Metallica - Hardwired ...To self-destruct

Τον Vinnie ποτέ. Τον Carey τελευταία φορά το '07. Είμαι σίγουρος ότι live θα είναι εκπληκτικός, όπως πάντα. Δεν είναι αυτό το θέμα όμως. Είναι ένας εκπληκτικός drummer που έχει να βγάλει δίσκο 11 χρόνια. Γάμησέ με, το ταλέντο σου πρέπει να το δίνεις στο κοινό. Μπάντα με 4,5 δίσκους σε 25 χρόνια είναι οι Tool, δυστυχώς. Έχασαν μόνοι τους τη δυναμική που είχαν. Είναι πολύ αγαπημένο μου συγκρότημα, αλλά το σωστό να λέγεται. Καθήστε ρε μαλάκες γράψτε κάναν δίσκο εκεί πέρα. Τέλος πάντων.

Και για τον Vinnie στο ίδιο πλαίσιο μιλάω, αλλά ο Vinnie έχει και το ελαφρυντικό του σοκ που πέρασε με τον αδελφό του, με τον οποίο ήταν μαζί πάντα.

EDIT: Άντε, για σένα και μόνο να το διορθώσω και να πω ότι δεν είναι “συνταξιούχος”, αλλά ότι “τρώει από τα έτοιμα”. Δημιουργικότατος θα έπρεπε να είναι, όχι να τρώει από τα έτοιμα.

1 Like

Όλοι αυτοί βέβαια συν τον Benante ήταν πάντα καλύτεροι από τον Lars, όχι όμως και συνθετικά ( ίσως ο Portnoy αλλά και ο Charlie να έχουν αντίστοιχο ταλέντο με τον Δανό ) .
Απλά ο Lars προσπαθούσε να τους μοιάσει και για μια περίοδο λόγω και της λύσσας του ( και της κόκας ) έπαιζε πάρα πολύ γρήγορα και μανιασμενα. Όλοι οι από πάνω ( αλλά και πιο νέοι πχ Jordison ) όμως εκτιμούν τον Ulrich κάτι που συχνά - πυκνά δεν το βλέπεις από τους μουσικοφιλους ( ; )
Όταν άρχισε αυτό να φθίνει επικεντρωθηκε σε άλλα πράγματα και το παίξιμο του έγινε πιο απλοϊκό.
Ακόμα και στις καλές μέρες του έκανε λάθη και νευρίαζε τον Het.

Εγώ πάντως ήθελα να θίξω το εξής: όλοι αυτοί μπορούν να παίξουν live setlist ακόμα και τώρα ό,τι έχουν γράψει στο παρελθόν, πιστά. Ο κοντός όχι. Τέλος πάντων, όλοι αυτοί ήταν drummers (νομίζω δηλαδή) εξ αρχής, ο κοντός “προέκυψε”. Αν και ο βασικός λόγος που δεν έχει μένει στο παλιό επίπεδο, δεν είναι αυτός.

@drenie Συνθετικά ήταν πολύ καλός εκεί όμως που ήταν εκπληκτικός ήταν στην ενορχήστρωση και στην παραγωγή του κομματιού με την ευρύτερη έννοια. Γι αυτό και τον θαυμάζουν οι πιο πολλοί. Επίσης οι Portnoy, Carey θεωρώ οτι είναι respected drummers γενικά, όχι μόνο στον σκληρό ήχο. Ο Lars και ο Lombardo πχ νομίζω οτι δεν το πέτυχαν αυτό ευρέως.

Διαφωνώ λίγο για το πόσο αποδεκτός και σεβαστός είναι ο Lars και από κόσμο εκτός σκληρού ήχου , αλλά αυτό μπορεί να είναι και εξαιτίας της περσονας του .

Όπως και να έχει όλα αυτά που κουβεντιαζουμε είναι αλήθεια αλλά πέρα του portnoy που ασχολείται με χίλια δυο πράγματα , αυτά που κάνει ο κοντός ακόμα και τώρα στα 53 του έχουν μεγάλη αποδοχή στον μουσικό κόσμο ( εννοώ το τι κατάφερε με το Hardwired ) .

Καταλαβαίνω τι λες, αλλά δε νομίζω ότι το δέχομαι. Άμα το έχει παίξει στο παρελθόν, το παίζει και τώρα. Τώρα, άμα του βάλεις σε δίωρο σετ να παίζει συνέχεια δίκασες ναι, θα τα φτύσει. Αλλά το να λέμε ότι δεν μπορεί να παίξει τα ίδια του τα κομμάτια, δεν ισχύει.

Εννοείται ότι “χάνει” πολλούς πόντους συμπάθειας λόγω της περσόνας του.

