Και τώρα κάτι το οποίο προτείνω να ΜΗΝ δουν οι floyd-fans… Αφήστε το καλύτερα, είναι πολύ επώδυνο για να το αντέξουμε… ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΙΝΚ!!! (καλά που δε θα κάνετε…)
Ρε σεις δεν ειπα οτι δεν μου αρεσει το Ummagumma. Ειπα οτι στην αρχη ζοριστηκα με το δισκο.
Συμφωνω με dyingfreedom γενικα. Το Momentary εχει καλες στιγμες αλλα και μετριοτητες, τη στιγμη που ο Waters κυκλοφορει ογκολιθους τυπου Radio KAOS…
Εμ, δεν νομιζω να ειναι το ιδιο βασικα. Το Ummagumma ειναι ενας δισκος εντελως πειραματικος, ειναι απλα η καβλα των Floyd εκεινης της εποχης. Γι αυτο πιστευω τσονταρουν μεσα και το live album με τις εκπληκτικες εκτελεσεις (η κραυγη του Waters στο Careful With That Axe Eugene, στη συγκεκριμενη ηχογραφηση ειναι η πιο ανατριχιαστικη ever), ωστε η κυκλοφορια να χει περισσοτερο νοημα.
Αλλωστε τη χρονια του Ummagumma εβγαλαν και το (εκπληκτικο) More OST.
Πάντως εμένα το point μου ήταν ότι δεν είναι και χάλια το άλμπουμ, έτσι. ΑΠλώς ότι υπάρχουν κάποιες στιγμές του που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.
Το Radio Kaos ποτέ δεν με είχε κερδίσει από τα σόλο άλμπουμ του Waters πάντως. Το AMused To Death και το άλλο με τον Clapton είναι πολύ ωραία πάντως. Δεν ξέρω αν έχει βγάλει άλλα.
Μικρή διόρθωση: Την χρονιά του Ummagumma, δηλ. το 1969, βγήκε το (ακόμα πιο εκπληκτικό) soundtrack της ταινίας More, και αυτή του Barbet Schroeder. Το Obscured By Clouds soundtrack όμως βγήκε το 1972.
Το Ummagumma και το A Momentary Lapse Of Reason τα χωρίζει μια σχεδόν εικοσαετία. Πράγμα που σημαίνει ότι η μπάντα ήταν σε τελείως διαφορετικό σημείο και δημιουργικότητας και αποδοχής. Μην συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Εξάλλου το Ummagumma (το οποίο δεν είναι και το πιο αντιπροσωπευτικό Floyd άλμπουμ) δεν είναι και το κορυφαίο τους. Είναι το αποκορύφωμα των πειραματισμών μετά την A Saucerful… περίοδο. Στην ουσία είναι ένα live album μαζί με σκόρπιες συνθέσεις/προσεγγίσεις των μελών των Floyd εκείνης της εποχής.
Επίσης, η παρακμή (καλλιτεχνικά, γιατί εμπορικά το AMLOR πέτυχε και πολύ μάλιστα) έγκειται όπως είπα και παραπάνω στην αδυναμία του Gilmour (εκείνη την εποχή μόνο φυσικά, γιατί μετά έγραψε κομματάρες) να καταφέρει να γράψει κομμάτια που να 'ναι αντάξια της ιστορίας του γκρούπ.Το οτι το “Learning To Live” ή το “Sorrow” μπορούν να θεωρούνται κομματάρες από κάποιους, είναι κατανοητό και σεβαστό, απλά για τους Floyd ως Floyd (δηλαδή την μεγαλύτερη μπάντα του γαλαξία από την εποχή του Ορφέα) είναι χάλια. Αυτά.
Και αξίζει να προσθέσουμε και το ότι το Momentary Lapse Of Reason ουσιαστικά μπορεί να χαρακτηριστεί περισσότερο ως σόλο άλμπουμ του Gilmour παρά ως άλμπουμ των Floyd (συμμετοχή του Wright μόνο ως session μουσικού και όχι ως κανονικού μέλους, πάρα πολλές guest συμμετοχές κλπ.) Το όνομα Floyd φαντάζει ότι μπήκε περισσότερο τιμής ένεκεν στον δίσκο παρά ουσιαστικά.
Και μια που τώρα είδα τη συνέχεια της συζήτησης, να πω πως συμφωνώ σε γενικές γραμμές με όσα ειπώθηκαν… Το Momentary Lapse είναι μέτριος δίσκος για τα δεδομένα των Floyd (οι λόγοι αναφέρθηκαν), αλλά εντάξει, όχι και μαλακία (σε αυτό ήταν η όποια ένσταση), έχει κάποιες καλές στιγμές. Σίγουρα κατώτερο όμως για τα δεδομένα των Floyd.
Όσο αφορά το Ummagumma, το θεωρώ αυτονόητο να παραξενευτεί κάποιος ακούγοντας αυτόν τον δίσκο! Θα ήμουν ο τελευταίος που θα υποστήριζα το αντίθετο! :lol: Είναι πολύ παράξενο και πειραματικό άλμπουμ για να το γουστάρουν όλοι, προσωπικά μου αρέσει πολύ, τόσο η (ανεπανάληπτη) live πλευρά του, όσο και οι τρελοί πειραματισμοί του studio… Μη ξεχνάμε και το κομμάτι-σιδηρόδρομο Several Species of Small Furry Animals Gathered Together in a Cave and Grooving with a Pict!! (το οποίο γνωρίζετε οτι περιλαμβάνει ένα κρυφό μήνυμα όταν παίζεται σε πιο αργή ταχύτητα?)
Και μια που αναφερθήκαμε στο ummagumma, στο youtube κάποιος είχε την έξυπνη ιδέα να συνδυάσει τη μουσική απο το άλμπουμ με ίσως την πιο ταιριαστή ταινία σε αυτό… το 2001: Space Odyssey! Τσεκάρετε το, αξίζει
Δεν εχω ακουσει καθολου την πρωτη και την τελυταια περιοδο τους γι’ αυτο και δεν ψηφισα,παρ’ ολα αυτα δεν θα πρωτοτυπησω και θα αναφερω για αγαπημενα αλμπουμς τα Dark Side of The Moon και Wish You Were Here.
Απο τη δευτερη περιοδο τους μ’ αρεσει πολυ το Atom Heart Mother (τι επος το ομωνυμο!) και το Obscured by Clouds ισως και περισσοτερο απο τα Τhe Wαll και Animals που ειναι και τα αγαπημενα απο την πεμπτη περιοδο αντιστοιχα (περιεργο!).
Aν ηταν να επιλεξω καποιο αυτο θα ηταν μαλλον το Dark Side of The Moon.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως η μετά Waters εποχή, ΔΕΝ είναι Floyd !!!
Για μένα δεν υπάρχει καλή και κακή εποχή …
Δεν υπάρχει επιθετικός προσδιορισμός για την αξία και το έργο των Floyd …
Το ελάχιστο που μπορώ να πω … ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ !!
Η περιοδος των wish you were here(τι δισκαρα ειναι αυτη?)και dark side of the moon.Επισης και η περιοδος barett ειχε να δειξει μια δισκαρα σαν το piper at the gates of dawn.
:thumbup: =D>
