David Lynch: Ο αναρχικός κινηματογραφιστής των ονείρων

Ο άρχοντας του παρανοϊκού και του σουρεαλιστικά παράξενου κινηματογράφου, Ντέιβιντ Λιντς, γεννήθηκε το 1946 σε μια μικρή πόλη των ΗΠΑ (ακριβώς σαν αυτές που χρησιμοποιεί εμμονικά στις ταινίες του).
Έγινε γνωστός για τον ιδιαίτερο αφηγηματικό χαρακτήρα που έδωσε στις ταινίες του και για το σουρεαλιστικό τρόπο που εξισώνει όνειρα και εφιάλτες χρησιμοποιώντας άπειρα σύμβολα (κλασσικό παράδειγμα το ντεμπούτο του Eraserhead το 1977).
Θεωρείται από τους φαν του, ο επαναστάτης και ο αναρχικός του κινηματογράφου, ενώ οι πολέμιοι του τον χαρακτηρίζουν ως “ο κινηματογραφιστής του συσκευασμένου τίποτα”.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ποτέ δεν δίνει ο ίδιος ο Λιντς εξηγήσεις για τις ταινίες του, αφού θέλει ο κόσμος να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Φιλμογραφία

Eraserhead (1977)

“Καλημέρα σας. Είμαι ο Ντέιβιντ Λιντς και είμαι ψυχικά διαταραγμένος”. Αν και δεν είχε την κριτική αποδοχή που θα περιμένε κανείς τότε, πλεόν έχει εδραιωθεί ως το απόλυτο καλτ αριστούργημα. Οι Φράνσις Φορντ Κόπολα και Μελ Μπρουκς το έχουν λατρέψει. Μια απλή ιστορία πατρότητας. Άπειρα σύμβολα. Ίσως η πιο αντιπροσωπευτική ταινία του Λιντς.

The Elephant Man (1980)

Η καλύτερη ταινία του Λιντς με διαφορά αν και ίσως η λιγότερο αντιπροσωπευτική του. Ένας ύμνος για την απελευθέρωση του πνεύματος και μια ηχηρή κλωτσιά στ’ αρχίδια του κοινωνικού ρατσισμού. Η αποθέωση η ίδια!

Dune (1984)
Το πιο ακριβό και αποτυχημένο πρότζεκτ του Λιντς σύμφωνα με τους φαν του. Δεν το έχω δει. Επιφυλάσσομαι.

Blue Velvet (1986)

Ο Λιντς ξαναβρίσκει τον χαρακτήρα του και τον παλιό καλό εαυτό του και δημιουργεί ένα παράξενο και βίαιο ταξίδι με φόντο μια μικρή κωμόπολη των ΗΠΑ. Ο Ντένις Χόπερ είναι συγκλονιστικός. Η Ιζαμπέλα Ροσελίνι είναι η ηδονή προσωποποιημένη. Αυτή παίζει να είναι και η καλύτερη ταινία του Λιντς με ισόποση χρήση συμβόλων και mainstream στοιχείων. Ίσως η πιο αντιδραστική και θυμωμένη ταινία του Λιντς.

Wild At Heart (1990)

Ένα σκοτεινό, υπερβίαιο και σουρεαλιστικό ταξίδι σε μια παρακμάζουσα Αμερική. Το εκπληκτικό road movie του Λιντς παρέσυρε τα πάντα στο διάβα του, έκανε τον Νίκολας Κέιτζ ηθοποιό, τη Λόρα Ντερν σεξ σύμβολο και τις Κάννες να παραμιλούν και να του χαρίζουν τελικά το χρυσό φοίνικα.

Twin Peaks (1990-92)

Ίσως η πιο παράξενη και εθιστική σειρά που βγήκε ποτέ στην Αμερική. Μια ιστορία μυστηρίου σε (άλλη) μια μικρή κωμόπολη των ΗΠΑ που όλα φαίνονται αθώα αλλά τίποτα δεν είναι. Μια ιστορία δολοφονίας που όμοια της δεν έχουμε ξαναδεί. Ολοκληρώθηκε (;:wink: σε 2 σεζόν και 1 ταινία.

