Ναι ενώ στο “Πραγματικά υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες τραγουδιστές με φωνή παρόμοια με τον Bruce” συμφωνούμε όλοι :")
4 Likes
Όντως το ύφος σου δεν έχει αλλάξει κι αυτό μου κάνει εντύπωση γιατί έχουν παρέλθει 22+ χρόνια! Αντίστοιχα δε θα μπορούσα να φανταστώ πώς θα έγραφα εγώ τότε (στα 18 μου). Πολύ ωραία, ακαδημαϊκά και εμπεριστατωμένα τα έγραψες.
Σε αυτό το τεύχος υπάρχουν 4 γράμματα, όλα σχετικά με τους Maiden και τις αντιδράσεις των αναγνωστών στις κριτικές του X Factor. Πρέπει τότε να τα είχα διαβάσει δεκάδες φορές χαχαχα!
Καλές φωνές υπάρχουν (αν και το “δεκάδες χιλιάδες” μου φαίνεται υπερβολή, εκτός αν μετρήσουμε και τραγουδιστές άσχετους με rock/metal, τενόρους κλπ), αλλά θα διαφωνήσω κι εγώ ως προς την προσωπικότητα. Δεν τον ξέρω προφανώς προσωπικά, αλλά το όλο πακέτο - πολυπράγμων, πολυτάλαντος, με αυτοπεποίθηση στα όρια της αλαζονείας, με συνεχή προσπάθεια για βελτίωση, ενδιαφέρουσα στιχουργική κλπ κλπ - δε βρίσκεται με τίποτα.
2 Likes
Σίγουρα παίζει ρόλο και η καλή χημεία. Παρόλο που οι Maiden βασίζονται κυρίως στον Harris η χημεία μεταξύ των μελών τους απογείωσε, αρχικά με τον Smith και μετά με τον Dickinson, καθώς και η παραγωγή του Birch.
Μια χαρά ήταν και ο Dennis Stratton αλλά με τους Praying Mantis ταίριαξε πολύ καλύτερα.
Δεν λέω ότι θα μπορούσε κάποιος να αντικαταστήσει πλήρως των Dickinson, γι’ αυτό χρησιμοποιήσα την λέξη επαρκώς. Σίγουρα υπήρχαν πιο ταιριαστοί από τον Blaze.
Δε χρειαζόταν καν να φέρουν κάποιον κλώνο. Θα ήταν κάποιος που να μπορούσε να πει Trooper, Aces High και τα λοιπά για να ησυχάσουν οι πανηγυρτζήδες και εξίσου βασικό να έχει τη δική του φωνή. Κατά προτίμηση όχι στρουμφοτραγουδιστή. 
Μετα την φουλ πετυχημενη πρωτη μερα του Rockwave στις 19 Ιουλιου, εχοντας φυγει πληρως ικανοποιημενος και με την λογικη του "τρωγοντας ερχεται η ορεξη", η "πεινα" και η ανυπομονησια μου για την δευτερη μερα ηταν ακομα πιο εντονες. Μια δευτερη μερα με μεγαλυτερη ποικιλομορφια οσο αφορα τις μπαντες που θα εμφανιζοντουσαν και με 2 ξεκαθαρα μεγαλα ονοματα, τους headliners Iron Maiden και το δευτερο ονομα της ημερας τους τρομερα δημοφιλεις Volbeat στην πρωτη τους εμφανιση στην χωρα μας. Εχω πολλα να γραψω και για τις μπαντες και για τις γενικοτερες συνθηκες και αναμνησεις μου απο την 20 Ιουλιου 2018, θα προσπαθησω να ειμαι οσο περισσοτερο συντομος και ταυτοχρονα περιεκτικος μπορω.