Όχι στον μουσικό κόσμο . Δεν έχω διαβάσει κακό σχόλιο από κανέναν μουσικό που να τον έχει γνωρίσει έστω και μια φορά τον Lars, τουλάχιστον τα τελευταία πολλά χρόνια .
Αν χάνει κάπου είναι στους φανς του σκληρού ήχου , αλλά εκεί παίζουν και άλλα πράγματα τα τελευταία 30 χρόνια .

Μάλλον καταλάβατε λανθασμένα. Λέω οτι ο Lars είναι πολύ respected για αυτό που έχει προσφέρει στον ήχο, στο management κτλ. Παικτικά όμως δε νομίζω να έχει επηρεάσει μη-metal drummers, σε αντίθεση με πχ Portnoy, Carey που έχουν individually ακόμα δικό τους ήχο (και όχι μόνο μέσω της μπάντας τους) και πράγματα (δώσει), σε πιο μεγάλο μουσικό φάσμα.

Δε νομιζω οτι υπαρχει ουτε ενας μη-μεταλ ντραμμερ που να εχει επηρεαστει απο τον Portnoy, ποσο μαλλον απο τον Carey, του οποιου η δισκογραφια ειναι περιπου το 3.7% της δισκογραφιας του Portnoy.

Απο κει και περα, ολοι οι αποπανω drummers ανηκουν σε μια πολυ περιορισμενη κοινοτητα, αυτη των metal drummers, με μοναδικη εξαιρεση τον Portnoy. Αν δηλαδη αναφερεται ο Lombardο σε αυτην την κουβεντα, τι να πουν και ο Bostaph ή ο Gene Hoglan που ισοπεδωνουν το συμπαν?

Αν μιλαμε για πραγματικα versatile drummers μπορουμε να παμε σε Mark Zonder, ο οποιος επισης ξεφευγει απο το φασμα του μεταλ μαζι με Portnoy. Αυτοι οι δυο μπαινουν για μενα σε αλλη κατηγορια, αυτη στην οποια βρισκονται και Terry Bozzio, Vinnie Colaiuta (ποιος Vinnie Paul μωρε :joy: ) Dave Weckl, Neil Peart, Virgil Donati, ισως ακομα και ο Mike Mangini κ.ο.κ.

Πάντως τα περιοδικά Modern Drummer, Rhythm magazine αλλά και λιγότερο εξειδικευμένα περιοδικά όπως το Rolling Stone τους έχουν διαχρονικά σε λίστες με τους κορυφαίους. Βέβαια drummer δεν είμαι για να δώσω πιο εμπεριστατωμένα επιχειρήματα οπότε αυτά μπορώ να επικαλεστώ. Εσύ που βασίζεις την άποψή σου;

Προφανώς και έβαλα σκόμπιμα drummers σε ήχο “κοντινό” με τους Metallica. Αλλιώς η λίστα είναι πολύ μεγάλη.

Καλά προφανώς. Θα συγκρίνουμε Lars με Zonder ή πόσο μάλλον με Peart; Δεν έκανα συζήτηση για το ποιος είναι καλύτερος. Το point μου ήταν ότι drummers που ξεκίνησαν μαζί χρονικά με Lars πάνω κάτω και είχαν ήχο παραπλήσιο, βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση απ’ ότι αυτός, στο πέρασμα του χρόνου.

O Lombardo είναι απόλυτα αναγνωρίσιμος και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους ανεξαρτήτως είδους μουσικής. Όποια λίστα κι αν κοιτάξεις, το όνομα του είναι μέσα. Προφανώς δεν είναι μόνο ταχύτητα ή double bass ή τεχνική (που τα έχει όλα σε μέγιστο βαθμό), ο άνθρωπος εν πολλοίς δημιούργησε σχολή.
Γενικά το metal έχει πολλούς drummer που συχνά-πυκνά βλέπεις σε λίστες με τους κορυφαίους-πιο επιδραστικούς, από τον προαναφερθέντα, μέχρι τους νεότερους Haake, Duplantier κλπ.

Το ίδιο ισχύει και για τον Lars -όχι στον ίδιο βαθμό προφανώς, αλλά θεωρείται επιδραστικός, ειδικά για τα MoP, AJFA (κυρίως αυτό) και ΤΒΑ.

Ουτε εγω ειμαι ντραμερ, και κυριως, δεν εχω παει να ρωτησω καθε ντραμερ του κοσμου απο ποιον εχει επηρεαστει, απλα μου φαινεται πως ενας μη-μεταλ ντραμερ εχει μια πληθωρα βιρτουοζων ντραμερ ως πιθανες επιρροες, πριν μπορεσει να επηρεαστει απο τυπους σαν τον Carey ή τον Portnoy, που καλως ή κακως, δισκογραφικα τουλαχιστον, ασχολουνται με ενα πολυ συγκεκριμενο στυλ μουσικης. Το οτι ειναι κορυφαιοι ως ντραμερς ΓΕΝΙΚΑ, ειναι αλλο θεμα, και εξυπακουεται πως ειναι. Γι αυτο και βρισκονται συνεχως σε λιστες σε καθε σοβαρο περιοδικο για drummers.

