Ηorror\Cult\B-Movies

με αφορμη το thread αμερικανο,ευρωπαικο ή ιαπωνεζικο θριλερ,ειπα να κανω αυτο το thread να γραψουμε τις αγαπημενες μας ταινιες horror\cult\b (απο ατμοσφερικα θριλερ και σπλατερ\ζομπι movies εως αιματοβαμμενες low-budget περιπετειες, δραματα με ακραιες καταληξεις και σουρεαλιστικο σινεμα) καθως και να προτινουμε πιο αγνωστες ταινιες,να σχολιασουμε,να μιλησουμε για σκηνοθετες,καθως και να πουμε νεα για οτι αφορα επερχομενες ταινιες

εγω ξεκιναω με μερικες απο τις αγαπημενες μου ταινιες

Evil Dead - ολη η τριλογια τα σπαει,bruce campbell σε ρολο γραμμενο μονο γι’αυτον και ατακες απο αλλη διασταση

Alien - και δω παλι ολοκληρη η σειρα,καθως η καθε ταινια ητανε ξεχωριστη,με φοβερους σκηνοθετες!

η τετραλογια ζομπι του Romero - δεν υπαρχουν σχολια

Braindead - η πιο διασκεδαστικη,ευφανταστη και αιματοβαμμενη ταινια ζομπι

Rikki Oh - περιπετεια τρομου παρμενη απο ιαπωνεζικο Manga με τον πρωταγωνιστη να τρυπαει ανθρωπινα σωματα με τις γροθιες του!επος!!!

Hellraiser - απιστευτη συλληψη.ο Pinhead ειναι κατ’εμε ο καλυτερος χαρακτηρας villain (με την ευρυτερη εννοια του ορου)

Funny Games - μια οικογενεια κρατιεται ομηρη απο 2 νεαρους,οι οποιοι δηλωνουν πως σε 24 ωρες θα τους σκοτωσουν!δοκιμιο πανω στην σωματικη και ψυχολογικη βια απο τον μικαελ Χανεκε (η ωρα του λυκου,κρυμμενος) για γερα νευρα!!

αυτα προς το παρον

Αυτά και προσθέτω το The Island Of Death του Νίκου Μαστοράκη (ο τύπος βγήκε από την κινηματογραφική αίθουσα που πρόβαλλε το κλασσικό The Texaas Chainsaw Massacre αποφασισμένος να το ξεπεράσει σε ακρότητα και τα κατάφερε.), τον πρωτότυπο Πλανήτη των Πιθήκων, για τον οποίο δεν χρειάζονται λόγια, καθώς και το Nosferatu, eine Symphonie des Grauens, την ασπρόμαυρη βουβή ταινία του 1922 του Friedrich Wilhelm Murnau που αποτέλεσε σταθμό για όλες τις επόμενες ταινίες του είδους και κατά την προβολή της οποίας
έπαθαν ανακοπή καρδιάς 8 άτομα !

Τελικά είμαστε αρκετοί οι φρικαλέοι, έτσι και εις χειρότερα! Αγαπημένα πολλά, αλλά ξεχωρίζω τα :

                                                 [B][SIZE="3"]&[/SIZE][/B]

συμφωνω και γω.νταξει το Nosferatu ειναι κορυφη.αλλα και το Dracula του Κοπολα ειναι φοβερο,μιας και περιεχει εναν καταπληκτικο Gary Oldman (θεος).

μιας και πηγες τοσο πισω ομως με το Nosferatu,να αναφερουμε και την πρωτη σουρεαλιστικη ταινια το “Ενας Ανδαλουσιανος Σκυλος” του Λουις Μπουνιουελ το 1929!

ichi the killer κορυφη.Ιν Τακασι Μιικε Γουι Τραστ!!!αν και ολη η ταινια ειναι γεια σας,το τελος σε στελνει για προωρη συνταξη…

το meet the feebles το περιμενα καλυτερο.προτιμω bad taste,με τις σουπερ σκηνη της τελικης εισβολης στο σπιτι!!!

