δεν ξερω εαν το εχει ποσταρει κανεις μεχρι τωρα αλλα βγαζουν επιτελους νεο αλμπουμ οι Circus Maximus, κυκλοφορει 1η ιουνιου επισημα, εδω ενα βιντεακι που εβγαλε η μπαντα σχετικα με το νεο δισκο:
Καταπληκτικά νέα… φοβόμουν μην τους φάνε τον τραγουδιάρη οι Kamelot.
[B][SIZE=“2”]Headspace - I Am Anonymous[/SIZE][/B]
Όντως πολύ καλό album και νομίζω ότι το είδος έχει ανάγκη από τέτοιες ποιοτικές κυκλοφορίες. Ο δείκτης της πρωτοτυπίας είναι χαμηλά, αλλά η μουσική προσέγγιση είναι σαφώς καλόγουστη και η μπάντα είναι φανερό ότι έχει δουλέψει πάρα πολύ στα κομμάτια. Μελωδικότατο και θετικό, το συγκεκριμένο αποδεικνύει ότι ένας τεχνικός metal δίσκος μπορεί να είναι ευχάριστος και καθόλου κουραστικός από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς ανάγκη για δικαιολογίες και οπαδισμούς του είδους. Ο Wilson παίζει να κάνει τις καλύτερες και πιο μεστές ερμηνείες της καριέρας του εδώ. Πραγματικά πολύ καλή μπάντα. By the way Χρήστο εξαιρετική κριτική. :thumbup:
θενκς μαν.
Μεστότητα. Ούτε ανακαλύπτουν τον τροχό, ούτε τίποτα. Όπως τα λες.
Ψάξε να τσεκάρεις και τους Affector (κυκλοφόρησε ίδια μέρα με το Headspace) για το οποίο έρχεται κριτική σε λίγες μέρες. Είναι σαφέστατα πιο Theater-oriented (ειδικά σε σημεία), αλλά εξίσου ποιοτικό κι αν έχεις κι εσύ αδυναμία στον Ted Leonard (Enchant) θα το εκτιμήσεις εξίσου. Παίζουν στο άλμπουμ Neal Morse, Derek Sherinian και Jordan Rudess ε…
Και επειδή στο prog όπως λένε και οι Transatlantic “more is never enough” όταν με το καλό δημοσιευτεί η συνέντευξη με τον Leonard, εκεί μιλάγε για ένα σωρό πράγματα και ειδικά για τους Spock’s Beard.
τρομεροι δισκοι και αυτος τον Headspace και αυτος τον CM, ολοι οι προγκαδες επιβαλεται να τους τσεκαρουν
Είναι πλέον σαφές ότι το είδος γνωρίζει δεύτερη νιότη τα τελευταία 2-3 χρόνια και η πορεία αυτή είναι ακόμα ανοδική, ακόμα κι αν είναι σχετικά μικρότερης κλίμακας από την αντίστοιχη επαναφορά του προοδευτικού ιδιώματος στην rock. Ήδη έχουν κυκλοφορήσει 5-6 πολύ καλά έως εξαιρετικά prog metal albums φέτος και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Δε θα επαναλάβω τίποτα απ’ όσα γράφει ο Χρήστος στην πλήρη [U]κριτική[/U] του στο δίσκο. Προσωπικά δε μου δόθηκε η εντύπωση πως πρόκειται για δίσκο project, αλλά κανονικότατης μπάντας και αυτό είναι σαφώς υπέρ των Affector. Η παραγωγή, αν και όχι το δυσκολότερο task, αναδεικνύει ιδανικά τα κομμάτια και τη λεπτομέρεια του παιξίματος όλων. Το σημαντικότερο ίσως πλεονέκτημα της μπάντας είναι η φωνή του Leonard, η οποία αν και δεν χαρακτηρίζεται από την έντονη προσωπικότητα, τα καταφέρνει άψογα χωρίς να ενδίδει σε “ευκολίες” και μανιέρες που προσωπικά με απωθούν (είμαι επιεικής…[U]κλικ[/U]) :lol::lol:
Το σημαντικότερο είναι ότι ο δίσκος δεν κουράζει καθόλου (αν και μη prog metal οπαδός θα δυσκολευτεί, τι να κάνουμε…). Άλλη μία μπάντα προστίθεται στο χάρτη και απ’ ότι φαίνεται αυτοί οι τύποι ήρθαν για να μείνουν. Σαν μειονέκτημα μπορώ να αναφέρω την εντονότερη (απ’ ότι χρειαζόταν κατ’ εμέ) επιρροή των DT στη μουσική των Affector. Ίσως στον επόμενο δίσκο τους να αποκαλύψουν πλήρως την προσωπικότητά τους. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην το πιστεύει αυτό κανείς, ειδικά ακούγοντας το Harmagedon.
Πολύ καλός δίσκος χωρίς καμία αμφιβολία. Πάντως προσωπικά, το album των Headspace μου άρεσε σαφώς περισσότερο.
Λοιπόν, ο Ted Leonard είναι καταπληκτικός τύπος και προτίμησα να κρατήσουμε κάποια πράγματα που ειπώθηκαν off the record γιατί ο κόσμος προσπαθεί να πάρει κάτι και να το μεγεθύνει συνήθως προς το κακό (όχι μόνο εδώ, παντού όπως αποδεικνύεται). Υπάρχουν ελαφρυντικά πάντως και εν τέλει δεν μετριάζει το τελικό αποτέλεσμα.
