Έχει δοθεί για στρημιν εδώ και λίγο καιρό η διασκευή. Είχε μπει και στα νέα του ροκιν. Ψάχτο λίγο
Απόσπασμα μόνο έχει βγει στρημιν ρε. Γύρω στα 15 δεύτερα. Τι να κλάσουν.
μαλάκες με μισή πρώτη ακρόαση το καινούργιο battleroar φαίνεται δισκάρα!
Σαν να τα σπάει το Battleroar; Είμαι ήδη στην τρίτη ακρόαση. Είναι νωρίς, βέβαια, για συγκρίσεις με τον καλύτερο δίσκο τους (aka τον προηγούμενο).
εδιτ: τώρα είδα το από πάνω ποστ, αλλά ναι.
η φωνή μας τα χαλάει μόνο, σε κάποια κομμάτια είναι αρκετά παράταιρη αλλά δε γαμιέται.
Το βιολί όμως ανεβάζει επίπεδο. Φοβερή δουλειά. Valkyries Above Us.
έχει γαμώ τα κομμάτια πάντως, και επικούρα καθαρή γαμώ το κερατό μου!!! ούτε σλασ κάτι, ούτε τίποτα!
Οντως, το βιολι δενει καταπληκτικα με την 100% επικη ατμοσφαιρα του δισκου.
Αργες συνθεσεις στα χναρια του To Death And Beyond, αλλα με χειροτερα φωνητικα.
Συνολικα, παρα παρα πολυ καλος δισκος απο τους Battleroar!
δε βλέπω ποστ για τον υπεργαμάτο δίσκο των battleroar κι ανησυχώ…που είναι οι επικάδες ωρέ???
Η φωνή είναι το προβλημα . Απο εχθές τον έχω ακούσει 5 φορές γεμάτες το δίσκο . Εντοπίζω προβλημα μάγκες στον τραγούδιαρη και μάλλον δεν κάνω λάθος . Ωραία μουσική , εξυψώτικη, αντρικια, αλλα …7/10 . Μαλακια δεν είναι να έχεις γράψει ωραία πράγματα αλλα ο άλλος να μην …;;
Εγώ, πάντως, δεν βρίσκω τόσο χάλια τα φωνητικά. Βασικά, δεν με χαλάνε καθόλου. Και, ναι, οι συνθέσεις είναι γαμάτες. Επικ μεταλ όπως πρέπει και μόνο επικ μέταλ. (χώρις κάτι Born in the '70s, το οποίο ήταν πολύ ωραίο μεν, λίγο αταίριαστο δε)
Ο δισκος ειναι επικ μεραλ χωρις σλας διπλα λεμε, ουτε παουερ ουτε τπτ. Αγνο επιλο ατσαλι με ριφαρες,κουπλαρες και ρεφρεναρες.
Ρε συμφωνώ μαζι σου . Εννοείται . Και το δίσκο θα αγοράσουμε και λαιβ θα τους δούμε ,και μπύρες θα πιούμε !!
για 2 πρωτες ακροασεις που εκανα μια χαρα το βρισκω το δισκακι! καλες συνθεσεις, δεμενη μπαντα, η φωνη λιιιιγο με ξενιζει στο υφος της μπαντας, μου φερνει στο νου Dawn Of Winter (λογικο). Θα πρεπει να το ακουσω, μερικες φορες ακομα, περιμενω απλα να μεινω μονος χωρις τα παιδια στο σπιτι για να το κανω οπως θελω 
Σπερνει ο δισκος! Ενταξει το προηγουμενο επος δεν το φτανει (ηταν πολυ δυσκολο νομιζω αλλωστε). Αγνο ατοφιο επικ, συμφωνω απολυτα με Elric.
Η φωνη και για μενα το μονο αδυναμο σημειο, o προηγουμενος μου αρεσε περισσοτερο.
Στο βιολι φοβερη δουλεια.
Valkyries Above Us μεγαλο κολλημα.
Το ριφ στο 4:05 του The Curse of Manea ειναι εντελως Iced Earth.
Ηθελα να ακουσω αλλη μια φορα το ρεφρεν του Valkyries,απο τη μεση και μετα σου δινει 1-2 φορες την αισθηση οτι θα το ξαναπει αλλα…αλλη μια φορα ρε!