Αυτό το αριστούργημα που κολάει εδώ? :-k

περιεχει στοιχεια θριλερ.οπωτε μας κανει! :slight_smile:

Οπότε μ’ αρέσουν τα thriller και δεν το’ ξερα!! nice

Πιάνει δλδ και το green mile? :-s

Εμένα από τα αγαπημένα μου thriller είναι το sixth sense… Θρίλλερ τύπου saw, βλέπω το θάνατό σου, κατάρα, the ring απλά με εκνευρίζουν αφάνταστα για τη βλακεία τους.

κοιτα δεν ειπαμε οτι ειναι καθαρο θριλερ,αλλα εχει στοιχεια.γιατι εκτος απο στοιχεια θριλερ,εχει στοιχεια επιστημονικης φαντασιας,δραματος,περιπετειας κλπ
για μενα και το green mile,εχει στοιχεια θριλερ.πολυ λιγα βεβαια.

τωρα το πρωτο saw για μενα ειχε ενα πρωτοτυπο στοιχειο και ενα τελος που σε ξαφνιαζε.τα υπολοιπα ητανε απλως απαραδεκτα.το βλεπω το θανατο σου,τα βλεπεις καθαρα για διασκεδαση.να δεις απλως τι θανατους σκαρφιστηκανε οι δημιουργοι και τιποτε αλλο.την καταρα δεν την εχω δει.αλλα το the ring ητανε μια σφαλιαρα που ειχα καιρο να φαω!μιλαμε παντα για τα ιαπωνεζικα και κυριως το πρωτο μερος.σε μια εποχη,που τα αμερικανικα θριλερ ειχανε παρει την κατιουσα,και η ευρωπη ειχε καιρο να μιλησει σε αυτον το τομεα,σκαει το πρωτο ring,χωρις σταγονα αιματος,με ενα εντελως πρωτοτυπο σεναριο,και μια ατμοσφαιρα πιο τρομαχτικη και απο 10 δολοφονους σε ενα δωματιο!!δεν το λεω για εντυπωσιασμο,αλλα οταν πρωτοειδα το the ring,ηταν βραδυ και ειμουν μονος,και στη κλασσικη σκηνη (ανθολογιας πλεον) που σκαει μυτη η κοπελα απο την τηλεοραση εκλεισα το βιντεο…για μενα εδωσε φρεσκο αερα στα ατμοσφερικα και γενικοτερα στα θριλερ!!!

Εγώ κατά 90% κρίνω μια ταινία από το σενάριο, και κατά 10% ατμόσφαιρα, σκηνοθεσία κτλ
Ίσως γι’ αυτό δε μου αρέσουν τα θρίλλερ, όσο να το κάνουμε σχεδόν όλα πάσχουν απίστευτα από σενάριο και το πως αιτιολογούν τα όσα συμβαίνουν με κάνει να γελάω

οχι και ολα.προφανως εχεις δει συγχρονα θριλερ,που οντως πασχουν απο σεναριο,γιατι βασιζονται στο να τρομαξουν το θεατη με αποτομες ή αιματηρες σκηνες!μην αφηνεις ομως αυτα τα φιλμ,να σου στερησουν τις εμπειριες που προσφερει ενα ειδος σαν και αυτο.εχουν βγει τεραστια εργα απο αυτο το χωρο.
ενα μικρο δειγμα
τσεκαρε φιλμογραφια hitchcock
τη Λαμψη του Kubrick
τη Σιωπη των αμνων
το Σeven
Cape Fear (το ακρωτηρι του φοβου) και το παλιο και το remake
Dressed To Kill (προετοιμασια για εγκλημα νομιζω στα ελληνικα) του De Palma με τον φοβερο Michael Caine
Get Carter επισης με τον ιδιο

ολα ειναι πλεον κλασσικα σκηνοθετημενα απο σκηνοθετες κορυφες!με καταπληκτικους ηθοποιους και σεναρια που σε κρατανε σε αγωνια μεχρι τελευταιο δευτερολεπτο και μετα σε αφηνουν με το στομα ανοιχτο.