Συμφωνώ για το Headspace. Είναι μισό σκαλί πιο πάνω και γενικότεραπολυ ψηλά ως τώρα για μένα στο 2012. Δυο μήνες γεμάτους λιώνω με την τριάδα Headspace, Affector, Circus Maximus.
Και πάλι θενκς πάντως για τα καλά λόγια.
το Headspace το περίμενα και εγω με χαρά, αλλά δεν μου κάνει κλικ με τίποτα. οσο το περίμενα , τόσο μέτριο/απλά καλό το βρίσκω. και δεν μπορώ να καταλάβω και το γιατί
Τα albums των Headspace και Affector δεν τα έχω ακούσει ακόμη γιατί δεν τρελάθηκα από τα δείγματα που είχε πάρει το αυτί μου, αλλά μπορώ να πώ πως το Circus Maximus είναι πάρα πολύ ωραίο άλμπουμ.
Αυτή η “απλοποίηση” που έχουν κάνει στα κομμάτια λειτουργεί πολύ υπέρ τους νομίζω, με ωραίες μελωδίες και τρομερή κιθαριστική δουλειά.
μιας και ο λόγος για Headspace και για Damian Wilson ανυπομονούμε για την επιστροφή του εδώ…
διάολε, οι τύποι (ο Karl και o Richard) είναι μαζί με τον Clive Nolan και τον John Mitchell πίσω από σχεόν όλο το progressive του νησιού…
επίσης, ξαναέλιωνα με Threshold και έχω να πω πως δεν έχουν μέτριο δίσκο.
Τι ωραία!
Αυτό είναι όντως άξιο αναμονής.
Συμφωνώ. Όλοι οι δίσκοι των Threshold είναι τουλάχιστον καλοί, αν και κανένας δεν είναι αριστουργηματικός. Το A Tension Of Souls πάντως συγκαταλέγεται στα κορυφαία κομμάτια του είδους.
Έτσι. Αναμονή για μια τεράστια αγάπη. Αν και ομολογώ, ότι ενώ λατρεύω τον Damien, μου λείπει πολύ ο Mac…
Aντε να μας δώσουν καμία δισκάρα πάλι οι Threshold!
Πότε βγαίνει?
Καταλαβαίνω πως το λες και συμφωνώ, αν και είναι η κλασσική περίπτωση του πόσο ψηλά θεωρούμε το αριστουργηματικό και με ποια κριτήρια το θέτουμε (π.χ. στο prog συνηθίζονται να χαρακτηρίζονται obscure δίσκοι που δεν αναγνωρίστηκαν ιδιαίτερα ως τέτοιοι).
Πάντως, ο πιο κοντινός τους δίσκος σε αυτόν τον χαρακτηρισμό κατ’εμε είναι το “Hypothetical”. Ίσως επειδή είναι και ο πιο “catchy”, “εμπορικός”. Τα τραγούδια του είναι ένα κι ένα πάντως.
Έχουν πολύ πλούσια δισκογραφία όπως και να έχει και τραγουδάρες σε κάθε άλμπουμ.
Mac, δυστυχώς δεν ξαναέχει. 
Nikatapi, επίσημο release date η Nuclear Blast έχει 31/8.
H obsurίλα δεν είναι κριτήριο ποιότητας per se για μένα. Αν είναι έτσι, θα καταντήσουμε να θεωρούμε ότι π.χ. οι Kansas δεν έχουν βγάλει αριστούργημα (…και να ‘ταν μόνο ένα…). Απλά, αν και σε υψηλό επίπεδο πάντα, κάτι (έστω λίγο) λείπει απ’ όλα τα albums των Threshold. Δεν πειράζει, αρκεί που έχουν σε κάθε δίσκο κομματάρες, όπως ορθά λες.
Ναι, το Hypothetical είναι πολύ καλό (αν μπορούμε να μιλήσουμε αντικειμενικά είναι μάλλον το καλύτερό τους), όπως και το Critical Mass νομίζω. Για προσωπικούς λόγους τείνω προς το Psychedelicatessen πάντως. 
Για μένα το Dead Reckoning είναι αριστούργημα…
Αλλά σας καταλαβαίνω όλους. Δεν υπάρχει ούτε ένα άλμπουμ που να μην έχει τουλάχιστον δύο εκπληκτικά κομμάτια…
Συμφωνώ, απλά δεν σου προκαλεί το replay. Το Affector είναι πολύ καλύτερο. Και το Circus Maximus τα πατάει και τα 2
Aν και απέχω συνειδητά τα τελευταία χρόνια σχεδόν απ οτιδήποτε Prog Metal, ωστόσο μια αυτιά στο Headspace μ έκανε να αφοσιωθώ σ αυτό που άκουγα και να θέλω να το ξανακούσω. Μπορεί να “φταίει” η ΦΩΝΑΡΑ,αλλά γενικά θεωρώ πως οι συνθέσεις δεν αναλώνονται σε κλισέ του είδους και έχουν αρκετό ζουμί. Προσωπικά το βρήκα πάρα πολύ καλό και με κάθε άκουσμα βελτιώνεται.
Είναι αυτό το στοιχείο της έκπληξης που επιφυλάσσουν αρκετοί δίσκοι του είδους: πολλές φορές δεν ξέρεις πόσο θα σου αρέσει τελικά. Ο Wilson πάντως τραγουδάει καλύτερα από ποτέ εδώ. Και η φωνή του και οι γραμμές που έγραψε είναι υψίστου επιπέδου. Κι εγώ το ίδιο έπαθα (και παθαίνω) φίλτατε: ο δίσκος μεγαλώνει σε κάθε άκουσμα και αποπνέει υγεία, πράγμα καθόλου σύνηθες για prog metal τελευταία.