Αυτό που όλοι αρχίζουν στις συνεντεύξεις τώρα και λένε “τώρα άρχισα και εγώ να γράφω στίχους, πριν ειχαμε τον κέρβερο δεν μπορούσαμε” είναι σπαστικό . Relax λίγο με τις συνεντεύξεις keep it cool, μπορείς να είσαι καλός μουσικός και να πουλήσει το δισκάκι σου και χωρίς αυτές τις δηλώσεις.
Δε νομίζω ότι ο Myung το κάνει για προωθητικούς λόγους. Ειδικά από αυτόν (αλλά και από τον JLB), μπορώ να το πιστέψω ότι το κλίμα στο συγκρότημα ήταν “κάπως”, και ειδικά ο πρώτος που δεν πολυγουστάρει, είχε αποτραβηχτεί και εκτελούσε χρέη session-ά.
Μην ξεχνάμε και τον “κανόνα” του Portnoy - τον Myung είχε στόχο εμμέσως πλην σαφώς.
Ακόμα κ έτσι να νε, που σίγουρα είναι σε κάποιο βαθμό μου φαίνεται βλακεία σε κάθε συνέντευξη να διαβάζουμε το ίδιο μήνυμα. Το οτι δεν τους άφηνε να κάνουν τίποτα. Και στην τελική δεν αντέδρασαν ποτέ αυτοί ή τουλάχιστον δεν φάνηκε κάτι τέτοιο. Όταν δεν κάνεις τίποτα και έχεις παθητική στάση είσαι άξιος της μοίρας σου λένε στο χωρίο μου, μη μου κλαίγεσαι τώρα.
Καταπληκτική κίνηση marketing να δημιουργούν προσδοκίες “απελευθέρωσης” για το νέο τους άλμπουμ οι Dream Theater. Το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που τους δασκαλεύουν, αλλά αυτοί που παίζουν το παιχνίδι…
Προφανώς είναι πολύ πιο βολικό για τον James LaBrie να κάτσει σπίτι του στον Καναδά και να νοικιάσει έναν πανάκριβο παραγωγό για πάρτη του και να ηχογραφήσει τα φωνητικά, από το να έχει πάνω από το κεφάλι του τον (τελειομανή σε αυτά τα θέματα) εκνευριστικό Portnoy να του λέει τι πρέπει να κάνει.
Μάλιστα, στη μοναδική εκτενή συνέντευξη που έδωσε σε Καναδικό περιοδικό φυσικά, αυτό που έκαναν ως είδηση ήταν ότι ο Labrie μπήκε στη συνάντηση και τους είπε “ε παιδιά, τραγουδούσα και πριν σας γνωρίσω”, θέλοντας να αναδείξουν ηγετικά στοιχεία.
Όσο κάποιοι προσπαθούν εμμέσως να χρεώσουν πράγματα στον “κακό” Portonoy, το πιο πιθανό είναι να τους γυρίσει μπούμερανγκ. Και ας καταλάβω ότι ο JLB είχε την χρόνια κόντρα του με τον MP, αλλά ρε Jordan κλείστο το ρημάδι σου και άσε τη μουσική να μιλήσει…
Χμ. Όπως φαίνεται ο Portnoy επιλέγει την οδό της μετωπικής σύγκρουσης, επιλέγοντας να κυκλοφορήσει το Adrenaline Mob παράλληλα με το νέο Theater. Αποκλείεται να το έκανε τυχαία…
Μπερπ :!:
διέρρευσε το εξώφυλλο.!!
[SPOILER]
[/SPOILER]
[SPOILER]
[/SPOILER]
[SPOILER]
quoteαρω τον εαυτό μου…!! πουτάνα ζεστή.![/SPOILER]
Aπο εδω ειναι: http://rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=6042&page=57
Πολυ καλη αναλυση απο τον crimson_idol,την διαβαζα και ελεγα “γμτ,γιατι δεν το σκεφτηκα πρωτος”. :lol:
! ε ναι…απλά πειράζω τον φίλο που κατάφερε να μου φέρει στο μυαλό τους theater με την μια.!
edit…με πρόλαβε
Αυτό είναι πολύ καλό. Η κόντρα μπορεί να καταλήξει σε μεγάλη δημιουργικότητα. Τελικά μηπώς όντως καλύτερα που έφυγε?
++ wtf seriously???
Είναι από προσωπικό του JLB.
