Προχθές άκουσα καπάκι το chaos of forms και το teratogenesis EP και κρατάω το καινούριο για το ταξίδι με το τρένο, πολύ ωραία μπάντα
Τεράστιος δίσκος.
Έχω λιώσει τα Beyond Creation - Earthborn Evolution, Hideous Divinity - Obeisance Rising (ΜΑ ΤΙ ΔΙΣΚΑΡΑ ΠΙΑ) και λίγο το φρέσκο Cobra Verde. Επίσης και ένα γαμάτο tech-death EP από κάτι αμερικάνους, Primordium - Aeonian Obsolescence όπως και το νέο Ne Obliviscaris για το οποίο ακόμα δεν έχω να πώ κάτι.
Οι Beyond Creation είχαν τεράστιο ντεμπούτο, δύσκολο να το πλησιάσεις, δε νομίζω και να ήθελαν κιόλας. Όπως και να χει και παρ’όλους τους πειραματισμούς ο δίσκος έχει αυτή τη γαμημένη την αύρα του The Aura 
Το μόνο μείον για μένα είναι ο ντράμερ ο οποίος δεν πλησιάζει καν τον προηγούμενο σε φαντασία και είναι λίγο μονοδιάστατος.
Δύο από τα αγαπημένα μου κομμάτια, δίλεπτα και τα δύο
The Great Revelation
L’Exorde
Για Hideous Divinity τι να πώ, το Obeisance δε λέει να βγεί από το playlist και το κοπάνημα δε λέει να σταματήσει…
O νέος δίσκος έχει ένα κομμάτι, το Sinister and Demented…που έχει έλθει απευθείας από τον προηγούμενο…ο υπόλοιπος δίσκος…μυστήριος…με χαρακτήρα…λίγους απαραίτητους πειραματισμούς και πολύ καλή ατμόσφαιρα…θα έλθει και η σειρά του…
Τέλος κάτι τρελαμένοι αμερικάνοι έβγαλαν ένα ep που μ άρεσε πολύ, tech-brutal death με ολίγον από Spawn Of Possesion κλασικούρες και με λίγο μυστήρια drums.
The Incursion
παιδιά!!! θέλω τη γνώμη σας (εάν δεν έχει ήδη γραφτεί βέβαια…) για τούτο δω:
1 κομμάτι άκουσα. Δεν νιώθω σίγουρος. Το τσίμπησε κανείς;
[B]RINGS OF SATURN ? [COLOR="#800000"]LUGAL KI EN[/COLOR][/B]
Αξίζει…;; :-s
Πολλά τσιριχτά, και να πείς ότι η μουσική άξιζε για να τα υποστείς…
Αν θές κάτι παρεμφερές χωρίς τσιρίδες και με πιο άμεση σχέση με tech-death μπορείς να ακούσεις Archspire, The Lucid Collective
Beyond Creation-Earthborn Evolution
Δισκαρα όπως τα παν και οι απο πανω για το συγκεκριμενο μουσικο ευτυχημα.Και λιγο παραπανω…
… Είμαι σίγουρος ότι στις μέρες μας ακόμα βγαίνουν δίσκοι που στο μέλλον θα θεωρούνται κλασσικοί ή θα συζητιούνται για διάφορα θέματα. Πάντως δεν θα εξαφανιστούν λόγω μετριότητας όπως χιλάδες άλλες κυκλοφορίες. Ο δεύτερος δίσκος των Καναδών τεχνοντεθάδων Beyond Creation δεν θα χαθεί στην λήθη. Και πως να χαθεί όταν περιέχει τέτοιο υλικό και κατά δεύτερο λόγο αφαιρέθηκε λίγο από το ποσοστό της τεχνικούρας ωστέ να προστεθεί στην βατότητα και μελωδία, πράγμα που σημαίνει ότι θα φτάσει σε περισσότερα αυτιά και θα του δοθούν περισσότερες ευκαιρίες. Το ??Earthborn Evolution ?? ήρθε για να μείνει και να συγκρίνεται στο μέλλον με τις δισκάρες των Necrophagist,Martyr και Gorguts αλλά και σύγχρονων συνοδοιπόρων όπως οι Obscura, Neuraxis, Gorod και Augury, έτσι για να πετάξουμε μερικές μπάντες που αξίζει να ασχολούμαστε όσοι θέλουμε το death metal τεχνικό.
