Kαλά όντως death to tyrants προσωπικά είναι απ’ τα αγαπημένα μου. Τουμπάνο!
Πάντως νομίζω ότι απλά στο φόρουμ δεν υπάρχει πολύς κόσμος που να τα υποστηρίζει αυτά (ή αν υπάρχουν, δε γράφουν πλέον πολύ: βλ. οutlawtorn, the underdog κλπ)
Γενικότερα στην Ελλάδα αυτό το hardcore θεωρώ ότι έχει μια κάποια απήχηση, αν κρίνω απ’ τον κόσμο που πηγαίνει στα λαιβ. Τουλάχιστον για πιο γνωστές μπάντες βλ. madball, terror, hatebreed, h2o κλπ
Your Demise μπαντάρα:thumbup:
Οι 10 δίσκοι που λογικά θα ακούω πολύ και τα επόμενα χρόνια:
Νο10.
[SPOILER][B]ELECTRIC WIZARD:Black Masses[/B]
O μόνος λόγος που μπαίνει στο 10 και όχι στο 1 είναι ότι είναι ακόμη νωρίς, μέχρι τον απρίλιο μπορεί να φτάσει στο 1 ;)[/SPOILER]
Νο.9
[SPOILER][B]AGALLOCH:Marrow Of The Spirit[/B]
Δε χιόνισε στην αθήνα, ζηλεύω τον crimsonidol που το άκουγε με ένα μέτρο χιόνι αλλά και πάλι δισκάρα[/SPOILER]
Νο.8
[SPOILER][B]PAIN OF SALVATION:Road Salt One[/B]
Γιατί είναι η μπάντα που όσο και αν βαριέμαι live τους λατρεύω στους δίσκους (ας ανοίξει κάποιος ένα thread)[/SPOILER]
Νο.7
[SPOILER][B]BLACK COUNTRY COMMUNION:Black Country[/B]
Και μόνο αυτοί που παίζουν εδώ (Bonamassa, Hughes, Sherinian, Bonham) δίνουν ένα extra credit αλλά ο δίσκος έχει και τραγούδια, καλά τραγούδια[/SPOILER]
Νο.6
[SPOILER][B]YOUN SUN NAH:Same Girl[/B]
ένα δισκάκι από το χώρο της vocal jazz, την τρομερή κορεάτισα που μετά το περσινό (εξίσου καλό) Voyager χτυπά και πάλι με λιγότερες δικές της συνθέσεις αλλά απίστευτη ερμηνεία[/SPOILER]
Νο.5
[SPOILER][B]GRACE POTTER & THE NOCTURNALS:Grace Potter & The Nocturnals[/B]
Ναι, 3ος καλός δίσκος στη σειρά, θέλω να την δω live όμως![/SPOILER]
Νο4.
[SPOILER][B]ARCADE FIRE:The Suburbs[/B]
Το πηγαινε-ελα στη δουλειά συνδέεται κάθε βδομάδα με συγκεκριμένους δίσκους, αυτός έμεινε εκεί αρκετές βδομάδες (και ενώ είχαν προηγηθεί πολλές στο πικάπ)[/SPOILER]
Νο3.
[SPOILER][B]SAHG:III [/B]
μια doom μπάντα που παίζει γρήγορα (!) χωρίς να πέφτει σε ατοπήματα τύπου Spiritual Beggars[/SPOILER]
Νο.2
[SPOILER][B]CATHEDRAL:The Guessing Game[/B]
Θα την πω την αμαρτία μου, στην αρχή δε μου άρεσε και έκλαιγα τα λεφτά του διπλού βινυλίου και μετά έπαιζε ξανά και ξανά και ξανά[/SPOILER]
Νο.1
[SPOILER][B]DANZIG: Deth Red Sabaoth[/B]
έτσι θέλω τον Glenn, να γράφει απλά, σκοτεινά ροκ, με ένα μπλουζ feeling κομμάτια και να κάνω τουρ σε νεκροταφείο της Νεας Ορλεάνης με αυτόν το δίσκο στο mp3[I](true story[/I])[/SPOILER]
5.Annihilator-Annihilator
4.Exodus-Exhibit B:The Human Condition
3.Overkill-Ironbound
2.Forbidden-Omega Wave
1.Accept Blood Of The Nations
Οπως και πέρσυ, έτσι και τώρα γράφω την λίστα μου στο τέλος της χρονιάς.
Αργησα να γράψω γιατί μερικά τα άκουσα μέχρι και την τελευταία βδομάδα (Agnes Vein, Burzum).
Μάλιστα κοιτώντας το περσινό ποστ μου, λέω να ξαναγράψω με την ίδια δομή.
Mιας και έχω πολλή όρεξη, για όποιον ενδιαφέρεται λοιπόν…
Λετγκόο \μ/
[SIZE=“5”]ΟΙ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ[/SIZE]
Οπως και πέρσυ αυτοί καβατζώνουν την 5άδα γιατί το αξίζουν.
Το αξίζουν γιατί χωρίς να τους έχω μελετήσει, είτε είχα τριβή μεγάλη ή μικρή μαζί τους είτε καθόλου, με εντυπωσίασαν.
Οι Αγγλοι νίκησαν κατά κράτος φέτος, μιας και έχουν 4/5, ας παρηγορηθούν με αυτό, αφού χάσανε τα Μουντιάλ :Ρ
[SPOILER][SIZE=“4”]1. A Forest Of Stars - Opportunistic Thieves of Spring[/SIZE]
Τι σοκ είναι αυτό.
Από παλιό ποστ:
Αποτελείται από 6 τραγούδια ή “Chapters”, είναι διάρκειας πάνω από 70 λεπτά και μεταφέρω το
"The album has been described as “an unearthly journey from the rise of mankind
to the Golden Age to its decline in the Kali Yuga.”
