τι ερωτηση ηταν αυτη; εννοειται πως θα κανει αλλιως θα του στελνουμε 25 πμ την μερα για σπασιμο 
Χαχα, ε κάτι θα γίνει 
έχει κανείς καμιά πληροφορία για το αν θα περάσουν από εδώ στην περιοδεία?
η λογική λέει ναι πάντως
30 Μαΐου είναι στο Μαρόκο και 2 Ιουνίου στην Καβάρνα στη Βουλγαρία, άρα ίσως μετά από εκεί?
Σχετικά με το '93 που είχαμε πιάσει την κουβέντα, έκανα μία μίνι έρευνα (κυρίως σε ένα βιβλίο του Martin Popoff που έχω) και η ιστορία έχει πάνω-κάτω ως εξής: Ξεκίνησαν να ηχογραφούν το The Battle Rages On με τον JLT και παραγωγό τον Thom Panunzio. Είχαν γράψει κάποια κομμάτια με τη βοήθεια του Jim Peterik αλλά ο Panunzio θυμάται πως τα περισσότερα είχαν δουλευτεί από το ίδιο το συγκρότημα μέσα στο στούντιο. Ενώ είχαν σχεδόν τελειώσει τις ηχογραφήσεις, ο Lord είπε στον Blackmore πως κάτι δεν πάει καλά και καλύτερα να διώξουν τον JLT. Πέρασαν όμως περίπου 6-7 μήνες μέχρι να μπει στην εικόνα ο Gillan. Αρχικά όντως δούλεψαν με τον 23χρονο τότε Mike DiMeo στον οποίο έδωσαν τα backing tracks (έχοντας αφαιρέσει τα φωνητικά του JLT) και του είπαν να γράψει πάνω σε αυτά. Εν τέλει η εταιρία πίεσε τον Blackmore και γύρισε ο Gillan. Ζήτησαν από τον Panunzio να πάει στη Γερμανία τα Χριστούγεννα για να ηχογραφήσει τα φωνητικά του Gillan αλλά αυτός ήθελε να κάνει διακοπές με την οικογένειά του, οπότε ανέλαβε ο Glover. Και όπως με τον DiMeo, απλά έδωσαν στον Gillan τα πάντα έτοιμα και του είπαν γράψε από πάνω τα φωνητικά, χωρίς να μπορεί να αλλάξει τίποτα στα όργανα.
To 2007 ο JLT ηχογράφησε για το σόλο δίσκο του δύο τραγούδια από εκείνα τα sessions με τον Peterik. Το ομώνυμο Second Hand Life - το οποίο δεν υπάρχει στο τελικό άλμπουμ των Purple, και το Stroke Of Midnight ( http://www.youtube.com/watch?v=47Dhnh3KgOY ) το οποίο με τον Gillan είναι το One Man’s Meat.
Τέλος, στο κουτί του “Live in Europe 1993” με τις συναυλίες σε Στουτγκάρδη και Μπέρμινχαμ, γράφει μέσα κάτι που δε θυμάμαι καθόλου: Οι πρώτες συναυλίες το '93 θα γίνονταν σε Τουρκία και Ελλάδα, αλλά της Τουρκίας ακυρώθηκαν λόγω του τότε πολιτικού κλίματος εκεί, και σαν αποτέλεσμα δεν έγιναν ούτε οι εδώ. Εψαξα λίγο σε κάτι site που έχουν ακόμα και τις ακυρωθείσες συναυλίες της εποχής (κυρίως σε Αμερική και κάποιες σε Ευρώπη, όπως πχ στη Μόσχα στις 18/11, την επομένη της τελευταίας συναυλιάς του Ritchie) αλλά δεν αναφέρουν για Τουρκία / Ελλάδα. Θυμάται κανείς τίποτα;
για το τελευταιο πρωτη φορα το ακουω…
οσον αφορα τις ηχογραφησεις οντως ο Gillan τα βρηκε ετοιμα ολα…
παντως και πριν καταληξουν στον Turner το ονομα που επαιζε πολυ ηταν του Doogie White που τελικα τον πηρε ο Blackmore στην νεα συνθεση των Rainbow το 95…
An autumn tour has been arranged for the UK, just announced this morning.
