Νορβηγική μπάντα με αστείο όνομα, δεδομένου ότι gazpacho είναι ισπανική σπούπα. Βέβαια μόνο σούπα δεν είναι η μουσική τους. Έχουν βγάλει 7 δίσκους μέσα σε 10 χρόνια, οπότε θα τους χαρακτήριζα αρκετά παραγωγικούς. Ο τελευταίος δίσκους τους βγήκε φέτος και γίνεται συζήτηση σε αυτό το Thread. Τη μουσική τους θα την έλεγα ατμοσφαιρική, ταξιδιάρικη, συναισθηματική, με τα όμορφα φωνητικά βοηθούν πολύ σε αυτό.
Πάμε και poll για να ανάψουν τα αίματα.
Εγώ ψηφίζω δαγκωτό Tick Tock Τι να πούμε για αυτό το άλμπουμ. Μια τελειότητα.
η multiple choice ψήφος μας έβγαλε από το δίλλημα night ή tick tock.
ΜΕΓΑΛΗ μπάντα. Άργησα να τους πάρω πρέφα και τώρα αναπληρώνω τον χαμένο χρόνο μαζί τους
Μολις γυρισα απο τη συναυλια τους,δεν ξερω τι λεξεις να χρησιμοποιησω για να το περιγραψω αυτο που βιωσα.Απιστευτο,εξαιρετικο,συγκλονιστικο?Ναι,ολα αυτα.Αλλα μαλλον το “απολαυστικοτερο 2ωρο τριπαρισμα εβερ” ταιριαζει καλυτερα.
Δεν ειχε κανενα απο τα parts του Tick Tock το σετλιστ,αλλα με ξεκινημα με ολοκληρα τα Hell Freezes Over και The Walk,μετα καπου στη μεση στη μαπα Vera,Golem,What Did I Dο και Black Lily,και μετα στον κωλο Dream of Stone και Winter is Never,και κλεισιμο με Splendid Isolation και Bravo,πραγματικα ουτε καν ξυθηκα.
Ετυχε να ειναι και το 100ο λαηβ τους εβερ,και να βιντεοσκοπειται για το επερχομενο DVD,οποτε τα εδωσαν πραγματικα ολα,ηταν αψογοι και οι 6 τους.Και ναι,η φωνη του Jan ακουγεται εξαιρετικη και λαηβ.
Παω να συνεχισω το τριπαρισμα μου.Καληνυχτα σας.
“We are a very unlikely mixture of people really, not the average types you’d expect to see in the same band? so we thought Gazpacho, which really is the bastard of soups (meshed up vegetables served cold), was the perfect name for our group(…)With Gazpacho you get a surprise, something unexpected, something out of the norm, a ‘positive’ contradiction. We feel this describes our band very well.”
Kατά τα άλλα συμφωνώ. Και όπως έχουμε πει και παλιότερα, οι Gazpacho είναι εξαιρετικά σπάνια περίπτωση μπάντας που επηρεάστηκε εμφανώς από μία μπάντα (τους Μarillion), ήταν support τους το 2004-'05 και έκτοτε οδήγησε τη μουσική της σε τέτοιο σημείο, ώστε να αποτελεί πλέον επιρροή της μπάντας, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους ίδιους.
sigoura to onoma to epileksane giati tous ekfrazei san sygkrotima
alla dedomeno oti to afraid of sunlight kykloforise prin prwtosximatistoun oi gazpacho
well…there ain’t no such thing as coincidence
kai pera apo support stous marillion
tous kykloforisane ena album kai kanane kai rerelease alla 2
epaikse kai o rothery se ena kommati
ε αφου οι Gazpacho ηταν(ειναι?) οι ιδρυτες/διαχειριστες του Marillion fan club στο Οσλο, ετσι και γινηκε το κονε και μεταξυ τους και με τους Μαριλλιους
το ακουσα 2 φορες στα καπακια.δεν ξερω αν ειναι ο ενθουσιασμος της στιγμης αλλα νομιζω οτι το τελος του δισκου ειναι οτι συγκλονιστικοτερο εχω ακουσει απο το τελος του a pleasant shade of grey.
Ρε παιδιά μιας και έχω μαγευτεί από το march of ghosts πόσο πιο γαμάτο μπορεί να είναι το Tick Tock ή το Νight; Δεν τα έχω ακούσει ακόμα αλλά θα το κάνω σύντομα και απλά ρωτάω γιατί το καινούργιο παραείναι ωραίο .
αυτο το night δεν μπορει να ειναι τοσο τελειο.δεν γινεται:|
εχει κολλησει στα ακουστικα μου και μονο αυτο ακουω τις τελευταιες μερες.θα ηθελα να γραψω ενα σωρο επιθετα για να το περιγραψω,αλλα και παλι δεν μπορω.μαλλον ακουγομαι σαν 15χρονος που ανακαλυπτει καποιον κλασικο δισκο,αλλα ακριβως ετσι αισθανομαι.
(δεν εχω ακουσει ακομα τικ-τοκ,γινεται να ειναι καλυτερο?)
Εγω ακουσα αυτο το καιρο το Tick Tock και τωρα ακουω το Night. Τα θεωρω και τα δυο ισαξια του March of Ghosts. Το Tick Tock είναι αρκετα διαφορετικο απο τα αλλα δυο. Περισσοτερη κιθαρα και στιγμες με μονο μουσικη, θυμίζει πιο πολυ Muse και το βιολι είναι σε στυλ ακραμπα!
Μπαινω καθυστερημενα,αλλα ποτε δν ειναι αργα για να δηλωσω μαγεμενος με δαυτους.
Exω λιωσει περισσοτερο το missa atropos (τι κομματαρα αυτο το splendid ιsolation ρεε !),αλλα ναι ξερω πως πρεπει να τρεξω και να ακουσω και τα δυο γνωστα.
Νομίζω πως το Firebird αξίζει την 4η θέση. Άκουσέ το, αξίζει. Kατά τα άλλα το Bravo και το Missa Atropos είναι πάνω-κάτω ισάξια για μένα, αν και πολύ διαφορετικά. Το When Earth Lets Go είναι σίγουρα το χειρότερό τους, παραδόξως. Αν και 2ο album, δεν είναι εμπνευσμένο. Κατά τα άλλα ταυτιζόμαστε, ειδικά στα 3 κορυφαία.
Τι να πούμε για αυτό το άλμπουμ. Μια τελειότητα.