Ένα πράγμα που αγαπάω στις αποκαλούμενες tech death metal κυκλοφορίες είναι ότι το μπάσο ακούγεται μπροστά. Μου αρέσει πολύ ο ήχος του και εδώ ο Lapointe βγάζει μάτια με τις φοβερές μπασογραμμές του. Μιλάμε θα χορτάσει μπάσο και ο πιο αδηφάγος. Ο ήχος του μπάσου πλεονεκτεί σε σχέση με τα άλλα όργανα μιας και περιέχει μια δύναμη στον φυσικό του ήχο. Το διπλό κιθαριστικό δίδυμο ακούγεται εξωγήινο. Αναρίθμητα riffs εγκολπούνται ιδέες που δεν έρχονται στο μυαλό του μέσου καλλιτέχνη. Διερευνούν τα όρια του τεχνικού death δισπείροντας κιθαριστικές επιθέσεις από παντού, μακριά από το χαοτικό παίξιμο που χαρακτηρίζει άλλες μπάντες. Όλα ακούγονται τόσο οργανωμένα μα τόσο σωστά τοποθετημένα. Όσο για τον Boucher που τυραννά τα στρόγγυλα παιχνίδια του, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ακολουθεί τον δικό του δρόμο αλλά πάντοτε με τεμνόμενες συνεσταμένες με τα υπόλοιπα όργανα. Αν (α)τυγχάνεις να είσαι και μουσικός, τότε παρατάς ότι κάνεις και αρχίζεις ξανά από την αρχή. Αν όχι, επιτρέπεις στο μυαλό σου να εκτιμήσει ακόμα περισσότερο τον εκλεκτική εξαμένιση μουσικών και τεχνικών ορίων μιας και υπάρχει η αίσθηση της αιώρησης όσο διαρκεί η ακρόαση. Όσο περισσότερες ακροάσεις, τόμο μεγαλύτερες οι απολαβές και ανταμειβές. Κάθε φορά παρατηρώ κάτι μοναδικό μέσα στις δυσαρμονικές τους αρμονίες. Κάθε φορά. Και είμαι ήδη σε διψήφιο αριθμό. Δεν περιφρονούν την μελωδία και την εναποθέτουν σαν γαρνίρισμα πάνω στις τεχνικές τους υπερβάσεις δίνοντας σου την ψευδαίσθηση ότι ακούς κάτι το βατό και ευχάριστο στο νού. Απεριόριστες αλυσιδωτές ηχητικές αντιδράσεις καθώς οι οι 4 τους ρίχνουν την ευφυία τους στην χημική φιάλη. Και το αποτέλεσμα αφήνει μόνο συντρίμμια.
Επειδή και γω με Atheist και Cynic μεγάλωσα, να πω ότι είμαστε στο 2014 και δεν περιμένω κάτι το εξωπραγματικό από αυτές τις μπάντες. Εδώ έρχονται οι Beyond Creation και αράζουν-μπαίνουν μπροστάρηδες (μαζί με μερικούς άλλους βέβαια). Ήδη κλασσικός δίσκος για μένα και ο Simon Girard ένας αγαπημένος καλλιτέχνης (φωνή/κιθάρα/όλες οι συνθέσεις). Και με μια εξωφυλλάρα …ΝΑΑΑΑ… με το συμπάθειο.
Εξαιρετική περιγραφή dargaard για το Beyond Creation!
Μιας και χθες έχασα μεγάλη free! live-άρα Ulcerate-Wormed ένας γνωστός μου πρότεινε να ακούσω παρόμοιες μπάντες. Οπότε έμεινα στους Pyrrhon (περισσότερο σε Ulcerate μεριά) που φέτος έβγαλαν καινούργιο δίσκο, συνολικά ο δεύτερος τους. USA and technical death metal.
