Τι σχέση έχουν οι Yoga με το θρεντ;
Anyway, ο δίσκος βγήκε από την Holy Mountain το καλοκαίρι, lo-fi ήχος, distorted bm κιθάρες που δεν το κάνουν όμως μπλακμέταλ, σύνθια και ήχοι πολλoί και βουτηγμένο στην ψυχεδέλεια.
Όμορφο artwork και γενικά πολύ πολύ αγαπημένο προφίλ σαν μπάντα. Καμία επαφή με το θρεντ.
Epitaph οι ηχητικές διαφορές σε fd και drone είναι αισθητές πανεύκολα.
Βάλε Skepticism, Thergothon, Evoken από τη μία και Khanate, Sunn O))) και τα πρώτα Earth από την άλλη. Κι επιλεγμένα Boris κάνουν την δουλειά!
Αν οι Sunn O))) είναι η τελετουργική πλευρά του drone, τότε αυτοί εδώ είναι η πλευρά που πρέπει να μπει κατευθείαν στο τρελάδικο και να μην ξαναβγεί ποτέ και για κανένα λόγο. Δηλαδή με τέτοια φωνητικά, ο τύπος πρέπει να είναι το λιγότερο σχιζοφρενής serial killer. Επίσης, ορισμός του αντισυμβατικού drumming.
Με αφορμή τους Menace Ruine αξίζει να αναφερθούν και οι The Angelic Process
και ποιο συγκεκριμένα το τελευταίο τους album Weighing Souls with Sand
κυκλοφόρησε από την profound lore.
Πολύ δυνατό drone/noise που με τις κατάλληλες συνθήκες θα ανακαλύψετε την αξία του. Δυστυχώς πέρυσι τον Απρίλιο αυτοκτόνησε ο κιθαρίστας K.Angylus.
Επίσης μπορείτε να τσεκάρετε το The Bungled & the Botched των Nadja.
Είναι μια καλή αρχή για όσους δεν έχουν ακούσει τίποτα από nadja, διαρκεί 60 λεπτά και αποτελείται από 2 τραγούδια The Bungled & the Botched και Absorbed in You.
Ακούστε την demo έκδοση του The Bungled & the Botched εάν το βρείτε μιας και (προσωπικά) μ’αρέσει περισσότερο από την κανονική έκδοση.
Δεν έχω ασχοληθεί πολύ με τον χώρο είναι η αλήθεια. Τους Nadja στο θρεντ αυτό τους είδα και είπα να τους ψάξω. Γαμάνε!!! Συνεχίστε να προτείνετε δίσκους παιδιά, να γουστάρουμε!
Toυς έχουμε πει στο σλάτζ θρεντ, στο ιντάστριαλ θρεντ, ε ώρα να τους πούμε κι εδώ, στο φυσικό τους χώρο.
Halo - Guattari (From the West Flows Grey Ash and Pestilence) 2001
Τους είχα γνωρίσει στη συλλογή της Relapse “Contaminated 5.0” όπου είχαν το underground “hit” "Rise. Χονδρικά, παίζουν τα πάντα και τίποτα ταυτόχρονα. Κάτι σαν το όραμα του ομώνυμου δίσκου των Godflesh περασμένο από τόνους μηδενισμού και παραμόρφωσης και ένα έντονο φλερτ με το noise. Θέλει εκπαιδευμένα αυτιά σίγουρα. Από τις πιο ιδιαίτερες μπάντες της δεκαετίας αυτοί οι αυστραλοί. Οι ρουφιάνοι μου με πληροφορούν ότι και το επόμενο “Body of Light” είναι εξίσου μεγάλο, αλλά εγώ δεν το’χω ακούσει.
Ντάξει για το Guattari τι να λέμε τώρα, από τους λίγους πραγματικά σκατόψυχους δίσκους. Όσοι αντέχουμε, μάλλον έχουμε σοβαρό πρόβλημα.
Σε άλλα νέα, τούτο δω κινείται μεταξύ sludge και drone και η “παγωμάρα” που αποπνέει πραγματικά τσακίζει κόκκαλα. Ξεκινάει με αργόσυρτα sludge περάσματα και συνεχίζει με drone ηχοτόπια για να καταλήξει σε ένα κάργα 70’ς doom riff. Η μπάντα ξεχωρίζει για τους ευρηματικούς τίτλους της, μιας και οι δίσκοι της είναι όλοι ομώνυμοι και ξεχωρίζουν ανάλογα με τη χρονιά που βγήκαν ενώ τα κομμάτια τους τιτλοφορούνται ως “01”, “02” κ.ο.κ. Όσοι είστε της “φάσης” και δεν τσεκάρετε κακό του κεφαλιού σας!