Οι On Thorns I Lay είναι ίσως ένα από τα πιο υποτιμημένα ελληνικά συγκροτήματα που έχουν βγει ποτέ. Τους αξίζει τουλάχιστον μια θέση δίπλα στα μεγαθήρια του χώρου όπως οι Rotting Christ, οι Septic Flesh ή οι Nightfall. Η πρώτη μου επαφή έγινε το 1997 μετά από παρότρυνση συμμαθητή μου να τους ακούσω. Κάτι για το οποίο δεν μετάνιωσα ποτέ,ενώ παραμένουν το αγαπημένο μου ελληνικό συγκρότημα και γενικώς μια από τις μεγάλες μου επιρροές μουσικά.
Δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '90,αρχικά ονομαζόταν Phlebotomy και με το όνομα αυτό ηχογράφησαν ένα Ep το 1993 το Dawn Of Grief .Το 1995 άλλαξαν το όνομα τους σε On Thorns I Lay και την ίδια χρονιά έβγαλαν τον πρώτο τους full-length album που ονομαζόταν Sounds of Beautiful Experience από την Holy Records.
Μελωδικό Death Metal με στοιχεία Gothic όπως και εναλλαγές καθαρών και brutal φωνητικών συνθέτουν ένα πολύ καλό δίσκο-ντεμπούτο που αδικείται ελαφρώς από την μέτρια παραγωγή.
Οι μελωδίες και τα ατμοσφαιρικά σημεία δένουν αρμονικά όπως μπορείτε να ακούσετε στο παρακάτω κομμάτι: http://www.youtube.com/watch?v=kQy80h4p47M&feature=related
Άξιο αναφοράς καθαρά για την προσπάθεια το τελευταίο κομμάτι του album, Ταξίδι Νοσταλγίας με ελληνικούς στίχους. Κάτι που δεν επιχειρήθηκε ξανά στο μέλλον και θα λέγαμε καλώς καθώς είναι η πιο αδύναμη στιγμή τους.
Σειρά έχει το καλύτερο για μένα album που ηχογράφησαν, το Orama (1997, Holy Records).
Ατμοσφαιρικό Death Metal με ονειρεμένες μελωδίες και μίξη brutal και γυναικείων φωνητικών. Αυξημένη χρήση πλήκτρων και διάφορων εφέ σε έναν δίσκο διαμάντι για την ελληνική δισκογραφία αλλά και για το Death Metal γενικότερα. Σύμφωνα με τον τραγουδιστή / Μπασίστα Στέφανο Κιντζόγλου ?ο δίσκος γράφτηκε σε ζεστές ελληνικές βραδιές το καλοκαίρι του 1996 και για αυτό μιλάει για θάλασσες,ωκεανούς και χαμένα νησιά όπως η ονειρική Ατλαντίδα? Αυτός ο δίσκος έκανε τον μεταλλικό τύπο της εποχής να ασχοληθεί μαζί τους περισσότερο ενώ το κομμάτι In Heaven’s Island φιλοξενήθηκε σε συλλογή του ελληνικού Metal Hammer. http://www.youtube.com/watch?v=YqbWCgjJUtE
Αν πρέπει να έχετε μόνο ένα δίσκο τους αυτός πρέπει να είναι το Orama.
Σειρά έχει το έτος 1999 με τον δίσκο Crystal Tears
.
To Death Metal είναι πλέον παρελθόν, την θέση του παίρνει έντονα το Gothic ενώ είναι ο πρώτος δίσκος με εξ ολοκλήρου καθαρά φωνητικά. Το αποτέλεσμα για ακόμα μία φορά είναι εξαιρετικό με την χρήση βιολιού και πιάνου και η μελαγχολική χροιά του μαγεύει ακόμα και σήμερα. http://www.youtube.com/watch?v=F6QovG5h4JA
Επόμενος δίσκος το Future Narcotic του 2000
Το άλμπουμ αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο τους στην Holy Records. Μουσικά θα έλεγα ότι κυμαίνεται στα επίπεδα του Crystal Tears ενώ για άλλη μια φορά η χρήση βιολιού προσφέρει το κάτι παραπάνω. Λόγω μετακόμισης των βασικών μελών του γκρουπ στην Ρουμανία η σύνθεση αλλάζει και πλέον δεν είναι τελείως ελληνική. Αξιοσημείωτη επίσης είναι η πολύ καλή εμφάνιση του συγκροτήματος στο Rockwave 2000 μαζί με ονόματα όπως οι Dream Theater, In Flames και Septic Flesh.
Ένα χρόνο μετά κυκλοφορεί to Angeldust από την Black Lotus.
Τα ανδρικά φωνητικά έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο ενώ ποιοτικά υστερεί κάπως των προκατόχων του. Χρησιμοποιούνται πιο straight φόρμες ενώ θα λέγαμε ότι το Gothic στοιχείο είναι κάπως πιο περιορισμένο. Οι αξιόλογες στιγμές όμως δεν λείπουν ούτε από εδώ. http://www.youtube.com/watch?v=tECiY3MlxjM
Τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ήταν το Egocentric το 2003 και πάλι στην Black Lotus
Ο ήχος απλουστεύεται αρκετά και μας παρουσιάζουν τον πιο αδύναμο δίσκο τους. Ο δίσκος χωρίς να είναι σε καμιά περίπτωση κακός δεν πλησιάζει τους ογκόλιθους του παρελθόντος. Πιο πολύ hard rock επιρροές που λίγο θυμίζουν το παρελθόν. Για ακόμα μία φορά όμως οι καλές στιγμές δεν λείπουν.
Ένα Ep και 6 full-length δίσκοι συνθέτουν το παζλ των On Thorns I Lay. Το συγκρότημα από ένα σημείο και μετά πέρασε στην πλήρη αφάνεια ενώ φήμες για επάνοδο τους στα μουσικά δρώμενα δίνουν και παίρνουν τον τελευταίο καιρό. Το μέλλον θα δείξει αν θα ακούσουμε κάτι νέο από αυτούς. 'Όποια και αν είναι η εξέλιξη πάντως, η προσφορά τους στην ελληνική σκηνή είναι ανεκτίμητη και δίσκοι σαν το Orama ή το Crystal Tears θα μνημονεύονται για πάντα από τους λάτρεις της μελαγχολικής μουσικής.
) για μία εξαιρετική μπάντα. Αφορμή στάθηκε το τελευταίο και ομώνυμο τους άλμπουμ, αλλά ας τα πάρουμε λίγο από την αρχή…
Αν και σε συνεντεύξεις τους ανέφεραν πως τους κούρασε η φάση και το διέλυσαν.