The dates in October are as follows:
SATURDAY 12 ? 02 APOLLO MANCHESTER
SUNDAY 13 ? GLASGOW CLYDE AUDITORIUM
TUESDAY 15 ? BIRMINGHAM NIA
WEDNESDAY 16 ? LONDON ROUNDHOUSETickets (subject to booking fees) are priced £35.00/ £47.50 advance in London and £35.00 advance elsewhere.
από το The Highway Star.
Cozy για που είσαι? και φθηνό εισιτηριάκι ε
Δεν ξέρω ακόμα, είναι νωρίς - πάντως η επόμενη φορά που θα τους δω θα είναι η 10η και θέλω να είναι σπέσιαλ η περίσταση
Το Purpendicular είναι πραγματικά κορυφαίο.
Δυστυχώς τα αλμπουμ που το ακολούθησαν δεν ήταν αντάξια του. Παρόλες τις καλές τους στιγμές είχαν αρκετά fillers.
In Rock - Fireball - Machine Head - Perfect Strangers επίσης κορυφαία.
Τα υπόλοιπα είναι αρκετά μακριά σε ποιότητα. Ξέρω ότι περίοδος με Coverdale είναι πολύ αγαπητή στην Ελλάδα αλλά προσωπικά δεν μου λέει και πολλά. Η φωνή του Coverdale με εκνευρίζει ενώ τα τραγούδια με εξαίρεση τα ομώνυμα δεν μου λένε και πολλά.
Καλά άλμπουμ το Concerto όπως και το Battle Rages On.
δεν νομιζω οτι μπορεις να πεις εκνευριστικη την φωνη του Coverdale σε κομματια οπως το sail away η το soldier of fortune… (τυχαιες επιλογες απο τα 2 αλμπουμ που εννοεις)
μηπως απλα δεν εχεις ασχοληθει μαζι τους οσο θα επρεπε;
Σε ψάχνω.-
@Cozy: ωραίες πληροφορίες, σε ποιο βιβλίο τις διάβασες; 8)
Ευτυχώς πάντως που δεν προχώρησε το θέμα με JLT και τον Peterik (είδα ότι ήταν στους Survivor). Αναρωτιέμαι αν ο Peterik έγραψε μουσική ή περιορίστηκε σε μελωδίες/στίχους. Αν έγραψε μουσική, τότε θα έπρεπε να είχε μπει το όνομά του στα credits του One Man’s Meat. Το οποίο είναι ψιλομέτριο κομμάτι, αλλά με τον Turner κατεβαίνει πολλά σκαλιά κάτω. Κυκλοφορεί και ένα bootleg (The Battle of Slaves and Masters - πολύ obvious τίτλος!) με demos (κυρίως) από τις ηχογραφήσεις του TBTRO, έχουν και κάποια jams μούρλια (αν θυμάμαι καλά), τα οποία αναρωτιέμαι γιατί δεν εξελίχτηκαν, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πολύ καλύτερα αποτελέσματα από αυτά που έχουμε ακούσει.
Για το θέμα του Coverdale: στα studio ήταν πολύ καλός, με μερικές κορυφαίες ερμηνείες (βλ. Mistreated, Sail Away, You Fool No One, κλπ.). Άλλωστε ήταν νέος και τραγουδούσε καλά ακόμα και δεν του είχε μπει η ιδέα να γίνει ο Plant. Κατ΄εμέ, την κορυφή την έπιασε αμέσως μετά τους Purple, στους 2 solo δίσκους του σε παραγωγή Roger Glover, με guest φωνητικά από Ronnie & Wendy Dio!
Το πρόβλημα με τον Coverdale ήταν τα live, τόσο αυτός όσο και ο Hughes κατακρεουργούσαν τα κομμάτια της Mk. 2 - και τα ναρκωτικά βοήθησαν σ’ αυτό (βλ. Hughes). Με λίγα λόγια ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ.
Αλλά, όπως και να το κάνουμε, όσο καλός και να ήταν, ο τραγουδιστής των Deep Purple είναι ο Ian Gillan. Και δυστυχώς, η Mk. 3 καρπώθηκε όλες τις σκληρές προσπάθειες της Mk. 2. Δηλαδή ξεσκίστηκε στις περιοδείες η Mk. 2, έχοντας σαν αποτέλεσμα να εξαντληθούν τα μέλη, να αρρωστήσουν, κλπ., με αποτέλεσμα να φύγουν οι Gillan/Glover και να έρθουν οι Coverdale/Hughes. Λόγω της δημοτικότητας που είχαν αποκτήσει με την Mk. 2 τους κάλεσαν και στο Cal Jam, και τότε όλοι και η μάνα τους (άθλια μετάφραση του everybody and their mother! :p) έμαθαν τους Purple και τον Coverdale.
