Ωραιο το Kreator. Με χαροποιησε το οτι το Satan Is Real μπορει να ειναι και το χειροτερο τραγουδι του δισκου, γιατι δε μου αρεσε πολυ οταν το ειχα πρωτοακουσει. Η πενταδα απο το 6 εως και το 10 ειναι ολα κιεγαμω τα τραγουδια, με περιεργες μελωδιες σε κατι φασεις για Kreator.
Θα συμφωνησω με οποιον εχει σχολιασει ως τωρα οτι παιζει πολυ επιρροη Blind Guardian, ειτε το παραδεχονται ειτε οχι, αλλα αυτο ΜΟΝΟ καλο μπορει να θεωρηθει. Μου φαινεται ενα μικρο σκαλοπατι κατωτερο απο το φανταστικο Phantom Antichrist. Επισης, με κανει να θελω να το ακουσω ξανα και ξανα, σε αντιθεση με το Testament που εχει πιασει τρελη virtual σκονη στη λιστα του mp3 player μου. Πολυ μετριο τo Testament τελικα
Army Of Storms + Lion With Eagle Wings (του οποιου τις μελωδιες θα τις ζηλευε παρα πολυ ο Olbrich των τελευταιων 10 χρονων) τα κομματια που ξεχωριζω προς το παρον, αλλα θα προστεθουν πολλα ακομα λογικα, μολις 3 φορες το εχω ακουσει
ΥΓ. Endorama το αγαπημενο μου Kreator, το αναφερω γιατι ξερω οτι ο Vic θα παθει ανευρυσμα αμα το διαβασει ξανα.
Totally agree! Το άλμπουμ το έχω λιώσει κυριολεκτικά και το λατρεύω. Δεν ξέρω αν φταίει ή αν παίζει ρόλο που είμαι/νιώθω “powerας” και ο δίσκος έχει έντονα ψήγματα του είδους αλλά περισσότερο απ’ολα γουστάρω τις συνθέσεις. Υπάρχει αρχή-μέση-τέλος. Κανένα τραγούδι δεν βαστάει παραπάνω απ’οσο πρέπει, ρυθμικά εκεί που πρέπει και ακόμη και τα σόλα είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Ακόμα και η εισαγωγή παίζει τον ρόλο της, μικρή και επιβλητική.
Και επίσης χαίρομαι γιατί τα singles που διάλεξε η μπάντα για να προμοταρει τον δίσκο μπορώ να πω ότι είναι τα πιο αδύναμα του με εξαίρεση το Totalitarian Terror. Ειδικά προς το τέλος εκεί βρίσκεται όλο του ζουμί…Lion with Eagle Wings, Death Βecomes my Light(εκσπερμάτωση!!!), Side by Side και Hail to the Hords πραγματικά δεν ξέρω αν επιλέξανε να τα βάλουν επίτηδες στο τέλος.
Οι Kreator ειναι απο τις αγαπημενες μου μπαντες, ειναι βασικα μεσα στην 10αδα αγαπημενων μου μπαντων ever και τους λατρευω σε σημειο παρακρουσης. Ο Mille ειναι απο τους αγαπημενους μουσικους και προσωπικοτητες γενικοτερα, απο τους αγαπημενους μου στιχουργους και γενικα κοβω φλεβα για Kreator. Ειναι απο τις μπαντες που ολοι τους οι δισκοι ανεξαιρετως μου αρεσουν απο πολυ εως παρα παρα πολυ… Το Endorama το λατρευω, οπως και το Renewal, το Outcast αλλα και το Cause For Conflict που απλα μου αρεσει λιγοτερο σε σχεση με ολα τα υπολοιπα. Σε καθε δισκο τους θεωρω οτι πετυχαινουν να μεταδοσουν αυτο το συναισθημα που θελουν να μεταδοσουν. Μεχρι τωρα…
Ακουω το Gods Of Violence εδω και μια εβδομαδα και θυμαμαι οτι την μερα που θα το πρωτοακουγα μιλαγα με εναν φιλο που το ειχε ακουσει και του αρεσε και του ελεγα οτι “γουσταρω τρελα ολα τα Kreator, δεν νομιζω να αλλαξει αυτο τωρα” και με καθησυχαζε. Μετα απο πολλες ακροασεις ομως στο μυαλο μου στριφογυρναγε ο στιχος απο το From The Rooftops των Fates Warning
“There’s nothing that time can’t end”
Δυστυχως θα συμφωνησω με τον crimson_Idol που οταν ειχα διαβασει το post του ευχομουν να διαφωνω μαζι του. Μετριος προς απογοητευτικος ο δισκος. Κανενα πραγματικα μεγαλο κομματι αν και μου αρεσουν αρκετα τα World War Now και Totalitarian Terror. Θεωρω οτι ηθελαν να το πανε πολυ παραπερα με την εκτεταμενη χρηση μελωδιας και να βγαλουν ενα επικο συναισθημα και δεν τους βγηκε καθολου. Το αποτελεσμα ειναι πολυ cheesy μελωδιες, παιδικα και επισης cheesy ρεφραιν, ενω τα φωνητικα του Mille πολλες φορες ακουγονται παραταιρα μεσα στα κομματια. Η παραγωγη του Jens Bogren ειναι υπερ του δεοντος καλογυαλισμενη και κανει τα riffs να ακουγονται πολυ “στρογγυλεμενα” στις γωνιες και οχι επιθετικα και αιχμηρα.
Εδω να τονισω οτι λατρευω το Phantom Antichrist και διαφωνουσα καθετα με οσους δεν το γουσταραν, το θεωρω τεραστια δισκαρα. Εκει ηταν σε σημεια επικοι και μελωδικοι αλλα με το σωστο τροπο, κατι που δεν ισχυει στον καινουριο δισκο. Σε πολλες φασεις θυμιζουν περισσοτερο Blind Guardian παρα Kreator και γενικα ειναι η πρωτη φορα που θεωρω οτι δεν ειναι φανερη στον δισκο η ταυτοτητα τους.
