διυλίζουμε τον κώνωπα χωρίς λόγο, δίσκος του μήνα μπορεί να είναι μία δισκάρα (προφανώς) αλλά και ένας δίσκος που προκαλεί μεγάλο ντόρο αφού βγαίνει από μεγαθήριο (λογικό αφού είναι talk of the town για όλους, haters και μη…)
πχ για μένα το Exercises in Futility είναι ότι καλύτερο αυτό τον μήνα αλλά για δίσκο του μήνα το book of souls θα έβαζα…
όχι αλλά είχε πάρει 9
Μια που το φερε η κουβέντα πιο πίσω να ξαναπώ (γιατί καμία φορά δεν είναι αρκετή) ότι σκατά σε Τσούνταρους, Κριμπογιάννηδες και λοιπούς “ενδιαφέροντες” και “χιουμορίστες” χαμεροπαπάρες.
Επίσης, Vic, άσε μας κουκλίτσα μου, που γράφει ο Κριμπς με “ιδιαίτερο και προσωπικό τρόπο” και που ο Τσουντ έχει “τρομερή ζωντάνια στο λόγο”, “εύστοχα σχόλια” και “πετυχημένες παρομοιώσεις” :!: :lol:
Χαχα, ρε άει από κει χάμου ρε, δεν το ξέραμε να πρέπει να σου δώσουμε λογαριασμό για το ποιους θεωρούμε αξιόλογους γραφιάδες. Όλο το θρεντ είναι μνημείο στο πόσο διαφορετικός κόσμος εκτιμά διαφορετικά πράγματα στο γράψιμο, ο ένας θεωρεί άψογο τον τύπο που ο άλλος θεωρεί εκνευριστικό σκουπίδι.
Και εγώ θεωρώ ότι υπάρχει κόσμος στο Χάμερ που είναι πολύ μέτριος ή πολύ άπειρος (δεν υπάρχει περίπτωση να επεκταθώ στο θέμα δημοσίως προφανώς) και πιστεύω ότι υπάρχει κόσμος εκεί που κάνει πολύ καλά την δουλειά του και τους διαβάζω πάντοτε με ενδιαφέρον. Τσούνταρος και Κριμπογιάννης είναι εύκολα και άνετα μέσα σε αυτούς - το πώς εισπράττει ο καθένας τα κείμενά τους δεν με απασχολεί, με απασχολεί τι διαβάζω και εισπράττω εγώ. Του Τσούνταρου δεν είναι μία φορά που έχω κάτσει και διαβάσει με απόλαυση κείμενα για μουσική που δεν με απασχολεί στο ελάχιστο. Με τον Κριμπογιάννη κάναμε το καλύτερο Sign of the Hammer έβερ για τους Σεπουλτούρα ναούμε και έχουμε ανταλλάξει μπενχουρικά σεντόνια για τους Skyclad με αφορμή την ίδια στήλη που είχε γράψει.
Απορώ που κάποιοι σώφρωνες άνθρωποι έχετε τέτοιες αντιρρήσεις, πιστεύω συγκεκριμένα ότι κάνετε πολύ-πολύ μεγάλο λάθος για τους συγκεκριμένους (χωρίς να λέω ότι πάνε για πούλιτζερ), τέλος πάντων αυτοί κατά την ειλικρινή μου γνώμη είναι από τις πολύ καλές μονάδες του περιοδικού. Τέλος όμως, όπως είπα, δεν θα επεκταθώ στο θέμα μιας και κρατάω μια επαφή με αυτούς και άλλους και αρκετά έχω βρεθεί σε δύσκολη θέση.
Σάμπως με πιστεύει και κανείς; Από την μια μου την έχουν πει ότι υπερασπίζομαι το Χάμερ, είμαι ακόμα πρώην Χαμεράς (ίσως γιατί τους γλύφω να με ξαναπάρουν!) και ντάξει τι να μας πεις, για τους φίλους σου μιλάς και από την άλλη έχω κόσμο να μου λέει ότι επιτίθεμαι στο Χάμερ τώρα, ότι το μόνο που κάνω είναι να γκρινιάζω (γιατί είμαι απλά μαλάκας; ποιος ξέρει) κλπ.
Εγώ πάντως και πριν πάω και τώρα που έχω φύγει και τότε που ήμουν (γκρίνιαζα πολύ και τότε) σαν αναγνώστης τα λέω. Και σαν αναγνώστης θέλω και Τσούνταρο και Κριμπογιάννη, σα-φέ-στα-τα και σκατά στα δικά σου τα μούτρα ρε :!:
Μιας και το πήρα κάπως αργά αυτό το μήνα το περιοδικό, έχω την πολυτέλεια να εστιάσω πρώτα στα ενδιαφέροντα κομμάτια, βλέποντας τις αντιδράσεις εδώ στο forum.
Η συνέντευξη του Κριμπογιάννη με το Dickinson είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αρκετά μακριά από τα τετριμμένα και με τον ερωτώμενο εμφανώς να ανοίγεται.