Εν πάσει περιπτώσει, σε ένα εναλλακτικό σύμπαν φαντάζομαι ότι η Mk. 2 δεν διαλύθηκε ποτέ και έγινε το μεγαλύτερο συγκρότημα όλων των εποχών (που είναι!), αλλά της αναγνωρίστηκε και έγκαιρα, και δεν θα αισθάνονται οι Purple οι φτωχοί συγγενείς των Zeppelin/Sabbath.
http://www.martinpopoff.com/html/deep-purple-83-09.html
Αυτό είναι το βιβλίο και είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί έχει κατά βάση συνεντεύξεις από τα μέλη, έστω και αν οι περισσότερες είναι παλιές.
Υπάρχει και αντίστοιχο βιβλίο για την πρώτη περίοδο, προ reunion, αλλά δεν το 'χω διαβάσει.
Το έχω κάπου το bootleg που λες, από την εποχή που ακόμα ανταλλάζαμε bootlegs! Δε θυμάμαι τα jams να σου πω την αλήθεια, αν και τώρα με έψησες να το ξαναβάλω, αλλά θυμάμαι πως για το TBRO είχε demo μόνο του Gillan, όχι του JLT.
Και φαντάζομαι όντως ο Peterik θα είχε γράψει μόνο τη φωνητική μελωδία. Όσο σκέφτομαι αυτές τις μέρες τι δισκάρα θα μπορούσε να είχε βγει εκείνος ο δίσκος…
Παρεμπιπτόντως, στο highwaystar.com αναφέρει το εξής: “it is possible that the US release had a slightly different mix, although nobody seems to know if it really is the case. If there is a difference, it’s apparently very minor.”
Και κάτι “νέο” από το ίδιο site: http://www.thehighwaystar.com/thsblog/2013/03/05/abandon-promotion-interviews/
Γιατί εσείς οι άρρωστοι Purple-άδες τον Coverdale τον έχετε τόσο πολύ στο φτύσιμο? Μια χαρά γαμούσε ακόμα και στις τσιριχτές φάσεις του στα late 80s, μια χαρά και στην μπλουζάδικη φάση του, και μια χαρά κομματάρες έβγαλε και στους 3 δίσκους που έκανε με Purple…
Και αυτό με το ότι κόπιαρε τον Plant δεν το κατάλαβα ποτέ. Εγώ ακόμα και στο “1987” Coverdale ακούω στις κραυγές. Εκτός και αν το ότι ήθελε να γίνει Plant προκύπτει από τη συνεργασία του με τον Page…δεν διαφωνώ ότι επηρεάστηκε από τον Plant, αλλά αυτή η πρεμούρα με το κοπιάρισμα είναι το άλλο άκρο. Είχε πάντα μια χαρακτηριστικότατη χροιά και μια δικιά του προσωπικότητα όταν τραγούδαγε.
Καλός, χρυσός ο Gillan, έχει τραγουδήσει σε ιστορικές κομματάρες, είχε φωνάρα, ήταν επιδραστικότατος στους metal τραγουδιστές των 80s, αλλά με το να λέμε τον Coverdale και τον Hughes απαράδεκτους λες και είναι τίποτα τραγουδιστάκια και τίποτα μουσικοί της σειράς, δεν ανεβάζουμε καθόλου την αξία του.
No offence…
Εγώ προσωπικά δεν είπα τίποτα. Ο Cov έβγαλε τρεις δισκάρες και άφησε σπουδαία κληρονομιά, άσχετα αν αυτή πλέον δεν χρησιμοποιείται για προφανείς λόγους από τους νυν. Και μην ξεχνάμε πόσο νέος ήταν και πόσο άπειρος όταν μπήκε στο συγκρότημα. Τα ίδια πάνω κάτω και για τον Hughes, απλά αυτός μου είναι γενικότερα τελείως αντιπαθής, τον θεωρώ μέγιστο μαλάκα, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζω την προσφορά και τη φωνή του - ακόμα και σήμερα.
