οι Anvil είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. κατά τη γνώμη μου έχουν αρκετούς δίσκους με επαρκή ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να θεωρούνται κλασσικοί αλλά από την άλλη το στύλ τους είναι πολύ ιδιαίτερο και κάπως αντιεμπορικό.
Οι δυο πρωτοι δισκοι ειναι εξαιρετικοι. Καθαρο heavy metal, πιασαρικο και τρελαμενο.
Και η συναυλια τους στο Empire πριν καποια χρονια ηταν αρκουντως πορωτικη.
Εχοντας δει το trailer καταλαβαινω οτι δε προκειται για ενα κλασικο μουσικο rockumentary που απευθυνεται στους οπαδους αλλα για ενα “κανονικο” documentary που απεθυνεται σε ολο τον κοσμο και στο οποιο ενα -παναγνωστο για το ευρυ κοινο- καναδικο μεταλ γκρουπ δινει μαθηματα ζωης.
Και αυτο ειναι που το κανει πολυ πιο ενδιαφερον και του εχει χαρισει επιτυχια στο εξωτερικο. Διαβασα οτι ο Κρις μαρτιν των coldplay το λατρεψε και εδωσε συγχαρητηρια στο γκρουπ. Μπορει να μη τους πολυγουσταρουμε, προκειται ομως για τρελο κρεντιτ. Μακαρι να παρει λιγο πανω της η καριερα τους τωρα.
Υπευθυνοι του Φεστιβαλ Ντοκυμαντερ Θεσσαλονικης, ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΚΑΙ ΦΕΡΤΕ ΤΟ!
(νομιζω και στην Αθηνα εχει αναλογο Φεστιβαλ: ΦΕΡΤΕ ΤΟ ΚΙ ΕΚΕΙ!) :x
Με καλυψες τραμπακουλα
Οπως και να χει ,συμφωνω οτι τα 3 πρωτα ειναι σχεδον κλασσικα.Η μεγαλη διαφορα των Anvil,και εδω τους βγαζω την περικεφαλαια,ειναι οτι,ενω υπαρχουν πολλες μπαντες με 2-3 κλασσικους δισκους,το αφησαν εκει,γιατι δε γνωρισαν την πρεπουσα καταξιωση (η δε βγαιναν οικονομικα),ενω οι Καναδοι,με σχεδον σταση αυταπαρνησης,συνεχιζουν να παραγουν ατσαλι.ΕΥΓΕ
Ευκαιρια να δουν καποιοι, πώς το μεταλ και η μουσικη γινεται τροπος ζωης και να κοψουν τις χαζομαρες τυπου η μουσικη ειναι “μονο μουσικη”,“χομπυ” και αλλα “ακακα” “ακινδυνα” πραγματα
Εμένα μου φάνηκε πολύ ειλικρινές το ντοκυμαντερ. Παρουσίασε και τα θετικά και τα αρνητικά σημεία της μπάντας, τα γελοία άλλα και τα συναισθηματικά φορτισμένα.
Σίγουρα οι δίσκοι τους άξιζαν μεγαλύτερης αποδοχής. Εδώ πουλάνε τόσοι και τόσοι τυχάρπαστοι στο μεταλ.
Το πρόβλημα με τους Anvil νομίζω οτι είναι η μη ξεκάθαρη κατηγοριοποίηση τους σε κάποιο στυλ-κίνημα. Σε μερικα αλμπουμ τους, εκεί που παίζουν heavy-speed metal, ξαφνικά βάζουν μέσα και μια ερωτική μπαλάντα!
Ο thrash-ας σε κάποια σημεία θα ξενερώσει… ενώ ο κλασικός μεταλάς θα τους βρεί πολύ heavy για τα γούστα του.
Πάντως παρά τα καλά λόγια αρκετών σταρ που είδαν την ταινία… σήμερα οι Anvil δεν έχουν βρει καν δισκογραφική εταιρία.
Μια απορία: έχει πάρει κανείς το dvd από το Play (ή άλλο site τέλος πάντων) να μας πει αν έχει υπότιτλους;
Ευχαριστώ.