ακριβώς 
Ο “πανάκριβος” παραγωγός, τυγχάνει φίλος του JLB από την εποχή των Winter Rose, πολύ πριν τους DT δηλαδή, και έχει ξανασυνεργαστεί με τον JLB στο Elements of Persuasion. Στέκομαι στη λέξη “φίλος”, γιατί σε διάφορα making of από τις ηχογραφήσεις των Theater, φαίνεται ότι η ατμόσφαιρα στο studio πολλές φορές δεν ήταν ιδανική (και αναφέρομαι στον τομέα των φωνητικών), οπότε ίσως τα πράγματα να είναι διαφορετικά αυτή τη φορά. Και στην τελική, επειδή ο JP είναι μάλλον άτυπα ο Νο. 1 του συγκροτήματος, μπορούσε απλά να πει “όχι” στην πρόταση για διαφορετικό παραγωγό στα φωνητικά αν δεν συμφωνούσε ή πίστευε ότι έχει κάτι διαφορετικό να προσφέρει.
Μπορεί ο MP να είναι τελειομανής όπως λες, Outshined, όμως ούτε αυτός ούτε ο JP είναι τραγουδιστές, οπότε πιστεύω ότι κάπου στη διαδικασία της παραγωγής που κάνανε, ίσως δεν εκμεταλλεύονταν πλήρως τις δυνατότητες του JLB (προφανώς δεν εννοώ ότι το κάνανε εσκεμμένα), κάτι που γινόταν όμως στις solo δουλειές του. Άρα η χρησιμοποίηση ενός ατόμου εκτός συγκροτήματος, μόνο ως θετική μπορώ να την εκλάβω.
Όσο για τη συνέντευξη, είναι γνωστό ότι ο κάθε δημοσιογράφος απομονώνει ό,τι θέλει να απομονώσει από κάθε συνέντευξη και το προβάλλει ως υπέρτιτλο.
(@Outshined: μάλλον δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε ποτέ, αλλά να ξέρεις ότι δεν γίνεται επίτηδες! 
Peace!)
@Metalo89: το θέμα των διαφωνιών μέσα στο συγκρότημα και το ότι κανείς δεν αντέδρασε ποτέ (ή ποτέ δεν είδε κάτι τέτοιο το φως της δημοσιότητας), έχει να κάνει με τους ίδιους τους DT - παραείναι επαγγελματίες ώστε να βγάλουν κάθε λογής κατινιές προς τα έξω και βάζαν το συγκρότημα πάνω απ’ όλα. Π.χ. και στους Pink Floyd ξεκατινιάζονταν στα late '70s - early '80s, όμως κανείς δεν ήξερε ότι ο Wright είχε απολυθεί στη διάρκεια των ηχογραφήσεων του The Wall ή ότι μιλούσαν με το ζόρι. Αντίθετα, δεν μπορεί κανείς να πει το ίδιο για τους Slipknot (βλ. πρόσφατο πόλεμο δηλώσεων) ή τους Deep Puprle, όπου η κόντρα Blackmore-Gillan ήταν γνωστή όχι μόνο στον τύπο, αλλά και πάνω στη σκηνή.
Όσο για τους Adrenaline Mob, η νεκροψία θα δείξει. Ακόμα κι αν κυκλοφορήσει ο δίσκος τους την ίδια περίοδο με τους DT, το βλέπω κομματάκι δύσκολο να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού από την κυκλοφορία των DT. Ειδικά από τη στιγμή που (από αυτά που διαβάζω) μιλάμε για εντελώς διαφορετικές μουσικές προσεγγίσεις.
αυτό…ήθελα να το γράψω πριν…δεν νομιζω να υπάρχει κάποια σύγκρουση εκεί…
δεν μπορεί να υπάρξει κάποια ζυγαριά να τα μετρήσει τα πράγματα…είναι εντελώς διαφορετικές οι βάσεις…
εδώ είμαστε και θα δείτε αν θα υπάρξουν συγκρίσεις.
Raziel τα θέματα περί εξωτερικού παραγωγού τα έχω πρωτογράψει σε παλιότερο αρθρο για τους Dream Theater.
Όσο για το αν είναι “φίλος” του JLB τα ακούω βερεσέ. Σιγά μην έκανε έκπτωση στην ταρίφα του.
Και ο JP ήταν πάντα πολύ πιο μαλθακός από τον MP σε τέτοια θέματα, κάτι που αποτέλεσε το κύριο σημείο τριβής μεταξύ των 2 όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Δε θα συμφωνήσουμε γιατί όσο και να μην το παραδεχτείς είσαι biased υπέρ των υπολοίπων Theater και ιδιαίτερα του JLB. Δεν το κάνεις με άσχημο τρόπο, ούτε είναι απαραίτητα μεμπτό, αλλά είσαι…
Το θέμα δεν είναι όμως να συμφωνήσουμε ντε και καλά, αλλά να συζητήσουμε σε όμορφα πλαίσια, όπως και γίνεται.
