Helloween- My God-Given Right 29.05.2015

Όλα τα εξώφυλλα μετά το Dark Ride είναι μετριότατα. Έλεος με αυτήν τη ντιτζιταλιά.

Ελπίζω σε κάτι καλύτερο από το προηγούμενο που ήταν απλά συμπαθητικό αλλά πολύ κατώτερο του 7 Sinners. Το οποίο 7 Sinners και θεωρώ ως το καλύτερό τους από το Dark Ride και μετά, με κομματάρες που έμειναν (Madman, Noise, Fantasy, King, Mountain).

Α, και καλύτερη παραγωγή. Μετά το Gambling o φίλτατος Τσάρλυ μάς τα χάλασε. Οι κιθάρες στα δύο τελευταία ακούγονται σκατά και ο ήχος γενικά είναι πολύ μπουκωμένος.

Συμφωνω απολυτα σχετικα με τα εξωφυλλα. Καθε φορα και χειροτερα ειναι(με εξαιρεση το 7 Sinners που ηταν λιγοτερο …παιδικο).
Παντως το επερχομενο ειναι πολυ κακο,λες και ειναι εξωφυλλο για Video game( β’ κατηγοριας).

Αnyway,σημασια εχει το ακουστικο περιεχομενο. Εμενα μου αρεσουν πολυ οι Helloween με Deris,με τα χαλια εξωφυλλα και τα καλα τραγουδια.

Θα αρχισω να ανησυχω, αν ποτε στο μελλον βελτιωθουν τα εξωφυλλα… :stuck_out_tongue:

Συμφωνω απολυτα στο οτι το 7 Sinners ειναι ο καλυτερος τους δισκος μετα το The Dark Ride και ακολουθει το Keeper Of The Seven Keys - The Legacy το οποιο περιεχει πολλες μεγαλες στιγμες, τα The King For A 1000 Years και Occasion Avenue ειναι εκπληκτικα, αλλα δυχτυχως ο τιτλος του σαν 3ο Keeper Of The Seven Keys ειναι μια πολυ ατυχης το λιγοτερο επιλογη απο την πλευρα της μπαντας.

Οσο για τα εξωφυλλα οντως ολα τα εξωφυλλα μετα το Dark Ride ειναι μουφες, οπως μουφες ειναι και τα εξωφυλλα των Pink Bubbles Go Ape και Chameleon. Βασικα εχουν ενα θεμα με τα εξωφυλλα σαν μπαντα, αυτο του The Time Οf Τhe Oath αν και ωραιο σαν ιδεα ειναι καπως κακοσχεδιασμενο, του Master of the Rings ειναι απλα ΟΚ, βασικα τα 3 πρωτα εξωφυλλα ειναι φοβερα και απο εκει και περα αυτα των Better Than Raw με την θεογκομενα μαγισσα και The Dark Ride.

Το καινουριο ειναι ελαφρα καλυτερο σαν συνολο απο τα προηγουμενα αλλα και παλι πολυ digital-ια και φουλ αμερικανια, σαν να θελουν να προσεγγισουν περισσοτερο το κοινο τους στην αλλη πλευρα του Ατλαντικου.

Ναι φαίνεται μεγάλη αμερικανιά το εξώφυλλο και ο τίτλος. Το μόνο που λείπει είναι ένα god bless america.

Angus, ωραίο και το Legacy, ειδικά το πρώτο cd. Θα ήταν ακόμα καλύτερο όμως αν κάνανε μια σχετική οικονομία στη διάρκειά του βγάζοντας έξω τις μετριότητες Mrs. God, Come Alive και Get It Up. Η παραγωγή επίσης είναι απίστευτη, καμία σχέση με αυτή στα δύο τελευταία. Υπάρχει και ένα πολύ ωραίο bonus, το Revolution (σύνθεση του Markus, ποιου άλλου?) που απορώ πως δεν μπήκε στο άλμπουμ και μπήκαν τα άνω τραγούδια.

εχασα προ πολλου την πιστη μου σε αυτouς, βασικα μετα το dark ride που ηταν υπερδισκαρος. Μονο μεμονωμενα κομματια μου αρεσουν απο τοτε. Τα εξωφυλλα ειναι χειροτερα το ενα απο το αλλο, λιγο το 7 sinners την σκαπουλαρει. Τα γραφικα τους μου θυμιζουν cg εποχης playstation 1. τεσπα το περιεχομενο ειναι που μετραει. Αλλα αν ακουσω παλι ναμπατια , ε ελεος. Για οσους ενδιαφερονται μια πολυ καλη εναλλακτικη ειναι οι Wolf. Εχουν δισκαρες , το τελευαταιο του πολυ καλο και μοιαζει στον ηχο με dark ride

συμφωνω με την καθε λεξη, απλα αντι για dark ride, το better than raw για μενα ηταν η τελευταια δισκαρα τους.
πραγματικα το εξωφυλλο πιο χαλια ΔΕΝ γινεται. μεχρι και του chameleon μαρεσει περισοτερο… και μουσικα δεν περιμενω και τιποτα της προκοπης. δυστυχως δηλαδη…

https://www.youtube.com/watch?v=0ZF5SSVou3k

Στα πρότυπα του Burning Sun από τον προηγούμενο δίσκο, βρωμάει Weikathίλα. Μπαίνει ωραία, γκαζομένα και έχει δυνατό κουπλέ, όμως εξελίσσεται σε μία ακόμα τετριμμένη Weikath σύνθεση. Τα σόλο τους είναι απίστευτα μέτρια εδώ και δύο δίσκους (πού πήγαν οι σολάρες του Gambling?). Μα είναι σόλο αυτό, σοβαρά τώρα?