Ο συγκεκριμένος συντάκτης όμως, ενώ αντιλαμβάνεται πράγματα, έχει χαρακτηριστική δυσκολία να μεταδώσει τον ενθουσιασμό του γιατί καταλήγει να προσπαθεί να γράψει κάτι το “πρωτότυπο”, ενίοτε με ψαρωτικές, “λόγιες” εκφράσεις και σπάνια του πετυχαίνει αυτό. Τις περισσότερες φορές μπερδεύει τις σκέψεις του και καταλήγει να εμφανίζεται κάπως ακατανόητος ή σωστότερα, να πετάει ότι του κατεβαίνει με ελαφρώς ασυνάρτητα αποτελέσματα.
Η κριτική π.χ. στο “The Book of Souls” δεν μπορεί με τίποτε να χαρακτηριστεί αξιόλογο κείμενο, ενώ, ανατρέχοντας στη μνήμη μου, κι εκείνο το αφιέρωμα στους Death το 2011 ήταν, σε κάποιες παρουσιάσεις δίσκων, τραγικό.
Όπως αποτυχία ήταν και το “Sign of the Hammer…” για τους Skyclad. Εκεί, επιχειρώντας να περάσει “άποψη”, παρά να κάνει μια “συνηθισμένη” παρουσίαση των καλύτερων δίσκων των Ουρανοντυμένων, έδειξε ότι έχει χάσει οριστικά την οπτική του αναγνώστη. Πάντως, προς τιμήν του, θεώρησε υποχρέωση του να απαντήσει όταν εξέφρασα τις διαφωνίες μου στο site του MH (είχα συμμετάσχει και εγώ στον διάλογο με τα σεντόνια που λέει ο Vic) και ήταν ευγενέστατος, αν και πάλι κάπως ασυνάρτητος.
O Τσούνταρος είναι διαφορετική περίπτωση. Εκνευριστικός με τις σπανιότατα πια επιτυχημένες παρομοιώσεις του, ημιαγγλόφωνος αλαζονικός ξερόλας που θεωρεί ότι απευθύνεται σε χειρότερα αμαθείς από τον ίδιο ? και δεν μιλάω μόνο για τα μουσικά ? έχει καταντήσει ανυπόφορος, αν δεχτούμε ότι υπήρξε ποτέ υποφερτός.
Διάβασα και την κριτική στους Nile όπου γράφει για ΜΠΑΟΚ ο άλλος ο αξιοθρήνητος. Θα ήθελα λοιπόν να μας πουν, όσοι αρέσκονται να αποπειρώνται να υποτιμήσουν τον Δικέφαλο και τους οπαδούς του με παρόμοιες πανηλίθιες εκφράσεις, ποια “ομαδάρα” με διανοούμενους οπαδούς υποστηρίζουν, όχι τίποτε άλλο, μήπως και αισθανθούμε κι εμείς μειονεκτικά για να πιάσει τόπο το σχόλιο!
Το διασκεδαστικό είναι ότι και στην συνέντευξη ο Sanders καταλαβαίνει τι ανόητο έχει απέναντι του και αρχίζει και τον δουλεύει διακριτικά.
Ο ίδιος τέλος, για να δείξει πόσο αθηναϊκός βουτυρομπεμπές είναι, μας γράφει πόσο εντυπωσιάστηκε που βούτηξε στα νερά του Αχέροντα! Του Αχέροντα, που συγκριτικά π.χ. με τον Βοϊδομάτη, “βράζουν” τα νερά του ακόμη και στις πηγές!
Τέλος πάντων, το ερώτημα είναι άλλο: με ποιον τα έχει ο Χρονόπουλος; (opinionate, γράφει σπάνια, αν δεν είναι η πρώτη φορά)
Υπονοείς ότι ο Χρονόπουλος το τρίβει το πιπέρι*, ή εγώ κάτι δεν κατάλαβα καλά;
[SPOILER]το πάει το γράμμα
το σαλιώνει το γραμματόσημο
το κανελλώνει το ρυζόγαλο
τη γρασάρει την πόρτα
κ.ο.κ.[/SPOILER]
Αυτό που ρώτησα (όχι με τόση σαφήνεια κατά τα φαινόμενα) είναι: εναντίον τίνος καταφέρεται ο Χρονόπουλος στη στήλη opinionate, όπου σπάνια έως καθόλου έγραφε έως τώρα;
Σε ποιον απευθύνεται το: “είμαι υπεύθυνος για αυτά που γράφω, όχι για αυτά που εσύ καταλαβαίνεις ότι γράφω”;
Αυτό ήταν όλο…
Πφφφφφ
Boooooriiiiing :thumbdown:
Μα γιατί, είναι κάτι που υπόσχεται ίντριγκα, χώρια που αυτά τα “κωδικοποιημένα” μηνυματάκια με πάνε πίσω στην εποχή που αντάλλασσαν “φιλοφρονήσεις” μέσω των editorials ο αρχισυντάκτης του ΜΗ και του Invader!
