Morbid Angel

Ω καλά ειδικά τώρα. Τέσπα άκουω τελευταία και το Domination προσεκτικά και πραγματικά δε καταλαβαίνω ότι κάποτε το κράζανε! Τα σπάει αγρίως ειδικά σε Nothing But Fear και Eyes To See Ears To Hear που έχουν ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΑ ΣΟΛΟ! Επίσης σε πιο σάπια και αυτοκρατορικά κομμάτια όπως το Caesars Palace που έχουν καθηλωτική ατμόσφαιρα, το πιο διαφορετικό Hatework (η πρώτη φορά που σκάσανε industrial επιρροές στους Morbid Angel με το σωστό τρόπο:)). Είναι και κάτι κομματάρες φτιαγμένες για headbanging όπως Dawn Of The Angry, Dominate/Where The Slime Live :metal::metal:

Εμένα το Domination μαρέσει περισσότερο από το Blessed. Το χω ξαναπεί!
Κιθάρες που βγαίνουν από την λάσπη και φωνητικά από τα έλη της Florida.

Συνέντευξη μου με τον Dave Vincent για τα επερχόμενα τους live εδώ Αθήνα :slight_smile: Για όποιον ενδιαφέρεται.

Ωραιος Ρε.Εξυπνες ερωτησεις,ακρως ενδιαφερουσες.Οι απαντησεις του βεβαια εμμεσες πολλες φορες,διπλωματικες θα λεγα.Και πολυ ωραιο λεξιλογιο εις την Αγγλικην:)

Ευχαριστώ πολύ Δημήτρη!:smiley: Έκανα ότι καλύτερο μπορούσα δεδομένου ότι είχα μόνο 3 ώρες για τη προετοιμασία των ερωτήσεων και ήταν η πρώτη μου συνέντευξη. Όσο για το διπλωματικό των απαντήσεων μπορώ να πώ ότι το περίμενα λίγο πολύ αλλά ήθελα πολύ να ρωτήσω πράγματα ως οπαδός. :slight_smile:

Ας το βαλουμε εδω καλυτερα
Στο Blessed εχω τεραστια αδυναμια,το θεωρω το καλυτερο Morbid Angel και μεσα στα 5 καλυτερα dm αλμπουμ.Λογικα παιζει το ρολο του οτι ειναι και ο πρωτος τους δισκος που αγορασα και εχω απομνημονευσει/χωνεψει περισσοτερο απ’τους αλλους,στιχους απ’εξω κλπ
Μου βγαζει παντως σαν συνολο,μια μυστικιστικοτητα και μια ατμοσφαιρα που δεν εχει αλλο morbid angel.Ο πιο ιδυοφιης τους δισκος θα ελεγα.Mε τα instrumentals αναμεσα, τις στιχαρες,κατι πιο περιεργα περασματα μεσα στα κομματια.Και παντα τον ακουω απ’την αρχη ως το τελος,ποτε δε θα βαλω ν’ακουσω 1-2 κομματια οπως κανω με αλλα
Για τον τελευταιο σου ισχυρισμο αντε να το δεχτω για το αλταρς.Για κοβεναντ οχι:p(αντε εκτος απο god of emptiness & angel of disease που ειναι παλιο κομματι)

Βασικα γι’αυτο με την ολοτητα/συνοχη που λεω θα μπορουσε να μου την πει κανεις μιας και 4 αν δεν κανω λαθος κομματια ειναι επισης παλιοτερα,αλλα καλιστα θα μπορουσαν να εχουν γραφτει για το blessed αποκλειστικα.Δεν ακουγονται ξεκουδουνα οπως το angel of disease στο covenant πχ που θα μπορουσε να πει κανεις οτι χαλαει τη ροη στο δισκο

Δεν ειχα ακουσει Morbid Angel μεχρι προσφατα εκτος απο 3-4 σκορπια κομματια. Εν οψει του live εκανα πληρη διατριβη και λιωσιμο στην δισκογραφια τους πριν λιγο καιρο. Αν και δεν ειμαι μεγαλος φαν του death metal εκτος των Death που λατρευω, οφειλω να ομολογησω οτι μιλαμε για μια πολυ καλη μπαντα, με προσωπικο ηχο.

Ο Trey Azagthoth ειναι ενας εκπληκτικος κιθαριστας με απιστευτη τεχνικη, ο Pete Sandoval ενας εξαιρετικος ντραμερ και ο συνδυασμος αυτων των 2 ειναι το δυνατοτερο χαρτι της μπαντας. Ο David Vincent εχει φοβερη φωνη και ειναι πολυ ιδιαιτερη η χροια και η προφορα του, ενας death metal τραγουδιστης που καταλαβαινεις πληρως τι τραγουδαει. Απο εκει και περα σαν ανθρωπος ειναι βλακας, αμερικανακι με φασιστικες αποψεις και γενικα δεν… Ο Steve Tucker εχει επισης πολυ καλη φωνη, αν και δεν ειναι τοσο ξεχωριστη οσο του Vincent.