Στην Raziel πήγαινε απλά πόσταρες πριν από 'μένα και δεν είχα κάνει quote. Αρνητική στάση και τελείως απαξιωτική απέναντι στον Coverdale πάντως έχω συναντήσει πάρα πολλές φορές, τόσο από γενικά μουσικόφιλους όσο και από fans των Purple ειδικότερα.
μια χαρα ειναι και τα 3 αλμπουμ με τον Coverdale…και οσον αφορα την σκηνικη παρουσια και αποδοση της ΜΚ ΙΙΙ συνθεσης παλι θα πω το ιδιο…
Ο Cov στις συναυλιες ηταν κομπλε αν σκεφτειτε οτι απο την μια μερα στην αλλη βρεθηκε απο τα 50 ατομα κοινο στα 300.000…
Εγώ αναφέρθηκα στην απόδοση των Coverdale/Hughes στα live, και συγκεκριμένα στην απόδοση των κομματιών της Mk. 2. Και άντε, να θεωρήσω ότι το Smoke on the Water [B]ΕΠΡΕΠΕ[/B] (ας πούμε) να παιχτεί λόγω δημοτικότητας. Τα Highway Star και Space Truckin’ ήταν αχρείαστα κατά την ταπεινή μου. Τόσα τραγούδια είχαν δικά τους. Πώς να βάλεις δίπλα την ερμηνεία σε κάποιο από τα παραπάνω με π.χ. το Mistreated; Μέρα με τη νύχτα. Θυμάμαι μάλιστα, ειδικά για το συγκεκριμένο τραγούδι, είχαμε μαζέψει με ένα φίλο ό,τι live εκτελέσεις του είχαμε και προσπαθούσαμε να βρούμε την καλύτερη (κάψιμο).
Πραγματικά, είναι στιγμές στα live της Mk. 3 και ακόμα περισσότερο της Mk. 4, που σκέφτομαι “[B]ΣΚΑΣΤΕ[/B]” όταν αρχίζουν να ουρλιάζουν σε άσχετες στιγμές ή και μέσα στα τραγούδια. Και ξέρω και πολλούς άλλους Purple fan που μοιράζονται την ίδια άποψη.
Για τον Panos_Stargazer που του θίξαμε τον Coverdale: κατ’ αρχάς μόνος σου συμπλήρωσες ότι αρνητική στάση στον DC δεν έχουν μόνο οι fans των Purple, αλλά και άλλοι μουσικόφιλοι. Άρα δεν έχει να κάνει με οποιαδήποτε εμπάθεια λόγω του ότι πάντα θα μνημονεύεται ως αντικαταστάτης του Gillan ή κάτι τέτοιο.
Η συνέχεια ίσως κολλούσε σε thread για τους Whitesnake, αλλά χάριν συνέχειας την γράφω εδώ, αλλά μέσα σε spoiler tags για όποιον θέλει.
[SPOILER]Δε θα διαφωνήσω ότι όταν ο Coverdale τραγουδάει στις χαμηλές/μεσαίες συχνότητες είναι απίστευτος, μοναδικός, έχει χαρακτήρα και προσωπικότητα και άλλα τέτοια. Φανταστικός στα 2 πρώτα solo και την πρώτη περίοδο των Whitesnake.
Όταν όμως αρχίζει και πιάνει τις ψιλές εκεί έχω το πρόβλημα. Τόσο στα live της Mk. 3 και Mk. 4, όσο και στην 2η περίοδο των Whitesnake, την Αμερικάνικη. Εκεί πιστεύω πως χάνει ό,τι καλό έχει η φωνή του. Για τις συγκρίσεις με τον Plant, μόνος του έχει δώσει δικαιώματα, καθώς κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι το Still of the Night περιέχει riffs βγαλμένα από το βιβλίο του Page (βλ. Zeppelin). Όπως και ο τρόπος που τραγουδιέται το συγκεκριμένο τραγούδι. Όπως και η όλη εικόνα του Coverdale που άλλαξε από το 1987.