μετά από αλλεπάλληλες ακροάσεις χωρίς φόβο και πάθος δηλώνω ευθαρσώς ότι είναι καλύτερο από το προηγούμενο. ούτε ένα μέτριο κομμάτι, ακόμα και τα intro/outro γαμάνε άσχημα σαν μελωδίες. από κει και πέρα έχουμε τον δίσκο με υπερύμνους μέσα, όπου ο λιγότερος ύμνος, για μένα προφανώς, το eternal chariot , είναι κομματάρα.
Γενικά ένα τεράστιο μπράβο στα παιδιά, Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Η δουλειά για μια μπάντα που πολλοί (κι εγώ μέσα) είχαν ξεγράψει δημιουργικά.
Αν δε τραγούδαγε κανένας nightcomer αντί για τον (κατά τα άλλα συμπαθέστατο και τρουμέταλο) γκέριτ θα μιλάγαμε για δίσκο ορόσημο στο ευρωπαϊκό έπικ μέταλ.
Ακόμα κι έτσι όμως το blood of legends φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη και δείχνει πόσο εύκολα θα ήταν στη κορυφή του είδους αυτή η μπάντα αν δεν είχε τα δικά της τόσα χρόνια.
BATTLEROAR RULE THE FIELD OF DEATH MOTHER FUCKERS
Το άλμπουμ λιώνει σε mp3 download φορματ εδώ και μερικές μέρες στο ακουστικά μου. Είμαι φαν του συγκροτήματος και πολύ σύντομα το νέο άλμπουμ θα φιγουράρει δίπλα στα άλλα έπη τους (κατά προτίμηση σε vinyl). Χαρακτηριστικό παράδειγμα μπάντας που βγάζει [U]μόνο[/U] καλά άλμπουμ με μόνο αρνητικό τα μεγάλα κενά μεταξύ των κυκλοφοριών.
Η φωνή δεν είναι τόσο κακή. Σε μερικά τραγούδια ταιριάζει γάντι, σε άλλα έτσι και έτσι αλλά σε γενικές γραμμές δεν με χαλάει. Στο live στο Κύτταρο πριν μερικά χρόνια (με Grand Magus) είχα μείνει ικανοποιημένος με τη φωνή του
Πριν μερικους μηνες B-)
Πολύ καλό το Battleroar, αλλά για να θεωρηθεί ισάξιο του προηγουμένου θα πρέπει να έχει τουλάχιστον 3 τραγούδια αντάξια των Finis Mundi, Oceans of Pain και (κυρίως) Death before disgrace. Θα χρειαστούν επομένως μπόλικες ακροάσεις για να δούμε πού ακριβώς φτάνει. Στα υπέρ η μεγαλύτερη ενσωμάτωση του βιολιού στις συνθέσεις: όχι πια μόνο για ατμοσφαιρικά ιντερλούδια, εισαγωγές κτλ - και επιτέλους έχουμε κάτι σαν σολιστική μονομαχία βιολιού-κιθάρας στο Valkyries. Προσωπικά θα με ενδιέφερε να εξερευνηθούν περισσότερο και οι άλλες δυνατότητες του οργάνου, πέρα από τις καθαρά μελωδικές. Καμιά βιρτουόζικη καντέντσα ίσως κάποια φορά… Όσον αφορά τον Γκέριτ, είμαι από αυτούς που δεν ενθουσιάζονται με τη φωνή του, και πιστεύω ότι όντως δεν είναι ιδανική επιλογή για το στιλ της μπάντας. Δεν είναι τραγικός, αλλά δυστυχώς το μεγαλύτερο πρόβλημά του είναι κάτι για το οποίο δεν μπορεί να κάνει τίποτα: η χροιά του γίνεται πολύ γρήγορα κουραστική. Όταν “αγριεύει” είναι καλύτερος, λ.χ. εκείνα τα harsh φωνητικά στο Chivalry έρχονται σαν πραγματική ανακούφιση. Υποθέτω ότι το διάλλειμμα από τη φωνή του Γκέριτ είναι ένας επιπλέον λόγος που το χορωδιακό ρεφρέν στο Valkyries κάνει τόση εντύπωση, πέρα από το ότι είναι φυσικά μια εμπνευσμένη μελωδία. (Δεν τολμώ καν να φανταστώ πώς θα ακούγονταν όλα αυτά τα κομμάτια π.χ. με εκείνο τον αλησμόνητο τραγουδιστή των Elwing). Επισημαίνω επίσης την εντυπωσιακή ομοιότητα της εισαγωγικής μελωδίας του Τhe Curse of Medea με το Gates of Fire των InnerWish.