Εκεινη την ημερα ειχα παρει αδεια απο την δουλεια, μετα την συναυλια την προηγουμενη μερα πηγα στο εξοχικο μου στον Ωρωπο και απο εκει κατευθυνθηκα για το Terra Vibe. Οσο πλησιαζα εβλεπα ολο και μεγαλυτερη κινηση, οποτε παρκαρα κοντα στην εξοδο προς Μαλακασα και εφτασα στον χωρο την ωρα που επαιζαν οι Monument αλλα μεχρι να μπω, να βρω γνωστους κτλ. δεν τους ειδα ουσιαστικα παρα λιγο απο μακρια οποτε δεν μπορω να εχω αποψη.
Τους The Raven Age τους ειχα πετυχει και support στους Iron Maiden στο The Book Of Souls Tour στην Ρουμανια το 2016 και εκατσα να τους δω για 2-3 τραγουδια μιας και δεν μου λενε και πολλα μουσικα. Παιζουν μοντερνο μελωδικο groove metal, εχουν καποια ωραια σημεια και ειναι αρκετα δεμενοι, συμπαθητικοι αλλα μεχρι εκει.
Απο τους Tremonti ειχα ακουσει 2-3 κομματια πριν την συναυλια και δεν ημουν εξοικειωμενος με το υλικο τους, ειδα ομως το μεγαλυτερο μερος της εμφανισης τους και περασα αρκετα καλα μπορω να πω. Χωρις να τρελαθω ηταν ευχαριστοι, η μουσικη τους συνδυαζει τα thrash riff-ακια με μια πιο μοντερνα μελωδικη προσεγγιση στα φωνητικα. Καποια τραγουδια ξεχωριζαν και ο frontman, τραγουδιστης, κιθαριστας και συνθετης της μπαντας Mark Tremonti που ειναι περισσοτερο γνωστος απο τους Alter Bridge σου εβγαζε εντονα οτι ειναι πολυ συμπαθητικος και feel-good τυπος. Επισης ειχαν καλο ηχο αν και ισως να επρεπε να ειναι λιγο πιο χαμηλα το μπασο.
Και παμε στους Δανους Volbeat, στην πρωτη τους ever εμφανιση στην Ελλαδα την ιδια στιγμη που στον υπολοιπο κοσμο ειναι απο τα top ονοματα σε ολα τα μεγαλα φεστιβαλ και η δημοτικοτητα τους ειναι συνεχως αυξανομενη. Εμαθα την μπαντα καπου γυρω στο 2010 οταν ειχε κυκλοφορησει το Beyond Hell / Above Heaven απο κολλητο φιλο που εχει μεγαλο κολλημα μαζι τους και με ειχε πρηξει να τους ακουσω. Ακουσα το φρεσκο τοτε Beyond Hell / Above Heaven και γουσταρα απειρα, στην πορεια ακουσα και τους υπολοιπους δισκους τους και το 2013 περιμενα πως και πως να κυκλοφορησει το Outlaw Gentlemen & Shady Ladies. Κολλησα και εγω λοιπον και παντα ειχα στο μυαλο μου οτι πρεπει καποια στιγμη να τους δω καπου στο εξωτερικο μιας και ποτε δεν ακουγοταν κατι για Ελλαδα, να ομως που εγινε η εκπληξη στο φετινο Rockwave. Οι Volbeat ειναι μια μπαντα που οσο περισσοτερο τους ακους τοσο περισσοτερο κολλας μαζι τους και εχουν απιστευτη συνθετικη ικανοτητα να συνδυαζουν ιδανικα τις επιρροες τους απο Heavy Metal, ακραιο Metal, Hard Rock, Blues Rock, Rockabilly δημιουργωντας εναν απολυτα προσωπικο ηχο και εχοντας την δικη τους ταυτοτητα, ενω τα φωνητικα του ηγετη τους Michael Poulsen ξεχωριζουν απο χιλιομετρα. Μου δωθηκε λοιπον η ευκαιρια να τους δω στην χωρα μου και δεν ηθελα με τιποτα να την αφησω να παει χαμενη. Ηξερα οτι αν τους παρακολουθουσα αυτο θα σημαινε αυτοματως οτι θα εχανα την ευκαιρια να ειμαι οσο κοντα θα ηθελα στους Iron Maiden που ειναι η αγαπημενη μου μπαντα (βασικα η θρησκεια μου) αλλα ειπα να το ρισκαρω μιας και στους Iron Maiden τις 3 τελευταιες φορες που τους ειδα ημουν στο καγκελο και δεν ξερω ποτε θα εχω ξανα την ευκαιρια να δω τους Volbeat.
Οποτε πηγα στην μικρη σκηνη και εκατσα κεντρο προς πλαγια στα αριστερα οπως κοιτας και ειχα μεγαλη απορια για την υποδοχη που θα επιφυλασσε το ελληνικο κοινο στην μπαντα. Ειχαν στησει ενα μεγαλο πανο με το logo του συγκροτηματος που εκρυβε την σκηνη μεχρι να ξεκινησει η εμφανιση τους και με το που ακουστηκε η πρωτη νοτα του εναρκτηριου The Devil’s Bleeding Crown και επεσε το πανο αρχισε ενα μεγαλο παρτι… Οι ανθρωποι ξερουν να απογειωνουν μια συναυλια και το κοινο που ειχε ερθει στην μικρη σκηνη για να τους δει ηταν στο σωστο mood οπως επρεπε. Τεραστιο κριμα που δεν τους εβαλαν στην μεγαλη σκηνη οπως αρμοζε στο μεγεθος και την αξια τους για να καταφερει να τους δει περισσοτερος κοσμος. Εδω στην μικρη σκηνη εγινε μεγαλος χαμος, ποτε με mosh pit, ποτε με πολυ χοροπηδημα και φωνες, ποτε με σκηνικα με παλικαρια να σηκωνουν στους ωμους τις κοπελες τους μετα απο προτροπη του Michael Poulsen, γενικα το κοινο ηταν πολυ δυνατο και ενεργητικο. Τα μελη της μπαντας φανηκαν να διασκεδαζουν με την υποδοχη των ελληνων οπαδων τους και συνεχεια χαμογελαγαν. Ειχαν και φοβερο ηχο απο την αρχη της εμφανισης τους που βοηθησε στο να αποδωσουν αψογα το υλικο τους το οποιο ειναι πραγματικα ιδανικο για live. Τo setlist ειχε κομματια απο ολες τις κυκλοφοριες της μπαντας, απο το ντεμπουτο τους The Strength / The Sound / The Songs επαιξαν την διασκευη στο I Only Wanna Be With You της Dusty Springfield, απο τον sophomore δισκο τους Rock The Rebel / Metal The Devil το Sad Man’s Tongue, απο το Guitar Gangsters & Cadillac Blood ειχαμε το Still Counting ενω ο κορυφαιος κατ’ εμε δισκος τους το Beyond Hell / Above Heaven εκπροσωπηθηκε απο 4 κομματια τα Heaven Nor Hell, Fallen, 16 Dollars και A Warrior’s Call. 4 κομματια ακουσαμε και απο το Outlaw Gentlemen & Shady Ladies τα Dead But Rising, Lola Montez, The Lonesome Rider και Doc Holliday. Τελος απο τον τελευταιο τους δισκο το Seal The Deal & Let’s Boogie μας παρουσιασαν τα The Devil’s Bleeding Crown, For Evigt, Let It Burn, Black Rose, Seal The Deal και Slaytan.
Παικτικα ολοι τους ανεξαιρετως ηταν εκπληκτικοι, ο "παλιος" Jon Larsen στα ντραμς που ειναι ο μονος που εχει μεινει μαζι με τον Poulsen απο την αρχη της μπαντας, ο "νεος" Kaspar Boye Larsen στο μπασο που αντικατεστησε τον κλασικο τους μπασιστα Anders Kjolholm το 2016, ο πρωην Anthrax Rob Caggiano στην κιθαρα που πλεον ειναι 5 χρονια στους Volbeat και φυσικα ο φοβερος και τρομερος frontman Michael Poulsen σε κιθαρα και φωνητικα. Μιλαμε για εναν τρελα συμπαθητικο τυπο, αμεσο και πολυ φιλικο στην επικοινωνια του με το κοινο, ο οποιος δεν εχει σταματησει να στηριζει το οραμα του και εχει καταφερει να μεγαλωνει συνεχως το status της μπαντας του. Παντα ποιοτικες κυκλοφοριες, εξαιρετικοι στις συναυλιες τους, αποκτανε ολο και περισσοτερους οπαδους… Νομιζω ακομα και ο πιο ασχετος με την μουσικη της μπαντας αν τους εδωσε μια ευκαιρια εκεινη την μερα θα καταλαβε οτι αυτο δεν ειναι καθολου τυχαιο, τους αξιζει απολυτα η επιτυχια που απολαμβανουν και μακαρι να συνεχισουν ετσι για πολλα χρονια. Πιστευω πολυ σε αυτους.
Την ωρα που επαιζαν οι Volbeat γυρισα 2-3 φορες να δω τον κοσμο πισω προς την μεγαλη σκηνη και δεν πιστευα στα ματια μου, παντου κεφαλια, ειχε τρελο κοσμο σε ολα τα σημεια οποτε δυστυχως εφυγα στα 2 τελευταια κομματια της εμφανισης των Volbeat στα Doc Holliday και Still Counting (τα οποια γουσταρω τρελα και τα 2) για να βρω μια αξιοπρεπη θεση για τους Iron Maiden. Πραγματικα ξενερωσα ομως που δεν ειδα ολοκληρη την εμφανιση των Volbeat και ανυπομονω οπως και πολλοι ακομα πιστευω να τους φερουν ξανα για headline εμφανιση το συντομοτερο δυνατο.
Και παμε στους μεγαλους πρωταγωνιστες του φετινου Rockwave Festival, στην αγαπημενη μου μπαντα, στην υποκειμενικα και αντικειμενικα μεγαλυτερη μπαντα του γαλαξια, στους Iron Maiden. Βγηκαν με 45 λεπτα καθυστερηση απο την προγραμματισμενη ωρα εμφανισης τους κατι που δεν μου εχει ξανατυχει σε συναυλια τους και οπως μας ενημερωσε ο Bruce Dickinson αυτο εγινε για να καταφερουν να μπουν και οι 36.000 μεσα στο χωρο μιας και γινοταν πανικος με την κινηση. 36.000 λοιπον τα επισημα εισιτηρια, αν και με τις προσκλησεις σε χορηγους κτλ και οσους μπηκαν τσαμπα με “μαντραπηδα” φαση ή με 10 ευρω στα παιδια στις πορτες τελευταια στιγμη ημασταν σιγουρα 40.000 ισως και παραπανω… Ρεκορ για Heavy Metal συναυλια στην χωρα μας, φανηκε ομως οτι το Terra Vibe δεν ειναι για τοσο κοσμο, πανω απο 30.000 αρχιζει το προβλημα. Αν καποιος λιποθυμουσε δεν ξερω σε ποση ωρα θα καταφερνανε να τον πανε για πρωτες βοηθειες (εκτος εν ηταν μπροστα στο καγκελο ή στις ακρες απο τα διαχωριστικα). Ημασταν πολυ ασφυκτικα, δεν μπορουσες να μετακινηθεις ευκολα και γενικα χρειαζοταν μεγαλυτερος χωρος για τοσο μεγαλο κοινο. Εγω με καποιους απο την παρεα μου, γιατι αναγκαστικα χωριστηκαμε σε 2-3 ομαδες, πηγαμε κεντρο προς τα δεξια οπως κοιτας την σκηνη καπου στην μεση μεταξυ του καγκελου και του πυργου του ηχοληπτη. Αλλα με το που βγηκανε οι Maiden με το Aces High καποιο ζωο μπροστα μας αναψε καπνογονο και το κραταγε οπως να 'ναι με αποτελεσμα να φευγουν σπιθες παντου και πηγαν να αρπαξουν φωτια τα μαλλια μιας κοπελας οποτε αναγκαστικα μετακινηθηκαμε. Σε καποιες περιπτωσεις δεν εχω προβλημα με τα καπνογονα, εχουν την φαση τους αλλα με τοσο κοσμο στριμωγμενο και με τον τροπο που το κραταγε και το κουναγε ο τυπος πραγματικα δεν εχω λογια… Απλα αποδειξη του γεγονοτος οτι ο ανθρωπος προηλθε απο τον πιθηκο. Πιο μετα στην συναυλια ειδα σε 2-3 περιπτωσεις σε εκεινο το σημειο αλλα και σε ενα σημειο απο την αλλη πλευρα να πετανε αναμμενα καπνογονα μεσα στον χαμο, αφου δεν εγινε κατι σοβαρο παλι καλα. Δυστυχως το συγκεκριμενο σκηνικο μου χαλασε αρκετα το ολο βιωμα της συναυλιας αφου οπως ειπα αναγκαστηκαμε να μετακινηθουμε προς τα πλαγια δεξια αλλα επειδη απο εκει δεν εβλεπα ολοκληρη την σκηνη και τα backdrops πηγα να βρω καπου να ειμαι πιο πισω κεντρικα και κατεληξα πολυ μακρια πισω απο τον πυργο του ηχοληπτη. Μακραν η πιο απομακρυσμενη θεση που ειχα σε συναυλια ever, οχι μονο των Maiden, γενικως, οποτε οσο να ΄ναι αυτο δεν μου επετρεψε να το απολαυσω οσο θα ηθελα. Αλλα και παλι ενω σε αλλη περιπτωση θα ειχα ξενερωσει την ζωη μου και θα ειχα χαλαστει πολυ, περασα παρα πολυ ωραια και ειδικα οσο περναγε η ωρα γουσταρα ολο και περισσοτερο. Γιατι? Γιατι IRON MAIDEN κυριες και κυριοι… Ο,τι και να πω θα ειναι λιγο…
Οπως ειπα και πριν ειναι η μεγαλυτερη μπαντα του γαλαξια και οποιος ηταν εκει στις 20 Ιουλιου και εζησε αυτη την συναυλια δεν νομιζω οτι μπορει να με αδικησει για την αποψη μου ασχετως προσωπικου γουστου. Μυθικη εμφανιση απο την μπανταρα. Ολα ηταν αψογα απο τον ηχο που ηταν κρυσταλλο απο την πρωτη στιγμη, την αποδοση των μελων της μπαντας που ηταν αψεγαδιαστη, το φοβερο setlist, μεχρι την αψογα στημενη παραγωγη με τα σκηνικα και τα φωτα να ειναι φουλ φαρωτικα. Δεν ξερω τι να πρωτογραψω…
Μετα το Doctor Doctor που επαιξαν τα ηχεια αυξανοντας επικινδυνα τους παλμους της καρδιας, εσκασε η εισαγωγη με το Churchill’s Speech και στα καπακια μπασιμο με Aces High με τα μελη να ξεχυνονται στην σκηνη και ενα Spitfire να αιωρειται πανω απο τα κεφλια τους, πραγματικα εντυπωσιακη εισοδος. Στο Where Eagles Dare που πριν απο αυτο το tour ειχαν να το παιξουν απο το 2005 ειχαμε ωραιο backdrop με τοπιο με το Hohenwerfen Castle γεματο χιονια και τον Dickinson με αναλογη αμφιεση με σκουφι και ασπρο μπουφαν, στο 2 Minutes to Midnight ειδαμε το εντυπωσιακο backdrop απο το εξωφυλλο του single, ενω μετα απο εναν λογο του Bruce περι πολεμου και ελευθεριας ακουσαμε το The Clansman με ενα καινουριο backdrop απο πισω που φτιαχτηκε για το φετινο tour με τον Eddie σαν clansman με πολεμικο βαψιμο και τον κοσμο να ειναι εκπληκτικος στην επαναληψη της ιαχης Freedom. Ειχαν να το παιξουν απο το 2003. Ακολουθησε το The Trooper που αποτελεσε ενα απο τα highlight της εμφανισης τους με τον trooper Eddie να βγαινει στην σκηνη με την γνωστη αμφιεση απο το κομματι (με την εμφανιση του να φερνει στον Eddie απο το mobile game της μπαντας) και να ξιφομαχει με τον Dickinson που στο τελος τον σκοτωσε με ενα μουσκετο με την ελληνικη σημαια πανω. Revelations με ενα ακομα καινουριο backdrop με βιτρω οπως και στην αφισα της περιοδειας και εναν συγκλονιστικο Dickinson, For The Greater Good Of God με τα ιδια σκηνικα αλλα με τα φωτα να χαμηλωνουν και να δινουν αλλη ατμοσφαιρα στην σκηνη, κομματαρα που ειχαν να παιξουν απο το 2007. Συνεχεια με το δυναμικο The Wicker Man με το εξωφυλλο του single απο πισω και πολυ χοροπηδημα απο την λαοθαλασσα κατω και μετα Sign Of The Cross ξανα στο setlist απο το 2001 και την περιοδεια απο το Brave New World με τον Dickinson να βγαινει με μια μαυρη καπα σε μια πολυ θεατρικη ερμηνεια, να περιφερει εναν φωτιζομενο σταυρο και με καινουριο backdrop παλι, απο τις πολυ δυνατες στιγμες του live. Και παμε στο ισως απολυτο highlight Flight Of Icarus το οποιο ειχαν να παιξουν απο το 1986, τεραστια κομματαρα και τρομερη εκτελεση απο την μπανταρα με εναν μεγαλο Ικαρο να εμφανιζεται στην σκηνη και τον Dickinson να παιζει με ενα φλογοβολο, ενω στο τελος του κομματιου “καιει” τα φτερα του Ικαρου ο οποιος “πεφτει”. Και ενω ειμαστε ολοι σε εκσταση παιζουν το γνωστοτερο κομματι της καριερας τους, το κομματι στο οποιο πωρωθηκε ακομα και ο πιο επιδερμικος ακροατης της μπαντας το Fear Of The Dark στο οποιο ο Bruce βγηκε με ενα φαναρακι στα χερια μαυρη καπα και μια Μεσαιωνικη μασκα γιατρου. Οπως ηταν αναμενομενο στο συγκεκριμενο κομματι εγινε ο περισσοτερος χαμος απο το κοινο και αφου αλλαξε το backdrop και αναψαν πολλες φωτις στην σκηνη ο Bruce φορωντας μαυρο δερματινο μπουφαν και θυμιζοντας εποχες Donington βγηκε για το επισης πασιγνωστο The Number Of The Beast και τελειωσαν το κανονικο set ως συνηθως με το Iron Maiden ενω απο πισω βγηκε ενα μεγαλο κεφαλι του Eddie-διαολου απο την αφισα του Tour, εντυπωσιακο σε μεγεθος αν και ο συγκεκριμενος Eddie ειναι απο τους χειροτερους ever. Και αφου πηραμε λιγες ανασες, βγαινουν για το encore παιζοντας back to back τα 2 αγαπημενα μου τραγουδια ever τα The Evil That Men Do και Hallowed Be Thy Name στα οποια “ξεφυγα” τελειως και ηταν οι πιο εντονες στιγμες της συναυλιας για εμενα προσωπικα, εκεινη την ωρα δεν με ενοιαζε που ημουν τοσο μακρια, ενιωθα σαν να ειμαι πανω στην σκηνη με την μπαντα… Στο πρωτο δεν ειχαν καποιο ιδιαιτερο σκηνικο, στο δευτερο ο Bruce στην αρχη του τραγουδιου ηταν μεσα σε ενα κλουβι και μετα επαιζε με ενα σχοινι που κρεμοταν απο πανω ενω και στα 2 η αποδοση των κομματιων ηταν οργασμικη. Τελευταιο κομματι το Run To The Hills με backdrop απο πισω το εξωφυλλο του mobile game Lefacy Of The Beast που πανω του βασιστηκε το tour και αποθεωση της μπαντας απο τον κοσμο στο τελειωμα του. Λιγο πριν αποχωρησουν απο την σκηνη ο Dickinson τραγουδησε a cappella καποιους στιχους απο το Alexander The Great και ειπε πως θα το παιξουν την επομενη φορα, πραγμα που βεβαια πολυ αμφιβαλλω οτι θα γινει.
Η αποδοση ολων ηταν οπως ειπα ΑΨΕΓΑΔΙΑΣΤΗ, ο Nicko McBrain στα ντραμς ηταν συγκινητικος και σε ακομα καλυτερη φορμα απο το 2016 που τον ειχα δει τελευταια φορα, οι 3 κιθαριστες Dave Murray, Adrian Smith και Janick Gers τρομεροι και οι 3 (και ο Janick που οσο και να μην το δεχονται καποιοι ειναι ισοτιμο και αξιο μελος της ιστοριας του συγκροτηματος), ο αρχηγος Steve Harris αλωνιζε την σκηνη και ειχε το παθος και τις δυναμεις εφηβου και ο Bruce Dickinson σε μαγικη κατασταση με τα φωνητικα του να σε κανουν να σκεφτεσαι πως εχει μαλλον εφευρει καποια χρονομηχανη και την σκηνικη του παρουσια να ειναι φουλ θεατρικη και ενεργητικη, ενω οπως παντα ξεσηκωνε 40.000 ανθρωπους με ενα του νευμα… Υποκλινομαι σε ολους τους, πραγματικα απο τις καλυτερες φορες που τους εχω δει, με την καλυτερη να παραμενει για εμενα το 2013 στην Maiden England περιοδεια στην Μοσχα.
Μετα το τελος της συναυλιας και αφου βρεθηκαμε με την υπολοιπη παρεα, φυγαμε απο τον χωρο καμμια ωρα μετα και αφου περπατησα μεχρι το αμαξι κανα 20λεπτο ημουν μετα μεσα στο αμαξι ακινητος για 2 ωρες, πραγματικα μεγαλη ταλαιπωρια, ξερεις απο πριν οτι σε μια συναυλια με πολυ κοσμο θα αργησεις και θα φας ταλαιπωρια αλλα αυτο ηταν too much και η διοργανωση φερει ευθυνη, στην τελικη επρεπε καπως να ρυθμισουν την κυκλοφορια απο την στιγμη που ηξεραν οτι θα εχει τον περισσοτερο κοσμο απο ποτε σε συναυλια στην Μαλακασα. Υπηρχαν αρκετα πραγματα που με χαλασαν και εκαναν την ολη εμπειρια της δευτερης μερας του Rockwave Festival να μην ειναι οσο ιδανικη θα μπορουσε οπως ηταν η πρωτη μερα που όλα κυλησαν ρολοι αλλα και παλι περασα υπεροχα και ευχαριστω για αυτο τους Volbeat και τους Iron Maiden. Ευχομαι τα παθηματα να εγιναν μαθηματα και την επομενη φορα που καποια συναυλια θα μαζεψει τοσο κοσμο να ειναι καλυτερη η οργανωση
8 Likes
Ο ηχολήπτης προετοιμαζόταν για την εμφάνιση των Maiden ρε.
Καθομαι βλεπω ξανα βιντεακια απο το Live και βουρκωνουν τα ματια μου ρε μλκς !!Τι ζησαμε γαμω τον αντιχριστο μου γαμω…και σκεφτομαι πως αν τυχον ξαναερθουν(υγεια να εχουν και να εχουμε) δεν ξερω αν θα θελω να παω.Θελω να τους θυμαμαι με αυτη την εμφανιση που τα σαρωσαν ολα !!!ΟΛΑ ΡΕ ΜΛΚΣ
8 Likes
Δεν έχεις και άδικο. Υπήρχε μεγάλη δίψα φέτος
3 Likes