Δύσκολο αλμπουμ για τους PoS για μένα, καθώς είχαν γίνει πολλά. Από το κλασσικό line up(το οποίο και λατρεύω) δεν έχει μείνει κανείς, αριστούργημα είχαν να βγάλουν από το BE, όπως επίσης και τα 2 από τα 3 αλμπουμ που ακολούθησαν ήταν όχι τόσο καλά όσο μας είχαν συνηθίσει - με εξαίρεση το πάρα πολύ καλό road salt 1.
Η πρώτη γεύση του άλμπουμ με το meaningless ήταν μέτρια (το οποίο κομμάτι όμως αποδείχθηκε grower), η δεύτερη (reasons)όμως άγγιξε παλιές κορυφές, αν και ξενίζει στην αρχή λόγω της ξεκάθαρης Meshuggah λογικής - πρώτη φορά άκουγα να φαίνεται τόσο έντονη και ξεκάθαρη επιρροή. Με αυτά και με αυτά, μετά από το scarsick, ήταν η πρώτη φορά που περίμενα αλμπουμ τους πως και πως.
Οι πρώτες 2-3 ακροάσεις με βρήκαν αρκετά συγκρατημένο, καθώς πρόκειται για έναν εντελώς ανανεωμένο ήχο (παρόλο που η scarsick λογική είναι διάσπαρτη). Τοσό βαρύ ήχο από αυτή την μπάντα δεν έχουμε ξανακούσει. Τα κομμάτια που ξεχώρισα αρχικά ήταν τα Tongue of God (μάλλον το πιο κοντινό κομμάτι σε παλιούς PoS), Silent Gold (τουλάχιστον συγκινητικό - με φοβερή μελωδία από Gildenlow), Reasons (εποc), On a Tuesday, The Taming of a Beast (άνετα road salt κομμάτι). Για δίσκο PoS αυτόν τον αριθμό τον έβρισκα απογοητευτικό, αλλά σιγά σιγά άρχισαν να ξετυλίγονται και τα υπόλοιπα. Το meaningless παρόλο που δεν μου είχε αρέσει πολύ, σιγοτραγουδούσα το μισό κομμάτι, το full throttle tribe κρύβει μια απίστευτη παράνοια, το If this the end έχει υπεροχο ξέσπασμα, ενώ το passing day of light, συγκλονιστικό απλά. Το Angels of broken things, όσο υπέροχο σόλο έχει, είναι το μονο που μου φαίνεται αδιάφορο.
Δεν το λες και ασχημα για μια μπάντα που σχεδόν έχεις ξεγράψει…
2 παρατηρήσεις για το τέλος.
μου κάνει εντύπωση που δεν βλέπω αναφορά στο 7:40 του the passing day of light (ending theme), όπως και στο 9:00 του ίδιου τραγουδιού.
τα πληκτρα είναι το μονο αρνητικό αυτού του δίσκου - σε σύγκριση με Hermansson πάντα. Ένα χαρακτηριστικό του ήταν ότι έβαζε ήχους οι οποιοι εκτόξευαν το εκάστοτε τραγουδι. Σε αυτό τον δίσκο δεν συμβαίνει αυτό. Ξεκάθαρα παραδείγματα το τελείωμα του On a Tuesday, που εκεί που πάει να απογειωθεί το κομμάτι, η υπερφόρτωση από μπλιμπλικια το κατεβάζει πολύ, το full throttle tribe που το ρεφραιν θα ήταν 2 επιπεδα πάνω, η αρχή του meaningless, όπως και ο ήχος στο 0:33 του tongue of god που “χαλαει” το υπεροχο πιανάκι.
Καπου πιο πάνω, νομίζω ειπα πως ακούω συνέχεια ending theme σε βαθμό να νομίζω οτι δεν πάω καλά.
Για τα πλήκτρα ρωτησα και εγω τον Outshined στο fb την αποψη του γιατι και εμενα σε κάποια σημεία ακουω πλήκτρα , απο μπουκωμενα/θαμμενα στην καθε σύνθεση, μέχρι άχρωμα.
Κατα τα άλλα, αν παω να ξεχωρίσω τραγουδια, θα πρέπει απλά να κάνω κοπι πειστ το τρακλιστ να τελειώνουμε
Το μονο κομμάτι που άργησε(τριτη ακρόαση ξερω γω, οχι κατι τραγικό) για μενα να κατσει καλα στο μυαλο μου, ειναι το reasons.
Kristoffer Gildenlöw Eh… ???
You’re spaming me about PoS?
Hmmmm…
Markwin François Meeuws You had a fall-out I’m not aware of?
Kristoffer Gildenlöw Yeah… I fell out of the band 11 years ago. Fell hard!
Markwin François Meeuws I meant no disrespect. When my brother (Niet Dan) would make music like your brother, I’d spam God!
Kristoffer Gildenlöw Have a look and see how much spam my brother did for my past albums.
But then again, I don’t make music like my brother so it’s probably not worth spaming.