Lost Highway (1997)

Η πρώτη ταινία του Λιντς που συγχέει τόσο έντονα το ονειρικό με το πραγματικό. Μια δύσκολη ταινία, τέρμα σουρεαλιστική με έντονη ατμόσφαιρα, σε σημεία τρομακτική, παίζει με το όνειρο και τον εφιάλτη, οδηγώντας τον θεατή σε μια δίνη που ποτέ δεν ξέρει τι είναι αλήθεια και τι ψέμματα.

The Straight Story (1999)

Η πιο γλυκιά, συγκινητική και πραγματική ιστορία του Λιντς. Μια ιστορία αποθέωσης της ανθρώπινης θέλησης. Μια σπουδή πάνω στις κοινωνικές αρχές. Μια απο τις πιο συγκινητικές ερμηνείες όλων των εποχών από τον 75χρονο Ρίτσαρντ Φάρνσγουρθ. Απίστευτη απλά.

Mulholland Drive (2001)

Αριστούργημα. Έτσι απλά. Από τις πιο δύσκολες ταινίες του Λιντς αλλά παράλληλα και από τις πιο mainstream. Στην ουσία πρόκειται για την ταινία που έβγαλε τον Λιντς από την καλτίλα. Εκπληκτική χρήση συμβόλων για το φόβο, τη ζήλεια, τη δικαίωση,την αγάπη… Η πιο αισθησιακή σκηνή λεσβιακού σεξ στην ιστορία του σινεμά και τελικά ένας απαράμιλλος λυρικός, ονειρικός θρίαμβος!

Inland Empire (2006)

Εφιάλτης. Αυτό είναι η τελευταία ταινία του Λιντς. Ένας τρίωρος θεοσκότεινος και τρομακτικός εφιάλτης. Πρόκειται για την πιο δύσκολη ταινία του Λιντς από εποχής Eraserhead που μία προβολή ισοδυναμεί με καμία. Πρόκειται για το υπέρτατο ψυχολογικό τεστ με εκπληκτικης ομορφιάς εικόνες και ήχους. Ένα πολυδιάστατο παζλ με δαιδαλώδεις προεκτάσεις. Πολύπλοκο όσο δεν πάει. Ίσως και ελαφρώς ενοχλητικό για τον θεατή.

Προσωπικά αγαπημένες είναι τα: The Elephant Man, Blue Velvet, The Straight Story και Mulholland Drive.
Θα ψηφίσω το Blue Velvet γιατί είναι ίσως η πιο ισορροπημένη ταινία του Λιντς, με την εκπληκτικότερη χρήση συμβόλων χωρίς όμως να χάνει σε ουσία και βλέπεται εξαιρετικά άνετα και ευχάριστα.

απο τους αγαπημένους μου τον γουστάρω τρελα…
αν και εχει πολυ καλύτερες απο το dune εγω το ψήφισα γιατι ειμαι γενικά fan της σειράς…

Wild At Heart, με ένα πολύ καλό Νίκολας Κέητζ:)

Υπάρχει thread για τον Λιντς, το θυμάμαι γιατί το είχα ανοίξει εγώ…
Παρ’ όλα αυτά άψογο post από Κευζερ, είναι κρίμα να κλειδωθεί…

Δεν έχω δει όλες τις ταινίες του. Βασικα έχω δει μόνο 4

The Elephant Man (1980). Απλά άψογη, το καλύτερο μελόδραμα που έχει γίνει ποτε αν και σαφώς δεν είναι αντιπροσωπευτική του σκηνοθέτη. Πάντως υπαρχουν σκηνές που σου σηκώνεται η τριχα κάγκελο. http://www.youtube.com/watch?v=DL2nEDCe0Hw
[B]Dune /B Εχω δει την αυθεντική έκδοση της ταινιας και όχι την extented που υποτιθεται είναι αυτή που ήθελε να κυκλοφορησει εξ’ αρχής ο Λιντς. Αν το είχε κάνει άλλος σκηνοθέτης σήμερα μάλλον δεν θα την θυμόταν κανείς, παρολα αυτα δεν της λες και αδιαφορη.

Wild At Heart (1990) Η πρωτη σουρεαλ του που είδα και μου άρεσε. Καταπληκτικος ο Κειτζ. Θα τον έλεγα υποτιμημενο ηθοποιό αλλα είναι ο ίδιος που υποτιμάει τον εαυτό του

Mulholland Drive (2001) Εδω χάνεται ο μπουσουλας βασικά. Καταπληκτική σκοτεινή και ενίοτε απειλητική ατμόσφαιρα και ένα σενἀριο βουτηγμένο στους συμβολισμούς για την σαπίλας του συγχρονου θεάματος (λεγε με και Χολιγουντ). Πολύ καλή αλλα ομολογώ πως κάπου με κούρασε.

