Δεν βρηκα thread για την μπανταρα, οπότε ανοίγω ένα. Λοιπόνα τα πιο πολλά γνωστα, ξεκίνησαν ως ψυχεδελάδες με blues/folk επιρροές (ο,τι καλύτερο δηλαδή) και αποθεώθηκαν με την έκδοση των Workingman’s Dead και American Beauty. Στην κιθάρα ο μοναδικός Jerry Garcia, ο τύπος έσπρωξε τη μουσική σε κατευθύνσης άγνωστες και ρομαντικές. Discuss.
[U]Επικό[/U] το χτεσινό setlist. Αν και δεν πρόκειται για τους Grateful Dead στην πραγματικότητα, αφού ο Jerry έχει πεθάνει εδώ και 20 χρόνια, οι 4 εναπομείναντες έδωσαν 2 συναυλίες στην Καλιφόρνια (απ’ όπου ξεκίνησαν) και δίνουν και άλλες 3 (χτες, σήμερα, αύριο) στο Soldier Field του Σικάγο, όπου έδωσαν την τελευταία τους συναυλία το 1995, με τον Trey Anastasio των Phish και τον Bruce Hornsby, μεταξύ άλλων. Πολύ μεγάλο συγκρότημα που δεν έχει την αναγνώριση που του αρμόζει εκτός ΗΠΑ. Μια φορά παρά λίγο να πετύχω τον Weir ως guest σε άσχετη συναυλία, είχε σκάσει μύτη την ακριβώς προηγούμενη μέρα στον ίδιο χώρο κάνοντας guestιλίκι για το ίδιο συγκρότημα, αλλά ατύχησα…
Set 1:
Box of Rain
Jack Straw
Bertha
Passenger
The Wheel
Crazy Fingers
The Music Never Stopped
Set 2:
Mason’s Children
Scarlet Begonias
Fire on the Mountain
Rhythm Devils
Seastones
New Potato Caboose
Playing in the Band
Let It Grow
Help on the Way
Slipknot!
Franklin’s Tower
Encore:
Ripple
Διδασκαλία τζαμαρίσματος από ένα από τα ιστορικότερα live τους.
1 Like
Πέρασα απλώς να τονίσω πόση πλάκα κάνει ο Phil Lesh σε όλους τους μπασίστες.
1 Like
Μπορούσες απλά να μου το στείλεις και σε μήνυμα ή να μου το πεις από κοντά …
1 Like
A πολλοί φανς μαζεμένοι εδώ! Δεν πειράζει, θα μοιραστώ τη χαρά μου με όλους εσάς και κυρίως τον @pantelis79. ;p
Από χτες έχω δει δύο λαιβ (ένα του '76 και ένα του '72) κι ένα live streamin dead & co (κοντά 8 ώρες όλα μαζί) και τελοσπάντων ήθελα να πω πως χτίζω αγωνία και φτιάχνω (κι άλλη) όρεξη για το long strange trip που το φύλαγα για μια σουπεργοαο στιγμή. Νομίζω εντός καραντίνας οι συνθήκες είναι ιδανικές. Αυτά, i’m hyped!
1 Like
Καλά κι εμένα με περιμένει το Long Strange Trip, έχω δει στιγμιότυπα και επειδή ξέρω ότι το τετράωρο θα πάει σερί, περιμένω την κατάλληλη στιγμή 
! Τρομερό συγκρότημα, που δεν είναι δυστυχώς δημοφιλές στην Ευρώπη.
EDIT: θυμάμαι όταν είχε πεθάνει ο Garcia, το είχαν πει …στις ειδήσεις εδώ πέρα στην Ελλάδα. Είχε μιλήσει και ο Πέτρος Λυμπέρης, ο γνωστός και μη εξαιρετέος ψυχίατρος με τη γνωστή θαλαμηγό (που λεγόταν …Therapin, σε μια παράφραση, προφανώς, του Terrapin Station).
1 Like
https://americanbeauty50.dead.net/
να ορίστε αυτά κάνουν οι άτιμοι σε μας τα φασιοβικτιμς, αίσχος, τατελω όλα
2 Likes
Έχει ένα μπλουζάκι πολύ ωραίο, αλλά οι παραγγελίες από Αμερική έχουν γίνει πλέον απαγορευτικές…
1 Like
Εγώ το ρημάδι το τζάκετ θέλω, αλλά τόσο που έχει καλύτερα να το κεντήσω ξερωγω.
Απαγορευτικές λόγω εκτελωνισμού;;
Λόγω αστρονομικών ταχυδρομικών πρωτίστως και μετά λόγω τελωνείου.