Και καλοπροαίρετα να το δει όλο αυτό κανείς (όπως και άλλα τραγούδια της νεότερης ιστορίας των Snakes), ο ίδιος φροντίζει να δίνει τροφή στις κακές γλώσσες, πότε συνεργαζόμενος με τον Page όταν ο Plant ήταν μη διαθέσιμος, σε ένα δίσκο που φωνάζει Zeppelin από χιλιόμετρα ενώ και στην περιοδεία τραγούδησε τραγούδια των Zeppelin, και πότε όταν προσφέρθηκε να τραγουδήσει σε περιοδεία των 2/4 των Zeppelin (βλ. http://www.ledzeppelinnews.com/2008/12/whitesnake-singer-volunteers-to.html).
Την ίδια άποψη συμμερίζονται και αρκετοί μουσικοί κριτικοί. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Plant έχει αναφερθεί ειρωνικά στον Coverdale (με το γνωστό βρετανικό του χιούμορ) με τον χαρακτηρισμό David Coverversion. Ούτε είναι τυχαίο ότι σε διάφορες συνεντεύξεις του ο Coverdale όταν ερωτάται για αυτό το θέμα δεν αντιδρά και πολύ καλά - χαρακτηριστικά θυμάμαι παλιά συνέντευξη του Hammer που ο δημοσιογράφος είχε ρωτήσει κάτι σχετικό και ο DC έκλεισε τη γραμμή.
Αυτά τα ολίγα! :lol:[/SPOILER]
- Το ότι τον Coverdale τον κράζουνε και μουσικόφιλοι γενικά και οπαδοί τον Purple ειδικά, δε σημαίνει ότι και οι δύο πλευρές το κάνουν για τους ίδιους λόγους. Οι μεν ασχολούνται με τις ανταύγειες, τα spandex και τα απαπα-φαλλοκρατικά και ανούσια χαζοστιχάκια “I just wanna make love to you, feel your body heave” (οκ, αν αυτοί όταν γουστάρουν μια γκόμενα ακούν “Raining Blood” πάω πάσο :p) ενώ οι δε πολλές φορές παρατηρώ ότι βγάζουν μια αδικαιολόγητη εμπάθεια του τύπου “ω θεοί πως διανοήθηκε το τσουτσέκι να πει τραγούδια του GILLAN…”.
Και βέβαια και οι Purple fans πιάνονται από την late 80s περίοδο των Whitesnake, αν και για 'μένα το “1987” θα έπρεπε να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους και πιο αρχιδάτους hard rock δίσκους της ιστορίας. Αλλά βάζω τα υπόλοιπα κι εγώ σε σπόιλερ γιατί όντως κολλάνε πιο πολύ στο θρεντ του Φιδιού.
[SPOILER]2) Εδώ δεν μπορώ να σου πω τίποτα, είναι αποκλειστικά και μόνο θέμα προτιμήσεων. Εσύ δεν γουστάρεις την late 80s εποχή των Whitesnake, εγώ πεθαίνω για δαύτη (όπως και για οτιδήποτε έχει κάνει ο γερο-ανταύγειας)
-
Αρχικά το “Still Of The Night” βασίζεται σύμφωνα με τον Coverdale σε μια παλιά ντέμο κασέτα που είχαν κάνει με τον Blackmore πίσω στα 70s. Επίσης, βλέπεις ότι και εσύ κοιτάζεις το image? Τι σχέση έχει το αν έβαψε το μαλλί ξανθό ο Coverdale με την ποιότητα της μουσικής του? Γιατί το image κι εγώ το θεωρώ κιτς, αλλά για το “1987” σου είπα τι αποψη έχω. Ακόμα, ο Coverdale τσίριζε και χρησιμοποιούσε ψηλές νότες από τις πρώτες κιόλας εποχές του, πχ στις live εκτελέσεις του Mistreated, απλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Αναμενόμενα όμως, η πιο overdriven συνθετική οπτική του Sykes οδήγησε και στην ανάγκη για πιο μεταλίζοντα φωνητικά.