ο τροπος ζωης ποιος ειναι ακιρβως? το οτι δεν ξεπερασαν ποτε το γεγονος οτι δεν εγιναν ροκ σταρς? το οτι σε μια τετοια ηλικια θελουν ακομα να ζησουν ενα εφηβικο ονειρο που περισσοτερη σχεση εχει με την αναγκη για δημοσιοτητα και καταξιωση παρα για την αναγκη εκφρασης μεσα απο την ιδια την μουσικη? ποιες αξιες και ιδανικα υπαρχουν σε αυτον τον “τροπο ζωης”? αφου το “μονο μουσικη” δεν ειναι αρκετο τι εχει σημασια? τα μεγεθη? τα λεφτα? οι αρενες? τι ακριβως το επικινδυνο η το αγνο εχει αυτη η προσεγγιση ειδικα σε αυτην την ηλικια, απο το “παιζω απλα μουσικη για μενα απαλαγμενος απο την αναγκη για επιτυχια”?
και δεν λεω φυσικα πως η ταινια ειναι κακη, καθε αλλο, ουτε οτι μου βγαζει καποια αντιπαθεια προς την μπαντα. συμπαθεια βγαζει αλλα η σταση τους δεν με κανει να πω “μπραβο”, με κανει να πω “κριμα” και απο ενα σημειο και μετα να την βρω καπως προβληματικη.
ο τρόπος ζωής είναι να τρώς 30 χρόνια σκατό και να επιμένεις να παίζεις και να γράφεις. αν είναι ματαιοπονία η ματαιοδοξία δεν έχει καμία σημασία γιά μένα. καμία μπάντα δεν παίζει για να την ακούνε οι συγγενείς στο σαλόνι στο κάτω κάτω. το κυνήγι της δόξας και της καταξίωσης είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι είτε είσαι 14 είτε 54.
ναι ρε συ αλλα “τρως σκατα” με την εννοια του οτι δεν εγινες οι μεταλικα η οι μειντεν. ενταξει get over it. μπορει κανενας να μην θελει να τον ακουν οι συγγενεις του αλλα μπορει να πει “αυτος ειμαι, αυτο κανω, αυτοι με ακουνε” και να ειναι ικανοποιημενος με αυτο. δεν σε εμποδιζει κανενας να γραψεις μουσικη. αν εισαι καλος θα ερθει η αναγνωριση και μιαν αναγνωριση οι ανβιλ την εχουν στον χωρο του μεταλ. ενταξει ισως θα πρεπε να ειναι λιγο μεγαλυτερη. αλλα εδω που τα λεμε ποσοι τα καταφεραν και αντεξαν μετα τα 80’ς? τι παραπανω θα μπορουσαν να χουν πετυχει? δεν διαφωνω πως ειναι σπουδαιο να εχεις το πνευμα του “οτι σκατα και να φαω, οσες δυσκολιες κι αν ερθουν θα παλεψω για να πετυχω τον στοχο μου” το θεμα ομως εδω ειναι οτι ο στοχος δεν παρουσιαζει καποιο ιδανικο. εχει να κανει κυριως με μεγεθη και με τον τρωπο ζωης των ροκ σταρς και οχι τοσο με την αναγωριση της προσφορας σε εναν χωρο η με την ιδια την μουσικη. καταλαβες που κολλαω?
και βέβαια καταλαβαίνω αλλά προσωπική μου άποψη είναι πως η ταινία έχει να κάνει και με το θέμα αναγνώρισης της προσφοράς και όχι μόνο με ροκσταριλίκια. τουλάχιστον εμένα δεν μου άφησε τέτοια αίσθηση. ο lips λέει και ξαναλέει “we should have been big” και όχι “we should have been rich”. έλα στη θέση ενός ανθρώπου που είναι στη έκτη δεκαετία της ζωής του και έχει κάνει ένα σωρό θυσίες γιά τη μουσική που αγαπάει, έφτασε τόσο κοντά και μετά έπεσε στη λήθη. πρόβλημά του θα μου πείς, κανείς δεν του έταξε εξασφαλισμένα μεγαλεία. δεν γίνεται όμως να παραβλέψεις το πάθος και την αγάπη του robbo και του lips γιά αυτό που κάνουν. είναι άνθρωποι μιάς άλλης εποχής και νομίζω πως η κριτική σου σε σχέση με τα κίνητρά τους, τους αδικεί κάπως. that’s all
Εγω νομιζω οτι ισα ισα η σκηνοθεσια κανει τη μπαντα να φαινεται απειρα συμπαθητικη και η αγνη ‘‘βλακεια’’ και επιμονη τους ειναι σχεδον συγκινητικη σε στιγμες.
