Στο Spotify στις 26 Μαρτίου ανέβασαν και κάποια remixes για Senyawa που έχουν και αυτά πολύ ενδιαφέρον.
Δεν το έχω πολύ με το Spotify ακόμη και δεν ξέρω πως να ποστάρω το λινκ εδώ, ειδικότερα από κινητό…σοριζζ
Δεν ταιριάζει εδώ, αλλά με ένα γρήγορο ψάξιμο δεν βρήκα το άμπιεντ (ή και newage) θρεντ. Πιστεύω θα εκτιμηθεί και από τους εδώ θαμώνες.
Συνεργασία και δίσκος (25 Ιουνίου από την Pelagic) του Lustmord με την Karin Park (τι φωναρα!)
Και ένα (Μαγικό) δείγμα…
2 Likes
Για τον ίδιο λόγο με το παραπάνω ποστ που είχα κάνει.
Πανέμορφο φυσικό τοπίο και μαγικοί ήχοι από Treha Sektori
1 Like
Χτες κυκλοφόρησε αυτό το άλμπουμ. Οι ίδιοι λένε πως παίζουν arthouse metal, εγώ θα πω πως χτίζουν ένα lo-fi περίβλημα γύρω από death rock/post/black δυσαρμονίες και ψυχεδέλειες με τρομερή έμφαση στους ρυθμούς, γνήσιο avant-garde.
Μιας και η συζήτηση για τους Non Serviam είχε γίνει εδώ (οι οποίοι μου έμαθαν τους Bornwithhair), και επειδή θέλω να συνεχίσω την ξεδιάντροπη προώθηση, να πω πως τον Νοέμβριο βγάζουν άλλο ένα 40λεπτο Ep και να αφήσω τα δείγματα:
Περιέχει διασκευάρα στο αγαπημένο μου κομμάτι από το “Nevermind” μεταξύ άλλων, έτσι για να πω και εγώ την εξυπνάδα μου για το poll που είχαμε τρέξει στην κεντρική, αλλά γενικά επιλέγουν να το πάνε ηχητικά πάλι αλλού, με μεγαλύτερη έμφαση σε trap/breakcore κλπ.
4 Likes
Το Something in the way θέλω να το ακούσω και εγώ πάρα πολύ.
Και Bloodiest διασκευή βλέπω…Εύγε! Εύγε!
Μπαντάρα με Bruce Lamont στο μικρόφωνο 
2 δίσκους έχουν με το ντεμπούτο τους, να είναι πολύ αγαπημένος μου δίσκος.
3 Likes
υπέροχο αρωστημένο ηλεκτρονικό πείραμα από γαλλία
Εσείς πόσα projects του Toby Driver (Kayo Dot, Maudlin of the Well, κλπ) αντέχετε;
Στους Vaura συμμετέχει και ο Kevin Hufnagel (Gorguts, Dysrhythmia) και αυτός είναι ο νέος δίσκος τους:
Synth, Gothic, Black, Avant, shoegaze, και γενικά κουμάντο κάνει μεν ο Joshua Strachan αλλά οι δύο κύριοι του δίνουν όσους extreme και dissonant πόντους χρειάζεται για νa πετύχουν μια πηχτή παραγωγή.
Captivating, που λένε και στο χωριό μου.
3 Likes
Σκοτώνουν οι Vaura.
Το προηγούμενο ήταν εξαιρετικό, αν δεν κάνω λάθος το είχαμε και στα υπόγεια του 2019;
Δεν άκουσα ακόμα αυτό που ποσταρες αλλά έχω προσδοκίες για κάτι πολύ καλό.
1 Like
Τσου, αλλά δικαιολογούμαστε (#νοτ), αυτό εδώ είναι καλύτερο. Γενικά ωραία εξέλιξη ως μπάντα, άρχισαν να βρίσκουν δικό τους ήχο αντί για το ηχητικό κολλάζ των πρώτων άλμπουμ (που και αυτά πολύ καλά το λιγότερο ήταν).
1 Like
Να πω πως οι τελευταίες δουλειές του Driver με ψιλο-απογοήτευσαν.
Εδώ όμως έχει ενδιαφέρον η υπόθεση και πως να μην έχει όταν έβαλε και το χεράκι του και ο Hufnagel.