Α καλά ναι, άλλο αυτό. Απλώς 1-2 φορές τον χρόνο που τελικά παίρνω merch από τέτοιες αμερικανικές μπάντες, κάπως έχω μάθει να μην δίνω σημασία, ότι αυτό είναι και τι να κάνουμε. Αλλά πληρώνεις τελικά 40 ε τουλάχιστον για ένα μπλουζάκι, είναι μαλακία.
Ιστορία μεγάλης επιτυχίας όταν αποφάσισα να παραγγείλω ένα μπλουζάκι blackberry smoke από ηβεντ (που γμτ δεν είχε στο βενιου όταν τους είδα να το έπαιρνα να ησύχαζα) και μου βγήκε 23 ε αυτό, 20 τα μεταφορικά και δωράκι στο τέλος 20 ε τελωνείο. 60 ευρώ για μπλούζα με στάμπα δηλαδή, δεν τα έδινα να δω άλλο λαιβ καλύτερα…
Τα έχω κόψει πια αυτά. Τα λυπάμαι πάρα πολύ τα λεφτά για να τα πετάω στο ταχυδρομείο και στο τελωνείο, όσο ωραίο κι αν είναι αυτό που θέλω να πάρω.
Αυτό το ντοκιμαντέρ το είδα κι εγώ τελικά (χωρίς να έχω καμία προηγούμενη επαφή με την μπάντα), υπερβολικά μεγαλούτσικο μάλλον για μη-οπαδούς, πιο πολύ με ιντρίγκαρε η όλη φάση με το wall of sound (για το οποίο είχα ξανακούσει), αλλά ακόμη δεν καταλαβαίνω γιατί τόσος ντόρος μ’ αυτήν την μπάντα, επιμένω να μη βρίσκω ενδιαφέρον κανένα κομμάτι!
Ντόρος πού;; Στην Αμερική και σαπέρα, γιατί Ελλάδα δε νομίζω. Ξενίζει αυτός ο ήχος και γενικά οι jam μπάντες δεν έχουν μεγάλο κοινό ίσως ούτε στην Ευρώπη, πολλώ δε μάλλον εδώ.
1 Like
Ναι βρε, για Αμέρικα λέω και γενικότερα για όποιον/α ξέρει 5 πράγματα για rock έστω και ονομαστικά.
Δεν το χω καθόλου με αυτή την μόδα με τα γενέθλια καλλιτεχνών / δίσκων / έργων / θανάτων / ό,τιστοδγιαολουπάρχει, αλλά να που θέλω να κάνω ένα τέτοιο ποστ κι εγώ που να πάρει. Με μια μέρα καθυστέρηση κιόλας, επέτειος για τα 50 χρόνια από αυτόν τον δίσκο που τόσο λατρεύω λοιπόν
Ελπίζω κάποια στιγμή να βρω μερικές λέξεις να αραδιάσω για το τι γίνεται εκεί μέσα. 
1 Like
Την ταινία την είδες; Εμένα με έχει τρομάξει το 4ωρο 
1 Like
Όχι ακόμα ρε γμτ…
Με τα νέα μέτρα και την (ημι)καραντίνα όμως ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΙΒΙ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑΡΑ, πιστεύω θα είναι η ευκαιρία μου.
εντιτ
επίσης έχω βάλει στόχο να φτιάξω ένα τζιν τζάκετ σαν αυτό που πουλάνε οι φραγκοφονιάδες, ιδανικά και με κανονικό κέντημα αντί για πατς. χιεστήκατε, αλλά λέω.
1 Like
Το '70 σε ένα τετραήμερο που είχαν παίξει στο Fillmore West οι Grateful Dead είχαν καλό support .
Ο Miles είχε βγάλει και επίσημο live από τη μία μέρα, λέγεται “Black Beauty”. Ήταν λίγο μετά που είχε βγάλει το Bitches Brew, ο Lesh λέει στην αυτοβιογραφία του ότι τον έβλεπε να παίζει και είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα, μετά ανεβήκανε στη σκηνή με μισή καρδιά για να παίξουνε. Chick Corea, Jack DeJohnette, Dave Holland, Airto Moreira και Steve Grossman η μπάντα του, ο Wayne Shorter είχε αποχωρήσει λίγο καιρό πριν. Ήταν μία από τις πρώτες φορές που έπαιξε μπροστά σε rock κοινό και από τότε κι έπειτα, όποτε πήγαινε πάλι στο San Francisco για συναυλίες πάντα είχε λευκούς χίπηδες στο κοινό.
1 Like