Ούτε γω κατάλαβα πολλά, δεν ψαρώνει όμως;
[SIZE=“4”]2. Cathedral - The Guessing Game[/SIZE]
Γιατί όταν έχεις 20 χρόνια στο κουρμπέτι και βγάζεις τέτοιον φρέσκο σε ιδέες δίσκο, λες και κάνεις τα πρώτα βήματά σου, όταν καταφέρνεις να ξεπεράσεις τον καταπληκτικό προκάτοχο, ακόμη και τα πρώτα δημιουργήματά σου (ναι, ΦΥΣΙΚΑ και το πιστεύω, είχα απευθύνει την ερώτηση στο τόπικ του δίσκαρου), ε τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.
Nα πω εδώ ότι τα μόνα που έχω ακούσει ΚΑΛΑ είναι αυτό και το προηγούμενο.
Είμαι βέβαιος ότι το παιχνίδι τους είναι καλύτερο απ’ότι έχουν κυκλοφορήσει.
Το γάμησα; Δεν με νοιάζει.
Εύγε, εύγε, ΕΥΓΕ.
[SIZE=“4”]3. Electric Wizard - Black Masses[/SIZE]
Επίσης παλιό ποστ.
Οταν άλλοι προσπαθούν (και οκ το καταφέρνουν) να ακούγονται σάπιοι και να τους πιάνει βήχας, οι δάσκαλοί τους βάζουν ψυχεδέλειες και καθαρά φωνητικά, με άμεσες συνθέσεις που σου καρφώνονται στο μυαλό…
Δεν είμαι και το έμπειρο αυτί στο ντουμ, αλλά εύκολα μπορώ να πω ποιος νικάει.
Ειδικά όταν ο νέος δίσκος σε κάνει να ψαχτείς πιο πολύ με την μπάντα, ε…μπράβο.
[SIZE=“4”]4. Killing Joke - Absolute Dissent[/SIZE]
Ιδια περίπτωση με το νο2, με παραπάνω χρόνια στην πλάτη φυσικά.
Φρεσκότατοι, με κομματάρες πιασάρικες, και 4-5 από αυτές στα καλύτερα που έχουν βγάλει ποτέ.
Ακόμη μια ομοιότητα με τους Cathedral είναι ότι άκουσα 1η φορά την μπάντα με την προηγούμενη δισκάρα τους.
Κρίμα που δεν ευχαριστήθηκα το λαηβ τους όσο έπρεπε.
[SIZE=“4”]5. Burzum - Belus[/SIZE]
Ρε! Στην αρχή δεν του δωσα σημασία.
Δεν γίνεται να το ηχογράφησε με το που βγήκε από την στενή.
Θα τα είχε κρυμμένα κάπου από τα 90’ς…Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η μαγική ατμόσφαιρα που έβγαλε το παληκάρι.
Τι και εάν στους Burzum ακούς τα πιο άθλια ντραμς που έχεις ακούσει ποτέ…
Τι και εάν τα φωνητικά είναι …εχμ…οκ…
Αυτό που μετράει είναι ότι μπορεί να παίζει κουλαμάρες και το ίδιο πράγμα συνέχεια και να σε πιάνει δέος και μελαγχολία για κείνες τις εποχές.
(οκ, προφανώς και δεν τις έχω ζήσει…αλλά είπαμε η μαγεία μεταφέρεται!)
Πάμε ρε άρχοντα.[/SPOILER]
[SIZE=“5”]ΞΕΧΩΡΙΣΤH KATΗΓΟΡΙΑ[/SIZE]
[SPOILER]Παρουσιάσαν σπουδαίες δουλειές.
[SIZE=“4”]6. Grand Magus - Hammer of the North[/SIZE]
Οκ, δεν μπήκαν στο νο5.
Κάθονται όμως στον θρόνο τους, στα βουνά…
They are cunning, ravens guide their way…
[SIZE=“4”]7. Αgnes Vein - Duality[/SIZE]
Λοιπόν…
Απρίλιος 2008
Δεκέμβρης 2010
Oι Agnes Vein βγάζουν τον δίσκο αυτό και όλοι παραμιλούν, λέω τι διάολο.
Τώρα ακούω μια μπάντα με εξαιρετικές συνθέσεις (Μελκορ πχ) και μόνο την πανέξυπνη εισαγωγή του The Fall να ακούσει κάποιος, καταλαβαίνει ότι οι τυπάδες τουλάχιστον το έχουν.
Σαν κάνουν μια συναυλία θα τους στηρίξω, να πάρω και τον δίσκο.
Είναι και μπουγατσοφάγοι, το αξίζουν περισσότερο :Ρ
[SIZE=“4”]8. Triptykon - Eparistera Daimones[/SIZE]
Εννοείται δεν είναι σαν τον Μονοθεϊστή…Αλλά παραμένει ένα ωραίο δώρο του Τομ στους οπαδούς.
Δεν ξέρω πως θα ήταν αν πρώτα έβγαινε αυτό, αλλά όπως και να χει είναι ένας καλός δίσκος.
Οχι αριστούργημα…Αλλά ένας ωραίος δίσκος.
[/SPOILER]
[SIZE=“5”]ΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΜΟΥ ΑΓΑΠΕΣ[/SIZE]
[SPOILER]
Στην σύνταξη…στα τελευταία χρόνια της καριέρας, βγάλανε τουλάχιστον αξιοπρεπείς για μένα δίσκους.
[SIZE=“4”]9. Iron Maiden - The Final Frontier[/SIZE]
Το εξώφυλλο είναι τόσο άθλιο και παιδικό που λες δεν αξίζει να πουλιέται σε δισκάδικα, μόνο σε περίπτερα.
Μόνο από αυτό η αξία του εκμηδενίζεται.
Ναι, παίζουν τα ίδια, είναι κουρασμένοι, ο δίσκος είναι διαδικαστικότατος…
Οπως και να χει τις 3-4 κομματάρες που ζητούσα σε αριθμό τις έχει.
Γενικά τα βρίσκω όλα τα κομμάτια αξιοπρεπή.
