Κριτική Οption Paralysis

Mε όλο το σεβασμό αλλά…αυτά που έγραψε ο αγαπητός Έκτορας θα μπορούσε και να τα γράψει κάποιος που δεν ακουσε νότα από το άλμπουμ.

Στο τέλος αυτού το κειμένου έμεινα έτσι, να ξύνω το κεφάλι μου (και όχι δεν έχω πιτυρίδα ή ξηροδερμία)

Και ομολογώ πως δεν κατάλαβα την αιτιολόγηση της τελευταίας παραγράφου…

Προσυπογράφω ανωτέρω σχόλιο.

Εγώ διαφωνώ κάθετα.

Πρώτον, ο συντάκτης είναι ξεκάθαρος.

Εν κατακλείδι, οφείλω να τονίσω πως σκοπός του εν λόγω άρθρου δεν ήταν να σας παρουσιάσω αποκλειστικά τη νέα δουλεία γιατί αντικειμενικά είναι δύσκολη και με το να αραδιάσω πέντε- έξι σκέψεις για το πώς κρίνω εγώ τη μουσική της εν λόγω κυκλοφορίας δεν θεωρώ πως θα καταφέρω κάτι.
Κατά δεύτερον,

Έτσι λοιπόν, είναι σαφές πως οι Dillinger Escape Plan ανήκουν στην κατηγορία εκείνη των μουσικών που προσπαθούν αργά και μεθοδευμένα να προσθέσουν καινούργια στοιχεία στον ήχο τους χωρίς να χάνεται ο χαρακτήρας του συγκροτήματος και στην ουσία το, “Option Paralysis” αποτελεί την τελειοποιημένη μορφή του, “Ire Works” , καθώς όλες οι συνθέσεις είναι εξαιρετικές και η μπάντα καταφέρνει να ισορροπήσει απόλυτα μεταξύ του παλιού και του νέου της εαυτού με μπροστάρη για μια ακόμη φορά των εξαιρετικό Greg Puciato που πραγματικά ξεδιπλώνει το τεράστιο ταλέντο του ανάμεσα στα κομμάτια.
Δεύτερον, όλη η παράγραφος είναι εξαιρετική ως προς την ακρίβεια της περιγραφής και ειδικά τα μπολντ, που έχουν πιάσει ακριβώς την ουσία των Dillinger. Και μόνο αυτά να είχε γράψει, θα ήταν πλήρως αντιπροσωπευτική του τι παίζει στο δίσκο.

Tρίτον, η κριτική είναι απλά ένα βοήθημα για να κατανοήσεις κάποια πράγματα στην εποχή που μπορείς να το ακούσεις πριν διαβάσεις καν κάποιο μουσικό έντυπο. Εντάξει, θα μπορούσε να πει “μοιάζει με εκείνο (ή δε μοιάζει με το άλλο)”, αλλά δεν είναι εκεί το νόημα. Κάπου έχουν κουράσει κι αυτού του είδους τα άρθρα. Η ουσία βρίσκεται στη δύναμη της γνώμης.

Και αν κάποιος έχει διαβάσει αυτήν του Τσούνταρου στο χάμερ και αυτή του Έκτορα, είναι πλήρως καλυμμένος για το Όπτιον παράλυσις. Άλλωστε δεν είναι όλοι Ζαρκαδούλες 8)

καταλαβαίνουμε όλοι πόσο μπαντόφλα είναι ο δίσκος λοιπόν αφού δυο κριτίκαροι (:p) δε βρίσκανε λόγια να περιγράψουν την μπαζοσύνη του. :lol:

Red Rum εγώ κι εσύ που ξέρουμε τους DEP, ναι, δε χρειαζόμαστε παραπάνω ίσως.
Κάποιος που δεν έχει ακούσει ποτέ όμως?

Google, youtube κι άγιος ο θεός.

Εντάξει, έπρεπε να είχε πει ότι έχουν βάση στο μάθκορ.

Ψηλέ έλεος όμως :stuck_out_tongue:

E, ρε man, ξέρω και τα google, και τα youtube και τα rapidshare και όλα. Επειδή όμως εκεί έξω περιμένουν αμέτρητες μπάντες και δίσκοι, από το review ενός δίσκου περιμένω να με κατατοπίσει περίπου τι παίζει. Ένα γενικόλογο κείμενο που βρίσκει εφαρμογή σε άπειρες κυκλοφορίες και συγκροτήματα απλά με κάνει να το προσπεράσω.