Το Altars Of Madness ειναι δισκαρα με τιγκα τα γκαζια, νεανικη καυλα απο την μπαντα, χαρακτηριστικος death metal δισκος που εχτισε το ιδιωμα. Το Blessed Are The Sick ειναι το επομενη βημα, πιο “ωριμο” με κατεβασμενες ταχυτητες και δινεται μεγαλη βαση στην ατμοσφαιρα, πολυ καλος δισκος, αλλα προτιμω το Altars σαν συνολο. Το Covenant κοντραρει το Altars Of Madness για τον καλυτερο τους δισκο και πραγματικα δεν μπορω να αποφασισω ποιο βαζω πρωτο, ισως το Covenant σαν συνολο να νικαει στο νημα. Πολυ δυνατα τραγουδια, απιστευτα solo, εκπληκτικες ερμηνειες απο τον Vincent. Το Domination ειναι νομιζω ενα μικρο κλικ πιο αδυναμο απο τα 3 πρωτα, αλλα επισης πολυ καλος δισκος, ωραια βαλτωδης ατμοσφαιρα. Το Formulas Fatal To The Flesh ειναι πολυ τεχνικο, αλλα και πολυ χαοτικο, θελει τον χρονο του, δεν μου πολυαρεσει, καπως αποπροσανατολισμενο και λειπουν οι μεγαλες στιγμες των 4 προκατοχων του. Το Gateways To Annihilation που ακολουθησε ομως ειναι πολυ καλος δισκος, ο καλυτερος με Tucker, εξωφυλλαρα, δυνατα κομματια, δουλεμενες και ολοκληρωμενες συνθεσεις. Το Heretic καλο, καλυτερο απο το Formulas, αλλα σε καποια σημεια το κουραζει. Για το Illud Divinum Insanus τι να πω? Μακραν το χειροτερο τους, εχει απο αθλια εως απλα οκ τραγουδια, οι industrial επιρροες δεν τους κολλανε καθολου και γενικα ψιλοαπαραδεκτο. Λογικο να φαει το κραξιμο που εχει φαει. Ακομα και οι στιχοι ειναι για τον πουτσο,

“Mea culpa… Mea mea culpa
Terror’s ease unease and disease
We make the mass of charlatans
Fall down to their knees
[B]They worship but can’t follow us
What stars we must be!!![/B]
Majesty”

ελεος δηλαδη…

Αν και γενικα οι στιχοι τους δεν μου λενε πολλα. Αρχισαν με αφελη σατανιλικια οπως αρκετες μπαντες, εδειξαν μεγαλο ενδιαφερον για Lovecraft, Βαβυλονιους Θεους κτλ και καποιοι στιχοι εχουν φαση, αλλα και αυτοι πολλες φορες ειναι αφελεις και παιδικοι. Στο Domination ο Vincent εχει γραψει αμερικανικομαλακισμενους στιχους που ειναι αθλιοι.

Πολυ καλη μπαντα, απο τις μεγαλυτερες και σημαντικοτερες του death metal, απλα δεν ξερω αν πλεον θα μπορουσαν να ξαναβγαλουν δισκο που να κοιταει στα ματια τους 4 πρωτους.

Ο Vincent δεν είναι και ο πιο ευφυής άνθρωπος στον κόσμο, δεν έχεις πολλές απαιτήσεις πέρα από το σανίδι και να γρυλίζει στο μικρόφωνο.

οι Morbid Angel περιόδου '89 - 94 είναι μάλλον το καλύτερο death metal συγκρότημα όλων των εποχών, και δισκογραφικά και συναυλιακά.

Το Blessed Are The Sick είναι η κορυφαία τους στιγμή για μένα, καθώς διαθέτει όλα τα θετικά του Altars…αλλά είναι ακόμα πιο προσωπικός και ιδιαίτερος δίσκος, και επίσης τις καλύτερες ερμηνείες του έτσι και αλλιώς τεράστιου vocalist Vincent.

Προσωπική μου αδυναμία είναι το Formulas, αμα του δώσεις χρόνο, το εκτιμάς όλο και περισσότερο και στο τέλος λες τι δισκάρα είναι αυτή χαχα.

Μετά τους Death…αντικειμενικά

πριν τους Death, αντικειμενικά και υποκειμενικά

Μετά όμως από τους INCANTATION και AUTOPSY :!:

Νομιζω οτι οι Death ειναι με ανεση η καλυτερη μπαντα που επαιξε ποτε death metal, απλα μετα ξεφυγαν απο τα στενα ορια του ιδιωματος και το πηγαν παραπερα… Κατι σαν τους Metallica και το thrash περιπου. Απο τις αμιγως death metal μπαντες οι Morbid Angel ειναι πιστευω τουλαχιστον στην 3αδα και λογω μουσικης και λογω επιδραστικοτητας.

ρε φίλε οι Metallica απο thrash παίξαν rock και οι Death απο death metal σε prog/death metal…τι συγκρίνεις??? και οι Morbid απο death πήγαν σε industrial

Συμφωνω αλλα αυτο μου ηρθε σαν παραδειγμα μπαντας που ξεφυγε απο τα ορια του ιδιωματος μεσα στο οποιο ξεκινησε. Ναι οι Death δεν ξεφυγαν τοσο οσο οι Metallica, αλλα εχει διαφορα το progressive death metal απο το αμιγως death metal των 2 πρωτων δισκων τους. Οπως και να εχει, τους θεωρω ανωτερους απο τους Morbid Angel. Οσο για το industrial death που επαιξαν στο Illud Divinum Insanus τι να πω, το εγραψα και χτες, ακουγεται με το ζορι ο δισκος.

και σε μπουζούκια να το πηγαίνανε, δεν αναιρείται το γεγονός ότι συγκριτικά με Death είναι ανώτεροι και ιστορικά να το δεις, και εμπορικά και τεχνικά και από θέμα επιδραστικότητας, ο Τσακ είναι πιο universal βέβαια

με δουλεύεις???
ιστορικά??? πρώτο demo oi Morbid το 86, οι Death το 84
εμπορικά??? ειναι πρώτοι με πάνω απο 2 εκατομ. δίσκους οι Death ενω οι Morbid είναι κάτω απο Cannibal και Deicide
τεχνικά που λές είναι υποκειμενικο και ο Azagthoth και o Chuck γ@μάνε
πιό επιδραστικοί οι Morbid απο τους Death…πολύ δύσκολα

ντάξει τώρα, άμα το πάμε έτσι, και οι Morbid Angel το '83 ξεκίνησαν (τέλη '84 οι Mantas έγιναν Death) και το 1ο demo είναι '85, όχι '86 - επίσης κυκλοφορεί το γνωστό bootleg 3rd gig με την θεωρητικά 3η συναυλία των ΜΑ, αρχές του ΄85, και διάφορες ηχογραφήσεις που έχει βγάλει στην επιφάνεια ο Dallas Ward με demos 1982! (δεν έχει επιβεβαιωθεί αυτό)
επίσης 1ος δίσκος τους το '86, ενώ Death το '87 και μιλάω για το Abominations, άσχετα εάν δεν κυκλοφόρησε επίσημα, είχε βγει σε ένα κάρο bootlegs και το είχε ακούσει όλος ο κόσμος

εμπορικά αναφέρομαι στην αμιγώς death metal περίοδο των Death με την αντίστοιχη χρονικά των M.A.

τεχνικά, φυσικά και ο Chuck είναι παιχταράς από τους λίγους, αλλά ο άλλος είναι από άλλο πλανήτη, και ας μην μιλήσουμε για τον drummer…

Ξέρω γιατί γίνεται αυτό.

Επειδή ο Vincent έγινε τρελογκοθού και μας ξεφτίλισε όλους, όντας ο πιο υπερμ…οδουλος του πλανήτη (“Στη γυναίκα μου αρέσουν τα μαστίγια, όπως και σ’ εμένα επίσης”).

Ενώ ο Schuldiner από την άλλη πέθανε, o τιμημένος ήρωας, ο αγαπημένος όλων ο παντοτινός, και έχει αναχθεί σε uber legend.

Αλλά όπως και να γίνει είναι (οκ ήταν οι βασιλιάδες) της γλίτσας, τεράστια αναγνωρισιμότητα. Το altars of madness έσκασε σα βόμβα, και κάθε αλμπουμ είχε το δικό του impact διαφορετικό από το προηγούμενο

Στην πραγματικότητα κανείς που γουστάρει ντεθ μέταλ δε θα μπει καν στη διαδικασία να διαλέξει ανάμεσα στις 2 μπάντες, για τους προφανείς λόγους.

Πάντως το καλύτερο ντεθ μεταλ αλμπουμ όλων των εποχών είναι το From Beyond. Hands down. ΜΠΑΜ.

Διαφωνω με το χερι στην καρδια. Οχι πως δεν ειναι εκει πανω (αν και εχω καταληξει πως τους προτιμω στα human και επειτα αλμπουμς) αλλα το παραπανω για μενα δεν ισχυει. Υπαρχουν διαφορες μπαντες που τους κοντραρουν στο καθαρο ντεθ μεταλ της περιοδου, κατ’εμε.