Ερώτηση: αν είσασταν ο Mike Portnoy, θα θέλατε να πετύχει ο νέος DT δίσκος ή όχι;
Από τη μία, είσαι εκτός της μπάντας που δημιούργησες ο ίδιος και την οποία αγαπάς σαν παιδί σου. Επίσης, συνεχίζουν με αυτή άνθρωποι που εκτίμησες και στήριξες αλλά δεν τρέφουν κ μεγάλη συμπάθεια στο πρόσωπό σου, ενώ έχουν και μεγάλο στόμα.
Από την άλλη, η κυκλοφορία αυτή θα φέρει το logo των Dream Theater, και φυσικά θα αποτελέσει κομμάτι της ιστορίας του συγκροτήματος, το οποίο επαναλαμβάνω συγκρότημα είναι η ζωή σου όλη. Σε αυτό επίσης συμμετέχουν αδερφικοί σου φίλοι, οι συνιδρυτές της μπάντας, με τους οποίους έχεις περάσει κυριολεκτικά τα πάντα.
Φοβερά (και πολύ αντιφατικά) συναισθήματα θα περάσουν απο το μυαλό του Portnoy όταν θα ακούσει το νέο άλμπουμ των DT.
Outshined, χαίρομαι που το λες αυτό γιατί έχω την εντύπωση ότι μια από τις προηγούμενες φορές σε συζήτηση για τους Theater σε έβγαλα από τα ρούχα σου, γι’ αυτό και απέφευγα να πολυ-συνεχίσω. Αν όντως συνέβη κάτι τέτοιο, να ξέρεις ότι δεν είχα τέτοιο σκοπό!
Ίσως είμαι biased υπέρ των 4/5 των DT (αλλά πρέπει να παραδεχτείς κι εσύ ότι είσαι biased υπέρ του MP!), αλλά αυτό κυρίως από το ότι πιστεύω πως το άθροισμα είναι μεγαλύτερο από τις επιμέρους μονάδες, κι αν κάτι με έχει ενοχλήσει όλον αυτό τον καιρό είναι ο τρόπος που μιλούσε ο MP, υπονοώντας ότι οι DT άρχιζαν και τελείωναν σε αυτόν (DT is my baby, etc.).
Και δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι οι DT γιγαντώθηκαν υπό την καθοδήγηση του Portnoy, όμως με τι κόστος για τον ίδιο, τους υπόλοιπους, τις σχέσεις τους; Κι επίσης, τι θα γινόταν αν ήταν περισσότερο διαλλακτικός και δεν αναλάμβανε τα πάντα μόνος του; Ίσως οι DT να μην κατέληγαν τόσο μονοδιάστατοι, ίσως ο Myung να συνέθετε ακόμα στίχους και μουσική, ίσως το μπάσο να μην ήταν θαμένο στη μίξη, ίσως να μην αναγκαζόταν να φύγει ο MP, ίσως ο Kevin Shirley να ήταν εξίσου σημαντικός για τους DT όπως και για τους Maiden, ίσως οι DT να μην γνώριζαν τέτοια επιτυχία, ίσως… ίσως… ίσως… Επειδή όμως η ζωή δεν κινείται στη λογική του what-if, τα πράγματα είναι ως έχουν και όπως όλοι τα ξέρουμε.
Για τους Adrenaline Mob πάντως, διακινδυνεύω να κάνω μια πρόβλεψη ότι θα κινηθούν στα πιο metal μονοπάτια που οι Theater ποτέ δεν μπόρεσαν ή ήθελαν να κινηθούν, άλλωστε το μαρτυράνε και οι δύο κιθάρες που θα έχουν και η έλλειψη πλήκτρων.
Υ.Γ. Επειδή ναι μεν συζητάμε ωραία και πολιτισμένα, νομίζω ότι είμαστε λιγουλάκι εκτός θέματος (ο νέος δίσκος των DT θαρρώ ότι είναι το topic!), οπότε για να μην μας σβήσει κάνας μοντεράτορας, μπορούμε να το μεταφέρουμε στο topic των DT;
Edit:
Δεν το θεωρώ τόσο σίγουρο ότι θα τον ακούσει, και ίσως να μην εκφραστεί ποτέ σε περίπτωση που τον ακούσει. Πάντως, και επειδή έχει μιλήσει και ο ίδιος για κατάσταση Floyd-Waters, ο ίδιος ο Waters είχε θάψει τους δίσκους των Floyd χωρίς αυτόν (βέβαια ακόμα δεν έχει κάνει αυτοκριτική για το The Final Cut, αλλά τέλος πάντων!).