-
Σιγά πια, έναν δίσκο έκανε. Σαν τα viagra το τόσο το κάνετε ΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣΟ :p. Το ότι τραγούδησε κομμάτια Zeppelin τι σημαίνει? Περιόδευσε με τον κιθαρίστα και βασικό συνθέτη της μπάντας αυτής. Θα έπρεπε κατ’ εσέ να παίξει και τραγούδια των MK3 Purple ή των Whitesnake? Μήπως πιστεύεις ότι θα δεχόταν ο μουσικός εγωισμός του Page να παίξει πχ το “Soldier Of Fortune”? Είναι σαν να περιόδευε σε folk ηχοτοπία ο Blackmore με τον Plant και να περιμέναμε ο Ριχάρδος να έπαιζε κάνα “Battle Of Evermore”. Άσε που καμία από τις δύο περιπτώσεις δε με συγκινεί σαν ακροατή. Και ξαναλέω, ο Plant ναι, είναι η μεγαλύτερη επιρροή του Coverdale αλλά το να τον κατηγορούμε για κοπιάρισμα είναι, πιστεύω, ανούσιο.
-
Η άποψη των μουσικοκριτικών τι σχέση έχει? Συνάδελφοί τους είναι αυτοί που δεν βάζουν στο R’n’R Hall Of Fame το συγκρότημα που έχει γράψει ΤΟ πιο αναγνωρίσιμο rock τραγούδι της ιστορίας, και καμιά 25αριά από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια της rock. Ακόμη, μεγάλο foul του Plant αυτή η δήλωση καθώς τον εκτιμώ πάρα πολύ και σαν προσωπικότητα. Τέλος, κι εγώ αν ήμουν ένας επιτυχημένος και ιστορικός τραγουδιστής σαν τον Coverdale και άκουγα από τον κάθε δημοσιογράφο να με κράζει επί χρόνια ότι αντιγράφω έναν άλλο επιτυχημένο και ιστορικό τραγουδιστή, με τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσα.
Ααααυτά :)[/SPOILER]
ΥΓ σιγά που μου έθιξες τον Coverdale. Ούτε συγγενής μου είναι ούτε ποσοστά παίρνω από αυτόν. Απλά τυχαίνει να είναι ο αγαπημένος μου ροκ τραγουδιστής και ανέφερα μια διαπίστωση που έχω κάνει.
Πως εξώκειλε έτσι το θρεντ των Purple ρε παιδιά; 8O
Yπάρχει κάπου στα δημοψηφίσματα ένα θρεντ που συγκρίνει Gillan-Coverdale για όποιον έχει τόση ανάγκη να… αναδείξει νικητή.
Προσωπικά τρώω και μοσχάρι και ψάρι, μου αρέσουν και μελαχρινές και ξανθές, και Mk II και Mk III.
Δισκάρες έβγαλε ο Coverdale με τους Purple, και βοήθησαν και αυτός και ο Hughes να έρθουν νέα στοιχεία στον ήχο της μπάντας. Προσκυνώντας και μελετώντας τα Blues και τη soul, εμπλούτισαν τον ήχο της μπάντας στη δεκαετία του '70 και κατά κάποιο τρόπο την προευοίμασαν για την πιό “Αμερικάνικη” στιγμή της που ήρθε με τον Bolin.
Tα απολαμβάνω όλα, το γεγονός πως η μπάντα έχει τόσες διαφορετικές περιόδους -με τις ιδιατερότητες της η κάθε μία- προσθέτει, δεν αφαιρεί από τον θρύλο της.
Όσοι έχουν πρόβλημα με αυτούς τους στίχους να κάνουν τα παράπονα τους στoυς… Willie Dixon και Muddy Waters γιατί από εκεί προέρχονται! 8)
Τι να κάνουμε, οι ρίζες του ροκ βρίσκονται σε κάτι μαύρους ετεροφυλόφιλους άντρες με ασυγκράτητη libido…
Λυπάμαι αν θίγεται κανένα emo ή καμία φεμιναζίστρια… :roll:
εγω παντως δεν εχω γνωρισει καποιον που να ακουει purple και να μην σεβεται-για να μη πω του αρεσει η περιοδος με coverdale-hughes.
Προσωπικα μιλωντας Θεωρω το BURN τρομερο αλμπουμ και τα STORMBRINGER,COME TASTE THE BAND πολυ καλα!!
αν και οντως θεωρω κιτσαριο και αμερικανια την δευτερη εποχη των whitesnake
πιστευω πως ξεπερασανε ολες τις posero μπαντες της εποχης.
το 1987 ειναι απιστευτο αλμπυμ και οταν εφηβος το ειχα πρωτακουσει και για πολλα χρονια ομοιτητες με zep δεν εβρισκα πουθενα.
Τελος ο david ειναι πολυ καλυτερη φωνη και απο τον plant