Ο προκάτοχος ήταν εξαιρετικό και τουλάχιστον για ένα εξάμηνο ασχολούνταν όλοι, αυτό πέρασε απαρατήρητο…Δεν πειράζει.
10. Danzig - Deth Red Sabaoth
Σας αγαπάμε κ. Glenn.[/SPOILER]
Από κει και πέρα…
[SPOILER]Το Fear Factory καλούτσικο χωρίς ουσία ωστόσο, τους Arc of Descent θα τους γουστάρεις σε συναυλία με συνοδεία μπύρας.
Σπαράζει η καρδιά μου για την κατάντια των Nevermore (τα είπαμε στις απογοητέυσεις αυτά) και κρίμα γιατί οι Rotting Christ κρατούσαν τον πήχυ πολύ ψηλά…[/SPOILER]
Αυτά…ουφ…
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
OK, πάμε για την τελική λίστα της χρονιάς:
[B][U]1. Enforcer - Diamonds[/U][/B]
Τα έχουμε πει χίλιες φορές. Και μόνο ότι η συζήτηση έχει φύγει πια απ’ το “πω ρε πούστη πόσο γαμάνε” και έχει περάσει στο “τελικά είναι όντως το next big thing ή είναι υπερτιμημένοι και μουσικοί απατεώνες;” λέει, για μένα, αρκετά πράγματα. Εδώ έχουμε το πο ακομπλεξάριστο “πουτάνα όλα” πράγμα για το 2010, με τη μεγαλύτερη ξεγνοιασιά, τον πιο πετυχημένο συνδυασμό Diamond Head-ικής πουτανιάς και Raven-ικής αδρεναλίνης, (the bottom line) τις καλύτερες συνθέσεις που ακούσαμε φέτος, κι ας μην ανακατεύουν 500 είδη μέσα. Δεν ξέρω αν θα γίνουν μεγάλοι, αλλά ζμπούτσαμ κιόλας όσο γράφουν τέτοιους δίσκους και έρχονται δυο φορές το χρόνο στην Αθήνα για να σαρώσουν τα πάντα.
[B][U]2. Accept - Blood of the Nations[/U][/B]
Η πιο συγκινητική κυκλοφορία της χρονιάς. Τους είχα ξεγραμμένους, όπως και πολλοί άλλοι, αλλά με (μας) γάμησαν ωραία. Ο καινούριος τραγουδιστής μπορεί να έχει σκατά για μυαλά, βλ. στίχους, αλλά έχει φωνάρα που πάει γάντι με τα “πιο-κλασσικά-πεθαίνεις” ριφφς του μέγιστου Wolf Hoffman. Δε μας πείραξε ούτε η αδιανόητα μεγάλη για classic metal album διάρκεια. Τώρα που έχει περάσει αρκετός χρόνος, χωρίς φόβο και πάθος δηλώνω ότι εδώ ακούω ένα δίσκο που βρίσκεται στο all-time top 5 των Γερμανών θρύλων και, ακόμα περισσότερο, συναγωνίζεται το Accident of Birth και το Chemical Wedding του Bruce Dickinson για τον τίτλο του καλύτερου δίσκου κλασσικής μέταλ μπάντας μετά το Painkiller.
[B][U]3. Mael Mordha - Manannan[/U][/B]
Εντελώς στ’ αρχίδια σας τελικά, αλλά εσείς χάνετε, καραγκιόζηδες. Εγώ όμως επειδή ΞΕΡΩ λέω ότι οι Ιρλανδοί έγραψαν τον πιο επικό δίσκο της χρονιάς, με το ιδανικό μπόλιασμα από doom και folk στοιχεία. Μόνο σεβασμός στο πρόσωπο του τραγουδιστή, που φαλτσάρει όλη την ώρα και η φωνή του κινδυνεύει να σπάσει άλλο τόσο, αλλά φέρνει μόνο ανατριχίλες με την εκφορά του λόγου του, το πάθος των ερμηνειών, τη δύναμη της χροιάς του. Όπως τότε. Όπως ο Αείμνηστος. Αααααχ. Ακόμα κι αν οι Primordial “εγκλωβιστούν στον ήχο τους”, όπως προβλέψατε ήδη πολλοί κοιτώντας στη μαγική σας μεταλλόγυαλα, έχουμε τους Mael Mordha. Oh wait. Δεν τους έχουμε όλοι. Οι περισσότεροι, 10 περίπου μήνες μετά, ακόμα σφυρίζετε αδιάφορα, εγκληματίες!
[B][U]4. Cathedral - The Guessing Game[/U][/B]
Ο σπουδαιότερος doom δίσκος της χρονιάς με τεράστια διαφορά από το δεύτερο. ΟΚ, δεν είναι και σπουδαίο κατόρθωμα, ούτως ή άλλως μιλάμε για τη μεγαλύτερη μπάντα του χώρου από τα 90’s και δώθε. Το πιο ουσιαστικό που μπορεί να ειπωθεί λοιπόν είναι ότι αυτός ο δίσκος παραείναι σπουδαίος ακόμα και για τα standards των Cathedral. Γιατί πλάι στις γνωστές doom ριφφάρες εδώ έχουμε ψυχεδέλειες, τζαζιές, προγκρεσσιβιές, κλασσικοροκιές και πολλές άλλες ψιλοαπροσδόκητες ομορφιές. Ο δίσκος είναι πλούσιος και ευρύς χωρίς να είναι… Final Frontier. Σοβαρά, τί πιο γαμώ.
[B][U]5. Karan Casey & John Doyle - Exiles Return[/U][/B]
Στ’ αρχίδια σας και πάλι, αλλά εδώ ΟΚ, σας δικαιολογώ, μια που γενικότερα κανείς δε μοιάζει ν’ ασχολείται με τούτη την Ιρλανδή Θεά έξω από την πατρίδα της και ίσως λίγο τη Γερμανία. Δε βαριέσαι, η σχέση που εγκαινίασα μαζί της το 2008 με τον τότε δίσκο της χρονιάς, Ships in the Forest, με τέτοια διαμάντια δεν έχει να φοβάται τίποτα. Απλά αλλά πανέμορφα πράγματα εδώ. Μια κλασσική κιθάρα να αρπίζει γλυκόπικρα και στο μικρόφωνο το συγκλονιστικότερο λαρύγγι του σύμπαντος να ερμηνεύει μοναδικά παραδοσιακούς κέλτικους σκοπούς. Τί άλλο θες από τη ζωή σου.
