Ισχύουν και τα 2 . Όχι εξαιρετικά live - εμπειρία ζωής , έχασαν το momentum τους !
Τους αγαπάμε όμως .
Μια και το έθιξες, Soulfly την πρώτη φορά που ήρθαν (2003), είναι άνετα μέσα στα καλύτερα live που έχω παρευρεθεί. Σκοτωμός.
2 Likes
Τα live τους, δυστυχώς, κι εγώ τα θεωρώ την αχίλλειο πτέρνα τους. Δεν τους έχω δει πολλές φορές, βέβαια (3 φορές μόνο), αλλά αν εξαιρέσεις την πρώτη που έπαιζε το συναισθηματικό του θέματος σε καμία άλλη δε με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα. Και διάφορα video στο Youtube που έχω δει όντως δεν τους κολακεύουν, με κύριο υπαίτιο, φυσικά, το Holmes που χρόνο με το χρόνο χειροτερεύει όλο και πιο πολύ. Άσχετο, αλλά θυμάται κανείς τα video που παίζουν από μία συναυλία στη Ρωσία (ή Ουκρανία; Δε θυμάμαι), χωρίς το Mackintosh και με το Holmes “κρυωμένο” (πόσες φορές κρυώνει αυτός ο άνθρωπος το χρόνο; ) επί “Paradise Lost” ημερών; Μιλάμε για το αποκορύφωμα της fail συναυλίας, το έβλεπα συχνά για να μου φτιάχνει το κέφι, δεν περιγράφεται το χάλι εκείνης της συναυλίας. Όχι ότι αποδεικνύει τίποτα αυτό, αλλά έτσι το αναφέρω, αν δεν το έχει δει κάποιος ας το κάνει, έχει όντως γέλιο.
Το “Shades of god” που αναφέρει ο furor πιο πάνω όντως έχει έναν πολύ ιδιαίτερο ξερό, Sabbath-ικό, σχεδόν doom/stoner ήχο/vibe. Μοιάζει με ένα “άσχετο” κεφάλαιο ανάμεσα στο “Gothic” και το “Icon”, τα οποία και τα δύο χαρακτηρίζονται από γοτθικές, μελαγχολικές ατμόσφαιρες (όπως και όλοι τους οι δίσκοι -πλην του ντεμπούτου-, άσχετα αν αυτή η ατμόσφαιρα έβγαινε από κιθάρες ή από samples). Ουσιαστικά μόνο το “As I die” και το “Your hand in mine” κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση, όλα τα άλλα είναι τραγούδια με σχεδόν prog δομές, με περίεργους ρυθμούς και κοψίματα, εντελώς heavy rock riff-άκια κλπ. Πολύ περίεργος δίσκος, ούτε εγώ το βάζω στα αγαπημένα μου.
Να σας πω, βέβαια, και την αμαρτία μου; Ούτε το “Gothic” θα το έβαζα στα πρώτα-πρώτα, παρόλο που όταν ήμουν μικρός και θεωρούσα το Hammer τη Βίβλο μου έκανα μεγάλο αγώνα να καταλάβω γιατί αυτός ο δίσκος θεωρείται τόσο σημαντικός. Εντάξει, ωραία κομμάτια, “Gothic”, “Eternal”, “Silent” (το προσωπικό μου αγαπημένο), “Shattered” κλπ. αλλά δε με συγκινεί κάτι τόσο πολύ. Ίσως, βέβαια, ποτέ να μην έπιασα το ρηξικέλευθο του δίσκου για την εποχή του, δηλαδή το ότι ουσιαστικά εκμεταλλεύτηκε διδαχές του “Into the pandemonium” που είχαν μείνει αναξιοποίητες και τις εισήγαγε σε μία νέα δεκαετία.
Επίσης με τον καιρό συνειδητοποιώ πόσο ξεχασμένο (και αδικημένο) album είναι το ομώνυμο. Το 'φαγε μία ανάλογη μαρμάγκα που έφαγε και το “Shades of god”. Είναι ο δίσκος-μεταίχμιο μεταξύ album που (για διαφορετικούς λόγους το καθένα) έχουν μείνει στις καρδιές των fans. To μεν “Symbol of life” ως ο τελευταίος πειραματικός δίσκος τους, το δε “In requiem” ως η “μεγαλειώδης επιστροφή στο metal”. Και το “Paradise Lost”; Ούτε πειραματικό, ούτε metal, ένα διστακτικό βήμα προς τον σκληρό ήχο, με διστακτικές σκληρές κιθάρες, με Holmes που τραγουδάει ωραία, με λίγα αλλά ωραία εξωμεταλικά στοιχεία. Ο δίσκος βασικά είναι πολύ-πολύ-πολύ καλός και κάποια από τα τραγούδια τα συγκαταλέγω στα καλύτερα τους (ακόμα θυμάμαι το σοκ όταν πρωτάκουσα το refrain του “Don’t belong”). Αλλά έμεινε στα αζήτητα νομίζω.
2 Likes
Lost Paradise 2
Gothic 7
Shades Of God 5
Icon 9
Draconian Times 10
One Second 10
Host 10
Believe In Nothing 8
Symbol Of Life 9
Paradise Lost 8.5
In Requiem 7
Faith Divides Us Death Unites Us 8
Tragic Idol 8
The Plague Within 3
1 Like
Ε, γαμώ τις λίστες σας, γράφτε τίποτα, βρε, να γίνεται κουβέντα. Νομίζω εμένα πάει κάπως έτσι:
“Draconian times”
“Icon”
“One second”
"Host"
Με αυτήν τη σειρά και μάλλον όλα δεκάρια.
“Believe in nothing”
"Symbol of life"
Εννιάρια και για συναισθηματικούς λόγους τα θεωρώ και ισοδύναμα, σχεδόν, με την παραπάνω ομάδα.
“Paradise Lost”
“In requiem”
“Gothic”
“Shades of god”
"Lost Paradise"
M’ αρέσουν όλα, τα θεωρώ πολύ καλά albums.
“Tragic idol”
"The plague within
Kακά albums με μερικές καλές στιγμές.
"Faith divides us-Death unites us"
Κακό album με μόλις 2 καλές στιγμές
1 Like
Πλην από τα 2-3 χιτάκια (sic) δεν έχω κάτσει να τους ακούσω, αν και πάντα ήταν στη λίστα μου με τα “To Listen”.
Νομίζω ότι κάποια στιγμή μου είχαν κολλήσει στο μυαλό (δε θυμάμαι γιατί, ίσως επειδή είχαν βγάλει άλμπουμ Gothic?) ότι ήταν φάση Πυξ Λαξ του μέταλ 
. Είναι ακριβώς αυτό το αργόσυρτο, ατμοσφαιρικό (έτσι μου φάνηκαν αυτά που είχα ακούσει) που ποτέ δε με συγκινούσε ιδιαίτερα, αλλά τώρα θα τους δώσω την προσοχή που πρέπει. Ψήθηκα να ξεκινήσω με Draconian.
BTW τον Holmes θα τον δω αύριο με Bloodbath 
2 Likes
Αυτό είναι ο επονομαζόμενος και “γκοθοσυρφετός”. Οι Paradise Lost δεν ανήκουν εκεί, έχουν υπάρξει μεγάλο συγκρότημα.
4 Likes
Αν μιλάμε για το goth metal - ατμοσφαιρικό που ήταν μια εποχή της μοδος, όχι οι Lost δεν έχουν σχέση με αυτό πέρα από κάποια κοινά σημεία.
Όντως υπήρξαν μεγάλη μπάντα και θα μπορούσαν να είναι και ακόμα μεγαλύτερη αλλά έχουν τα 2 " προβλήματα " που ανέφερε ο @shadowking69 .
( εκείνο το βινύλιο του icon έπαιζε πάρα πολύ συχνά τότε που κυκλοφόρησε. Φοβερές ανατριχίλες )
Φιλε μου εχεις δικιο αλλα ημουν στη δουλεια και ειχα μονο greeklish, και σιχαινομαι τον εαυτο μου οταν γραφω με greeklish (οχι μονο τοτε, αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα ) Σε σημειο που κι αυτο το ποστ εδω περα το εχω κανει edit απο το σπιτι σε ελληνικα απο την αρχη ως το τελος.