Για κάποιο λόγο πιστεύω ότι, πέρα από τα συναισθήματα που θα νιώσει, από τα πρώτα πράγματα που θα σκέφτεται ακούγοντας τον δίσκο θα είναι, όταν ακούει συγκεκριμένα σημεία, πώς θα το έκανε αυτός διαφορετικά, και πώς θα ήταν ο δίσκος με αυτόν στη μπάντα. Γι’ αυτό ελπίζω να κόβει κώλους το νέο DT. Για να συνειδητοποιήσει ο Portnoy πως δεν μπορεί το μέλλον της μπάντας να καθορίζεται κατά 80% από τα δικά του μουσικά standards και κριτήρια.
Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο που περιγράφεις…
Τις πραγματικές μου θέσεις για τους DT τις έχω πιστεύω αναλύσει περισσότερο ίσως από το κανονικό στα άρθρα που έχου γραφτεί στο site για την μπάντα.
Μπορείς να βρεις το τελείωμα του Decade Of Turbulence ή το περιβόητο άρθρο που γράψαμε με το φιλο μου το Μίλτο και δημοσιεύτηκε την ημέρα ανακοίνωσης του ονόματος του Mike Mangini.
Ενδεχομένως, όταν σου απαντάω να φαίνομαι biased υπερ του MP διότι όταν έχεις την εντύπωση ότι κάποιος πάει στην μια άκρη, αναγκαστικά για να γίνει συζήτηση επιλέγεις εσύ την άλλη άκρη.
Από αυτά που γράφεις, συμπεραίνω ότι δεν έχεις διαβάσει την βιογραφία τους, καθότι εκεί θα καταλάβαινες καλύτερα γιατί οι ισορροπίες πήγαν εκεί που πήγαν. Ήταν ο μόνος που δε λιγοψύχησε και δεν άφησε από τα μάτια του αρχικό όραμα της μπάντας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν οδηγήθηκε σε λάθος επιλογές. Αλλά overall τα σωστά που έπραξε ήταν περισσότερα από τα λάθος.
Όσο για τους Adrenaline Mob το είπε ο ίδιος ο Allen στη συνέντευξη που μου έδωσε, ότι πρόκειται για τελείως straight heavy metal δίσκο, μόνο που με Orlando/Portnoy θα υπάρχουν αρκετά τεχνικά στοιχεία μπορώ να πω.
Τέλος, φυσικά και θα κερδίσουν οι DT αν κάποιος θέλει να κάνει έναν “διαγωνισμό” επιτυχίας. Σε ενημερώνω πως η Live Nation είχε γεμίσει το χώρο του Download Festival με αφίσες για την επερχόμενη UK περιοδεία των DT, μαζί με των Trivium, των Alter Bridge/Black Stone Cherry… α ναι, των συγκροτημάτων της Roadrunner. Θα υπάρξουν και νέοι οπαδοί που θα ρωτάνε ποιος είναι ο Mike Portnoy…
Έχεις δίκιο, δεν έχω διαβάσει την βιογραφία των Theater, οπότε δεν γνωρίζω τι γράφει εκεί μέσα. (όταν αποφάσισα να την αγοράσω, είχε ήδη εξαντληθεί δυστυχώς! :() Ίσως και η γνώμη μου να ήταν διαφορετική, ίσως και όχι.
Όσο για εκείνο το αφιέρωμα που λες, το έχω διαβάσει, worry not!
Θα επιμείνω πάντως (μια που δεν το έχω διαβάσει), δεν ξέρω ποιο ήταν το αρχικό όραμα της μπάντας πάντως αλλά φαντάζομαι ότι παρασάγγας απέχει(/απείχε) από προσπάθειες για να ακολουθηθούν οι επιταγές της μόδας (μια που όταν ξεκίνησαν οι DT ήταν από τα πλέον αντι-εμπορικά συγκροτήματα, άσχετο αν τους έκατσε λίρα εκατό το Pull me Under και ακούστηκαν παραέξω), “Rooooaaaaarrrrr” (βλ. A Nightmare to Remember), ατελείωτα σολαρίσματα και δισολίες σε κιθάρα και πλήκτρα σε βαθμό μουσικού αυνανισμού, όπως επίσης και τραγούδια τύπου Dark Eternal Night, Constant Motion, κλπ. Σε όλα αυτά φέρει μεγάλη ευθύνη ο MP ως παραγωγός/συνθέτης και γενικότερα, ως αυτός που έδινε τις εκάστοτε κατευθυντήριες γραμμές των δίσκων.
Σε λιγότερο από 3 μήνες πάντως θα μάθουμε τι (μουσική) άποψη έχουν και οι εναπομείναντες DT - δεν είναι τυχαίο ότι θέλησαν να συνθέσουν χωρίς drummer. Ό,τι και να είναι πάντως, από ότι φαίνεται από τη μεριά τους αποφεύγουν τις επιθέσεις στον MP (και καλά κάνουν).