[B][U]6. A Forest of Stars - Opportunistic Thieves of Spring[/U][/B]
Εντάξει, τα χετε γράψει πιο ωραία από μένα για τούτο εδώ. Εγώ θα συμπλήρωνα “το μπλακμέταλ της χρονιάς”, αν αυτός ο δίσκος δεν ξεπερνούσε τόσο φανερά ακόμα και τα τόσο διευρυμένα πλέον όρια αυτής της μουσικής. Εδώ ζει και βασιλεύει το πρωτοπόρο, ριζοσπαστικό πνεύμα των Ved Buens Ende, Arcturus, Ulver, DHG. Μια σκέψη ακόμα. Δοκιμάστε να ακούστε A Forest of Stars διαβάζοντας παράλληλα Oscar Wilde. Δε φαντάζεστε πόσο κολλάει, από αισθητικής άποψης. Υπαινικτικότητα και σιωπηρές κραυγές. Ωχ, ωχ. Αυτός ο δίσκος ξυπνάει μέσα μου τον cradleofmaiden!
[B][U]7. Atlantean Kodex - The Golden Bough[/U][/B]
Άλλο ένα διαμάντι που εκτιμήθηκε δεόντως από όλους εμάς τους απανταχού τρουίλες, και πολύ καλώς έγινε έτσι γιατί οι Atlantean Kodex έχουν δείξει το ταλέντο τους στο να συνθέτουν μακροσκελή έπη, παντρεύοντας ιδανικά τους Manowar με τους Bathory, ήδη εδώ και κάποια χρόνια, από τα Pnakotic Demos. Τώρα με το πρώτο full-length τους ήρθε η ώρα και τους έμαθε κι άλλος κόσμος, εντός κι εκτός “σκηνής”. Τυχαίο; Δε νομίζω. Α! Και το καλύτερο εξώφυλλο του 2010, μακράν, έτσι.
[B][U]8. Zuul - Out of Time[/U][/B]
Εδώ, όπως έχω ξαναγράψει, έχουμε την πιο “από πού στον πούτσο ξεφύτρωσαν ετούτοι” κυκλοφορία της χρονιάς. Σε NWOBHM ύφος, αλλά the American way, δηλαδή με πολύ καλύτερο παίξιμο (γκουχ γκουχ), κατάφεραν να με σκατοπωρώσουν με 9 μικρά σε διάρκεια αλλά εντελώς “φωτιά και λαύρα” τραγούδια, με αποκορύφωμα το πιο “φέρτε μου έναν καθρέφτη να προβάρω τη μέταλ χορογραφία της χρονιάς” κομμάτι απ’ όλα, το σούπερντούπερ Warhammer. Έκανε και γαμώ τις παρέες στο Enforcer, στηρίζω εκ του σύνεγγυς από δω και στο μέλλον.
[B][U]9. Agnes Vein - Duality[/U][/B]
Και γι’ αυτό τα γράψατε άλλοι καλύτερα. Εγώ θα πω, ζήτω η ελληνική σκηνή όσο βγάζει τέτοιες δισκάρες. Sludge-meets-black-meets-stoner-meets-epic λέει. Εχμμμμ εγώ είμαι από χωριό και δε σκαμπάζω από τέτοιες τσαχπινογαργαλιάρικες περιγραφές, το μόνο που ξέρω είναι ότι οι Agnes Vein καθηλώνουν το ίδιο καλά όσο βαράνε. Την περισσότερη ώρα που παίζει η μουσική τους είσαι αναποφάσιστος, δεν ξέρεις αν προτιμάς να σηκωθείς να σπάσεις αλάτια ή απλά να κάτσεις στ’ αυγά σου και να απολαύσεις τις απίθανες, ουσιαστικά σκοτεινές ατμόσφαιρές τους. Εξαιρετικά πράγματα.
[B][U]10. Deathspell Omega - Paracletus[/U][/B]
Γι’ αυτό θα γράψω όσο γίνεται λιγότερα, για να μη γίνω ρόμπα. Γιατί πραγματικά δεν έχω ιδέα από orthodox blackmetal, αντιστροφή θρησκευτικών συμβολισμών, πάλη ανάμεσα στο παραδοσιακό και το avant-garde στο blackmetal και όλα αυτά που έχω διαβάσει γι’ αυτή τη μπάντα και αυτό το δίσκο. Το μόνο που ακούω εγώ με τα απαίδευτα στο μπλακμέταλ αυτιά μου είναι ένα θηρίο που είτε “σκάβει” σε τελετουργικούς ή mid tempo ρυθμούς, είτε μπλαστάρει to infinity (and beyond), με κάνει να χέζομαι πάνω μου. Όπως έγινε και με το Si Momentum, και με το Fas Ite, θέλω τη μαμά μου :!:
[I]του μπη κοντίνιουντ[/I]
[I]παρτ του[/I]
[B][U]11. Yurei - Working Class Demon[/U][/B]
Ευχαριστώ πολύ τον χρήστη Grym γι’ αυτό, είναι το καλύτερο υποκατάστατο των Virus (και ίσως και κάτι παραπάνω). Εδώ, τα γνωστά, που όμως δε θα σταματήσουν ποτέ να μας προξενούν ευχάριστους πονοκέφαλους και εκπλήξεις, δηλαδή κιθαριστικές δυσαρμονίες, εξωτικά αρπίσματα, τζαζίστικο ρυθμ σέξιον, φωνητικά που ακούγονται σαν μοιρολόι, αυτή η αίσθηση μελαγχολίας ενός διαταραγμένου μυαλού. Γιαμ!
[B][U]12. Bohemian Grove - ep[/U][/B]
Άλλος ένας δίσκος που ακούστηκε και αγαπήθηκε πολύ φέτος, από blackmetallers και μη. Κάθε φορά που το ακούω η αίσθησή μου είναι ότι κάπως έτσι πρέπει να ακούγεται το σύγχρονο μπλακμέταλ, ή ότι οι Βοhemian Grove είναι ό,τι πιο αντιπροσωπευτικό σαν ήχος, παίξιμο και αισθητική, σ’ αυτό που θα μπορούσε ή θα έπρεπε να είναι εν έτει 2010 το μπλακμέταλ. Χμμμ δε νομίζω να βγάζω νόημα. Κακώς προσπαθώ κιόλας να γίνω “συνολικός” ενώ δεν ξέρω αρκετά. Ας είναι: το Bohemian Grove ΓΑΜΑΕΙ κι αυτό είναι ό,τι πιο περιεκτικό και σαφές μπορώ να πω γι’ αυτό.
[B][U]13. Burzum - Bellus[/U][/B]
Δεν είχε τύχει ποτέ ν’ ασχοληθώ σοβαρά με τη δισκογραφία του Burzum (OK είχα ακούσει κάμποσες φορές το Filosofem, όπως όλος ο κόσμος), αλλά το φετινό του άλμπουμ είναι πολύ καλή αφορμή/δικαιολογία για να το κάνω. Πολύ δυνατό συνθετικά απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, και βέβαια με Glemselens Elv και όλα όσα έχετε πει. Αυτό που μου κάνει εντύπωση στη μουσική του είναι αυτή η αίσθηση πνευματικότητας και ψυχικής ξεκούρασης που σου βγάζει συνεχώς, ακόμα κι όταν μπλαστάρει. Δεν είναι επιθετικό, είναι μάλλον περισσότερο υπνωτικό και ευγενικά συγκινησιακό, χάρη σ’ αυτή την περίεργη (non-gay) μελωδικότητά του. Το μπλακ που αγαπάω.
[B][U]14. Skelator - Death to all Nations[/U][/B]
Κι εδώ ερχόμαστε στα ίσα μας, τρόπον τινά, με το πατροπαράδοτο αμερικάνικο heavy/power μας που τόσο αγαπάμε. Οι Skelator είναι φουλ επηρρεασμένοι από Helstar, κάτι που μόνο καλό μπορεί να είναι, και ειδικά στο δεύτερο μισό του δίσκου μεγαλουργούν με συνθέσεις όπως η ομώνυμη, το Symphony of the Night και το For Death and Glory. Δεν υπάρχουν και πολλά άλλα να ειπωθούν γι’ αυτό το δίσκο. Όσοι αγαπάτε heavy/power κατά 95% θα γουστάρετε. Οι υπόλοιποι μην το διανοηθείτε, θα χάσετε τον καιρό σας.
[B][U]15. Darkthrone - Circle the Wagons[/U][/B]
Λολ, μια φορά σχολιάζαμε τον Fenriz μ’ ένα φίλο και καταλήξαμε στο ότι αυτός ο άνθρωπος αντιπροσωπεύει αυτό που λέμε “την ενότητα της τρουίλας”, δηλαδή όχι μόνο στον heavy/επικό ήχο αλλά και στο θρας, στο πανκ, το ροκ’ν’ρολλ, το κραστ και ούτω καθ’ εξής. Είναι φοβερό μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι να έχει καταλήξει σήμερα σε κάτι φτιαγμένο από τόσο ετερόκλητα στοιχεία κι όμως ν’ αρέσει σε όλους και κυρίως οι πρώτες λέξεις που έρχονται στο μυαλό σου όταν τ’ ακούς να είναι “τίμιο” και “ακομπλεξάριστο”. Ειλικρινά, ένα ρισπέκτ στον κύριο Νορβηγό κλώνο του Νεκροκεμπάπ.
[B][U]16. Ghost - Opus Eponymous[/U][/B]
Πέρασε εντελώς στο ντούκου, πέρα από 2-3 σκόρπιες αναφορές στο φόρουμ, κι αυτές εντελώς “όπου να ναι”, στο… epic/heavy/power θρεντ! Ντόινγκ! Καμία σχέση, τα παιδιά βαράνε σε doom/stoner φάση αλλά και με πολλές horror πινελιές, θυμίζοντας έτσι μεταξύ άλλων και Death SS. Πολύ εμπνευσμένος δίσκος, με συνθέσεις που σου μένουν και βέβαια σ’ ένα πολύ διασκεδαστικό (horror γαρ) κλίμα. Όσοι ακούτε τ’ όνομά τους πρώτη φορά εδώ και σας έκανε κλικ οτιδήποτε απ’ τα παραπάνω που γράφω, προχωρήστε άφοβα. Α. Κι έχει και εξωφυλλάρα.
[B][U]17. Dawnbringer - Nucleus[/U][/B]
Πωωω, αυτό κι αν πέρασε στο ντούκου. Δεν έχω δει ούτε μία αναφορά στο φόρουμ γι’ αυτό, το έμαθα από τη στήλη Underground Kommandoz του Χάμμερ! Μέταλ δύσκολο να περιγραφεί με μία ή λίγες λέξεις, αλλά απ’ την άλλη καμία σχέση με εξωφρενικές avant-garde-ίλες ή 12345λεπτα υπερτεχνικά prog “'έπη”. Εδώ έχουμε μια πολύ ευτυχή κατάσταση, μέταλ φρέσκο, διαφορετικό, προκλητικό, αλλά ταυτόχρονα άμεσο, κλασσικομεταλλάδικο, ευκολοάκουστο με την καλή έννοια. Σόρι αν δεν έγινα πιο κατατοπιστικός, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να κάτσω να αναφέρω επιρροές κτλ., παρά το άμεσο ύφος του γκρουπ είναι δεκάδες! Κάθε κομμάτι θυμίζει κι από μια διαφορετική σχολή του μέταλ, αλλά όλα μαζί δημιουργούν ένα άκρως ομοιογενές σύνολο. Θα πρεπε να βγαίνουν περισσότεροι τέτοιοι δίσκοι.