Θέλω να δω και τις υπόλοιπες κάποια στιγμή. Ωραίο το θεμα πάντως και πολύ καλή παρουσίαση των ταινιών του. Θα τις ξεκινησω και τις υπόλοιπες κάποια στιγμή.

Ο εφιάλτης-ταινία Eraserhead το οποίο είχα δει σε προβολή στο πανεπηστήμιο στο 1ο έτος.
Από τις πρώτες ταινίες που με έκαναν να δω την έκταση και την διαφορετικότητα που έχει η τέχνη του κινηματογράφου.

Ψηφίζω Mulholland Drive γιατί είναι κρίμα να μην έχει πάρει ακόμα ψήφο… Ούτως ή άλλως στο μυαλό μου είναι πρώτο μεταξύ ίσων.

Το Dune είναι το μοναδικό που δε μου άρεσε και το Eraserhead δεν το έχω χωνέψει. Πρέπει μάλλον να του δώσω και άλλη ευκαιρία. Γενικά σχεδόν όλες τις ταινίες του πρέπει να τις δει κανείς τουλάχιστον 2 φορές για να βγάλει συμπεράσματα…

Θα ήταν 100% ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης αν δεν επέμενε τόσο πολύ στη Laura Dern…
Αν του αρέσει τόσο πολύ αυτό το όνομα ας επέμενε πιο πολύ στη Laura Harring…:roll:

Ναι, υπάρχει θρεντ, και είναι αυτό εδώ:

http://rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=3663&highlight=elephant

Ωστόσο πολλ με αγαπημένες ταινίες δεν υπάρχει, επομένως το θρεντι μένει.

Α, και στο θέμα. Δε τον έχω ψάξει παρά ελάχιστα, ωστόσο μου είχε κινήσει απο παλιά το ενδιαφέρον, κάποια στιγμή θα πάρω τις γνωστότερες ταινίες του και θα τις δω με τη σειρά…

Ωραιο εισαγωγικο ποστ! Ψηφισα eraserhead γιατι με καθηλωσε περισσοτερο απ’ολες τις ταινιες του. Λατρευω twin peaks αλλα δεν εχω δει τη σειρα για να εχω ολοκληρωμενη αποψη. Και αποδεικνυει οτι μπορει να κανει ο,τι θελει γυριζοντας ταινιες οπως το straight story και το elephant man.

Oι καλύτερες ταινίες του για εμένα είναι τα Mullholand Drive και The elephant Man. Mετά βάζω τα Blue Velvet, Lost Highway (τι απίστευτο soundtrack είχε αυτή η ταινία!) και The Straight Story.

No Hay Banda…

Πρωτα να πω ενα μπραβο για την υπεροχη παρουσιαση του Keyser…:slight_smile:
Ο David Lynch εχει δημιουργησει μοναδικες ταινιες,μεγαλη μου αγαπη ειναι το Lost Highway(τρομερη ταινια)…και οι υπολοιπες ειναι ταινιαρες απλα ακομα δεν εχω δει τα Eraserhead,The Straight Story και Inland Empire…

Ούτε που το είχα προσέξει ρε γαμώτο…! Ημουν τόσο σίγουρος ότι δεν υπήρχε που δεν μπήκα καν στη διαδικασία να το ψάξω…

Δε τον έχω ψάξει παρά ελάχιστα, ωστόσο μου είχε κινήσει απο παλιά το ενδιαφέρον, κάποια στιγμή θα πάρω τις γνωστότερες ταινίες του και θα τις δω με τη σειρά…
Θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις ή με Mulholland Drive (εγώ με αυτή ξεκίνησα όταν πρωτοβγήκε) ή με Lost Highway, για να δεις τι σημαίνει Λιντς. Εννοείται όμως ότι πρέπει να τις δεις ΟΛΕΣ.:slight_smile:

Μόνο το Elephant Man έχω δει και είναι θαυμάσιο.
Industrial black metal ατμόσφαιρα και έτσι.
Είχα κάνει και απόπειρα με φίλους να δούμε το Island Empire, αλλά στο 1ο δεκάλεπτο είπαμε “Αντε γ…σου Davil Lynch” και βάλαμε Black Adder.:stuck_out_tongue:
Θα δω οπωσδήποτε ωστόσο τα Lost Highway & M.Drive.

