Πραγματικά κι εγω περιμένω κάτι πολύ μεγάλο, ελπίζω να μην απογοητευτώ.
Στο la tigre τα δευτερολεπτα 0:22-0:32 ειναι απο τις πιο εντονες/ανατριχιαστικες μουσικες στιγμες που ενιωσα φετος. Την ιδια ανατριχιλα ειχα νιωσει για το black heksen rise απο integrity, που το χω ακουσει πριν κυκλοφορισει ο νεος δισκος. Τελικα βρισκεται στο τοπ-3 της χρονιας. Ελπιζω να συμβει το ιδιο και με το kickback
Δε θα συμμεριστώ τον ενθουσιασμό ακόμα (καλά όχι ότι είμαι και καμιά φανατίλα κίκμπακ_ρε_μοουνιά να περιμένω το δίσκο της χρονιάς εδώ, αλλά όπως και να’χει είναι μεγάλη μπάντα).
το Stained I μού φαίνεται σαν να ακούω κάποιο rehearsal των DsO, μια θολή κλινικότητα δηλαδή χωρίς βάθος κι ανάπτυξη ιδιαίτερα, τεσπά δε μου λέει κάτι.
το Cavalcare La Tigre είναι όντως ισχυρό κομμάτι, αλλά θέλω να το δω μέσα σε τι σύνολο θα τοποθετηθεί, δεν εκφέρω άποψη ακόμα.
Τα ξαναλέμε όταν το ακούσουμε όλο.
ελα μωρε αφεσου ελευθερος, δε χρειάζεται να σαι τοσο σφιγμενος. Το κομματι γαμαει ασαλιωτα τα παντα είτε ο δισκος βγει μαπα είτε κορυφη. Δεν αλλαζει κατι
παράδειγμα: στη δισκάρα NO SURRENDER, ακούς ένα κομμάτι που αρχικά κινείται σε…sleep rythme:p, νομίζοντας πως πρόκειται για την αρχή ενός συνηθισμένου ποπ-ροκ κομματιού, [B]για να εξελιχθεί σε χάρντκορ ολοκαύτωμα-τσουνάμι!!! [/B]Ε, δεν παίζονται οι τύποι!!! [COLOR=“Blue”]Άμα τους πρωτακούσεις, κολλάς άσχημα[/COLOR]…
Το ακουσα καμια δεκαρια φορες κι η γνωμη μου δεν αλλαξε. Φονιαδες απο τους λιγους, οσο περνουν τα χρονια, τοσο πιο αδιστακτοι ακουγονται. Bonus pics (σε spoiler για να μη τιγκαρει η σελιδα) απο περιοδεια No Surrender. Το κακο κι η παρανοια προσωποποιημενα. Ετσι οπως το πανε με το νεο δισκο θα καινε τη σκηνη καθως θα φευγουν.
πραγματικά κι εγώ δε μπορώ να θυμηθω ποσες φορες το εχω ακουσει αυτες τις μερες. Δε θυμαμαι αν εχει ξαναπαιξει κομματι τοσο πολυ. Αναμενουμε σε καρβουνα.
Έχωντας ακούσει δύο φορές το άλμπουμ, να πώ ότι τη πρώτη δε μου έκανε και τόσο εντύπωση, τη δεύτερη όμως ναι (παρόλο που ταυτόχρονα διάβαζα)! Κομμάτια που ξεχωρίζω είναι το Triumph and Disgust, το Stained II (το Ι είναι διάρκειας σχεδόν δύο λεπτών, αλλά δε θα το έλεγα intro, και κάνει ένα γρατζούνισμα στη κιθάρα που θυμίζει ελάχιστα σολίδι), άντε να πούμε και το We Prowl They Crawl, γιατί το Cavalcare La Tigre το είχαμε ακούσει από πρίν. Στο Weltanschauung το οποίο δεν έχει καθόλου φωνητικά εντόπισα σαν αρνητικό τα drums τα οποία έπρεπε να είναι ελαφρώς πιο “πλαστικά”, αλλά οκ μιλάμε για HxC εδώ (άν και σε ορισμένα σημεία θα λέγαμε καταντά avantgarde HxC μοιάζωντας με DSO). Γενικά μου φάνηκε λίγο, σαν να έβαλαν όσα κομμάτια δε μπήκαν στο No Surrender.
Sorry voider βρίσκω εκτός τόπου και χρόνου την κριτική σου.
ειδικα αυτο: "Γενικά μου φάνηκε λίγο, σαν να έβαλαν όσα κομμάτια δε μπήκαν στο No Surrender. "
WTF???
Η φάση είναι καινούριος δίσκος [B]ΚΙΚΜΠΑΚ ΜΟΝΟ[/B]
[B]Edit: entελως αστοχη κριτικη. Mε εξαιρεση τα 2 μπονους τρακ που ουτως η αλλως δε τα υπολογιζω στον δισκο ειναι τρελος Δισκαρος. Μονο μειον η μικρη διαρκεια.[/B]
Εμένα η διάρκεια με χάλασε γι’αυτό είπα ότι μάλλον βάλαν ότι αφήσαν έξω από No Surrender. Κατατάλλα δεν είναι και τόσο αυτό που λέμε straightforward, πρέπει να λιωθεί ο δίσκος αρκετά, με ένα πρώτο άκουσμα δεν εντυπωσιάζει.
Αν είσαι -[I]λέμε τώρα[/I]- εθισμένος στη “[COLOR=“DarkRed”]νεουορκέζικη σχολή[/COLOR]” (κ ακούς μόνο αυτή- άντε γενικά αγγλοσαξωνική) , δύσκολα θα σε κερδίσουν οι άλλες “σχολές” HxC (διότι [I]κακά τα ψέματα, αυτές υπάρχουν: με διαφορετικό ήχο/ διαφοροποιημένα beatdowns, διαφορετικά φωνητικά κ γενικά…άλλοι “ρυθμοί[/I]”). Αν δεν το’χεις, άστο καλύτερα…
Πάντως, οι [B]Kickback[/B] και [U]μπαντάρα[/U] είναι και…αποτελούν από μόνοι τους [U]ολόκληρη σχολή[/U]!