μετρια πραγματα μεχρι στιγμης.Μετα το dark ride (ε Rοy Ζ απο πισω) δε πιανουν μια οι επομενοι δισκοι

δυστυχώς παίδες, το άλμπουμ είναι μια από τα ίδια.

Κρίμα, απογοήτευση το κομμάτι… το αντίστοιχο προηγούμενο σινγκλ “Burning Sun” ήταν κλάσεις ανώτερο… Μέχρι και το lost in america το βρήκα καλύτερο από το “Battle’s Won”… https://www.youtube.com/watch?v=QcHnY3QajT8

Σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα πού το τοποθετείς? Το 7 Sinners μού αρέσει πολύ πάντως και δεν θα με πείραζε κάτι ανάλογο. Πιο πολύ σαν μια συνέχεια του Straight Out of Hell ακούγονται τα πρώτα δείγματα και δεν είμαι αισιόδοξος.

Ορίστε και το lyric video

https://www.youtube.com/watch?v=-CyToN626E0

εχουν γινει πολυ βαρετοι νομιζω…

ok, (απλά ok) μου φάνηκαν τα 2 που άκουσα, το μόνο σίγουρα θετικό είναι ότι και στα 2 άκουσα υπήρχε αυτό το ποιο κλασικό Happy Helloween στοιχείο …
Θέλω να τα ακούσω μερικές φορές ακόμα !!!
Τώρα για μένα η μόνη απαίτηση που έχω εδώ και μερικά χρόνια είναι να συνεχίζουν να βγάζουν δίσκους στο επίπεδο του Gambling (που το θεωρώ ότι καλύτερο έχουν βγάλει από εκεί τα μέσα του '90 …).
Αν φτάνει εκεί και λίγο από τα ίδια να είναι (θαρρώ έχει σημασία και για ποια ίδια μιλάμε) νταξ, θα είμαι ok …

…και τα δυο τραγούδια από τα πρώτα δευτερόλεπτα δείχνουν κλασικά Helloween, ειδικά το Battle’s Won, το οποίο έχει λενα πολύ καλό riff και ένα πολύ καλό σόλο…το Lost In America, δεν ξέρω αν θα μπει στον δίσκο, αλλά το άκουσα,και απλά δεν μου έμεινε τίποτα…σαράντα μέρες έμειναν, μμάλλον θα ακούσουμε και άλλα μέχρι τότε:):!:

Ψιλοβαρετό όπως και τα 2 τελευταία τους, νομίζω πως το Gambling ήταν ένας πραγματικά καλός δίσκος και μάλλον ο τελευταίος καλός τους, γενικά δεν περιμένω τίποτα από αυτούς πλέον εκτός από κανα δυο αξιοπρεπή κομμάτια.

Κανονικά θα είναι στο δίσκο Stef, δες εδώ το tracklist:

http://en.wikipedia.org/wiki/My_God-Given_Right

Αυτό που με ξενερώνει σε κάθε δίσκο τους από το Dark Ride και μετά, είναι πως πρέπει ντε και καλά να έχουν ταρίφα 12 με 13 τραγούδια μέσα, με 3-4 από αυτά κατά κανόνα να είναι πατάτες. Κάποιοι δίσκοι θα ήταν πιο συμπαγείς και καλύτεροι χωρίς αυτά, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Keeper: Legacy.

…ααα οκ…θενκς…ελπίζω να έχουν στο δίσκο καλύτερα κομμάτια από αυτό:):!:

Ακούγοντας σε heavy rotation το άλμπυομ λόγω συνέντευξης που είχα με το συγκρότημα και κατόπιν της συνέντευξης, νομίζω πως συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με τους Kamelot απλά σε σημαντικά μικρότερο βαθμό.

Κατεβάζοντας τις απαιτήσεις, θεωρώ πως αποτελεί ένα ευχάριστο άκουσμα, πιο δεμένο από την προηγούμενη δουλειά ως σύνολο, αλλά ως εκεί.

Επίσης, επειδή έχετε απορία για το single. Είχαν την ιδέα να βγάλουν ένα single με δυο a-sides που να εκφράζουν δυο πλευρές της μπάντας που μπορεί να βρει κανείς στο άλμπουμ. Το κλασσικό Weiki power metal tune “Battle’s Won” και το πιο straight forward “Lost In America”.