Άκουσα και τον πρώτο δίσκο τους ο οποίος είναι “βρώμικος” με εξαιρετικά ριφφς μέσα.
Θα μείνω περισσότερο στο καινούργιο.
[B]Pyrrhon - The Mother of Virtues[/B] (2014)
Τεχνικό επιθετικό death αλλά σε πιο χαοτικούς ρυθμούς εδώ. Φανερά επηρεασμένοι από Gorguts αλλά όχι όπως τους έχουμε συνηθίσει(εννοώ τα πρώτα) και Ulcerate, είναι πιο experimental γενικά.
Έχει αρκετά αργά εως και doom στοιχεία με τρομερά ξεσπάσματα όμως. Δυσκολοχώνευτο άλμπουμ και θέλει ακροάσεις για σωστή κατανόηση, ασυμβίβαστο. Δυναμικά κομμάτια και το ομώνυμο τσακίζει, με το Invisible Injury να ξεχωρίζει για μένα.
Worth listening this “disturbing” album for sure.
ΓΙΑΤΙ ???
Είχα αρκετό διάβασμα+εργασία+ψιλο-άρρωστη. Έπρεπε να πάω και σε διπλανό χωριό. Ακόμη κλαίω!
Ναι αλλα ΓΙΑΤΙ ?
Χχααχαα,Μη με ζορίζεις άλλο! Απίστευτο πράγμα αυτοί οι βέλγοι. Τσάμπα live Ulcerate-Wormed και ναι το έχασα!!
[B]Death Vomit[/B] - [I]Gutted by Horrors[/I]
Death σαπίλα από τη Χιλή με μίσος, σκοτεινά ριφ και φωνητικά κατευθείαν από το μπουντρούμι. Λίγο μονότονο αλλά φαντάζομαι αυτός ήταν ο σκοπός τους. Μου άρεσε…
[B]Execration [/B]- [I]Morbid Dimensions[/I]
Καινούριο Execration το οποίο ίσως είναι και καλύτερο από το προηγούμενο αλλά μάλλον καταδικάζεται στην αφάνεια του Νορβηγικού death metal. Πάντως τα παλικάρια είναι τίμια και ο δίσκος υπέροχος. Δεν είναι τυπικό death metal αλλά παίζει με τις έννοιες του τόπου και του χρόνου, σε σημεία το λες και progressive. Αν το Interstellar είχε death metal soundtrack, κάπως έτσι θα ακουγόταν.
[B]Torrens Conscientium[/B] - [I]All Alone with the Thoughts[/I]
Death Doom από την Ουκρανία με αρκετές μελωδικές στιγμές ήχο τούμπανο. Αρκετά μελαγχολικό ντεμπούτο από ένα συγκρότημα που δεν περίμενα ότι θα με κερδίσει. Μοναχικό άκουσμα στα σίγουρα που μάλλον αξίζει την προσοχή όσων αρέσκονται σε τέτοιου είδους ακούσματα…
[B]Ηorrendous - Ecdysis[/B]
Αν και λιγο κατωτερο του ανεπαναληπτου [I]“The Chills”[/I] το [I]Εcdysis[/I] ειναι εξαιρετικο. Καλη ροη στην ακροαση, μ εξαιρεση το καπως μουδιασμενο εναρκτηριο [I]Τhe Stranger[/I], φοβερη παραγωγη που κολλαει γαντι στην ατμοσφαιρα των κομματιων, εξυπνες ιδεες χωρις να πρωτοτυπουν κι ακομα πιο εξυπνες black metal τζουρες σε σημεια που οντως χρειαζοντουσαν. Οι εναλλαγες στο tempo μεταξυ thrash/death οπως και στο νεμπουτο εξαιρετικες ενω βελτιωμενα ειναι τα leads (κυριως συνθετικα). Φυσικα τα φωνητικα ala Schuldiner/van Drunen βοηθουν απιστευτα στο να δημιουργηθει αυτη η early 90’s ατμοσφαιρα που ουτως η’ αλλως ειναι κι αυτοσκοπος της μπαντας. Συνοπτικα, εαν εχετε στη δισκοθηκη σας τα [I]Spiritual Healing, Consuming Impulse, The Rack/Last One on Earth [/I]πρεπει να τσεκαρετε τοσο το συγκεκριμενο οσο και το ακομα πιο ολοκληρωμενο πρωτο τους.