Οι τυποι ρε παιδια δεν ειναι οτι θελουν να γινουν σαν τους Ιρον Μειντεν. Να μην κανουν ντηλιβερυ στους παγους και να μην παιζουν μουσικη μονο για σαπιοδοντες ξυλοκοπους θελουν κι αυτο τους φτανει. Να μην παρακαλανε την αδερφη για να βγαλουν σιντι ξερω γω.
Πολυ καλη ταινια για να τη δει κανεις , ανεξαρτητα απο το αν εχει επαφη με τους Anvil ή οχι. Νομιζω μαλιστα οτι οι Anvil ειναι περ/ρο η αφορμη και οχι το θεμα της ταινιας.
Ήξερα για το ντοκιμαντέρ για τη ζωή τους, ήξερα οτι δεν έγιναν ποτέ τεράστιοι αλλά αυτό που βλέπω στο trailer ομολογώ πως δε το περίμενα. Τους έμαθα με το Forged In Fire που απλά ΘΕΡΙΖΕΙ. Και πραγματικά τους θεωρώ μπαντάρα κυρίως στη ψυχή γιατί φαίνεται πως εφαγαν πολλά σκατά για να γίνουν έστω και γνωστοί. Τα σέβη μου.
[SPOILER]Μόνο το Forged In Fire έχω. Ποιά άλλα προτείνετε?[/SPOILER]
Metal On Metal , κλασσικός 80’s heavy metal δίσκος με ύμνους μέσα.
Και Hard N’ Heavy που είναι πιο hard rock ,αλλά είναι το αγαπημένο μου .
Επίσης το τελευταίο (αυτό που ηχογραφούν κατά τη διάρκεια του dvd) είναι πολύ καλό.
Πολύ τίμια μπάντα.
εννοείς πως έχεις δει μόνο το τρέιλερ? αν ναι, δες και το dvd…αξίζει…
είναι πολύ έξυπνα γυρισμένο το ντοκιμαντέρ…υπάρχουν πολλές στιγμές που θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηριστούν γραφικές αλλά καταφέρνουν να σε “πιάσουν” για τα καλα…
σε μια στιγμή έκλαψα κιόλας…[SPOILER]εκει που λέει “θέλω να γίνω ροκ σταρ.!!!”[/SPOILER]
Το παιδί που αρνείται να μεγαλώσει μέσα μας. Τhis is Anvil…
Και This is thirteen. Πολύ καλό άλμπουμ επίσης…
Ναι αυτό εννοώ. Εδώ ίσα που άκουγα ένα δίσκο τους ρε:p
Κομματάρα το Flying Blind. Μου κολλησε με τη μια 
ακούστε το Worth the Weight. μάλλον το καλύτερό τους μετά το Forged in Fire
δεν εχει σημασία αν τους άκουγες…το dvd βλέπεται ευχάριστα έστω και έτσι
Φοβερό το DVD παίδες. Πιστοί μέχρι τέλους. Βούρκωσα στο σημείο που αγκαλιάζονται οι Lips και Reiner και στο τέλος που παίζουν Ιαπωνία μπροστά σε τόσο κόσμο είπα απλά :respect:
[SPOILER][B]i wanna be a rock star .!! [/B] αντε γεια.[/SPOILER]
συγκροτηματάρα … η άποψη μου για την ταινία όμως …
[/SPOILER]
η οποία δν μ έκανε καμία εντύπωση και μ φάνηκε πολύ “στημένη” . δν αντιλέγω πως υπάρχουν δυσκολίες για το συγκρότημα , αλλά το κάναν πολύ “τηλεοπτικό” & μελό το όλο θέμα . [-X[/QUOTE]