και μετά
Kostas Vasilakis i am talking about the fact that you have the new POS album for 1 month
Kristoffer Gildenlöw Ah… well, not me actually. My wife is a music reviewer. I took a sneekpeak
Kostas Vasilakis so, you brother didn’t actually give it to you? sorry if i am saying too much.
Kristoffer Gildenlöw No, but we’re 2000 km. apart and from what I understood, he just got them himself. I’ll steal one from him when they pass by on tour
Είχα κάνει μια off the record κουβέντα με τον Kris όταν είχαμε δημοσιεύσει το αφιέρωμα στο Progressive Metal (είχε ενοχληθεί με κάτι και είχε ένα μικρό δίκιο). Υπάρχει μια πικρία, αλλά στην πραγματικότητα είναι water under the bridge πλέον, σε προσωπικό επίπεδο.
Το ίδιο σκέφτομαι και εγώ που progressive γενικά δεν ακούω . Μου αρέσει αλλά με κουράζει . Αυτά τα δύο θα μπορούσαν να είναι το soundtrack της καθημερινοτητας μου ! ( παρέα με Metallica, φυσικά αλλά ως το προσπεράσω εδώ μέσα αυτό το κόλλημα μου )
Έκατσα χθες αργά το βράδυ να διαβάσω με την ησυχία μου το χορταστικότατο booklet, τελικά το διάβασα 2 φορές για να συνειδητοποιήσω ακριβώς τι πέρασε αυτός ο άνθρωπος και κατέληξα να βάλω πάλι τον δίσκο να παίζει και να κοιτάω το ταβάνι μέσα στο σκοτάδι (αχνοφαινόταν). Δεν μπορώ να χωνέψω ακόμα όλα όσα γράφει για αυτήν την περιπέτεια και ειδικά τον “hate not” επίλογο, ΔΙΣΚΟΣ ΖΩΗΣ με όλη τη σημασία της λέξης.
Υ.Γ. αγχώθηκα και έψαχνα μάταια να βρω κανένα “αστείο” note από τα γνωστά του, ησύχασα κάπως στη λίστα με τις ευχαριστίες και ηρέμησα εντελώς όταν είδα τα περιθώρια γύρω από τα 2 cd, όλα καλά :’)
Χααχαχαχα. Είσαι μεγάλο @. Είναι πραγματικά όμορφο το απο πάνω. Αν δεν σε ιντριγκαρει ούτε αυτο να ασχοληθείς με τον δίσκο, δεν θα τα καταφέρει κανείς και τίποτα.
Για πείτε. Καλύτερο κομμάτι? if this is the end? on a tuesday? full throttle tribe? Το τελευταίο? Ολα??
περιμενω να μου ερθει η Limited ωστε να εχω μια πληρη εικονα για τα παντα…αλλα θα ελεγα οτι αυτο που με ανατριχιαζει καθε φορα που το ακουω ειναι το τελευταιο…
Εξαιρετικό το footnotes με τους πίνακες “tribe” και “salvation”, μια μικρή επισήμανση μόνο για το full throttle tribe και τον στίχο που είναι “burn this hole away” και όχι soul όπως νόμιζα κι εγώ αρχικά.
Σχετικά με το ομώνυμο, δεν είμαι σίγουρος ότι είναι κάτι διαφορετικό “από μια στιγμή του χωροχρόνου του Gildenlow”. Μου αρέσει να πιστεύω ότι είναι ένας άτυπος διάλογος με τη γυναίκα του, αυτός στο κρεβάτι και αυτή δίπλα του, κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης μάλλον, με το “though life has worn us down through sun and rain” να αναφέρεται σε όσα έχουν περάσει μαζί (a trace of blood, το παιδί τους με σύνδρομο down κ.ά.), τα “you’re/we’re watching me slowsly slip away” στο πόσο εξαντλημένος είναι μετά από όλη αυτή τη διαδρομή στο νοσοκομείο, τα “all those times…” να λένε όλα όσα θα άλλαζε αν του δινόταν η ευκαιρία (στην 50λεπτη συνέντευξη που πόσταρα πιο πάνω αναφέρει ότι η ημερήσια to-do λίστα που έχουμε όλοι στο μυαλό μας συνήθως περιλαμβάνει δεκάδες πράγματα αλλά μετά από μια τέτοια περιπέτεια καταλήγει να έχει 10 το πολύ) και ο επίλογος νοηματικά με το “I need something new, take me home again” - love take me home, life shake me home.
