυκο ο τζουτσεν,αλλα εδω στο Nightbird’s Song,το δινει και καταλαβαινει,ειδικα προς το τελειωμα του κομματιου.
Ψοφάω!!! Το κάνει τόσο καλά αυτό που κάνει που αυτές οι φωνητικές γραμμές κουμπωνουν τέλεια στο τραγούδι.
ναι γινεται καμια φορα οταν ειμαι απο κινητο
Την τελευταία φορά που ήρθαν, τέλειωσαν οι Leprous και αναρωτιόμουν πού θα βγουν να παίξουν οι Amorphis έτσι που τα ΓΑΜΗΣΑΝ ΟΛΑ οι άλλοι. Οπότε ίσως να φταίει αυτό που τους βρήκα εντελώς διεκπεραιωτικούς σε φάση “άντε να παίξουμε να φύγουμε”. Φωτεινή εξαίρεση το Vulgar Necrolatry 
Βεβαίως 
Θελω τα μπλουζακια του Silent Waters,του Black Winter Day και το Tales From Thousand Lakes,αν πω να τα τυπωσουν σε καποιο μαγαζι στη ναβαρινου(θεσσαλονικη κεντρο),θα με βγουν σκαρτα η να τα ψαξω απο official merchandise και ας τα πληρωσω ακριβοτερα? 
Γιατι τα μεταφορικα θα ειναι κανενα 20αρικο εξτρα ξερω γω.
Και αυτο εδω το λεει καλα ο τομι,εκει που δεν το εχει ειναι σε καποια κομματια του tuonela που η φωνη του pasi απλα δεν αντιγραφεται.
Τραγουδια σαν το Nightbird’s Song που μπηκε απο πανω μου θυμιζουν γιατι μου φαινονται πολλες φορες τοσο αδιαφοροι οι Amorphis με τον Joutsen, και ειδικα σε καποια αλμπουμς οπως το συγκεκριμενο. Για μενα ειναι ενα παραδειγμα ενος πραγματικα κακου τραγουδιου, που δεν εχει τιποτα ενδιαφερον. Οπως γενικοτερα ολο το Circle.
Ακομα απορω πως μερικοι λετε οτι το Queen Of Time ειναι “μια απο τα ιδια”, ποσο μαλλον σε σχεση με τα 3 προηγουμενα. Στο Queen Of Time εχουν πολλες καινοτομιες, οπως πολλα χορωδιακα, ο Joutsen τραγουδαει με πολλα περισσοτερα στυλ, και ακομα και τα διαφορα woodwinds και πνευστα ειναι σε μεγαλυτερο βαθμο απο οτι πριν, ενω εχουν δωσει εμφαση και στις εισαγωγες και αλλαγες σε καθε τραγουδι. Αυτα που γινονται για παραδειγμα στο Golden Elk δεν εχουν ξαναγινει απο Amorphis.