[COLOR="#FF0000"]https://www.youtube.com/watch?v=G2Cn9xLUOjk[/COLOR]
Soulburn-The Suffocating Darkness
Soulburn=νοσταλγία. Τους μάθαμε στα 90ς, όταν 2 μέλη των πλέον διαλυμένων Asphyx, δημιουργήσανε τους Soulburn. Οι κύριοι Bob Bagchus (ντραμς) και Eric Daniels (κιθάρες) με την πολύτιμη βοήθεια του μελλοντικού τραγουδιστή των Asphyx, Wannes Gubbels (μπάσο/φωνή) ήταν η κολασμένη τριάδα στο ντεμπούτο του 1998, το ??Feeding on Angels?? μέσω της Century Media. Και προχωρώντας γρήγορα 16 χρόνια μετά, από την ίδια εταιρία, έρχεται από το πουθενά η συνέχεια τους, το ??The Suffocating Darkness??. Τα 2 αυθεντικά μέλη των Asphyx είναι και πάλι εδώ με ένα δέυτερο κιθαρίστα και ένα διαφορετικό μπασιστα/τραγουδιστή αλλά με την ίδια όρεξη να αναπαράγουν ήχους σαν πρώιμους Bathory/Venom/Celtic Frost και οτιδήποτε βρώμικο και αυθεντικό των ακραίων 80ς.
To death/black των Soulburn μυρίζει άλλες δεκαετίες. Είναι η φυσική συνέχεια του ??Feeding on Angels??, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Και σαν ήχος, και σαν ηχητική κατεύθυνση, και σαν ποιότητα. Αν σας άρεσε εκείνος ο δίσκος, θα σας αρέσει και αυτός. Αν σας αρέσουν οι Asphyx, θα σας αρέσουν και οι Soulburn. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να απογοητέυθηκε κόσμος με αυτές τις συνθέσεις. Ακούγονται μοχθηροί, δεν ξεστρατίζουν από τον βιαίο ήχο και την βρώμικη παραγωγή που μας αρέσει, αλλά πάντα οι κιθαριστικές μελωδίες είναι εκεί. Και τσουρουφλίζουν άσχημα. Δείγματα σαν το ??The Mirror Void?? μόνο μέσω εμπειρίας και πάθους μπορούν να δημιουργηθούν. Οι ρυθμοί κυμαίνονται σε μεσαίες ταχύτητες και επιτρέπουν στο ατσάλι που δημιουργούν να πυρώσει. Άκου το ??Absinthesis?? και παρασύρσου στο ρυθμικό κολασμένο δημιούργημα τους ενώ μουσικά όργανα και ανθρώπινα σώματα βρύχονται. Στην συνέχεια του δίσκου εξαπολύονται ριφάρες που μας κρατούν σε εγρήγορση, ειδικά στο Bathorικό ??Black Aura?? (πολύ Enter the Eternal Fire επιρροή). Το ??I Do Not Bleed from Your Crown of Thorns ?? είναι ίσως το αγαπημένο του δίσκου. Η ζοφερή ατμόσφαιρα σου αποσπά την προσοχή εώς ότου οι διαπεραστικές ριφάρες σου τρυπήσουν τον εγκέφαλο. Καταστροφικό τραγούδι λέμε. Και όλο το ??The Suffocating Darkness??. Δηλαδή αν εξαιρέσουμε ότι δανείζονται αρκετά συχνά ριφφς (και ποιος δεν το κάνει πλέον) από κορυφαίες παλιές μπαντες, τότε δεν θα χα τίποτα αρνητικό να τους επιφέρω. Άντε και το outro που δεν λέει μια.
