Jazz 'n' Fusion

Γιατί το θεωρείς αρνητικό το γεγονός της περιορισμένης διάρκειας; Ίσα που δεν καταντάει βαρετός. Εμένα μου δείχνει ότι υπάρχει η αίσθηση του μέτρου, ξέρουν τι θέλουν να πουν και το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο. Η φλυαρία δεν είναι ίδιον των καλών μουσικών…

[B]Sun Ra and His Solar Arkestra ? On Jupiter [1979] [/B]
Η συνέχεια του Lanquidity και το πρώτο από μια ομάδα μίνι άλμπουμ (διάρκειας μισής ώρας το πολύ) που κυκλοφόρησε ο Sun Ra με την πολυμελή Arkestra του την τριετία 1978-80. Αν το Lanquidity θεωρήθηκε ως το απόλυτο χορευτικό άλμπουμ του Sun Ra, τότε το συγκεκριμένο είναι σίγουρα η εμπεριστατωμένη άποψή του για την εξέλιξη της φανκ μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της ντίσκο στα τέλη του ?70. Το On Jupiter ηχογραφήθηκε το 1979 για την El Saturn και μέσα σε αυτό καταφέρνει να χωρέσει τρία κομμάτια (?On Jupiter?, ?UFO?, ?Seductive Fantasy?) που περιλαμβάνουν ηχητικές αναφορές τόσο από progressive jazz και experimental big band όσο και από free jazz και disco-funk. Πολύ καλή και η προσθήκη των (μετρημένων) φωνητικών από τον Sun Ra και την June Tyson που κολλάνε τέλεια στο συνολικό αποτέλεσμα. Και τα τρία κομμάτια είναι αριστουργηματικά, πολλοί θεωρούν ότι το οχτάλεπτο φάνκικο ?UFO? ορίζει σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα του δίσκου αλλά κατά την προσωπική μου γνώμη το ?Seductive Fantasy? είναι η πιο περιπετειώδης σύνθεση και μπορεί να θεωρηθεί άνετα ο προάγγελος της new creative που κυριαρχεί στην τζαζ πραγματικότητα της τελευταίας δεκαετίας. Δίσκος διαμάντι.

Aυτο ακουω σημερα και εχω να πω τα εξης…

Ειμαι 33 χρονων και το συγκεκριμενο album το ακουσα πρωτη φορα στα 27/28 μου.Μεχρι τοτε η σχεση μου με το jazz rock/fusion ηταν επιδερμικη εντελως,με εξαιρεση καποιους λιγους δισκους.Ο δισκος αυτος σταθηκε η αφορμη να μπω για τα καλα στο ψαξιμο του ειδους και στο ψαξιμο της προσωπικης καριερας των μελων του ξεχωριστα…

Αρα για μενα η εν λογω δισκαρα εχει συναισθηματικη αξια ,αλλα και λειτουργικο ρολο.
Απολαυση καθε νοτα του δισκου…

Country Joe,ξερω οτι δεν σου αρεσει ο δισκος,αλλα μηπως να του ξαναεδινες μια ευκαιρια ακομα???

Πολύ αμφιβάλλω κρίνοντας από την επιχειρηματολογία του CJ πίσω… :stuck_out_tongue: Αλλά ίσως καλύτερα έτσι, αν όλοι είχαμε την ίδια γνώμη θα ήταν βαρετό.

Αλλά εντάξει, δισκάρα. Τι να λέμε για κομμάτια όπως [U]αυτό[/U] για παράδειγμα. Και δίσκοι όπως αυτός ή το Heavy Weather έμπασαν κόσμο και κοσμάκη στη jazz, ανάμεσα στον ροκ νεαρόκοσμο της εποχής…

Επίσης μου αρέσει αυτό το αίσθημα “videogame” που βγάζει ο δίσκος σε σημεία. :stuck_out_tongue:

Έβαλα να το ακούσω και λίγο πριν τελειώσει το πρώτο κομμάτι, το cd βγήκε κακήν κακώς. :frowning:
Δεν αντέχεται τόση σμουθιά… :roll:
Γι’αυτό το γύρισα στο κλάσεις ανώτερό του:

[SPOILER][/SPOILER] και βρήκα την υγειά μου…!!!
:slight_smile: 8) :smiley: :slight_smile:

Αν και παίζει να συμφωνώ, προκαλείς φιλάρα…:stuck_out_tongue:

Έλα τώρα που “παίζει να συμφωνείς”, μην υποχωρείς ρεεεε! :PPP

Όχι και σμουθιά ρε CJ!

Με την ακρόαση του “Spain” και μόνο είναι σίγουρη
η ισπανική υποχώρηση

:lol: :stuck_out_tongue:

χαχα, δεν υποχωρώ ρε συ. Ειλικρινά δε βρίσκω μεγάλες διαφορές τελικά.:wink:

Εγώ αντίθετα διακρίνω χαώδεις διαφορές… :-k
Καθόλου παράξενο αφού μιλάμε για δύο ουσιαστικά διαφορετικές συνθέσεις. Μόνο το όνομα και οι Corea/Clarcke συνδέουν τη μια με την άλλη, αλλά ακόμα και αυτοί παίζουν τελείως διαφορετικά.

Κοιταξτε επειδη εγω ανοιξα το θεμα,λεω το εξης.To ‘‘Light As A Feather’’ και το ‘‘Romantic Warrior’’ ειναι τα καλυτερα τους,αλλα προτιμω λιγο περισσοτερο δευτερο…
Γενικως ασχημο δισκο η συγκροτηματαρα δεν εβγαλε…

On topic,σημερα ακουω αυτη τη μελαγχολικη δισκαρα…

Οι γνωστοί άγνωστοι που παρακολουθείτε και γράφετε στο θρεντ, για φτιάξτε καμιά λίστα με τα 10, 20, 30 (όσα γουστάρετε τέλος πάντων…) φιούζιον άλμπουμ που θεωρείτε (κατά την προσωπική σας γνώμη πάντα) ότι είναι απαραίτητα για μια ενημερωμένη δίσκοθήκη. Μια δική μου λίστα βρίσκεται στη σελίδα 38.

Mιά και η κουβέντα έχει πάει στους RTF και αρκετοί “γνωστοί άγνωστοι” που γράφει και ο CJ δεν συμμετείχαν τότε στο φόρουμ:

http://www.rocking.gr/live/Return_To_Forever_@United_Palace_Theater(Nea_Yorki)_08/08/08/4954/

Λοιπον κανω μια δεκαδα τωρα…
1)Miles Davis:’‘Bitches Brew’’(1970)

2)Return To Forever:’‘Romantic Warrior’’(1976)

3)Mahavishnu Orchestra:Birds Of Fire(1973)

4)Billy Cobham:’‘Spectrum’’(1973)

5)Al Di Meola:’‘Elegant Gypsy’’(1977)

6)George Benson:Beyond The Blue Horizon(1971)

7)Weather Report:’‘Black Market’’(1976)

8 Deodato:’‘Deodato 2’’(1973)

9)Jeff Beck:’‘Blow By Blow’’(1975)

10)Brand X:Unorthodox Behaviour(1976)

@jiopas
Ωραία δεκάδα, για δώσε στο λαό :slight_smile: και κάτι πιο άγνωστο αλλά εξίσου καλό…

Να υποθέσω ότι είναι δικό σου το κείμενο ή αλλουνού και απλώς το παρέθεσες για εγκυκλοπαιδικούς λόγους;

Αλουνού…:wink:

Δικό μου είναι. Και το σημείο όπου αναφέρω τα άλμπουμ αυτής της σύνθεσης ως τα καλύτερα είναι λες και γραφόταν πριν 3 1/2 χρόνια για να πικάρει εσένα CJ :p.
Aλλά ακόμα και αν λατρεύω αυτή, την “κιτς” σύνθεση των RTF, το light as a feather το έχω πολύ ψηλά, τι να λέμε… 8)

Country Joe,παρε μερικα ακομα…

1)Good God:Good God(1972)

Mιλαμε για δισκαρα…
Ενα δισκο εβγαλαν,αλλα σπερνει!!!

2)Idris Muhammad:Power Of Soul(1974)

Γι αυτον το δισκο τα εχουμε ξαναπει,αλλα ειπα να τον υπενθυμισω…

3)Jan Hammer:The First Seven Days(1975)

Πιο πολυ ambient/progressive/ηλεκτρονικο θα το ελεγα,αλλα ειναι πολυ καλο album!

4)Stanley Clarke:Journey To Love(1975)

5)Herbie Hancock:Headhunters(1973)

Iσως ο καλυτερος του για μενα!!!Απο τη jazz rock περιοδο.

A…

Χθες ο καιρος στο Βολο ηταν βροχερος και ακολουθως μελαγχολικος και ταιριαζε απολυτα να βαλω και να ακουσω το συγκεκριμενο δισκο.
Αυτο το “[B]Blue in Green[/B]” γιατι οταν το ακουω σκεφτομαι καπνισμενα bars,γυναικες ετοιμες να σε προδωσουν,βρεγμενους δρομους,νυχτα και αμαρτια κλπ.Θεωρω οτι ειναι το soundtrack της περιηγησης σε υγρους,νυχτερινους δρομους και σε οτι στοιχειοθετει παρακμιακο,αστικο περιβαλλον …

Αν δυσκολευεστε να καταλαβετε τι εννοω,εννοω οτι το εν λογω κομματι ειναι πολυ film noir-like.
Εδω ομως εχω να θεσω το εξης ερωτημα:εγω συνδεω τη μουσικη με τα films noirs επειδη εχω δει εκατονταδες και εχω αποκομισει τη αισθηση οτι η jazz τους ταιριαζει η το film noir ειδος σηκωνει απο τη φυση του τετοια υποκρουση και αρα σωστα ειναι ολα αναλογα ‘‘ντυμενα’’?Με απλα λογια η μουσικη γεννα εικονες η υπαρχει για να’‘κουμπωνει’’ με εικονες?
Δεν σας εχει τυχει να ακουτε κατι κι αυτοματως να σκεφτεστε,να συνδεετε,να σχηματιζετε στο κεφαλι σας εικονες?
Μετα δεν εχετε ομως τη αισθηση οτι επειδη το σκεφτηκατε ετσι,ετσι ειναι οντως???

Αν θελετε πειτε τις αποψεις σας …