Tα είπες όλα πιστεύω. Αν προσθέσουμε σε αυτή την λίστα και το εκπληκτικό “Δαιμονισμένος Άγγελος” με τους Μίκι Ρουρκ και Ρόμπερτ Ντε Νίρο πιστεύω πως έχουμε όλα τα θρίλερ που πρέπει να έχει δει ένας σινεφίλ στην ζωή του…

το ρινγκ οντως αφησε εποχη. η καταρα ειναι μια τεραστια πατατα. εχω δει μονο την αμερικανικη εκδοση, και μιλαμε το ιαπωνικο οσο καλυτερο και να ειναι παλι χαλια θα μου φανει. το δα και σινεμα μιλαμε. ολοι κλαιγαν τα λεφτα τους οταν βγαιναμε…

γενικα παντως δε με κερδιζουν ευκολα τα θριλερ. ειμαι απαιτητικος στο θεμα του σεναριου. η καταρα δυστυχως δεν ειχε καν σεναριο.:lol: ήταν εντελως υποτυπωδες.

α, και μια μιξη ψυχολογικου θριλερ και μυστηριου αποτελει η ταινιαρα “ενατη πυλη” με τον johhny depp σε εναν απο τους καλυτερους ρολους του. την εχω δει καμια 15ρια φορες. μεγαλο επος. πιστευω κολλαει στο θεμα…

ναι ρε σωστος.επος ταινια,επος σεναριο,επος ερμηνειες…“Louis Cyphre” τι πανεξυπνο…!!!
σιγουρα ειναι και αλλες οπως πχ το Midnight Express του ιδιου σκηνοθετη (Alan Parker).δραματικο θριλερ με πολιτικες επεκτασεις και εναν καταπληκτικο Brad Davis στον πρωταγωνιστικο ρολο.οσες φορες και να το δω παντα με συναρπαζει μεχρι τελους.συν το γεγονος οτι βασιζεται σε αληθινα γεγονοτα…

εννοειται οτι κολλαει.δεν χρειαζεται μια ταινια να εχει αιμα και εντοσθια για να χαρακτηριστει θριλερ.οπως ειπα και στην αρχη οποιαδηποτε ταινια απο σπλατερ και ατμοσφερα εως δραμα και πολιτικη.ολα εδω.εδω το καλο το θρεντ!!! :stuck_out_tongue:

Βασικά η περιγραφ’η της ταινίας ΔΕΝ πρέπει να ξεκινάει “…μια παρέα νεαρών…”

σωστοοοοοοος…οταν γινεται αυτο σχεδον παντα ειναι καμια σπλατερια/περιπετεια και τιποτα παραπανω…

Είδα το desperation του Stephen King… ¶λλη μια μ@λ@κία thriller που επιβεβαιώνει τα οσα πιστεύω… Μάλιστα είχα διαβάσει και το βιβλίο πολύ παλιά 6-7 χρόνια πριν, αλλά δε θυμόμουν τπτ…
Anyway, μία λέξη ανούσιο

:bow: :bow: :bow: Ψηφίζω signal για πρόεδρο!!!

Βάλε μέσα και τα εξής 4:Suspiria
Halloween
Tenebre
I spit on your grave

όπως και το Last house on the left.Αν υπάρχει όμως μια ταινία αυτού τοιυ είδους που ξεπερνά όλες τις υπόλοιπες,αυτό είναι το Texas Chainsaw Massacre,που γυρίστικε με ελάχιστα λεφτά για να γίνει μια από τς καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών.

Δεν το έχω δεί.

:thumbup: