Ως προς την προσφορά του στην αναγνώριση των blues από το λευκό ακροατήριο δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω.
βασικα ειναι προσωπικο μου κολλημα…μπορει να ακουσω δεκαδες κιθαριστες αλλα οταν θα βαλω κλαπτον μου κανει ενα κλικ στο συναισθημα
Just One Night
Δεν βρήκες ευκαιρία ακόμα?
Λιώνω 461 Ocean Boulevard τις τελευταίες μέρες.Αν και δεν είναι τόσο blues(όσο και τα υπόλοιπα άλμπουμ που έβγαλε στα 70s),είναι καταπληκτικά.Blues,rock,reggae,country,όλα μαζί συνθέτουν ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του.ΤΕΛΕΙΟ!
Γενικά μου βγάζουν κάτι πολύ cool τα προσωπικά του άλμπουμ,κάτι που ρέει αβίαστα,μια καλώς εννοούμενη χαλαρότητα τόσο του ίδιου,όσο και της μπάντας που τον συνόδευε κάθε περίοδο.
το καλύτερο studio album της solo καριέρας του…
Εγώ πάντως όταν θέλω να ακούσω Clapton βάζω Bluesbreakers, Cream και το υπέρτατο Live at the Fillmore με τους Dominos-αλλά χωρίς τον Duane.
Τώρα το ξανα-βλέπω
http://www.youtube.com/watch#!v=vNBEiyGwGRc&feature=related
Και έχω ξανά-συγκινηθεί…
Το σόλο δεν υπάρχει,είναι από άλλο πλανήτη.
Διάολε,έχει ηχογραφήσει με τα Σκαθάρια
Δεν το έχω ξαναδει αυτό!!!Πολύ ωραίο…Ούτε υπερηχητικά solos ούτε τίποτα.Συναίσθημα…
Όπως θα κατάλαβες είναι από το Concert For George που έγινε το 2002 στην μνήμη του τιτανοτεράστιου George(ένας είναι…)
Αν δεν κάνω λάθος είναι το τελευταίο κομμάτι που παίζουν και κατά τα 3/5 είναι όλοι εκεί,όσοι ήταν και στην ηχογράφηση.Δηλαδή Clapton,Starr,McCartney.
O John και ο George θα αράζανε κάπου μαζί με τον Epstein λογικά.Κάπου ψηλά:)
Επίσης μόνο σε αυτό το κομμάτι έπαιξαν όλοι μαζί.
Όταν του είχε πει ο George να παίξει lead στο κομμάτι,ο Clapton είχε αρνηθεί καθώς θεωρούσε ότι “κανείς δεν μπαίνει σε δίσκους των Beatles”.Επίσης κατά κάποιο τρόπο τους ένωσε,έστω και για λίγο καθώς όλοι προσπαθούσαν να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους απέναντι σε αυτόν.
ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ… εγώ αυτές τις μέρες έχω λιώσει το River of Tears!!!
Αναγνωρίσιμη η κιθάρα του και από μη μουσικούς!
2 προβλήματα:
1)had it and lost it. Συμπαθητικό το cool προφίλ που έχει τώρα, αλλά δε με συνεπαίρνει
2)Μετά από 1 χρόνο οξείας claptonίτιδας, όλοι οι άλλοι, ακόμα και ο Rory (ωχ ωχ ωχ κρύβε λόγια), μου φαίνονται… άτεχνοι να πω; βάρβαροι να πω; Πάντως “όχι και σαν τον clapton”
Μάλλον ο αγαπημένος κιθαρίστας.
Εν τω μεταξύ έρχεται και το νέο του άλμπουμ “Clapton” στις 27 Σεπτεμβρίου.
Κάτι έχει πάρει το αυτί μου για “νέους ήχους” κτλ
Ίδωμεν
Η ώρα έφτασε και με μία πρώτη,χαλαρή ακρόαση επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου.
Όμορφος δίσκος που κυλά αβίαστα.Βέβαια δύο κομμάτια τα ξέραμε από πριν καθώς τα έπαιζε και στην περιοδεία του,το “When Somebody Thinks You’re Wonderful” και το “Rocking Chair”.
Άμα σας αρέσει ο Eric Clapton θα σας αρέσει λογικά και αυτός ο δίσκος.
Ειδικά για ώρες περασμένες όπως τώρα είναι λουκούμι.
Ναι,νέοι ήχοι για Clapton αλλά στην πραγματικότητα παλιοί,γνώριμοι και οικείοι…:roll:
Θα λατρευθεί από εμένα σίγουρα,δεν το περίμενα τόσο καλό…
Πραγματικά όμορφος δίσκος!!!
Προτίθεμαι να σπαμάρω στο thread το Clapton όσο χρειαστεί!Μα τόσο λίγες σελίδες μόνο;Ντροπή[-X[-X
Θα σε βοηθήσω!:DΑπό αύριο όμως.Έχει περάσει η ώρα και βαριέμαι…Ντοπή για έναν θρύλο της μουσικής…Και φέρτε τον για ένα γαμημένο live!
Δεν το έχω ακούσει ακόμα, διάβασα μία καλή κριτική στο premier guitar.
Έχει ωραίες ατμόσφαιρες,παλιακές!:roll:Μου βγάζει σε σημεία κάτι που μου έβγαζε και το περσινό Electric Dirt του Helm.Έχει παίξει καμιά δεκαριά φορές μέχρι τώρα!Καλά είναι για 2 μέρες που έχει κατέβει.
[B]2 χαλαρωτικά κομμάτια παρμένα από ένα μισοξεχασμένο δίσκο:[/B]
Ωραίο ποστ Πάκο, ευχαριστούμε για την υπενθύμιση! 8)
Η ευχαρίστηση δική μου 