Αν και πενταβρώμικη η παραγωγή, είναι η απόλυτως επιθυμητή και επιτηδευμένη. Το οφείλουν(μ)ε στον Harry Wijering (Harrow Productions) και την μίξη στον πανταχού παρών Dan Swanö (Unisound Recordings). Εξώφυλλο και γενικότερα η εικονγράφηση του ένθετου από τον Timo Ketola (Watain, Deathspell Omega) με την βοήθεια του Roberto Toderico (Sinister, Asphyx)Το Crown πρεπει να ναι μαλακια απο τις λιγες (και το λεω γω που ειμαι βαμμενος οσο δεν παει). Και τα δυο κομματια ειναι για πεταμα για τα δεδομενα τους, η φωνη δε, δεν τη παλευει καστανο. Κριμα γιατι το προηγουμενο, αν και οχι κατι το τρελο, ηταν αξιοπρεπεστατο, ειχε κι ενα Age of Iron μεσα που μπαινει ευκολα διπλα στις κλασσικες στιγμες τους.
Το Soulburn δυστυχως δεν εχω καμια ορεξη να το ακουσω. ;/ Απο την στιγμη που δεν εχει Wannes μεσα, ξερωγω. Δε μου αρεσε και το Grand Supreme Blood Court, ε και δεν περιμενω και πολλα πλεον απ τον Daniels.
Morthra-Desecrated Thoughts (From Insane Minds)
Οι Morthra είναι ακόμα ένα χαμένο συγκρότημα που χάθηκε στην λήθη. Ολλανδοί που τίμησαν τις χρυσές εποχές του death metal με δυο εξαίσια demos και διαλύθηκαν σύντομα. Και φέτος έρχονται για ακόμα μια φορά οι ανασκαφείς της Vic Records και μαζέυουν τα τραγούδια αυτά των 2 demos, δηλαδή του ??Alteration of Faith?? (1991) και ??Birth of Damnation?? (1993) μαζί με 2 τραγούδια από το promo που ετοιμάζαν το 1994 με τίτλο ??Corrupted Words?? και επιπλέον κάποια ζωντανά ηχογραφημένα του 1992 ( Live Staddijk Nijmegen) και έδεσε το λαιμό...το γλυκό. Δυστυχώς τα μέλη δεν κατάφεραν να δώσουν κάτι εξίσου καλό στο μέλλον στην μεταλλική κοινότητα αλλά θα τους θυμόμαστε πάντα μέσω των Morthra.
Ότι η μουσική τους είναι βγαλμένη από τα έγκατα της κολάσεως είναι εμφανέστατο. Και ότι είναι των 90ς ακόμα πιο εμφανές. Ακολουθούν mid tempo ρυθμούς ωστέ τα όργια των μουσικών τους εξωτερικέυσεων να έρχεται άμεσα πάνω στο πρόσωπο που και να το σινθλίβει. Δεν χάνουν χρόνο με χρονοβόρα σόλος αλλά είναι πάντοτε εκεί, σε κάθε τραγούδι. Ο αγαπημένος μου οργανοπαίχτης από την ομάδα των Morthra είναι ο Romeo Gerrits, ο ντράμερ. Ο άνθρωπος (;) παίζει τόσο μα τόσο σημαντικό ρόλο στην μουσική τους. Ακούγεται σαν μπροστάρης, σαν οι υπόλοιποι μουσικοί να ακολουθούν τα δικά του χτυπήματα. Αλλά το αξίζει. Αρμολογεί το κανόνι που βομβαρδίζει με κάθε σύνθεση. Και ενώ η αβυσσαλέα τους μουσική έχει δύναμη και όγκο, διατηρεί πάντοτε μια απόκοσμη ατμόσφαιρα, όπως κάνανε οι Entombed στο Clandestine (χωρίς να χουμε καμμιά απολύτως ηχητική σχέση). Το ??Tale by the Antichrist ?? είναι το καλύτερο του δίσκου για ένα και μοναδικό λόγο. Το μαγευτικό, ισορροπημένο κρουστοτυμπανιστικό ξόρκι. Ένα κρουστικό έμβολο που χτυπά σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο παράγοντας την πάγο που θα γλιστρήσουν πάνω του τα έγχορδα. Σε όλο τους το μαζεμένο υλικό σε αυτήν την συλλογή ακολουθείται η εξής συνταγή. 1) Σύγκρουση (με τον μουσικό του όλεθρο), 2)Υποδούλωση (με την ατμόσφαιρα, τις παικτικές και συνθετικές τους ικανότητες), 3)Κατάκτηση (νοσταλγία για τον ήχο τους και παρακαλετό για κάτι ανάλογο από τους ίδιους ή κάποιους άλλους σύχρονους). Οι καταστροφικές (χ)ορδές των Morthra παρελάυνουν για πάνω από μια ώρα και ηγεμονούν στα ηχεία του σπιτιού μας για αρκετό καιρό.και μια μετριοτητα…
