Οι Ironhorse δημιουργήθηκαν πέρσι στο Κολοράντο και αυτό είναι το ντεμπούτο τους με τίτλο Dragged Down A Dead End Path.
Στο elementary revolt που τους πέτυχα χαρακτηρίζουν τη μουσική τους ως Hardcore, Punk, Grind, Sludge και λένε ότι έχουν παρόμοιο ήχο με Harms Way, Weekend Nachos, Bottomfeeder, και Seizures.
Mε τους πρώτους να συμφωνήσω, τους άλλους δεν τους ξέρω καν. Κατά τ’ άλλα ακούω μόνο ψήγματα sludge μέσα στον δίσκο, μην φανταστείτε τρομακτικές εναλλαγές ρυθμού σαν τους Soilent Green δηλαδή. Ακούω επίσης στοιχεία πρόσφατων Napalm Death, Trap Them, Τerror χωρίς τα χοροπηδηχτά σημεία, Entombed στο πιο γρήγορο και κάπου εδώ σταματάω γιατί μάλλον το πιάσατε το νόημα. Πρόκειται για μεταλικό χαρντκορ που γκραϊντκορίζει και όχι μέταλκορ με μπλαστμπιτς, να σημειωθεί αυτό. Αν θέλετε μπρεικνταουνς και τέτοια, να πάτε αλλού.
Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι ότι στήσανε το ηχητικό μείγμα με σωστή δοσολογία και με μια 25λεπτη επίθεση καταφέρνουν να βγάλουν και καφρίλα και ροκενρολιά και χαρντκορίλα, όλα μαζί πολύ καλά δομημένα. Η φωνή γκαρίζει περήφανα, ο χοντρούλης ντράμερ πρέπει να ήταν χειριστής μυδραλιοβόλου στον στρατό και οι συνθέσεις είναι για πολύ ξύλο. Ακούστε το Breeding Grounds για παράδειγμα και πείτε μου ότι δεν φαντασιώνεστε μοσπιτς.
Όπως λένε και οι ίδιοι Hit hard, play fast and get fucked.
Τα παλικάρια υπογράψανε στην [U][I]Relapse[/I][/U] κι από κει θα κυκλοφορήσει ο δίσκος τους, ο οποίος δεν υπάρχει πια στο bandcamp, αλλά στο youtube κάτι γίνεται.
Συγκινηθείτε.
Είχα ακούσει 2-3 κομμάτια το φθινόπωρο, ξαναέπεσα πάνω τους τώρα με το καινούριο όνομα, μου πήρε λίγη ώρα, χρειάστηκα και λίγη βοήθεια, αλλά το θυμήθηκα.
Πόσο εξαιρετικά καλή ισορροπία ανάμεσα στο “in-ya-face” crust/power violence και σε οτιδήποτε άλλο μπολιάζουν μέσα από μελωδικό hardcore μέχρι πιο progressive στοιχεία (sludge ακούω ελάχιστα, σε ψήγματα. Κυρίως στα πολύ “βαριά” κιθαριστικά σημεία).
Εντυπωσιακό το πώς κάθε κομμάτι έχει διαφορετικό ηχητικό χαρακτήρα και διαφορετική μουσική αναφορά.
ΜΠΑΜΠ
γιατί αι γυναίκαι ΞΕΡΟΥΝ και ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ [B]σωστές μουσικές[/B].
Norda, μόνο αγάπη
Από τους δίσκους στους οποίους έχω επιστρέψει συχνότερα αυτούς τους μήνες. Ωραίο να βλέπεις τον αρχικό ενθουσιασμό να εξελίσσεται σε σταθερή, μακροχρόνια σχέση
btw, μήπως να άλλαζε κάποιος το όνομα της μπάντας στον τίτλο του θρεντ???