[B][U]18. The Flight of Sleipnir - Lore [/U][/B]
Όπως τα λέει το μάνος87 βασικά. Πολύ ωραίο μυστικιστικό doom/stoner με επική ατμόσφαιρα και black φωνητικά. Oh wait. Καλά, μας δουλεύεις; Όχι καθόλου, ακούστε το, αυτό το πράγμα παίζουν. Γκλουπ, πράγματι. Τεσπα, πέρα από τέτοιου είδους περιγραφές, ο δίσκος είναι πολύ δυνατός και με εξαιρετική ισορροπία συνθέσεων απ’ την αρχή μέχρι το τέλος.
[B][U]19. Yakuza - Of Seismic Consequence[/U][/B]
Τους είχα ψιλοπαρατήσει για χρόνια, αλλά με ξανακέρδισαν φέτος μ’ αυτό το δίσκο. Ντάξει, δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα στη μουσική τους, η ζεστή και ψιλοαποπνικτική ατμόσφαιρα είναι εδώ, οι βαριές κιθάρες είναι εδώ, η προγκ νοοτροπία είναι εδώ, το παρακμιακό σαξοφωνέ κλίμα είναι εδώ… κι όμως, λίγα πράγματα έχουν μείνει εντελώς ίδια, όπως συνειδητοποιείς όσο οι ακροάσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Μυστήρια πράγματα… ή, και όχι. Απλά, οι μπάντες που μετράνε έχουν την ικανότητα να λένε κάθε φορά διαφορετικά πράγματα με τα ίδια μέσα (ή, άλλες φορές, το ίδιο πράγμα με διαφορετικά μέσα). Κι οι Yakuza είναι μία απ’ αυτές.
[B][U]20. Electric Wizard - Black Masses[/U][/B]
ΟΚ, no comments. Απλά έπρεπε να είναι στη λίστα, δε μπορούσε να είναι έξω, κι ας μην είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός τους (είπαμε, στο ντουμ είμαστε των πιο παραδοσιακών ακουσμάτων). Αλλά πώς να το κάνουμε, τα ριφφς που γράφουν και τις ατμόσφαιρες που σκαρώνουν τούτοι δω (εδώ και χρόνια βέβαια, και προφανώς και σήμερα), οι περισσότεροι άλλοι στο χώρο δεν τα βλέπουν ούτε με κυάλια.
Honorary mentions: Striker - Eyes in the Night, The Shadow Theory - Behind the Black Veil, Killing Joke - Absolute Dissent, Arryan Path - Terra Incognita, Fields of Locust - Subtopia, Divine Element - Divine Element, Grand Magus - Hammer of the North, Angst Skvadron - Sweet Poison, High on Fire - Snakes for the Divine, Mekong Delta - Wanderer on the Edge of Time, Slough Feg - The Animal Spirits, Christian Mistress - Agony and Opium.
WTF, αυτό γιατί δε το πήρα πρέφα; 8O
[QUOTE=GRACCHUS BABEUF;1044720
[U]16. Ghost - Ghost[/U][/B]
Πέρασε εντελώς στο ντούκου, πέρα από 2-3 σκόρπιες αναφορές στο φόρουμ, κι αυτές εντελώς “όπου να ναι”, στο… epic/heavy/power θρεντ! Ντόινγκ! Καμία σχέση, τα παιδιά βαράνε σε doom/stoner φάση αλλά και με πολλές horror πινελιές, θυμίζοντας έτσι μεταξύ άλλων και Death SS. Πολύ εμπνευσμένος δίσκος, με συνθέσεις που σου μένουν και βέβαια σ’ ένα πολύ διασκεδαστικό (horror γαρ) κλίμα. Όσοι ακούτε τ’ όνομά τους πρώτη φορά εδώ και σας έκανε κλικ οτιδήποτε απ’ τα παραπάνω που γράφω, προχωρήστε άφοβα. Α. Κι έχει και εξωφυλλάρα.
[/QUOTE]
Φαντάζομαι εννοείς το Ghost - Opus Eponymous ε?όπως και να έχει είναι όντως πολύ καλός δίσκος
@freedom
Έλα ντε;! Εμένα ρωτάς;!
[I]μούτζα[/I]
edit @Faust
Ουχ ναι, έτσι το λένε τελικά. Βασικά δε φταίω, αυτό που έχω κατεβάσει εγώ λέει απλά “Ghost 2010”. Υπέθεσα ότι ο τίτλος είναι επίσης “Ghost”. Τεσπα, ουσιαστικά το ίδιο πράγμα είναι!
Αχ αυτή η γενιά του νταουνλόουντινγκ. [-X
προς αποφυγήν δηλαδή
Δίσκος της χρονιάς για τον Πετρίδη το My Beautiful Dark Twisted Fantasy του Kanye West (είναι η δέυτερη χρονιά, όπου δίσκος του Kanye West φιγουράρει στην πρώτη θέση των επιλογών της εκπομπής του Πετρίδη μετά το 2005 και το Late Registration). Κατά τα άλλα, για πρώτη φορά στα 35 χρόνια της εκπομπής η αναφορά του στους δίσκους της χρονιάς δεν έγινε με την γνώριμη αξιολογική σειρά, αλλά εντελώς ενδεικτικά. Σε κάθε περίπτωση, αυτοί είναι οι δίσκοι που ξεχώρισε ο Πετρίδης μέσα στο 2010 :
Kanye West - My Beautiful Dark Twisted Fantasy
Arcade Fire - The Suburbs
The National - High Violet
Laura Marling - I Speak Because I Can
Robert Plant - Band Of Joy
Black Keys - Brothers
Yeasayer - Odd Blood
Brian Eno - Small Craft On A Milk Sea
MGMT - Congratulations
Avi Buffalo - Avi Buffalo
Klaxons - Surfing The Void
Peter Gabriel - Scratch My Back
Gil Scott-Heron - I’m New Here
Eminem - Recovery
Gorillaz - Plastic Beach
Anais Mitchell - Hadestown
Titus Andronicus - Monitor
Wyatt, Atzmon, Stephen - For The Ghosts Within
Janelle Monae - The ArchAndroid
John Mellencamp - No Better Than This
Dylan Leblanc - Paupers Field
The Gaslight Anthem - American Slang
Crystal Castles - Crystal Castles
Lcd Soundsystem - This Is Happening
Sleigh Bells - Treats
Flying Lotus - Cosmogramma
Groove Armanda - Black Light
The Roots - How I Got Over
χωρις σειρα προτεραιοτητας
interpol - interpol
serj tankian - imperfect harmonies
blonde redhead - penny sparkle
teenagersintokyo - sacrifice
foals - total life forever
liars - sisterworld
klaxons surfing the void
deftones diamond eyes
the black keys the black keys
massive attack heligoland
arcade fire the suburbs
the national high violet
Το brian eno που το βάζουν αρκετοί, το βάζουν από σεβασμό και μόνο?
Μάλλον, [B]envy - recitation[/B]
Το ερώτημά σου το έχουν απαντήσει οι Λατίνοι χιλιάδες χρόνια πριν με το αφοριστικό de gustibus non est disputandum.
Unearthly Trance - V
Αλλη μια φοβερη αλμπουμαρα απο το συγκροτημα της Νεας Υορκης.Οι Unearthly Trance συνεχιζουν να παιζουν γαματο σλατζ.Θεωρω οτι το V ειναι πιο “ατμοσφαιρικο” απο τα προηγουμενα τους ενω το Black Μetal στοιχειο συνεχιζει να υποχωρει.Το συγκροτημα εξελισσεται και δεν παιζει συνεχεια τα ιδια και τα ιδια.
Σιγουρα απο τα αγαπημενα μου αλμπουμ για φετος.Οσοι δεν το εχουν ακουσει τους το προτεινω.Οσο και να το λιωνω δεν σταματαει να με πορωνει.
[SPOILER]ΦΕΡΤΕ ΤΟΥΣ ΛΑΙΒ ΤΩΡΑ![/SPOILER]
Recommended(Favourite) Tracks:Solar Eye,Adverseries Mask 1,2,Current,Into A Chasm,Submerged Metropolis
Suma-Ashes
To πρωτο συγκροτημα-μεγαλη αγαπη που ανακαλυψα μεσα στο ροκιν.Οι σουηδοι Suma παιζουν κατω απο την ταμπελα Stoner/Doom.Το Ashes ειναι βαρυ και εμενα προσωπικα με κανει να κοπανιεμε απο την αρχη μεχρι το τελος.Εξαιρετικος δισκος που αξιζει να ακουσετε.
Recommended Tracks(Favourite): Justice,Headwound,Ashes
Electric Wizard-Black Masses
Νταξι.Δεν χρειαζετε να πουμε πολλα πραγματα για τους Electric Wizard.Φοβερο αλμπουμ,φοβερα ριφς με πολλα ψυχεδελικα στοιχεια και με σημεια στα οποια σου ερχετε να διαλυσεις το συμπαν.
Recommended Tracks(Favourite):The nightchild,Satyr IX,Turn Off Your Mind,Scorpio Curse,Venus In Furs
Cough-Ritual Abuse
Eνα φετινο αλμπουμ που οι μισοι το λατρεψαν κι οι αλλοι μισοι το “μισησαν”.Το γεγονος οτι οι Cough σε αυτο το αλμπουμ δεν παιζουν ουσιαστικα Sludge αλλα Doom οπως και το γεγονος οτι κυκλοφορησε με μερικες μερεςδιαφορα απο το Βlack Masses ξεκινησε μια “διαμαχη”.Eμενα μου αρεσαν και τα δυο παααρα πολυ και δεν μπαινω σε συγκρισεις.Τωρα αν το Ritual Abuse ειναι μια κακη κοπια των Electric Wizard(γιατι κατι τετοιο συμπαιρενω απο αυτα που λετε)θα το δει ο καθενας ακουγοντας τον δισκο.Για εμενα ειναι απο τους καλυτερος Doom δισκους
του 2010.
Recommended Tracks(Favourite):Crippled Wizard,Mind Collapse,Crooked Spine,Ritual Abuse
Agnes Vein-Duality
Μια απο τις εκπληξεις της χρονιας.Δεν το ηξερα το συγκροτημα και το εμαθα και αυτο απο το ροκιν.Οι Agnes Vein ειναι Ελληνες και παιζουν ενα doom-sludge metal.To duality ειναι το ντεμπουτο τους και πραγματικα αξιζει να το
ακουσετε.
Recommended Tracks(Favourite):The fall,In orbit with the Cosmos,Earendil
Lucky Funeral-Dirty History Of Mankind
Aλλο ενα φοβερο ελληνικο συγκροτημα.Το dirty history of mankind με πορωσε πραγματικα.Οι Lucky Funeral παιζουν Stoner-sludge και ειναι επιρεασμενοι απο συγκροτηματα οπως οι Down.Aυτο ειναι το δευτερο αλμπουμ τους και αξιζει να το ακουσετε.
