John Bonham
Neil Peart
Bill Brufford
Keith Moon
Carl Palmer
Cozy Powell
Και αυτές τις μέρες χάρη στους Theater ανακάλυψα τον Virgil Donati 8O8O8O
gtfo ευκολο ειναι
Δυο διαφορετικα βιντεο που μου ηρθαν στο μυαλο οταν ειδα το τοπικ.
Συμφωνώ 100% !!!
ουτε εγω εχω αυτι για ντραμς και δεν ξερω και ποσο δυσκολα ειναι αυτα που παιζουν αλλα περα απο
τον Danny Carey (Tool)
μ’αρεσει ο Jon Theodore (The Mars Volta)
ειδικα σε αυτα τα δυο [U]Cicatriz ESP[/U] [U]Cassandra Gemini[/U]
επισης
Gavin Harrison (Porcupine Tree) [U]Blackest Eyes[/U]
__Χαχα, εσένα στο κρατάω μανιάτικο που μας έβγαζες τρελούς και δεν παραδεχόσουν στο topic με την προφορά (:lol: πλάκα κάνω για το μανιάτικο ε!:D), αλλά τι να σου κάνω που έχεις πολύ ωραίο γούστο! 8)
__Εγώ που έχω αφτιά και ξέρω τι παίζουν και πόσο δύσκολο είναι, σου λέω πως έχεις απόλυτο δίκαιο. Ειδικά Ντάννυ (ΤΙΤΑΝΑΣ στο ρυθμό και στην ανάπτυξη αυτού /εναλλαγές κλπ) και Χάρισον (ΤΙΤΑΝΑΣ σε ΗΧΟ, “σύνθεση” και τεχνική που ΔΕΝ φαίνεται), κορυφές!
__Και ο επόμενος Theodore των Mars Volta (και προηγούμενός τους πλέον), ο Thomas Pridgen είναι κορυφαίος παίκτης. Οχι ΙΣΩΣ τόσο του στυλ μου, αλλά δαιμονισμένος και εξαιρετικός! Ειναι σα να σολάρει όλη την ώρα, τσέκαρέ τον και σόλο (μιας και στάνταρ θα τον έχεις ακούσει ελέω Volta):
__Και τσέκαρε ΕΔΩ και τον Χάρισον (απο το ίδιο άλμπουμ, δώσε βάση πως μία χτυπάει “έτσι το χάιχατ” και μία “αλλιως” για να βγάλει άλλο ήχο, και γενικά στις μικρολεπτομέριες εκτός απ’ τα προφανή και στις δυναμικές του, π.χ. στην αρχή-αρχή πως μπαίνει με το ταμπούρο στο κομμάτι) που το προλογίζει ο “ΘΕΟΣ” Σάιμον Φίλλιπς, ή ΕΔΩ για να σου φύγει τελείως το μυαλό.
8)
δες ξανα την συζητηση μας , να δεις οτι παραδεχτηκα αμεσως το λαθος μου 
γι’αυτο δεν μου αρεσει τοσο , ειδικα στο κομματι που εβαλα απο το cassandra gemini ,οταν το παιζει live ειναι λιγο εκτος τοπου και χρονου
__Χαχα λολ 
__Ναι έχεις δίκαιο. Γι’ αυτό και έβαλα μόνο αυτόν. Είναι πολύ εντυπωσιακός, με πολλές αρετές, αλλά ως μουσικός και δει σε ένα σύνολο, δεν είναι και ότι καλύτερο και για τα δικά μου γούστα.
__ΑΛΛΑ, είναι πολύ δυνατή περίπτωση, από αυτές που αξίζουν να αναφερθούν. 8)
και ο Patrick Keeler (Raconteurs , Greenhornes)
χαχα εχει πολυ πλακα αν καποιος δεν ξερει απο ντραμς. δεν το λεω καθολου προσβλητικα και εγω δεν μπορω να σ πω και πολλα για αρμονιες και θεωρια μουσικης. αυτο που λες για το χαιχατ ειναι ο κλασσικοτερος τροπος χτυπηματος. το κανει η πλειοψηφια των ντραμερ και ειναι ενας τροπος χτυπηματος που αφενος κραταει το ρυθμο (με τα συνεχομενα χτυπηματα) και αφετερου δινει ακομη πιο πολυ ρυθμο (με τα εναλλαξ στη δυναμη και στον τροπο χτυπηματος). 
O χάρισον συγγκκριμένα δεν χτυπάει. γλύφει / χαιδεύει.