Νομιζω οτι αδικεις παρα πολυ το FDUDUU και το Tragic Idol…
As Horizons End
First Light
My Last Regret
Living With Scars
In Truth
Ολα τα παραπανω ειναι εξαιρετικα τραγουδια. Δωστου μια ευκαιρια ακομα… το μονο τραγουδι που ειναι απολυτη μαλακια, ειναι το Universal Drea,
Για Tragic Idol τι να πω, το θεωρω ακομα καλυτερο, και ενα απο τα 2 πραγματικα μεγαλειωδη αλμπουμ που εβγαλαν μετα το 2000 (μαζι με το Symbol Of Life) με τετοια συνοχη απο την αρχη ως το τελος, και χωρις μετριες στιγμες. Μου ηταν παρα πολυ ευχαριστη εκπληξη, αφου μετα απο 3 αλμπουμς στα οποια εβρισκα αδυναμες στιγμες (1-2 τραγουδια στο Paradise Lost, το μισο In Requiem, και 1-2 τραγουδια στο FDUDUU οπως ειπα), το Tragic Idol για μενα εχει 10 τραγουδια που τα γουσταρω ολα παρα πολυ. Νομιζω αν ειχε βγει ακριβως μετα το Draconian Times, θα ηταν παρα πολυ ψηλα στην υποληψη των PL fans.
Οι Paradise Lost ηταν οι εφευρετες του Gothic Metal (που μαλιστα πηρε το ονομα του απο το αντιστοιχο αλμπουμ) και μετα το παρατησαν στον υπολοιπο Γκοθοσυρφετο (απιστευτα πετυχημενος ορος Παντελο) για να βγαλουν πολυ καλυτερη μουσικη.
1 Like
Καταλαβαίνω γιατί σε κάποιον δεν αρέσει και τόσο το τελευταίο αλλά όχι και για 3. Μόνο τα Terminal, Beneath Broken Earth, Eternity of Lies και Return to the Sun να βάλεις τότε ο δίσκος πάει για κάνα 7αρι. Ομολογώ ότι σε γενικές γραμμές προτιμώ περισσότερο το Tragic Idol
Ωραίο το Bloodbath, είναι απορίας άξιο ποιο είναι το ποσοστό πραγματικών φωνητικών του Holmes και ποιο των effects που χρησιμοποιήθηκαν. Και προφανώς γελάμε με παλιές δηλώσεις του ότι δε θα ξανατραγουδήσει με αυτόν τον τρόπο και ότι αυτό δεν είναι τραγούδι (δεν είναι εννοείται) και όλο τον γενικότερο χλευασμό του προς τα growls κτλ. Τελικά, δεν έβγαλε λεφτά με το Depeche Mode style, ψιλοέχασε και την έμπνευση για ωραίες μελωδίες φωνητικών και σιγά σιγά το ξαναγύρισε στις καφρίλες. Πουτάνα ζωή…
3 Likes
Μιλάγε και πολύ ο παπαρας…τι να τον κάνουμε. Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος βέβαια
Κοιταξε, αμα θελεις να μου ριξεις χριστοπαναγιες επειδη βαζω στην λιστα ΜΟΥ τραγουδια και εννοειται πως δεν συμπεριλαμβανω τιποτα απο τα 3 πρωτα, by all means, please do. Μην προκαλεις, γιατι θα το αλλαξω σε “ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ τιποτα απο τα πρωτα ΠΕΝΤΕ” και θα τρεχουμε για καρδιακα και ανευρυσματα βραδιατικα.
Και για να απαντησω και στο επομενο σου ποστ, η σταυροφορια σου να αποδειξεις οτι κανω αυτα που δε θελω να κανουν οι αλλοι ειναι παντελως αστοχη και ακυρη. Δεν ξερω που εχεις παρει πτυχιο σε λιβελογραφια και αλλοιωση της αληθειας, αλλα μπραβο, εκαναν καλη δουλεια να σου μαθουν ολες τις μεθοδους. Δε θυμαμαι να απειλω με χριστοπαναγιες οποιον ξεχναει μετα απο καθε του ποστ να γραψει “για μενα”. Κατα τα αλλα, cry more.
Μπα, νομιζω το Host ειναι ενα πολυ μεγαλο κομβικο σημειο στην καριερα των Paradise Lost και ενα πολυ πιο σημαντικο αλμπουμ για την προσωπικοτητα τους απο οτι το Load για τους Metallica, αν και φυσικα και τα δυο μπαινουν σε career-defining moments κατηγορια, και μαλιστα οσον αφορα το μεταλ των 90ς ηταν μαλλον οι δυο πιο σημαντικες στιγμες σε αλλαγη ηχου και εξελιξη. Για την τελευταια σου παραγραφο, quoted for truth φυσικα.
ICON
Sweetness (!!!)
DRACONIAN
Fear (!!!)
