9 Ιουνίου κυκλοφορεί η νέα δουλειά των Βρετανών. Από το δελτίο τύπου φαίνεται ότι είναι κάτι σαν concept δίσκος, ο οποίος ξεκινάει από εκεί που τελειώνει το A Fine Day to Exit.
Αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα προσέγγιση, νέος παραγωγός (έχει δουλέψει με Mogwai, Belle & Sebastian, Super Furry Animals) και ζωντανή ηχογράφηση στο studio.
Το δείγμα που κυκλοφόρησε είναι των 30 δευτερολέπτων, οπότε δε νομίζω ότι μπορεί κανείς να βγάλει ασφαλώς κάποιο συμπέρασμα.
Όπως και να 'χει, αναμένουμε!
Ενω πριν 10 χρονια δεν ειχα πλεον απαιτησεις απο τους Anathema (και με απογοητευσαν παρα πολυ με το We’re Here) πλεον εχω και μαλιστα υψηλες, μετα το υπεροχο Distant Satellites και το πολυ καλο Weather Systems. Πλεον φαινεται να εχουν βρει τι θελουν να παιζουν, και τους ταιριαζει.
YΓ. Το band logo τους στο teaser ειναι πραγματικα αθλιο (οχι οτι μας νοιαζει ιδιαιτερα)
Χωρίς επ’ ουδενί να σκοπεύω να γκρινιάξω που έχουν μαλακώσει και ‘ματζοροποιηθει’ (15 χρόνια σχεδόν το έχουμε συνηθίσει αυτό), αλλά δεν ξέρω, σημειολογικά κυρίως, μου φαίνεται εντελώς παράδοξο, να βγάζουν οι Anathema δίσκο με τίτλο ‘The Optimist’.
“The Optimist”: μία ακόμα προσπάθεια να πείσεις τον ίδιο σου τον εαυτό ότι μπορείς να τα καταφέρεις εξίσου καλά παίζοντας ματζόρε, όταν το δυνατό σου χαρτί είναι τα μινόρε.
Χωρίς να λέω ότι δεν είναι καλοί οι δίσκοι που ακολούθησαν το αριστουργηματικό Natural Disaster, ε, πώς να το κάνουμε, είναι σα να προσπαθεί ο Μαραντόνα να βάλει γκολάρα με το δεξί.
Το αφήνω με σιωπή εδώ πέρα, να ακουμπήσει στο έδαφος.
συμπαθητικο κομματι αλλα νομιζω οτι θα λειτουργει καλυτερα μεσα στον δισκο απο οτι μονο του…
Ωραίο τραγούδι.
Μια χαρά postίλα
Ορθά το έθεσες. Αν και η αλήθεια είναι ότι αν θέλω ν’ ακούσω post, θα στραφώ αλλού. Όπως και να 'χει το πιάνει το συναίσθημα και μετράει.
Είσαι Mogwai τύπος εσύ…εμένα πάντως η ακρόασή του, με έκανε να βάλω να ακούσω explosions in the sky
Ωραίο τραγουδάκι…
Ωραίο!!!
Και επιτέλους ο John παίζει drums και δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο όπως στον προηγούμενο δίσκο/περιοδεία!
Η αλήθεια είναι ότι το στυλάκι “παίζω το ίδιο ακόρντο/riff/μελωδία από την αρχή μέχρι το τέλος και χτίζω πάνω του” είναι λίγο κουραστικό και ειδικά στους 3 τελευταίους δίσκους το έχουν γαμήσει λίγο το θέμα με αυτή τη φάση, αλλά περιέργως αυτό το τραγούδι στα αυτιά μου λειτούργησε. Και ναι, όταν παίζουν μπάλα μελαγχολικά τους βγαίνει.
Διέρρευσε. Και μιλάμε για τη με διαφορα χειρότερη κυκλοφορία όλων των αναθεματισμένων εποχών. Δεν μπορώ να πιστέψω τέτοιο δούλεμα. Προετοιμαστείτε.
Δεν ειμαι και τεραστιος φαν των Anathema και ειδικα της μετα Steven Wilson εποχης (που κατεστρεψε αλλη μια μπαντα λιγο πολυ), αλλα ρε μαν, αν δε σου αρεσουν αυτα που παιζουν, μπορεις απλα να μην τους ακους… δε νομιζω οτι ειχαν ποτε στοχο τους να δουλεψουν κανεναν 
Τους ακούω από το 1996. Έχω κάθε κυκλοφορία τους σε βινύλιο. Τώρα αυτό που ακούω δεν μου βγάζει καν σε δισκο, δεν είναι πρόβλημα ύφους ή είδους. Άλλο λέω.
το ακουσα 1 φορα…προφανως και δεν μπορω να βγαλω συμπερασμα αλλα δεν αισθανθηκα να με κουραζει καπου…περασε νερακι η 1 ωρα…θα επανελθω…