Όλα αυτά προσωπικές ερμηνείες προφανώς αλλά κάπως έτσι (μου αρέσει, ξαναλέω, να) ερμηνεύω το concept. Τέλος, για μένα η πιο δυνατή στιγμή στιχουργικά στο ομώνυμο είναι το:
“My love, don’t be afraid"
I hear you say
"I’ll be here for you all the way"
And I just wish that I could smile
and say
“Baby, hey
I’m in too much pain to feel afraid
My lover
My best friend”
κοντευουν 3 εβδομαδες και ουτε καν πλησιαζω στο να πω οτι κουραστηκα να τον ακουω καθε μερα…
δεν ξερω ποσοι ειστε μελη της ομαδας Remedy Lane Forum Revival στο facebook αλλα εχει ξεκινησει μια “ψηφοφορια” και καθε εβδομαδα βγαινει ενα κομματι μεχρι να μεινει το πιο αγαπημενο… εχει φυγει το silent gold και απο οτι φαινεται μας χαιρεταει το reasons…
Εκπληκτικη η deluxe cd edition και ολα αυτα που γραφει μεσα ο Daniel ειναι απιστευτα…μαλλον η πιο καλη Limited που εχουν βγαλει (και μετα ακολουθει του Perfect Element).
Οταν ακουσα 1η φορα το κλεισιμο του δισκου στο μυαλο μου ηρθε ο Darth Vader.Εκλαψα οταν διαβασα να τον ευχαριστει στα thanks του δισκου ο Daniel. (τον αναφερει και πιο πριν βεβαια αλλα οκ ειναι γνωστη η αγαπη του για το Star Wars)
Προσωπικα οταν ειχα διαβασει οτι θα γυρισουν στον παλιο ηχο ημουν σιγουρος οτι ο δισκος θα εβγαινε καλος…βγηκε πολυ καλυτερος απο οτι πιστευα…
θεωρω τα On a Tuesday και το ομωνυμο σαν 2 απο τα καλυτερα κομματια που εχουν γραψει ποτε…ειδικα για το ομωνυμο αν καποιος εβγαινε να πει οτι ειναι το καλυτερο κομματι που εχουν γραψει ποτε δεν ξερω αν θα διαφωνουσα…
To full throttle tribe μπορεις ανετα να το κανεις μεταμοσχευση στο Remedy Lane…χωρις καμια αλλαγη,ετσι οπως ακριβως ειναι…
Απο ολο τον δισκο το μοναδικο κομματι που θεωρω οτι θα μπορουσε να εχει βγει λιγο καλυτερο ειναι το Angels of Broken things…μου λειπει πραγματικα ενα ακομα ρεφραιν σε πιο δυνατη ενταση…κατι σαν αυτο που γινεται στο undertow δηλαδη…
Συνεχιζω να θεωρω κακη επιλογη να εχει δημοσιευτει το Meaningless ως πρωτο κομματι…θυμαμαι ακομα την απογοητευση μου οταν το ακουσα για πρωτη φορα…Οταν περιμενεις τοσα χρονια κατι που να ειναι στο παλιο στυλ ε δεν περιμενεις κατι τετοιο.Αν και μου αρεσει παρα πολυ πλεον και ειδικα μεσα στον δισκο λειτουργει αψογα.
γενικως ο δισκος εχει τελεια ροη.Δεν ξερω ποσοι ειναι οι δισκοι που τους ακους 72 λεπτα σερι χωρις να κουραστεις καθολου
Επισης θεωρω σχετικα κακη επιλογη για βιντεο το Reasons…Νομιζω θα μου αρεσε πιο πολυ το “Taming” αλλα αυτο ειναι λεπτομερεια…
προσωπικη αισθηση οτι ο επομενος δισκος δεν θα αργησει…
Συνεχιζω να πιστευω οτι ειναι οτι καλυτερο μετα απο TPE-RL-BE
Διαβασα το footnotes…καταπληκτικο κειμενο…πραγματικα!
οταν ειχε δημοσιευτει το cover του δισκου μου αρεσε σαν φωτογραφια αλλα δεν ξερω αν ηταν καταλληλο για cover δισκου…Πλεον θεωρω οτι δυσκολα να υπηρχε πιο ταιριαστο…
Συνυπογράφω τα παραπάνω…πάντως το Meaningless το γράφανε και οι Him μεταξύ μας (ντάξει έχει μια υπερβολή αυτό που γράφω αλλά είναι κάπως μιεχ το κομμάτι ρε παίδες). Στη ροή του δίσκου δε με χαλάει και ιδιαίτερα πάντως.
Ο δίσκος έχει τόσο πολύ συναίσθημα και αλήθεια μέσα του που τον καθιστά μέγιστο αντι-παράδειγμα για την υπερσυσσώρευση των βγάζω-δίσκο-γιατί-πρέπει κυκλοφοριών του σήμερα. Σπανίζουν τέτοια πράγματα.
Για αγαπημένο κομμάτι εξακολουθώ να δυσκολεύομαι αλλά τείνω ολο και πιο πολύ προς τα τρία τελευταία του δίσκου.
The ending section on the album is actually played by Daniel. I had already spent about 10 hours recording the beginning to that point and we wanted to finish the song before going home. I did a few takes of the ending but Daniel wasn’t satisfied so I asked him to show me what he wanted me to play, we switched places, I went to mixing desk and I asked Daniel Bergstrand to record him, he did one take not knowing we were recording, and when he came back I told him it was good and that we should keep it like this, so the song was a wrap!
