Παρομοίως και εγώ το λιώνω εδώ και λίγες μέρες αλλά έχω πάθει τρελή πλάκα, τέτοια άλμπουμ σε ξυπνάνε από τον λήθαργο του κορεσμού και της επανάληψης. Η καταπληκτική ερμηνεία του Wilson (αδιαμφισβήτητα για Όσκαρ, συγκλονιστικός!) σε συνδυασμό με τις σχεδόν αψεγάδιαστες συνθέσεις (π.χ. Return Of The Thought Police…μα τι ΡΙΦΑΡΕΣ και τι ΕΡΜΗΝΕΙΑΑΑΑ), εκτελέσεις και παραγωγή, τρελή παραγωγή όμως, το απογειώνει στα ουράνια. Ένα-δυό κομμάτια με κοιλιά προσθέτουν γοητεία, και τα μισά άλμπουμ των Maiden όλο κοιλιές είναι αλλά κόβουμε φλέβες, τι να λέει τώρα!!). Εντωμεταξύ το That’s why we came εκτός του ότι θυμίζει σε κάποια σημεία επικές συνθέσεις των Eloy, περιέχει και μια από τις συγκλονιστικότερες ερμηνείες του Wilson…ειδικά στο 3:30 πολύ πόνος… "You’ve witnessed the paiaiaiaaiaiaiaiain…πολύ πόνος λέμε)… Γενικά τα πρώτα 7 κομμάτια μέχρι και το That’s why we came είναι χείμαρρος…γουστάρω που “πεθαίνει” ο καθένας πάντως για διαφορετικά κομμάτια, δείχνει το μεγαλείο του άλμπουμ…
Μιλάμε έπαθα ψύχωση με τη φωνή του Wilson αλλά όσο κι άν άκουσα είτε solo δουλειές του είτε Headspace είτε παλιότερα Threshold δεν συγκρίνεται με τούτο εδώ…ίσως σε κάποια κομμάτια από Ayreon έχει τον ίδιο αέρα…όπως και να χει περιμένουμε να τον δούμε και στους Maiden…σκέτο όχι United
Εγω παντος διαφωνω με τον φιλο πιο πανω, εγω λατρεψα το Circus Maximus,τον θεωρω τεραστιο δισκο φοβερη μιξη προγκ και AOR στοιχειων…απλα ειναι αλλη φαση απο τα δυο προηγουμενα και εγω εκτιμαω οτι εχουν βγαλει 3 δισκους διαφορετικους…οσον αφορα το EUMERIA…ΕΠΟΣ ΔΙΣΚΟΣ στα καλυτερα της χρονιας, παιχταραδες ολοι, ομορφες συνθεσεις και καταπληκτικη φωνη
Nτεμπούτο EP (προφανώς οι συγκεκριμένοι δεν έχουν καμία σχέση με τους Μεξικανούς prog metalers, oύτε βέβαια με τους Ιταλούς prog rockers). Instrumental trio με αρκετά σύγχρονο ήχο και ύφος, σχετικά κοντά στους Scale The Summit. Αν και στη διάρκεια των κομματιών γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος, και τα 5 κομμάτια είναι συνθέσεις και όχι “λίθοι και κέραμοι…”. Όπως δηλώνουν οι ίδιοι πρόκειται για concept EP: [I]“The album is an instrumental concept album about a group of explorers that set sail only to discover an abyss with an awful creature living inside. Battle ensues…” [/I]
Πολύ ευχάριστο και ενδιαφέρον για τους οπαδούς του είδους και μόνο. Μπορείτε να το ακούσετε και να το κατεβάσετε (σε 320 kbps) [B][U]εδώ[/U][/B]. Αξίζει. Στο κάτω-κάτω, ακόμα κι αν δεν σας αρέσει, ούτε ένα τεταρτάκι από το χρόνο σας δε θα χάσετε…
Εντυπωσιακό δεύτερο άλμπουμ. Πιστεύω συνδυάζουν την εξωτικότητα των παλιών Angra και Amorphis, αλλά είναι σε στιγμές όσο τεχνικοί όσο οι Symphony X αλλά κι επικοί όσο οι Nightwish. Ένα δείγμα εδώ : http://www.youtube.com/watch?v=-NfWavNDVvo
Αυτοί εδώ μου φάνηκαν πολύ ενδιαφέροντες. Μοντέρνο self financed progressive project. Τραγουδάει ο τραγουδιστής των Tesseract λέει και έχουν γράψει και ένα τραγούδι στο παρελθόν για την ταινία του Dragonball. 3 δίσκους έχουν βγάλει με τον πρώτο να κυκλοφορεί το 96 και το τελευταίο φέτος.
Βασικά σε αυτούς έφτασα ψάχνοντας για τους Eniaq Requiem, στους οποίους παίζουν μέλη των από πάνω και είναι ένα 90s project που συνδυάζει νεοκλασικές κιθάρες και ξεσπάσματα με πιο ατμοσφαιρικά αμερικάνικα alternative (grunge?) ακούσματα http://www.youtube.com/watch?v=R14vS88mc5A
Και οι 2 μπάντες εμφανίστηκαν στα 90s, κατά την ακμή του ιδιώματος. Το Space Eternal Void [1998],
το μοναδικό album των Eniac Requiem, είναι εξαιρετικό και ιδιαίτερο, χωρίς να ξενίζει καθόλου, παραμένοντας ακόμα και σήμερα επίκαιρο, λόγω της πάρα πολύ καλής μίξης στοιχείων από τη μπάντα. Κρίμα που χάθηκαν μετά από αυτό. Αγαπημένος δίσκος.
Οι Haji’s Kitchen ήταν παρεμφερείς με τους Eniac Requiem, αναμιγνύοντας και αυτοί alt (ναι, και grunge φυσικά) στοιχεία στο prog metal τους. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους
ήταν prog με όλη την έννοια του όρου, χωρίς να κουράζει καθόλου, με πολύ προσεγμένες δομές, εξαιρετκά κομμάτια και τεχνικότατο παίξιμο. Το 2ο τους (Sucker Punch) επίσης, αν και ποτέ δεν το άκουσα ολόκληρο (anybody…please?)
Ο λόγος που το ανωτέρω post έγραψε για μένα είναι το ότι δεν ήξερα πως επανασυνδέθηκαν και μάλιστα κυκλοφόρησαν δίσκο φέτος (και απ’ ότι είδα ετοιμάζουν καινούργιο το '13).
To Twelve Twelve είναι ένα φανταστικό comeback. Διατηρώντας τη μουσική ταυτότητα της μπάντας και προσθέτοντας πιο σύγχρονα στοιχεία, δεδομένου ότι έχουν περάσει 11 χρόνια από το Sucker Punch, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από κανένα. Πόσο δε μάλλον, όταν πίσω από το μικρόφωνο βρίσκεται ο Daniel Tompkins. Ελπίζω να μην αλλάξουν πάλι τραγουδιστή (σε κάθε δίσκο και άλλος μέχρι τώρα). Μας είχαν λείψει…
[B]The Great Gamble - Βοοk 1 [2012][/B]
Ντεμπούτο φρεσκαδούρα από Βοστώνη. Όταν πρωτοείδα το εξώφυλλο νόμισα πως είναι πατριωτάκια (στο βάθος στο εξώφυλλο: “Ο υπνοβάτης”). Οι εκπλήξεις δε σταματούν εδώ. Οι στίχοι είναι χριστιανικοί (prog white metal, ναι…) χωρίς να προκαλούν γέλια και το album είναι concept, με χαλαρή θεματολογία όμως. Μουσικά παίζουν τον ορισμό του είδους, χωρίς να κοπιάρουν, με πάρα πολύ καλή τεχνική, και (το σημαντικότερο) χωρίς να μας τα ζαλίζουν καθόλου. Σχετικά απλές, αλλά to the point, φωνητικές γραμμές και αρκετά δουλεμένες συνθέσεις με riffs και solos που θα χαροποιήσουν και τον τελευταίο “καλοσιδερωμένο” οπαδό του είδους.
ΟΚ, φτάσαμε στο καλύτερο, μια photo της μπάντας:
[SPOILER][/SPOILER]
Mπορείτε να το ακούσετε [B][U]εδώ[/U][/B].
οι Xanthochroid μας έρχονται από usa california και παίζουν ένα μίγμα progressive power metal, black metal με συμφωνικά μέρη, πνευστά παγανισμό και πολλά άλλα μαζί μπλεγμένα και καλοδουλεμένα που βγάζουν ένα όμορφο αποτέλεσμα, μόνο αν ακούσεις θα καταλάβεις ακριβώς… επίσης σε όσους άρεσε το πρόσφατο Ne Obliviscaris θα το αγαπήσουν
Αουα, καλη φαση. Μπανταρα του ενος EP ομως, ο δισκος δεν ειναι τοσο καλος. Θα τσεκαριστει.
Απο Kingcrow που λετε εχω το Insider και μου φαινεται τραγικα μετριο. Αν το 'χει ακουσει κανεις ας συγκρινει με το τελευταιο να δουμε αν ειναι να επενδυσουμε χρονο.
στα καλυτερα της χρονιας, παιχταραδες ολοι, ομορφες συνθεσεις και καταπληκτικη φωνη 
[/SPOILER]