To Inland Empire είναι πολύ καψιμέικη ταινία. Θέλει πολύ υπομονή και πολύ συγκέντρωση για να την καταλάβεις έστω και λίγο. Εγώ δεν την πάλευα και την είχα δει σε 4 δόσεις.
Πάντως και τo Lost Highway και το Mulholland Drive είναι σε τέτοια φάση αλλά στο πολύ πιο χαλαρό και κατανοητό.

Δεν έχω δει τα Inland Empire αλλά αν τα Lost Highway και το Mulholland Drive είναι πιο χαλαρά και κατανοητά τότε μιλάμε για τεράστιο κάψιμο. Πάντως είναι σκηνοθέτης που τις ταινίες του τις εκτιμάς με τον καιρό. Το Mulholland Drive το είδα στα 17 πρώτη φορά, με στοίχειωσε, το απαξίωσα και έπρεπε τελικά να φτάσω στα 24 μου για να το θεωρήσω αριστούργημα. Για μένα η καλύτερή του είναι το Elephant Man αλλά επειδή όπως αναφέρθηκε δεν είναι αντιπροσωπευτική του νομίζω πως το Blue Velvet από τις λεγόμενες “καμένες” του είναι και η καλύτερη. Όσοι γουστάρετε Λιντς παντως έχετε το νου σας για τον Ρίτσαρντ Κέλι, τον δημιουργό δηλαδή του “Ντόνι Ντάρκο”, οποίος (όπως φαίνεται και από το Ντονι Ντάρκο) είναι κάργα επηρεασμένος από Λιντς. Και τσεκάρετε την τελευταία του ταινία, το “The Box” που είναι τόσο, μα τόσο λιντσικη που οι φαν του Λιντς θα την αγαπήσετε.

Y.Γ. Έχω καιρό στο μυαλό μου ένα poll ανάμεσα στους “δυο καμένους Ντέιβιντ” του Χόλιγουντ. Με άλλα λόγια “Ντέιβιντ Λιντς vs Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ”.

Υ.Γ.2 Αναρχικός ο Λιντς από που και ως που; :stuck_out_tongue:

Ψήφισα Lost Highway, γιατί είχα εφιάλτες τέτοιους! Βασικά, είναι το έργο που έχω δει τις περισσότερες φορές. Και το soundtrack είναι εξωπραγματικό επίσης. Και η Patricia Arquette ερωτεύσιμη.
Ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής τα “Wild at heart” και “Blue velvet”. Και να ξανατονίσω πως τα κριτήριά μου είναι συναισθηματικο-ποσοτικά :smiley:

Επείδή το Mulholland drive δεν με είχε “κρατήσει” τόσο, δεν είδα ούτε το inland empire και δεν μπορώ να καταλάβω από τα σχόλιά σας αν θα πρέπει να το δω τελικά ή όχι…

Yπάρχει μια ιστορία σχετικά με το Mulholland Drive. Λέγεται πως σε ένα αμερικάνικο φόρουμ είχε ανοίξει ένα θέμα για την ταινία και προσπαθούσαν όλοι να κατανοήσουν τι διάολο θέλει να πει. Έδινε ο καθένας την ερμηνεία Χ, ο άλλος την ερμηνεία Ψ και πάει λεγοντας και κάποια στιγμή μπαίνει ένα καινούριο μέλος στο φορουμ και κάνοντας το πρώτο του ποστ γράφει: “Γειά σας, είμαι ο Ντέιβιντ Λιντς. Τίποτα από αυτά που γράψατε δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα η ταινία δεν σημαίνει τίποτα. Είναι απλά ένας εφιάλτης που είδα και προσπάθησα να τον κάνω ταινία”.

Αν και εγώ έχω μια δικιά μου ερμηνεία για την ταινία… :stuck_out_tongue:

εγω παλι το Inland Empire το ειδα σε 6 δόσεις… βασανιστική ταινία και για να την καταλάβεις και για να την δεις!!
πάντως την 2η φορα την ειδα μονοκοπανιά(ηρωας)!!!

Ρε με έχετε μπριζώσει!!! Πάω να την νοικιάσω να την δω σημερα…

αν δεν ειναι βδομάδας μη την πάρεις θα δώσεις πολλά…:p:p