Μήπως σ’αυτόν;
Επανέρχομαι, αφορμής δοθείσης, σε ένα θέμα που είχαμε σχολιάσει πριν από λίγους μήνες.
Τον (όχι και τόσο) παλιό καιρό, όταν βλέπαμε studio report στο Hammer, επρόκειτο για ανταποκρίσεις από συγκροτήματα που ήταν στο στάδιο των ηχογραφήσεων ενός καινούριου δίσκου.
Πήγαινε λοιπόν στο studio ο απεσταλμένος του περιοδικού, μετέφερε το κλίμα, εντυπώσεις, ενδεχομένως έπαιζε και καμιά προακρόαση του νέου υλικού, διαβάζαμε και εμείς την ανταπόκριση και τους τίτλους των νέων τραγουδιών και μας άνοιγε η όρεξη, βλέπαμε και τις φωτογραφίες του περιχαρούς συντάκτη με, επίσης περιχαρή, μέλη του συγκροτήματος και όλα καλά.
Λογικά όλα αυτά, τι άλλο μπορεί να είναι ένα studio report εκτός από μια ανταπόκριση από κάποια εν εξελίξει ηχογράφηση στο studio;
Κι όμως! Στο τελευταίο τεύχος του ΜΗ, οι σελίδες με επικεφαλίδα “studio report” είναι μια διαφήμιση για studio ηχογραφήσεων! Υπάρχει μάλιστα και εισαγωγικό κειμενάκι που προτρέπει τους μεταλλάδες να επενδύσουν σε καλύτερο ήχο για τη μπάντα τους.
Αν είχαν λίγο (μαύρο) χιούμορ το κειμενάκι θα μπορούσε να λέει: “Έχετε συγκρότημα και είναι για τα μπάζα; Πηγαίνετε για ηχογράφηση σε κάποιο από τα studio που διαφημίζουμε. Η μπάντα σας θα εξακολουθήσει να είναι για τα μπάζα, όμως τουλάχιστον θα έχετε ενισχύσει την οικονομία του metal κυκλώματος της χώρας”, όμως είναι σε πολύ πιο γλυκό ύφος!
Ρε παιδιά άσχετο, η στήλη του Hammer ‘‘Extreme Conditions - Extreme Solutions’’, στην τελευταία σελίδα του τεύχους, έχουμε ιδέα γιατί σταμάτησε; Γαμούσε άπειρα! Ήταν ο λόγος που ξεκινούσα να διαβάζω το περιοδικό απ’το τέλος.
Αυτή η στήλη είχε συμπεριλάβει όντως ωραίους δίσκους, αλλά δε θα 'λεγα ότι η παρουσίαση και το θεματικό concept της μου είχε αρέσει τόσο πολύ. Μάλλον καλύτερα έκανε και σταμάτησε.
Θα ήταν προτιμότερο να επαναφέρουν κάτι σαν αυτό που είχαν παλιότερα (δε θυμάμαι το όνομα του), με παρουσίασεις δύο 7" ή demo κλπ.
Απόλυτα σωστό άρθρο που αναφέρει όλα τα λάθη του περιοδικού και του Χρονόπουλου. Γιατί χρησιμοποιεί παρoμοιώσεις και ψεύτικα ονόματα πάντως δεν το καταλαβαίνω, τη γνώμη του γράφει χωρίς βρισιές κλπ οπότε ποιο το πρόβλημα;
2η φορά; φίρμα έγινε
Sent from my Nexus 5 using Tapatalk
δεν το παίρνω αναφώνησε ο άμοιρος κριμσον. και βλέπει αυτό.
[I]Στο Past Tense to Future Tense ο Jim Matheos αναλύει τα πάντα γύρω από το “A Pleasant Shade of Gray” των Fates Warning[/I]
Προς μεγάλη μου έκπληξη δεν ήταν οι Slayer δίσκος του μήνα. Γενικά φαίνεται πολύ καλό τεύχος, συνεντεύξεις Slayer, Motorhead, Avatarium, Graveyard, Kylesa, Soilwork, BFMV, Stratovarius, Malevolent Creation, Cattle Decapitation, Ahab. Εγώ καλύπτομαι υπέρ του δέοντος. 
Ξενέρωσα όταν το πρωτοείδα. Ευτυχώς έχει και συνέντευξη Steve Vai(αυτόν βρήκες να παραλείψεις; :p), One By One με Gillan και επιτέλους αφισάρα.
Έτσι σώζεται η κατάσταση.
Αν βγάλουμε όλα τα 8άρια από τις δισκοκριτικές παίζει να μείνουν 5-6 δίσκοι στο τέλος.
Κρίμσον, την αφίσα από τη μεριά των Maiden να την κρεμάσεις, όχι από τα άλλα τα καρναβάλια
Την ίδια εντύπωση είχα και στο προηγούμενο και στο προπροηγούμενο και πάει λέγοντας. 
Πάντως το 8άρι στο Queensryche(άντε ας είναι και 7.5) μαζί με το κείμενο, τα προσυπογράφω.