1 Like

Αυτό το δέχομαι αλλά και πάλι νομίζω αυτοί οι 2 έχουν κάνει καλό όνομα ως drummers στα τελευταία 20 χρόνια έστω και στο φάσμα αυτών που παίζουν μουσική μέσα σε μπάντα σε είδος μουσικής μη βιρτουόζων.

Δηλαδή, το θεωρώ πιο πιθανό να μου πει ο ντράμερ π.χ. του Βέρτη ή των Raveonettes ότι ξέρει και έχει ακούσει ή ακόμα πιο πολύ επηρεαστεί έστω και λίγο από τον Portnoy παρά από κάποιον φοβερό σύγχρονo τζαζ ντράμερ.

Τέλος, για να είμαι και πιο κοντά στο θέμα του thread θεωρώ ότι τα 3 πιο χαρακτηριστικά παιξίματα του Lars (όχι απαραίτητα τα καλύτερα) είναι η δίκαση στο One, τα toms στο And Justice και το όλο παίξιμο στο Sad But True. Και προφανώς έχουν ακουστεί πολύ παραπάνω και έχουν επηρεάσει πολύ κόσμο σε σχέση με τα (για μένα) περισσότερα σε αριθμό και ποιότητα πράγματα (σε επινοητικότητα, ρυθμούς, σύνθεση κτλ στα drums όμως μόνο) που έχουν γράψει οι άλλοι 2. Και ξαναλέω ότι τους άλλους 2 τους είχα βάλει μόνο γιατί είναι συνομήλικοι και σε κοντινό ήχο με τον κοντό.

2 Likes

Ο Lars ειχε φοβερες ιδεες σταmid 80ς και στα Black Album/Loads.

Στο Justice δεν ειναι υπερβολη να πουμε οτι σε καθε τραγουδι υπαρχουν ρυθμοι και ιδεες στα τυμπανα που κανουν το τραγουδι ιδιαιτερο, και προσθετουν, με αποκορυφωμα το ομωνυμο και το One οπως ειπες. Στα 90s ειχε πιο προσωπικο ηχο και ιδεες, που δεν ξερω κατα ποσο και αν επηρεασαν αλλους drummers, αλλα που ανεβαζαν επισης σχεδον ολα τα τραγουδια, ακομα κι αν ηταν απλοικοι. Ειναι κι ενας ακομα λογος που τα St. Anger + Death Magnetic χανουν φυσικα. Στο HTSD επεστρεψε στο να προσθετει στη μουσικη των Metallica, και οχι να ειναι απλα διεκπεραιωτικος (ή και αρνητικος με τις κατσαρολες)

3 Likes
4 Likes

Καλύτερο αυτό το βίντεο κλιπ. Για μένα είναι το κορυφαίο τραγούδι στο ΗTSD.

Όπως λέει και ο @chinaski έχει 4 classics ο δίσκος .

Moth into flame, Now that we are dead , Halo on Fire, Spit out the bone .

Δεν διαφωνώ καθόλου!

Και το hardwired ακολουθεί στην Live εκτέλεση του .

3 Likes

Σταμάτησα να γράψω μία ωδή για το Here Comes Revenge που πλέον το θεωρώ από τα τοπ κομμάτια.
Ανατριχιαστικοί στίχοι (σε σύνδεση με το γεγονός που τον ενέπνευσε να τους γράψει), εκπληκτικός Hetfield, βαρύ και ασήκωτο μπάσιμο (και αντίστοιχη ‘έξοδος’), ‘βρώμικο’ σόλο. Κάτι μεταξύ ΤΒΑ και Load.

Μετά από όλους αυτούς τους μήνες η κατηγοριοποίηση των κομματιών είναι:
10αρια Spit, Halo και Moth
9αρια Dream, Revenge, Now that we’re dead, Confusion
8άρια ManUNkind, Hardwired
7.5 το Atlas (είμαι μειοψηφία)
7αρια το Murder και το Am I Savage

5 Likes

Συμφωνω σχεδον απολυτα… ετσι για τη φαση και για το nitpicking, αλλαζω θεσεις το Revenge με το ManUNkind και ειμαι ετοιμος.

ΥΓ. Που ειναι το βιντεο με τα αυτοκινητα ρε φλωροι?

4 Likes

Η μοναδική μου διαφορά είναι ότι έχω το atlas στα 9ρια και murder, savage μάλλον κάτω από 7

κατά τα άλλα…

Βρε παπαρα James, με $190 το κομματι και δε μπορεις να εισαι πιο κοντα? Κανε καναν ερανο να πουμε.

1 Like