ναι ρε συ και έμενα την κομματαρα αυτη μου φερνει στο μυαλο… οπως και επισης το riff στους στιχους κατι μου θυμιζει απο το ashes αλλα ακόμη δεν το έχω βρει…ίσως το left unfished σε πιο γρήγορο…
1 Like
Εμενα με φοβιζει στην κριτικη οτι συμφωνω απολυτα με το γουστο του οσο αφορα τις προηγουμενες κυκλοφοριες της μπαντας. Να διαφωνω τοσο πολυ με την αποψη του για το Catharsis? Μακαρι.
Aυτή η κριτική παρόλο που είναι αρνητική, είναι μια καλά τεκμηριωμένη κριτική από τη μεριά του. Αυτό που δεν καταλαβαίνω από που προκύπτει είναι η αναγέννηση του numetal…
Νομίζω πως αυτό το κομμάτι είναι το καλύτερο από τα 4 που έχω ακούσει, groovy! Έχει και την τσαχπινιά με τα βιολιά, μια χαρά.
1 Like
Το περυσινο overkill μετα απο 3 καλά ήταν πολυ προχειρο. Αλλα ok, ας δοξασουμε τον καθε αποδεδειγμενα μαλακα.
Λες να μην εχω δει A.Horne ? Δεν μου λενε κάτι. και άλλα group είχαν δισολιάρες, αλλα ο κόσμος αγοραζε “άλλα”, αυτα που τα περιοδικα βγάζανε “μεγαλα”. Βλ Answer κτλ. Οι answer τι κανανε support στους AC/DC και μια τρυπα στο νερο. Αυτοι που ανεβαινουν, και ας είναι μετριοι και ο ορισμος της αντιγραφης είναι οι Airbourne. Πρωτα δυο ok, μετα κουραση.
Οφσαιτ και αραουτ και μπαμπακουλας μπεναλτυ. Λατρευω να βλέπω τα τεραστια thread, για το αν ηταν μαπα η οχι το μεντουζα, το μεταλλικα κτλ. Ο κοσμος όπως πάντα, ακολουθει 5-10 γκρουπ. Με θρησκευτικη προσηλωση. Θυμαμαι κατι παλικαρια που εβγαζαν σκουπίδια οι Megadeth, (super papara κτλ) και το παίζανε οτι είναι οτι καλυτερο απο τις χρυσες εποχές. Eμ, ΟΧΙ ? Οι Anthrax + Testament είναι σχετικα σταθεροι στο να βγαζουν καλους, εμπνευσμενους δίσκους. imho.
και επειδη συμμετέχεις στο αρθρο για το HM, απο απορία…
demo, live, και best χωράνε σαν αξιοσημειωτες κυκλοφορίες, καθως και “αξιοπρεπεις” δισκοι, αλλα το Jack Starr πχ όχι ? Στα power το Serious Black ? Αντι για το υπερμετριο Lancer ? (πολυ χειροτερο απο το προηγουμενο). Βαζουμε τους πεθαμενους Pagan Altar αλλα οχι τους αναγεννημενους Mythra ή Desolation Angels (που με τη μεταγραφη του Paul απο Elixir, κεντησανε!) ? Ετσι τυχαία παράδειγματα για να τονισω οτι η προσωπο/συγκροτηματο λατρεια υφίσταται.
λχ. Το accept το πηρα για δισκογραφια το ακουσα 1-2 φορές. Προς το τέλος παει να κάνει κάτι, αλλά, οχι πολλά. Μια reunion με udo να κανουν να τα αρπαξουν γερά και καλυτερα, να αποσυρθουν imho. Στα καλυτερα της χρονιάς… δύσκολα.
Twisted Αδερφες Μπρογερ + Κατσαρος with his golden Sax στο Rockwave, τώρα ! 
Λολ,αμοκ
1 Like
ΠΑ-ΣΟΚ ! (και δεος)
1 Like
Δηλαδή προτιμάς οι Accept να κάνουν ένα reunion για την κονόμα αντί να βγάζουν (Κάτι παραπάνω από) αξιοπρεπέστατους δίσκους με την τωρινή σύνθεση;
Reunion + Τέλος. Παραπάνω απο αξιοπρεπεις δίκοι βγαίνουν αλλά αμα είναι να τους ακουσουν 10 ατόμα επειδη οι τάδε είνια λάτριες και οι άλλοι θεούληδες, τι να το κάνω. Εβγαλαν μελη TTD + WHW δίσκο και οι “επικάδες” δε γουσταραν γιατι ηταν πολυ μελωδικό, οχι αρκετα “ενρινο” και δεν είχε σπαθια και κολάν. Αστεια πραγματα. Αλλα το κοβω εδω πριν βγεί κάποιος και πει οτι ειμαι off topic. Απλα λέω οτι και τα πιο αγαπημενα γκρουπ μπορεί να βγάλουν μάπες. Δεν θα τις αποθεωσουμε με το ζόρι. (καλη ώρα maiden Final Flobier)
Μλκ έχεις απασφαλίσει, σε πνίγει το δίκιο 
!