Recommended Tracks(Favourite):Am i sick to die(Απ’τα αγαπημενα μου τραγουδια για φετος),Start your Revolution,Come Join Us,Sabotage,Cobra
Thou-Summit
Οι Αμερικανοι Thou παιζουν Sludge και στο φετινο τους αλμπουμ Summit μας δειχνουν οτι αυτο που κανουν το κανουν καλα.Σιγουρα διαφορετικο απο το Tyrant ισως αρκετα διαφορετικο και απο το The song of Illuminate Darkness του σπλιτ με Salome.Στα αυτια μου ακουγετε ταξιδιαρικο,ο,τι πρεπει να το ακουσεις απογευμα πριν νυχτωσει.Αλλο ενα αλμπουμ που ανακαλυψα εδω μεσα…
Recommended Tracks(Favourite):By Endurance we conquer,Prometheus,Grissecon,Another World Is inevitable
Salome-Terminal
Oι Salome παιζουν Sludge με κατα καποιο τροπο death φωνητικα.Το Terminal μπορω να πω οτι δεν ειμαι σιγουρος αν το εχω ακουσει αρκετα για να το βαλω στα καλυτερα της χρονιας.Το εχω ακουσει αρκετες φορες τον τελευταιο καιρο και με εχει πορωσει αλλα δεν ξερω μηπως ειναι ενθουσιασμος που σιγα σιγα θα σβησει.
Recommended Tracks(Favourite):Μaster Failure,Terminal,An accident of history,The message
Kylesa-Spiral Shadow
Oι Kylesa κυκλοφορησαν και φετος νεο δισκο ο οποιος μπαινει ανετα στα καλυτερα αλμπουμ του 2010.Διαφορετικος απο το επος Static Tensions αλλα παρα πολυ καλος δισκος.Οι Kylesa παιζουν κατι διφορετικο στο Spiral Shadow που σιγουρα ειναι καλυτερο απο το να προσπαθουσαν να φτιαξουν μια “κοπια” του Static Tensions.
Recommended Tracks(Favourite):tired climb,cheating synergy,spiral shadow,to forget,don’t look back
Cathedral-The Guessing Game
Xαιρομαι που γνωρισα τους Cathedral απο αυτο το δισκο.Κακα τα ψεματα δεν ειναι κι οτι καλυτερο να κυκλοφορεις ενα δισκο τοσο μεγαλο σε διαρκεια.Αλλα οταν το κανεις χωρις να κουραζεις τοτε μπαινεις στις καλυτερες κυκλοφοριες της χρονιας.Οσο “περιεργος” κι αν μου φανηκε αυτος ο δισκος οταν τον πρωτοακουσα τοσο μου αρεσει τωρα.
A Forest Of Stars-Opportunistic thieves of spring
Δισκος σκαλωμα για το 2010.Οι A Forest Of Stars εβγαλαν ενα πραγματικα μεγαλο δισκο.Το βιολι ειναι φοβερο και ταιριαζει απολυτα στο δισκο.6 chapters που σιγουρα πρεπει να ακουσετε.
Burzum-Belus
To oτι θα εβγαζε ο Burzum δισκο και το οτι θα ηταν τοσο καλος κανεις δεν το περιμενε.Το Belus ειναι απο τα αλμπουμ που εχω λιωσει περισσοτερο αυτη τη χρονια.Δισκος μελαγχολικος,σκοτεινος οτι πρεπει
για το χειμωνα.
Recommended Tracks(favourite):Belus dod,glemselens elv,keliohesten,kaimadalthas nestigning
Deathspell Omega-Paracletus
"Kαλα του ηξερες κι απο χθες τους Deathspell Omega??" “oχι”.Με αυτο το αλμπουμ τους γνωρισα.Ελαχιστα πραγματα εχω ακουσει απο τα προηγουμενα αλμπουμ αλλα το Paracletus με αφησε με ανοιχτο το στομα.Δεν γινετε να μην μπει στα καλυτερα αλμπουμ του 2010.Κατσε και ακουσε τον ολο.Απο την αρχη μεχρι το τελος χωρις διακοπες,και θα τον εκτιμισεις σιγουρα.
Recommended Tracks(favourite):Epiklesis I-Apokatastasis Panton
Dax Riggs-Say Goodnight to the world
Ο Ηοrror με εψησε να τον ακουσω και τελικα ειναι αν οχι απο τα καλυτερα του 2010 απο τα προσωπικα αγαπημεναμου του 2010.Το εχω δωσει σε φιλους να τον ακουσουν και μου ζητανε και τα προηγουμενα αλμπουμ.Ακουστε τον!
Recommended Tracks(favourite):Say goodnight to the world,Let me be your cigarette,i Hear satan,heartbreak hotel
Karma To Burn-Appalachian Incantation
Ειμαι φαν πως να το κανουμε.Επιστροφη μετα απο 8 χρονια και ακομα το εχουν.Ινστρουμενταλ στονερ οπως παντα,γαματο οπως παντα.
Recommended Tracks(favourite):waiting on the western world,forty four,twenty four,
Crippled Black Phoenix-I Vigilante
Aλλο ενα φανταστικο αλμπουμ απο τους Crippled Black Phoenix.Αξιζει να το ακουσετε.
Recommended Tracks(favourite):we are here because we are here,bastogne blues,fantastic justice
Arcade Fire-The Suburbs
Πολυ καλος δισκος απο τους καναδους με πολλα ωραια τραγουδακια.
Recommended Tracks(favourite):Τhe suburbs,suburban war,rococo,ready to start,modern man
Bongripper-Satan Worshiping Doom
Δεν χρειαζετε να πουμε πολλα.Ριφ που σκοτωνουν.
Τhe Howling Wind-Into The Cryosphere
Ryan Lipynsky εγγυηση.Μαζι με το φιλαρακι του απο τους Aldebaran εβγαλαν ενα φοβερο δισκο.
Last BUT NOT LEAST
Darkthrone-Circle The Wagons
Xωρις πολλα λογια και συστασεις,το Circle The Wagons σπερνει!!!Μακαρι να βγαινουν τετοιοι
δισκοι καθε χρονο.
Recommended Tracks(favourite):Circle The Wagons,Stylized Corpse,Those tresures will never befall you,i am the grave of the 80s
H σειρα που τα εβαλα ειναι τελειως τυχαια.
Μία απλή και ίσως χαζή ερώτηση
γιατί στα καλύτερα αλμπουμ της χρονιάς απουσιάζει το Final Frontier?
Τόσο μέτριο είναι ? :-k