Another Desire (!!)
Laid To Waste (!)
Master Of Misrule (!!)
OS
I Despair (!)
Cruel One
The Hour (!)
Slave (!)
BIN
Sway (!!!)
Waiting For God (!)
Gone (!!!)
Leave This Alone (!!)
SOL
Deus (!)
I Can Hate You
PLX
Let Me Drown (!!!)
Through The Silence (!!)
Sanctimonious You (!!)
A Side You’ll Never Know (!!!)
IR
Godless
Silent In Heart (!!!)
Sons Of Perdition
FDUDUU
Cardinal Zero (!)
Back On Disaster (!!!)
TRAGIC
Ending Through Changes (!)
Last Fallen Saviour (!!!)
Loneliness Remains
TPW
Fear Of Silence (!!!)
Never Look Away(!)
Με θαυμαστικα η εκπληξη μου που αυτα τα τραγουδια δεν μπηκαν στο αντιστοιχο αλμπουμ. Λιγοτερα θαυμαστικα σε εποχη Draconian Times και One Second γιατι ηδη το tracklist ειναι εξαιρετικο, αν και το Fear χωρουσε σε οποιοδηποτε αλμπουμ οποιασδηποτε μπαντας. Γενικα με τα B-sides φτιαχνουν διπλο αλμπουμ καλυτερο απο δισκογραφιες αλλων συγκροτηματων.
2 Likes
Μεγάλη αλήθεια αυτό με τα B sides, δεν πρέπει να υπάρχει άλλη μπάντα με τέτοια διαμάντια. Το Fear of Silence για παράδειγμα από το τελευταίο είναι μια ακόμα αμαρτία.
3 Likes
Πώς τα κατάφερες, quintom, και ξέχασες το δικό μου αγαπημένο, την cheesy μπαλάντα “Another desire”.
Σ’ ένα παλιότερο post σε αυτό το topic τα είχα μαζέψει όλα, βαριέμαι να το ψάχνω τώρα.
Πάντως υπάρχει ήδη αυτή η συλλογή που λες (διπλή, μάλιστα), το “B-sides & rarities”, και δυστυχώς είναι από τα λίγα κομμάτια που λείπουν από τη συλλογή μου και θα το ήθελα. Δεν έχω ιδέα αν κυκλοφορεί πια, νομίζω είναι δυσεύρετο. Βασικά δεν ξέρω αν θεωρείται και επίσημη κυκλοφορία της μπάντας, δεν το βλέπω να αναφέρεται συχνά.
2 Likes
Δεν ξεχασα μονο αυτο, αλλα ξεχασα και τα υπεροχα The Hour και Slave, τωρα παω να το κανω edit.
Δεν ειναι επισημη κυκλοφορια της μπαντας αυτο που λες, ειναι bootleg, και το εχω κατεβασμενο σε mp3, δεν ξερω αν σε ενδιαφερει ή αν το ηθελες σε φυσικη μορφη. Εγω εχω παρει ολα τα b-sides και τα εχω βαλει στα folder των δισκων, και τα ακουω ολοκληρα αμα με πιασει φαση Paradise Lost (οπως με επιασε τωρα με την κουβεντα)
1 Like
επίσης υπάρχει και αυτό το διαμαντάκι στην επανέκδοση του Draconian Times
1 Like
κι αυτό από το single του As I Die! Δεν ξέρω τι λέτε αλλά το Shades Of God είναι καραέπος και ο Holmes απίστευτος! Βγάζει μια απελπισία που πάει γάντι με τους στίχους! Και απλά έδειξαν το πόσο ανήσυχοι ήταν από την αρχή, γάμησαν το underground με το Gothic και αμέσως άλλαξαν ήχο, το επανέλαβαν μετά το Draconian Times με το One Second. Γι αυτό τους λάτρεψα…
1 Like
Πες τα αγόρι μου !
Η 20αδα μου αυτη τη στιγμη που μιλαμε με πρωτο και καλυτερο αυτο στο νουμερο 1 που μου εχει φαει την ψυχη
- Take Me Down
- Lydia
- Sane
- Disappear
- Harbour
- Host
- Gone
- I See Your Face
- Christendom
- Gothic
- Eternal
- Requiem
- In All Honesty
- Redshift
- Close Your Eyes
- Shine
- Symbol Of Life
- Channel For The Pain
- Forever Failure
- Yearn For Change
Απλα σκοταδι
1 Like