Neoplasmah-Auguring the Dusk of a New Era
Η Πορτογαλλία δεν έχει μεγάλη παράδοση ούτε δυνατή σκηνή στον μεταλλικό κόσμο. Λιγοστές μπάντες από τις οποίες ακομα λιγότερες αξίζουν. Ξεκίνησαν ως Systematic Collision (πιτσιρικάδες ακόμα) και γρήγορα μετονομάστηκαν σε Neoplasmah. Στο ντεμπούτο ??Sidereal Passage?? του 2004 έδωσαν τα πρώτα καλά δείγματα τεχνικού μαυροφορεμένου death metal.H διαφορά ήταν ότι στο μικρόφωνο ούρλιαζε μια μελαχρινή Μεσόγεια κοπέλα που καθιστούσε τους Neoplasmah την πρώτη female-fronted death metal μπάντας της Πρτογαλίας και από τις πρώτες παγκοσμίως. Δυστυχώς δεν υπήρξε συνέχεια μέχρει πρότινως (2012) και φτάνουμε φέτος με τον επακόλουθο δεύτερο τους δίσκο ??Auguring the Dusk of a New Era??. Κυκλοφορεί μέσω της Hellprod Records σε digipak cds (500 τεμάχια).
Παίζουν γρήγορα, τεχνικά και με μέτρο (εννοώ δεν το ξεφτιλίζουν στην επίδειξη). Τα φωνητικά της Σοφία δεν ξεχωρίζουν καλά καλά ότι ανήκουν σε θηλυκό. Διπλές κιθάρες εμπλουτίζουν τον ήχο τους με αντιπαράθεση μελωδίας και βαναυσότητας ενώ το μπάσο βάζει και αυτό ένα χερα...ίκακο τόνο ώστε να ανθίσουν καλύτερα οι συνθέσεις. Λατρεύω να οκούω ορμητικές καταιγίδες σαν το ??Ravishing Theatre of Chaos?? που ρημάζουν τα πάντα στο διάβα τους. Τα 8 τραγούδια διάρκειας 35 λεπτών θα ικανοποιήσουν τους λάτρεις του σύγχρονου death metal αλλά και αυτούς που θα θέλαν μια πιο σκληρή εκδοση των Arch Enemy. Παρόλη την ενεργητικότητα και το ακατάπαυστο blastbeating (που προσωπικά με κουράζει), έχουν αφήσει χώρο για μελωδίες μέσω της ρυθμικής κιθάρας που αλωνίζει στα χωράφια του έτερου κιθαρίστα. Ειδικά πολλά σόλος ειναι δικά του και αφομοιώνονται με μεγάλη ευχαρίστηση. Δυστυχώς το μπουρίνι τους διαρκεί στιγμές παραπάνω από όσο πρέπει και εξουθενώνει τον ακροατή. Κάπου στην μέση του δίσκου αρχίζει και κατηφορίζει συνθετικά ενώ μοιάζει και ηχητικά. Κακομεταχειρίζονται τις τεχνικές τους δεξιότητες εις βάρος πιο ισορρπημένων συνθέσεων. Ευτυχώς επανορθώνουν ΄καπως στο τελεταίο κομμάτι του δίσκου ??Absorbed in Perpetual Torture?? αλλά είναι πλέον αργά για να (με) κερδίσουν. Τόσες μπαντάρες υπάρχουν εκεί έξω, δεν τους βλέπω να επιβιώνουν αυτές τις ανταγωνιστικές εποχές που ζούμε.αρκετα καλο…
Resumed - Alienations
Οι Resumed είναι μια σχετικά νέα μπάντα από την Ιταλία. Δημιουργήθηκαν το 2007 σαν Holy Terror και μόλις το 2009 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo. Η φυγή του ενός κιθαρίστα τους εξανάγκασε τον μπασίστα της μπάντας να αφήσει το εφτάχορδο του για ένα ...εξάχορδο και να προστεθεί στην μπάντα μια νεαρή μπασσίστρια για να καλύψει το κενό. Πλέον με συμβόλαιο στην Bakerteam Records, κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους ??Alienations?? παίζοντας τεχνικό death metal.