και τα πάτερνς του γαμέυουν.
ένας από τους πλέον κορυφαίους ντράμερ που δεν τον ξέρει κανένας όμως, είναι ο Little των Mayfair. Φοβερή φαντασία - σπάνιο για ντράμερ που έχουν μόνο τεχνική- και τρομερή απόδοση στα κομμάτια. αν δεν τον έχχετε πρσέξει, τσεκάρετε εδω:
__Φίλε μου διαφωνώ[SIZE=“5”][COLOR=“Orange”]*[/COLOR][/SIZE].
__Αν έπαιζε η πλειοψηφία των ντράμμερ έτσι, θα ζούσαμε όλοι σε έναν πολύ καλύτερο κόσμο…! :lol:
__Μια χαρά ξέρω απο ντραμς, αλλά εξηγούσα σε κάποιον που δεν ξέρει. Ξεκινάς απ’ τα απλά και πολύ βασικά, κάτι που μπορεί να ξεχωρίσει ο καθένας. Τι να του πρωτοπείς για το παίξιμο του Χάρισσον…; 
__Και δυστυχώς δεν παίζει έτσι η πλειοψηφία, ούτε καν να χρωματίζει, να παίζει με δυναμικές και αλλαγές στον τονισμό του μέτρου… ούτε οι μισοί μέταλ ντράμμερς δεν παίζουν έτσι. Ούτε στο μισό απ όσο και όσο καλά το κάνει αυτός.
__Και μιλάμε για επαγγελματίες, όχι για τους άμπαλους ή τους πιτσιρικάδες που τα ξέρουν όλα, και νομίζουν ότι το νόημα είναι στα τούπα-τούπα-τούπα-τούπα και τα 300bpm. Εβλεπα κάτι βίντεο του Ντέρεκ Ρόντι που έκραζε διάφορους επαγγελματίες για στενοκεφαλιά και πιτσιρικάδες για ανυπομονησία (που οδηγεί και σε σλόπι τεχνική). Ρε, έχω συναντήσει ντράμμερς που παίζαν χρόνια και δεν ήξεραν ότι αν ανοίγεις τις μπαγκέτες (το ανοιγμα των χεριών μεταξύ του) ενώ παίζεις π.χ. στο χάι-χατ ή όποιο κύμβαλο, ανοίγει /αλλάζει και ο ήχος…! Δεν είναι τυχαίο ολόκληρος Freddie Gruber έβαλε ολόκληρο Neil Peart στο πρώτο μάθημα τους (το '94!!!) μόνο του για μια βδομάδα με ένα χάι-χατ και ένα ζευγάρι drumsticks και του είπε, μέχρι το άλλο μάθημά μας βγάλε μου όσους ήχους μπορείς. :lol:
__ΑΛΛΑ, το θέμα είναι ότι αυτός τα κάνει αυτά με φοβερή ποιότητα. Το ρούλο του π.χ. είναι για σεμινάριο. Π.χ. στο δεύτερο βίντεο του Χάρισσον που έδωσα, το ότι παίζει αυτά που παίζει (τεχνικά, ρυθμικά, χρονικά κλπ) παίζοντας με όλες αυτές τις μικρολεπτομέριες, είναι ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ. Και δεν είναι τυχαίο που βγάζει αυτό τον ήχο.
__Μπορούμε να μιλάμε για ντραμς και ντράμμερ με τις ώρες αν θες. Για πες μας αγαπητέ, ποιούς ξεχωρίζεις εσύ και εσύ τι στυλ αρέσκεσαι να παίζεις (εγώ είμαι του “ακούω”, όχι του “παίζω” δυστυχώς :p)…;
[SIZE=“5”][COLOR=“Orange”]*[/COLOR][/SIZE]υ.γ. αα! και συγκεκριμένα, επειδή δε σου κρύβω πως λίγο σπάστηκα από την παρατήρησή σου (οκ, κατάλαβα ότι την λες φιλικά, οπότε δεν έχω κανένα θέμα, απλά με παρουσιάζεις σαν πολύ άμπαλο ενώ δεν έχεις δίκαιο, αλλά ευχαριστώ που είσαι ευγενικός και αν το πιστεύεις κάτι πολύ καλά κάνεις και το λες, χαχα, σε φόρουμ είμαστε, αυτός είναι ο σκοπός), κάτσε να απαντήσω και λίγο πιο επισταμένα. Πρώτον, στην πολύ-πολύ αρχή, εκτός απο φανταστικό mini ρούλο που κάνει με μόνο το [U]αριστερό[/U] (συνήθως -πιο- αδύναμο) χέρι που έχει φοβερές δυναμικές και το κάνει πολύ απαλά (πράγμα που είναι πιο δύσκολο, το πιανίσιμο είναι πιο δύσκολο πάντα), και εκτός από την πλαστικότητα και την γεμάτη ουσία διαδρομή που κάνει το δεξί χέρι χτυπόντας το σπλασάκι (όχι, δεν είναι υπερβολή, αυτό ήταν το δεύτερο μάθημα του Gruber στον Peart, το τι συμβαίνει μεταξύ δύο χτυπημάτων, ΕΧΕΙ σημασία στον ήχο), πρόσεξε πιο καλά το beat του. δεν είναι ότι απλά απλά τονίζει στο “4” ξερω 'γω (για τα παιδιά που δεν ξέρουν απο ντραμς, εννοώ ότι κάθε τρία χτυπήματα το τέταρτο το χτυπάει λίγο αλλιώς, πιο τονισμένα -πιο δυνατά ή πιο απαλά), αλλά ταυτόχρονα χτυπάει λίγο πιο δυνατά, χτυπάει με διάθεση άρσης, χτυπάει διαγώνια το χάιχατ και ταυτόχρονα κάθε τόσο σέρνει το χτύπημά του και κάθε τόσο το ανοιγοκλείνει (το χάι-χατ). Δηλαδή τονίζει με πολλές διαφορετικές τεχνικές κάθε τόσο και σε κάθε 4 κύκλους νομίζω τονίζει με όλες τις τεχνικές μαζί. Δηλαδή… COME ONE. Πολύ δύσκολα παίζει έτσι κάποιος. Και το κάνει να δείχνει και τόοοσο απλό και αβίαστο -μου θυμίζει ΑΥΤΟ σε κάποιο βαθμό στο πόσο απλό και γεμάτο και γκρουβάτο, αλλά που δε το παίζεις με τίποτα ίδιο, είναι αυτό που κάνει. Είναι η μαγεία στα χέρια, στην ψυχή και τη διάθεση, συν άπειρη τεχνική κρυμμένη απίστευτα καλά. Σαν το παίξιμο του Porcaro ένα πράγμα… 8)
κατ αρχην εγω οτι ειπα δεν το ειπα για το συνολικο του παιξιμο αλλα για το οτι εκθειασες το χτυπημα στο χαιχατ και σ ξαναλεω το διπλο χτυπημα με 1 κινηση το κανουν ολοι. ο συγκεκριμενος που ανεφερες οντως εχει ωραιους χρωματισμους και δυναμικες, εγω μονο στο χτυπημα διαφωνησα.
απο κει και περα, εγω μεχρι και πριν λιγο καιρο επαιζα αλλα λογω προβληματων με τους καρπους μου εχω σταματησει . ελπιζω να επανελθω αν και ο ορθοπεδικος δεν μου τα λεει καλα. απο κει και περα με την μπαντα μου παιζουμε θρασοντεθ. γενικα κινουμαι στο ροκ, μεταλ. με φιλαρακια θα παιξω κατι ροκ για να περασει η ωρα, τραγουδια μεινστριμ αλλα με δικα μου ντραμς παντα γιατι δεν μου αρεσουν τα κοβερ, προτιμω τον αυτοσχεδιασμο.
οσον αφορα αγαπημενους ντραμερ δεν εχω αλλα εκτιμω πολυ τους εξης:
Pete Sandoval - Morbid Angel
Gene Hoglan - Death
Krzysztof “Doc” Raczkowski - Vader
και ολους τους ντραμερ των suffocation.
θα σου ελεγα περισσοτερα για τον καθενα αλλα δεν ξερω αν εισαι σχετικος με ντεθ και δεν θελω να σε πρηξω τσαμπα αν δεν εισαι!
ΕΝΤΙΤ: καμια διαθεση δεν ειχα να στην πω και χαιρομαι που το καταλαβες. σορυ αν σε παρουσιασα σαν αμπαλο, μια χαρα δειχνεις να ξερεις πραγματακια.
2-3 παρατηρησεις σε αυτα που ειπες:
-στο 90% των ντραμερ το αριστερο ειναι πιο δυνατο νομιζω γιατι με αυτο χτυπανε το ταμπουρο (εγω ειμαι στο 10% χαχαχα!).