Πάντως μου αρέσει που ο Driver πριν λίγο καιρό με ένα μακροσκελές κείμενο είχε απολογηθεί γιατί δεν τήρησε τον λόγο του για το μεγάλο μουσικό διάλειμμα του, ώστε να αφοσιωθεί στην ζωγραφική 
2 Likes
Σε καθαρά μουσικό επίπεδο, έχει μεγάλη ευθύνη για το τελικό αποτέλεσμα και νομίζω αυτός είναι το κλειδί.
Τώρα, να δηλώσω με τη σειρά μου πως αν και, πέραν των Maudlin, δεν θεωρώ πως έχει βγάλει κάποιο μεγάλο αριστούργημα με τους KD o Driver (παρά μια αξιοπρεπέστατη και άκρως ενδιαφέρουσα δισκογραφία), το περσινό τους είναι αρκετά υποτιμημένο.
1 Like
Το περσινό ξεκίνησα να το ακούω ξινισμένος κι όλο κι ανεβαινε στην εκτίμηση μου, μέχρι το σημείο να θεωρώ ότι είναι από τα πιο ενδιαφέροντα avant αλμπουμ του 21.
Κατά τ’άλλα, επειδή ο Toby είναι πρωτίστως μπασίστας, στους Vaura τα δίνει όλα στις μπασογραμμές του! Τουλάχιστον στο Fables.
1 Like
#σταλεγα 
Καλά, είπαμε, αλλά ναι.
Στο φετινό πάντως αν με ρωτάς, που δεν το κάνεις, πιο πολλά συνεισφέρει με τα synths, distortions και τη death metal guitar που όπως λένε τα credits ανέλαβε. Και με τη μείξη, γενικά εξαιρετικό wall of sound. Όχι πως το μπάσο πάει πίσω, απλά είναι πιο shoegaze/4AD/gothic η στροφή εδώ και τα προαναφερθέντα κάφρικα της δίνουν ωραίο twist.
Να ξαναπούμε για τους παπάδες του Hufnagel όμως.
Δεν ξέρω πόσοι ασχολείστε με τις 50 κυκλοφορίες που βγάζει τον χρόνο ο θείος Mats Gustaffson. Ότι κάνει είναι πάντα καλό, τουλάχιστον. Εδώ όμως χτυπήσαμε φλέβα:
Δύσκολες και μεγάλες συνθέσεις που θα ανταμείψουν όμως πλουσιοπάροχα…
Δεν ήξερα αν πρέπει να το βάλω εδώ ή στο electronic νήμα, αφού τα power electronics είναι το κυρίαρχο στοιχείο.
Από πάνω, πάρε και darkwave φωνητικά, επικλήσεις, ξεκάθαρα occult θεματολογία και ιδού το πρώτο τέρμα καμμένο/πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ του 2023.
Μοναδικοί, όπως πάντα.
Za! & la TransMegaCobla (2023)
δεν ημουν σιγουρος σε ποιο θρεντ να το ποσταρω. Γινονται παρα πολλα πραγματα σε αυτο το αλμπουμ, prog, jazz, μεσογειος, μαλλον οτι πιο χαοτικο εχω ακουσει φετος. Μεσα σε ολα εχει και ελληνικη διασκευη απ’ το 67 
La MegaCobla + Tarta Relena + ZA! = ZA! & la TransMegaCobla
These three elements come together with the purpose of portraying their own vision of Mediterranean music, filtered by distortion (so current in cognitive, social and identity terms) and psychedelia (so inevitable in an increasingly accelerated and saturated reality). A retro-futuristic journey from folk to free exploring the shores of the Mediterranean, claiming its power as a living core, never as a deadly border.
The TransMegaCobla fuses traditional Mediterranean culture -from buleria to kopanitsa, from gnaoua to sardana- with contemporary culture to create a fictional but deeply human and festive universe. Resurrecting the Phoenician language, the octet seeks common roots to fuse and remake them with contemporary molds such as rock, punk, free jazz and conducted improvisation. A timeless orchestra ready to invent, with real elements, a science-fiction Mediterranean in a parallel reality.
1 Like
Χαχαχαχα, ετοιμαζω ενα αρθρακι με 10 πειραματικες προτασεις για το 2023 ως τωρα και, μαντεψε!
1 Like
Nope. Το Gezan το ακουσα και μου αρεσε, το άλλο δεν το γνωρίζω.