1 Like
Δυστυχώς 4/4. Με πρώτο χειρότερο το Bastards… Με υπερβολική επιείκεια την παλεύει κάπως το ομώνυμο, αλλά και πάλι δεν…
Αν και γενικά θεωρώ μαλακία το teasing με τα τραγούδια ένα ένα πριν βγει ο δίσκος, δεν άντεξα να μην τα ακούσω γιατί οι Machine Head είναι πολύ αγαπημένη μου μπάντα - μέχρι και το Blackening. Και το Supercharger είναι δισκάρα. Νομίζω το έχει χάσει συνθετικά ο Flynn - δεν ξέρω αν φταίει η υπερέκθεση στα social media, ο τρόπος που μας πλασάρεται πλέον η μουσική ή οτιδήποτε άλλο, κρίνω ξεκάθαρα από αυτά που ακούω και δεν ακούω πουθενά σπιρτάδα, αλλά generic as fuck τραγούδια που τα έγραψε απλά για να ξαναβγεί σε περιοδεία η μπάντα έτσι ώστε να βγάλουν τα προς το ζην, πράγμα καθόλου κατακριτέο από τη μία, σκατά όμως από θέμα έμπνευσης. Γελάω με δηλώσεις τύπου “σκέφτομαι να μην παίζουμε το Davidian λόγω των στίχων του”. Και ποιο να παίξεις ρε Robb, το Bastards? ΟΧΙ ρε βλάκα Flynn, σκατά στίχους έχει το Bastards, απλοϊκοί στίχοι 15χρονου είναι, που απλά μας βρίσκουν σύμφωνους με την κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Αμερική. Το “let freedom ring with the shotgun blast” στα αυτιά μου είναι πολύ πιο γαμιστερός στίχος. Στην τελική διοργάνωσε ένα ποιητικό γκαλά και άρχισε να απαγγέλεις, γιατί όταν βγαίνεις και δηλώνεις ότι το metal πλέον είναι κορεσμένο και βαρετό, να ξέρεις ότι μέγαλο ρόλο σε όλο αυτό έχουν παίξει και οι 2 τελευταίοι σου δίσκοι (και ίσως οι 3 τελευταίοι), γιατί καλώς ή κακώς εσύ είσαι στην πρώτη γραμμή αυτά τα χρόνια.
Υ.γ.: Μπαίνω να διαβάσω για Machine Head και διαβάζω για Accept.
Μπαίνω να διαβάσω για Maiden και διαβάζω για Arctic Monkeys και Evanesence.
Παίζει την επόμενη φορά που θα μπω Rocking να έχει μετατραπεί σε Pornhub ξέρω 'γω… Γουστάρω πάντως, δε λέω.
1 Like
Το Kaleidoscope μου άρεσε, αλλά μου αφήνει μία αίσθηση ότι εκεί που πάει να απογειωθεί, αφήνουν το πόδι από το γκάζι. Και θυμίζει πρώιμους ΜΗ σε στιγμές.
Το Bastards μου άρεσε πολύ, άσχετα αν θυμίζει πιο πολύ Celtic Punk παρά ΜΗ. Δε με ενοχλεί μία μπάντα να εξερευνά άλλους ήχους, εφόσον το αποτέλεσμα είναι καλό στα αυτιά μου.
Τα άλλα 2 τα έχω ψιλοξεχάσει ήδη. Γενικά, η εντύπωση που μου δίνει ο δίσκος -από το έως τώρα δείγμα- είναι πως πάει πιο πολύ για 6αρι (μετρικοκαλό δηλαδή), παρά για τις ακραίες ως τώρα κριτικές -είτε σκουπίδι είτε πολύ καλό.
Πάντως προτιμώ το 6άρι (και παρακάτω) της αναζήτησης/πειραματισμού, παρά το 6αρι-7αρι του εφησυχασμού/επανάληψης (βλ. Bloodstone).
midlife cri$i$.
2 Likes
Εσεις που δε σας αρεσει η νεα μουσικη κατευθυνση των Machine Head, γιατι πρεπει να βρειτε ενα σωρο λογους για να δικαιολογησετε τη νεα προδοσια απο αλλη μια λατρεμενη μπαντα?
3 Likes
Εκτος απο το απο πανω, δεν μπορουσα ποτε να καταλαβω την αποθεωση του blackening σε συνδυασμό με το κραξιμο απο τον προηγούμενο δισκο. Σε φαση ξεπουληθηκαν. Αν υπαρχει μια φορα που ακολουθησαν τα trends και βγηκαν εκτος υφους, αυτο ειναι στο blackening, ο οποιος ειναι ο λιγότερος MH δισκος που εχουν βγαλει.
Ασχετο αν ηταν καλος οντως και οτι αρεσε στους μεταλλαδες.
1 Like
Και με το burning red ακολούθησαν την μόδα του nu metal, γενικά έχουν παίξει διαφορετικά πράγματα. Θεωρώ όμως πως αν συνέχιζαν στο στυλ του προηγούμενου θα έπιαναν πάτο καλλιτεχνικά, ήταν "υποχρεωμένοι " να αλλάξουν κάτι. Το έκαναν, το αν τους βγει θα το δούμε στην πορεία.
1 Like
Το να αλλάξουν δεν είναι κακό. Για οποιο λόγο και αν το κάνουν. Το θέμα όμως είναι και το αποτελεσμα να εχει κάποιο νόημα, κάποια αξία. Προσωπικά μέχρι στιγμής έχω ακούσει 4 κάτω του μετρίου κομμάτια. Απλοϊκά ριφς, έλλειψη δομής και έμπνευσης, στίχοι για 15χρονα, κλαψομουνικα ποπ σημεία όπως αυτά στο ομώνυμο.
Ποιος μίλησε για προδοσία? Για ανέμπνευστα τραγούδια λέμε.
1 Like
Aλλά δεν βγήκαν εκτός “ταυτότητας” των MH. Δεν ακούστηκε ξένο.
Aν έχουν ένα χαρακτηριστικό οι ΜΗ, είναι το groove, το οποίο υπάρχει σχεδόν σε όλους δίσκους, εκτός του Blackening και του Locust (λιγότερο).
Το θάψιμο του bloodstones δεν το έχω καταλάβει ακόμα.