-στα αλλα συμφωνω σχεδον σε ολα, διαφωνω σε αυτο για τον συνδυασμο πολλων τεχνικων μαζι και τσεκαρε το σκεπτικο μου: παιζε λαιβ μπροστα σε πολυ κοσμο και παει να κανει ενα σολο. Ε, θελει να εντυπωσιασει. εννοω με αυτο οτι γι αυτο χρησιμοποιει ολες τις τεχνικες. απο κει και περα θα σου πω οτι την εποχη που εκανα μαθηματα ντραμς το να κανω ταυτοχρονα σε 1-2 μετρα το διπλο χτυπημα στο χαιχατ και να παταω-αφηνω το πεταλ του, το πρωτο εμαθα στους 8 μηνες. δηλαδη πολυ νωρις. επειδη δεν θελω να το παιζω ιστοριας θα πω οτι ποτε δεν το τελειοποιησα αλλα αυτο εχει να κανει με το οτι δεν με ενδιεφερε την εποχη εκεινη (δεν τελειοποιησα το πατημα-αφημα του πεταλιου του χατ) και αυτο ηταν μαλακια μου αλλα ετσι εκανα γιατι δεν το χρειαζομουν με τη μπαντα μου νομιζα. μετα σταματησα τα μαθηματα και δεν ειχα στουνιο τσαμπε και σπιτι δεν μπορουσα να το προπονησω ευκολα.
-επισης για αυτο που λες οτι χτυπαει το χατ διαγωνια αυτο το κανει μερικες φορες για να βγαλει πιο δυνατο ηχο. δεν ειναι τεχνικη. ειναι ακριβως το ιδιο πραγμα που γινεται οταν χτυπαμε το κρας με μποτα. τοτε αν το παρατηρησεις φευγει λιγο ξωφαλτσα το χτυπημα για να βγει ο μεγαλυτερος δυνατος ηχος. ηχος που δεν μπορει να τον πετυχει με το “ισιο” χτυπημα (το οποιο “ισιο” αν γινει διαγωνια δεν θα ειναι “διπλο” χαχαχαχα!)…
Ρε μαλακισμένο γιατί μ’ έκανες να δω αυτό το πράγμα;
γιατί έχει το πιο ΓΑΜΗΣΤΕΡΟ ΚΙΤ ΕΒΑΡ
/πατατας α, και για τους τελειότερους κοιλιακούς έβαρ
__Χμ, πολύ ενδιαφέροντα τα τεχνικά θέματα!
__Για το σόλο που λες, σίγουρα, να τους εντυπωσιάσει πήγε, αλλά φυσικά επειδή τους είχε εντυπωσιάσει έτσι κι αλλιώς πρωτύτερα τον φώναξαν :p. Δες ακόμα και ο τεράστιος Simon Philips πώς τον προσφωνεί. 8)
__Αλλά αυτό που έπαιξε, είναι “απλά” ένα απ’ τα στούντιο κομμάτια που έχει ήδη γράψει (The Sound Of Muzak - Porcipine Tree απ’ το In Absentia). Αυτό που θέλω να πω είναι ότι έτσι παίζει αυτός ο τύπος, αυτό είναι το εντυπωσιακό. Δεν είναι ότι το έκανε για την περίσταση, ή κυρίως ότι είναι ένα σόλο που αυτό είχε σκοπό, να είναι επίδειξη ικανοτήτων /μάθημα για τους υπόλοιπους ντράμερ.
__Και αυτός είναι και ο λόγος που τον φώναξαν. Το παίξιμό του είναι καταπληκτικό, και ως ιδέες και ως ήχος και ως παίξιμο τεχνικά (και παρόλα αυτά παραμένει μουσικό και ευκολοάκουστο /radio friendly ας πούμε).
__Α, “αδύναμο” εννούσα “κουλό”. Στο 90%+ των ντράμμερ (ίσως και παραπάνω) το αριστερό, δεν μπορεί να κάνει το ίδιο καλά αυτά που κάνει το δεξί (ή τα ανάποδα για όσους είναι αριστερόχειρες). Πώς λέμε ότι για έναν ποδοσφαιριστή ή έναν πυγμάχο (για μπασκεμπολίστα ούτε λόγος) ότι το αριστερό είναι το αδύναμο…; Πάντως, έχω την εντύπωση πως αν κάποιος κάνει χτύπημα με τα δύο χέρια ταυτόχρονα στο σνερ ας πούμε (και αποφύγει και το φλαμ -λολ), το δεξί είναι που θα χτυπήσει πιο δυνατά και όχι το αριστερό (για τους δεξιόχειρες). Δηλαδή αν θα έκανες μπρα-ντε-φερ, αυτό το χρησιμοποιούσες!
__ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ!!! :lol: Προσοχή στους καρπούς σου!! Θα πάθεις ότι έπαθε ο Jaco Pastorius, θα σου απαγορέψουν να ξαναπαίξεις τύμπανα και μετά θα πιάσεις το μπάσο και θα γίνεις ο μεγαλύτερος ηλεκτρικός (και λευκός γενικά) μπασίστας έβερ!!! :lol:
__Σοβαρά τώρα, ΠΟΛΥ προσοχή με τις αρθρώσεις. Πολύ προσοχή σε όσα λεει ο φυσιοθεραπευτής σου και πήγαινε και αλλού για καλό και κακό, όπου “καλύτερα” μπορείς. Χτύπησα κι εγώ αστράγαλο ξέρω πόσο προσοχή θέλει άμα σου βγει προβληματάκι. Είναι και πολύ ζόρικα αυτά που παίζεις!
__Οσο για τους ντράμμερ που αναφέρεις, απ’ τους τρεις, μόνο τον τελευταίο δεν ξέρω, τους άλλους δύο (παρόλο που δεν ακούω ντεθ) τους ξέρω και τους εκτιμώ πολύ, και ειδικά τον Χόγκλαν! Η δε δουλειά που έχει κάνει στους Death είναι άπιαστη (μαζί με τον δίσκο που παίζει ο μαγικός Sean Reinert).
__
υ.γ. ίγκνοραντ, είσαι άρρωστος! χαχαχα! :lol: ευχαριστούμε! θελω να κάνω τα παιδιά τουυυυ! :lol:
joe morello
ωραιο αυτο με το σποιλερ :lol:
θα ψαξω καποια στιγμη να ποσταρω εναν παλιο ντραμερ που λενε οτι ειναι απο τους πιο γηρογορους στον κοσμο. επαιζε πολυ παλια, ακομα παιζει (αλλα ως παππους) και εχει τρελα χερια!
οσον αφορα αριστερο και δεξι, ισως και να ειναι ετσι. δεν ξερω γιατι εγω βαραω ταμπουρο με δεξι. και ακομη και ασκησεις που κανω το δεξι παντα σφιγγει πιο πολυ ακριβως εξαιτιας του ταμπουρου. ετσι εκανα και το συνειρμο για το αριστερο
οσον αφορα τους καρπους, σκατα. ειχα τρελους καρπους με καθημερινη εκγυμναση αλλα φαινεται οτι τους ζοριζα πολυ, εκατσα λιγο (σταματησα τα ντραμς δηλαδη) και η ξαφνικη παυση ασκησης τους εκανε να “αδυνατισουν” πολυ και να χασω… οστικη μαζα. ενταξει εχω παει σε τρομερο γιατρο, ειδικη στα χερια, καθηγητρια εξω και ετσι. ειχα βγαλει γαγγλιο (ενα γρομπαλακι στο χερι) και πηγα στο γιατρο της ασφαλισης μου και με εξετασε 3 λεπτα και οταν πηγα στην καλη γιατρο, με εξετασε μεριπου 15’ ακριβως στο ιδιο σημειο. ολα με ψιλαφηση. ειχα μεινει μακαλακας!
οσον αφορα τους ντραμερ, ο χογκλαν ειναι τρομερος οντως. και ο σαντοβαλ ειναι απιστευτος ειναι απο τους λιγους πολυ γρηγορους ντραμερ που δινει μεγαλη εμφαση στην ποικιλια νομιζω και δεν το κανει επιτηδευγμενα οπως ο Κολλιας πχ για να παιξει σε full speed.
τωρα για τον “doc” (rip κιολας) δεν μπορω ευκολα να σου βρω υλικο. ηταν ενας ντραμερ που εδινε τρομερο γκρουβ, και πορωση με τον τροπο που επαιζε (εκανε και η παραγωγη το θαυμα της). αν θες ακου αυτο, ειναι ντεθ βεβαια αλλα οχι απο τα πιο καφρικα. (ενταξει δεν ειναι τοοοσο ποιοτητα οσο οι αλλοι 2 αλλα ειναι ενας αξιοσημειωτος ντραμερ. αν δεν με ενδιεφερε να παιζω καραβιρτουοζικα-που δεν με ενδιαφερει τοοοσο- θα ζηλευα αυτον για το πως παιζει!).