Το επίθετο ??τεχνικό?? στην παραπάνω πρόταση δεν είναι για να γεμίζουμε προτάσεις. Η παρέα από το Sulmona της Ιταλίας έχουν εξα(ε)σκηθεί πολύ με τα όργανα τους. Η λέξη κωδικός για τους Resumed είναι οι Death, η μπάντα. Αν αγαπάτε οτιδήποτε κυκλοφόρησαν από το ??Human?? και έπειτα, δώστε τους μια ευκαιρία. Δεν τίθεται βέβαια καμμιά σύγκριση με τους ΘΕΟΥΣ αλλά μιας και δεν θα ξανακούσουμε ποτέ και τίποτα άλλο από αυτούς, ας αρκεστούμε σε υποκατάστατα, ιδιαιτέρως αν αξίζουν. Οι Resumed έχουν αυτά τα κοψίματα στις κιθάρες, τα στριγγλίσματα των εξάχορδων όταν leadάρουν, τις μπασογραμμές που στριφογυρίζουν προκαλώντας ζάλη, τα ελαφρώς τσιριχτά death φωνητικά του Chuck, τις εναλλαγές ρυθμών, τα τεχνικώς δύσκολα τυμπανιστικά χτυπήματα, την ελαφρώς εξωγήινη ατμόσφαιρα... Όλα θυμίζουν τους DEATH και καλά κάνουν μιας και έχουν επηρεαστεί από τους καλύτερους και φέρνουν εις πέρας αυτό το δύσκολο εγχείρημα. Το εξώφυλλο σε προειδοποιεί για το περιεχόμενο. Οκτώ χέρια να σου σχίζουν το μυαλό. Οκτώ συνθέσεις. Τέσσερις οργανοπαίχτες, άρα 8 χέρια συνολικά. Και τα νιώθεις. Ακούς το παίξιμο τους και περιμένεις να γίνει κάποια πάυση ξαφνικά και να ακουστεί κάποιο ουρλιαχτό από κάποιον που θα παθε τενοντίτιδα. Δεν προσπαθούν να κρλυψουν ούτε στιγμή το ναρκισσιστικό παίξιμο τους και να καταλαγιάσουν τον ήχο τους, να γίνουν λίγο πιο διακριτικοί βρε αδερφέ. Τα δίνουν όλα παρουσιάζοντας μας το υλικό τους με περηφάνια. Η εγκεφαλική παράλυση που προκαλούν είναι αληθής αλλά βασίζεται σε κολπάκια άλλων και αυτό τους στερεί λιγάκι από την τελική βαθμολογία. Ίσως να προκαλέσει πλήξη ή να σαστίσει κόσμο με την ακατανόητη για μερικούς τεχνικεπιδειξία αλλά δεν είναι για χόρταση ούτε για όλους.[B]CRUCIAMENTUM[/B]:
After a long period of silence we are proud to announce that Cruciamentum will begin recording our debut full length album with Greg Chandler at Priory Recording Studios in February 2015. This album marks our first collaboration with Profound Lore Records through whom we are aiming for a summer 2015 release. Artwork will be handled by Chilean artist Daniel Desecrator. Further details to follow as events transpire.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ!