Jeff Buckley

Είναι (ή καλύτερα ήταν) ο γιος του γνωστού μουσικού Tim Buckley. Απ΄ότι ξέρω δισκογραφικά έχει ένα μόνο στούντιο άλμπουμ το Grace, το οποίο έχει κυκλοφορήσει και σε legacy edition (με extra cd, dvd και ωραίο booklet). Άλλους δίσκους του δεν έχω ακούσει (έχουν κυκλοφορήσει διάφορα live αλμπουμ και compilations). Είχε φάει γενικά αρκετό σπρώξιμο σαν καλλιτέχνης και ο τραγικός θανατός του (έκανε μπάνιο στο Μισσισσιπή και πνίγηκε) τον έκανε θρύλο, αλλά πιστεύω ότι δεν ήταν κακός και είχε να δώσει πράγματα. Από το Grace που έχω ακούσει ξεχωρίζω τα

Grace
Last Goodbye
So Real
Eternal Life
Forget Her

Είχε επίσης διασκευάσει και το Hallelujah του Leonard Cohen.

νταξ , δεν εφαγε κ το σπρωξιμο πχ που πηραν οι μαστοντον με το κρακ δε σκαι , μην τα παραλεμε

[B]το Grace γαμαει.Ολο.[/B]

[I]Αυτή[/I] είναι φωνή. Απίστευτος ο jeff. Θυμάμαι οδήγαγα πριν χρόνια και είχε βάλει στο ράδιο το ομότιτλο απ’ το Grace και είχα πάθει πλάκα. Τραγούδαγα συνέχεια για κανά μισάωρο από μέσα μου το ρεφραιν για να μην ξεχάσω τους στίχους ώστε να τους γκουγκλάρω όταν φτάσω σπίτι να δω τι ήταν.

εχεις pm με σπεσιαλ δωρο :wink:

Ένας Buckley υπήρχε και αυτός ήταν ο Tim8)
Πέθανε όμως 28 χρονών ρε γαμώτο:( Λες και είχαν κατάρα οικογενειακή ένα πράγμα.
Αξιόλογος πάντως και ο υιός.Προτιμώ πατέρα όμως.Είμαι ροκοπαλιούρας πως να το κάνουμε:blues::blues:

Και λίγα για το Crack The Skye ε!

το άκουσα τελικά το grace και με άρεσε πολύ. θα αγοραστεί.
όχι όμως ότι δεν έχει φάει σπρώξιμο, μην τρελαθούμε ω ρε. από την άλλη, καλώς το έφαγε.

το κρακ δε σκυε έχει γίνει φετίχ ε :lol: κολλάει σε όλα τα θρεντς και συμφέρει :!:

θα θυμίσουμε ένα ποτ πουρί:

crack the skye - mastodon

[B]album of the year???[/B]

η φάση είναι ότι πάνε και με χρονολογική σειρά. τι κωλοτούμπα και αηδίες, εδώ μιλάμε για ιωάννη μελισσανίδη και βάλε. αγάπες αιώνιες, μας έχεις πεθάνει :lol:

Ρε 'συ Dude,συγγνώμη κιόλας αλλά που κολλάνε όλα αυτά εδώ πέρα;

Λολ τρελό γέλιο το αποπάνω από το αποπάνω. Πάντως awake αφού ακόμα δεν ανέφερες πόσο επηρέασε τους radiohead o buckley καλά είμαστε :stuck_out_tongue:

Αγαπημένο τραγούδι το Lover, You Should’ve Come Over

ποστ νο.4

dude μουνακι σερλοκ χολμς :blues:

:lol::lol::lol:

(πλεον εχω κατασταλαξει με το κρακ,ενα τιμιο 8αρακι ειναι) 8)

Δεν μου άρεσε πολύ το Grace…Aλλά είναι και από τους δίσκους που πρέπει να τους ακούς όταν βρίσκεσαι σε κάποια συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση και ίσως δεν ήμουν.Αυτό όμως το λατρέυω…

[SPOILER]http://www.youtube.com/watch?v=y8AWFf7EAc4&ob=av2e
Ναι,ξέρω καλύτερο του Cohen![/SPOILER]
Δεν το ακούω επίτηδες,το αποφεύγω,για να καταλάβετε όσοι με νιώθετε…

[SPOILER]Ο Tim πολύ καλύτερος!!!8)[/SPOILER]

ενταξει τι θα πει “ο tim καλυτερος”, “μ’αρεσει πιο πολυ”. ε λογικο, προλαβε και εκανε “καριερα”. duh ξερω γω. υπεροχοι και οι 2 οπως και να χει. και γενικα τι να πεις οταν διασκευαζε piaf και van morrison. κριμα.

Βασικά,καλύτερος τώρα…Δεν παίζουν και ίδια μουσική για να συγκρίνεις…Ας πούμε πως το στυλ του πατέρα μου πάει πιο πολύ!

Eίναι πολυδιασκευασμένο πλέον. Που να το ακούσεις και από τον Warren με τη βραχνάδα του!

On topic, το Grace ήταν δισκάρα και ναι τότε στα μέσα της δεκαετίας του '90 σπρώχτηκε και πολύ! Κρίμα που χάθηκε έτσι το παληκάρι και δεν μπορέσαμε να ακούσουμε τη συνέχεια!

το Grace μου το έκανε δώρο ένας φίλος πριν καμια δεκαετία, σε ένα “έθιμο” που είχαμε να δίνουμε μουσικές που θεωρούμε σημαντικές ο ένας στον άλλο ως δώρα σε γιορτές και γενέθλια (συνεχίζουμε να το τηρούμε όποτε βρισκόμαστε πλέον).

πάντα μου άρεσε, αλλά ποτέ δεν τρελάθηκα να είμαι ειλικρινής, αλλά μου κάνει φοβερή εντύπωση πως τραγουδιστές που έχω πολύ ψηλά προσκυνάνε (και διασκευάζουν) τραγούδια από αυτό το δίσκο. Και πρόκειται για μουσικούς από τελείως διαφορετικό μουσικό backround όπως ο Myles Kennedy, ο Daniel Gildenlow και ο Devon Graves.

Σκέψου όμως ότι και ο Tim πέθανε μόλις 28 χρονών.
Σίγουρα είχε βγάλει δίσκο ήδη από το 1966 ο άνθρωπος αλλά πέθανε και πολύ πολύ μικρός και αυτός.

ε γι αυτο εγραψα “καριερα”. απλα προλαβε να βγαλει παραπανω απο 1 αλμπουμ.

[B]o jimmy page εχει πει οτι ειναι το αγαπημενο του αλμπουμ απο τα 90s…[/B] :roll:

επισης να πω κατι στα περι σπρωξιματος

[B]οταν ενας δισκος ειναι 10/10 κ βγαινεις κ λες εινςι δισκος 10/10 δεν ειναι σπρωξιμο.Ειναι απλα η αληθεια.

Οταν ενας δισκος ειναι 7-8/10 κ βγαινεις κ λες ‘ειναι ο δισκος της 10ετιας/ειναι 10αρι μπλα μπλα μπλα’ αυτο ναι ΕΙΝΑΙ ΣΠΡΩΞΙΜΟ.[/B]

τα παραδειγματα γυρω μας πολλα κ διαφορα μην λεμε τωρα ονοματα…

επισης το 1995 που επαιξε στο glastonbury , τον βαλαν μεσημερι στη μικρη σκηνη

κ ολοι παθαν σοκ ακουγοντας κατι που δεν ειχαν ακουσει ως τοτε(εννοω τον τζεφ)

αν ειχε σπρωχθει ε οσο ναναι κ θαχε πουλησει λιγο παραπανω (κ οχι μηδενικα πραγματα) κ θα επαιζε σε κανα main stage

μην συγχεετε το οτι με το περασμα των χρονων ο δισκος πηρε την αξια που δικαιως του αντιστοιχει…

εκει 94-95 ολοι λεγαν πχ για το bends(πουναι 5 επιπεδα κατω) ή το mellon collie κ ελαχιστοι για το grace ασχετα εαν μπηκε σε καποιες λιστες για τα καλυτερα της χρονιας (αλλα κ παλι πολυ λιγες αναλογικα με την αξια του)

αυτα περι σπρωξιματος γιατι διαπιστωνω οτι υπαρχει ελλιπης πληροφορηση/παραπληροφορηση στο συγκεκριμενο θεμα

Επισης οσοι γουσταρετε τον δισκο να το δηλωνετε εδω , παιζει δωρακι :wink:

To Grace είναι λατρεμένος μου δίσκος, μπράβο στον awake για τη δημιουργία του thread (βασικά θα το άνοιγα κι εγώ αν είχα πάρει πρέφα την απουσία του).

Τώρα αυτά περί σπρωξίματος κτλ που λέτε, να σας πω την μαύρη αλήθεια, δεν γνωρίζω τίποτα περί του θέματος. Εγώ γνωρίζω περί καθολικής αναγνώρισης. Τώρα για σπρώξιμο και πως νοείται αυτό, δεν ξέρω ειλικρινά.

Παρ’όλ’αυτά όμως δεν θυμάμαι άλλη περίπτωση καλλιτεχνη, που να έβγαλε ένα άλμπουμ μόνο, τόσο αριστουργηματικό και πιστεύω και επιδραστικό, και μετά να χάνεται…έτσι όπως όλοι ξέρουμε ότι χάθηκε, τόσο τραγικά και ξαφνικά. Σαν να ήταν γραμμένο να γίνει έτσι.

Πάντως είναι δίσκος που τον βάζω σπάνια, για κάποιον λόγο όσο και να εκτιμώ το μεγαλείο του, όταν το βάζω στο cd player, δεν ξέρω, με ρίχνει/“χαλάει”.

__Περί σπρωξίματος…: εκτός αυτών που λένε οι αγουέικ και αμέιζιν, αν υπήρχε όσο ζούσε κάποιο σπρώξιμο είναι γιατί εκτός μοναδικής του φωνής, ήταν και κούκλος. Και νέος και άγνωστος/καλλιτέχνης που ξεκινάει/τώρα τον ανακαλύπτουν. Ε, ΛΟΓΙΚΟ. Αλλά πάνω απ’ όλα ΕΙΧΕ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ. Και παικτικά/συνθετικά και ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ.

__Οσο γι’ αυτό που λέει ο Outshined, o λόγος που ΑΥΤΟΙ οι [U]καταπληκτικοί[/U] τραγουδιστές “προσκυνάνε”, είναι η ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΗ φωνή του Jeff. Η χροιά, η τεράστια έκταση, το βιμπράτο, η δύναμη, η άνεση, ο έλεγχος στη φωνή του, η απαλότητα, η εκφραστικότητα… [B]εξαιρετικές[/B]. Η δε αισθαντικότητα και οι δυναμικές στην ερμηνεία είναι εξίσου καταπληκτικές. Και την φωνή του, παρόλο που μπορεί και την χρησιμοποιει πολλές φορές “απλά” και άνετα, όχι σαν να τραγουδάει αλλά να μιλάει (δηλαδή είναι τόσο φυσικό το τραγούδι του, που το κάνει τόσο αβίαστα -σα να μιλάει), τις περισσότερες φορές την χρησιμοποιεί σαν μουσικό όργανο, λες και είναι ένα ανώτερο πνευστό (ταλέντο που του κληροδότησε ο πατέρας του).

__ΥΠΕΡΟΧΟΣ. Πολύ ταλαντούχος.

__Και ένας ακόμα λόγος που φαίνεται να έχει πέσει σπρώξιμο ας πούμε ή να υπάρχει τέτοια καθολική και ευγενής αναγνώριση είναι… είναι ότι έχει πεθάνει… και αυτό λογικό. Κι εγώ τώρα, γράφω συναισθηματικά φορτισμένος απ’ αυτό, το ίδιο και οι υπόλοιποι. O μύθος του θανάτου. Ολοι λοιπόν τον βλέπουν πιο συμπαθητικά, λιγοτερο ανταγωνιστικά (π.χ. σιγά να μην δηλώναν οι Coldplay ότι το πρώτο single τους ήταν μία “κακή” προσπάθεια να αντιγράψουν τον Jeff, αν αυτός ήταν ακόμα εν ζωή χαχαχα, ειδικά με τόσες μηνύσεις που έχουν φάει) και ακόμη, όλοι ξέρουν ότι θα τον ακούσουν no more, οπότε είναι και αυτός ακόμα ένας λόγος που -καλώς- έχει διαφημιστεί τόσο ο j.Buckley.

__1.000 απρισιέσιον πόιντς στον Adaris για το “Lover, You Should’ve Come Over” -ΦΟΒΕΡΟ. Μαγική ερμηνία, ισάξια των Χαλελούια και Γκρέις (που είναι ανατριχιαστικές).

__Τέλος, επειδή είπε και ο Awake για κάτι με ανώτερο ήχο… Αν ΔΕΝ έχετε ακουσει τον τελευταίο δίσκο που κυκλοφόρησε υπό το όνομά του, την συλλογή/όχι κλασσικό best of με τίτλο “So Real: Songs from Jeff Buckley”, κάντε το ΤΩΡΑ. ΕΙΔΙΚΑ αν σας αρεσει να ακούτε τα τραγούδια σας με καλή/ανώτερη ποιότητα. Εγώ τα τραγούδια που έχει εκεί, τα ακούω πλέον μόνο από 'κει (awake, αν δε την έχεις τσεκάρει ήδη θα πάθεις πλακα -δυστυχώς δεν ξέρω για σίγουρα αν το βγάλαν και σε vinyl)!

__Την συλλογή, έχει επιμεληθεί η μητέρα του Jeff (τσελίστρια/πιανίστρια) δηλώνοντας χαρακτηριστικά: [SPOILER][I]…Guibert says the collection should also appeal to those who are “a little persnickety about sonic quality, who can recall what high fidelity really meant. I was able to have an influence on whether or not we added compression to the master.” (For the less technically inclined, Guibert explains, “It’s sort of a dumbing down of the background. It’s very much like putting everything in the background of a portrait out of focus, so the only thing you see clearly is the person of who’s the portrait.”)
Delving further, Guibert explains, “Rather than using the remastered sessions from the (Grace) Legacy release from two years ago, we went back to the original masters as it was recorded in the studio, with no other compression added by somebody else, and I think what we came up with was a real treasure, hearing these songs as they have never been heard before. I think it’s a brilliant thing. It goes against the conventional wisdom in terms of popular music.” [/I][/SPOILER] . Και πιστέψτε μου (κάντε Α-Β σύγκριση) υπάρχει διαφορά που όντως την ακούς. Δεν είναι μια αρπαχτή, είναι φορος τιμης σ’ αυτή τη φωνή, σ’ αυτόν τον καλλιτέχνη. Να ακούς αυτή τη φωνή σε όλο της το μεγαλείο. Βγήκε το 2007, στα δέκα χρόνια από την ημέρα που χάθηκε στα νερά του Wolf River στο Τεννεσύ τραγουδώντας “whole lotta love”…

[SPOILER]παιχνίδια της μοίρας…; το “ήξερε”; …

“This body will never be safe from harm” (“Mojo Pin”)
“As their shoes fill up with water” (“Lover, You Should Have Come Over”)
“Asleep in the sand with the ocean rushing over” (“Dream Brother”)
“Just like the ocean, always in love with the moon/It’s overflowing” (“Opened Once”)
“Stay with me under these waves tonight” (“Nightmares by the Sea”)
“Mother, I can feel the soil falling over my head” (“I Know It’s Over”)
[/SPOILER]

__Τον αγαπάμε και μας ματώνει γλυκά κάθε φορά που το ακούμε. Αλλες φορές πάλι μας ζεσταίνει λίγο την ψυχή… Σ’ ευχαριστούμε Jeff.