παντως οντως με καθε ακροαση γινεται και πιο ωραιο το αλμπουμ, πολυ καλες μελωδιες. ολο το αλμπουμ εχει βασιστει στον Flea μαλλον. καλα παιζει ο Klinghoffer αλλα ειπαμε δεν ειναι Frusciante. η αληθεια ειναι παντως οτι περιμενα κατι πολυ κατωτερο και ομως! αρκετα ικανοποιητικο αλμπουμ.
εγώ μια φορά το άκουσα ολόκληρο και μου κόλλησε τρελά το [B]Factory Of Faith[/B]… πόρωση σκέτη… γενικά το άλμπουμ καλό μου φάνηκε, αλλά θέλει ακροάσεις…
Δεν χωραει συγκριση Frusciante και Klinghoffer για μενα…Παροτι η χροια τους ειναι πολυ κοντα ηχητικα,παιχτικα δεν εχουν καμια σχεση!Οποτε σχολια του τυπου “δεν ειναι Frusciante” ειναι ατοπα καθοτι εχουν τελειως διαφορετικη προσεγγιση στο οργανο οποτε ειναι σαν να συγκρινουμε αυγα με καλαθια!Οσο για τη μιξη εγινε σκοπιμα και θεωρω οτι εκει ειναι η μαγεια του αλμπουμ!Με καθε ακροαση να ανακαλυπτεις και μια καινουρια μελωδιουλα που σε στελνει αφιαβαστο!
παντως με 3/4 ακουσματα που του δωσα δεν αξιζει ιμχο ουτε καν να ασχοληθεις με αυτο το δισκο… ισως το μοναδικο συν ειναι οτι εχουν δωσει την ελευθερια στον φλη να κανει οτι θελει αλλα δισκος που σιγουρα θα ξεχαστει! ποσο φαινεται η αποθσια του φρουσιαντε!
Ο νέος κάνει σαν να κρύβεται. Να μην θέλει να βγει μπροστα μηπως και εκτεθεί. Το βάρος αναγκαστικά πέφτει πάνω στον Flea. Δυστυχώς όμως τα νεα κομματια είναι τοσο προβλεψιμα που σε πιάνει βάρεμαρα. Δεν υπάρχουν νέες ιδέες αλλα μόνο ανακύκλωση παλιών. Πολυ αδύναμος δίσκος και δε νομίζω οτι περισσότερες ακροάσεις θα με κάνουν να αλλάξω γνώμη.
Το ειχα γραψει πριν κυκλοφορησει ο δισκος γιατι μερικες φορες οτι κανει νιαου-νιαου στα κεραμιδια ειναι γατα
και τωρα που ακουσα τον δισκο τα ιδια ακριβως λεω
σιγουρα κακος δεν ειναι ακουγεται ευχαριστα
αλλα δεν φτανει ουτε με το κιαλι Californication και by the way
και επισης γραφικες το λιγοτερο οι δηλωσεις τον μελων για τον νεο κιθαριστα του τυπου "ο johs μας επηρεασε μουσικα " κλπ κλπ μεχρι τωρα μονο που δεν ειπαν “ο johs δημιουργησε τους peppers”
Ο δισκος ειναι απλα καλος για pepeprs αλλα τιποτα πιο σοβαρο.
Ειναι αδικο πάντως για τον josh.Η παρουσία του στον δίσκο ειναι πολύ θετική και δεν νομίζω οτι ειναι σωστό να πιστώνεται για το συνολο των συνθέσεων.Οι αλλοι 3 τα @@ τους κουνανε δηλαδη?
Εγω βεβαια ειμαι και απο αυτους που ουτε το stadium τους αρεσε (παιζει βασικα να μου αρεσει πιο πολυ ο τελευταιος)
Γω το δίσκο τον βρήκα άνετα πολύ άνω του μετρίου. Νταξ, δεν λέω ότι είναι το αριστούργημα των Πεππερς ή ότι πάει για δίσκος της χρονιάς, αλλά κυλάει πάρα πολύ ευχάριστα στα δικά μου αυτιά.
Ίσως να είναι που γουστάρω μπάσο, και ο συγκεκριμένος είναι τιγκα από δαύτο και τις τρελές ιδέες του Flea. Οι γραμμές του στα Monarchy of Roses, Factory of Faith, Ethiopia και Adventures… πχ είναι άπειρα groovy, ενώ σε κάθε κομμάτι μπορείς να βρεις κάποιο αντίστοιχο χτυπητό σημείο. Την κιθάρα μπορεί να την ψάχνεις με τα κυάλια κατά φάσεις, αλλά όταν βγαίνει πιο μπροστά δένει τέλεια, όπως στο Look Around, το Did I Let you Know ή ακόμα και στα ακουστικά κομμάτια. Highlight του δίσκου πάντως για μένα είναι το πιανίστικο (!) Happiness Loves Company που το βρίσκω τέρμα ανεβαστικό και κολλητικό.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάτι μου λέει ότι αν είχε βγει κανα διμηνο νωρίτερα, θα ήταν ιδανικό σαουντρακ για το καλοκαίρι.
και βλεπω σημερα κεντρικη στις ειδησει του σαιτ "Anthony Kiedis (Red Hot Chili Peppers): «[B]Ο Klinghoffer μάς έκανε νέο συγκρότημα»[/B] #-o#-o#-o#-o#-o#-o#-o#-o#-o#-o
επισης να αναφερω σε παγκομια αποκλειστικοτητα την επομενη ειδηση που θα πουνε οτι ο Josh Klinghoffer ναι ειναι αληθεια το 1983 σε ηλικια 4 ετων ηταν απο τους ιδρυτες της μπαντας και μαλιστα το 1984 σε ηλικια 5 ετων συμμετειχε στον πρωτο δισκο τους παιζοντας κιθαρα και σε 1-2 κομματια εκανε και φωνητικα
μετά από πάρα πολλές ακροάσεις μπορώ με σιγουριά να πω ότι είναι πάρα πολύ καλός ο δίσκος… πιο ισοροπημένος από το Stadium Arcadium (το οποίο για μένα έχει ένα πάρα πολύ μέτριο 1ο CD και ένα πολύ καλό 2ο) και φτάνει πιστεύω σε αξία το By the way… ξεχωρίζω πολλά κομμάτια με κύρια τα Factory of faith, Police station, Happiness loves company και Did i let you know… και βασικά είναι μόνο 3 τα κομμάτια που skip-άρω…
αυτό το άλμπουμ για μένα αποδεικνύει ότι οι Red Hot Chili Peppers είναι η πιο σταθερή σε υψηλό επίπεδο μεγάλη μπάντα των τελευταίων 25 χρόνων… αν και ποτέ δεν ήμουν μεγάλος fan τους (και για τον λόγο αυτό κιόλας δεν καίγομαι να τους δω live), θα πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έχουν βγάλει μέτριο δίσκο τα τελευταία χρόνια… άλλες μπάντες που γουστάρω πολύ περισσότερο (π.χ. Pearl jam, Offspring, Metallica) τα τελευταία χρόνια δυστυχώς έχουν βγάλει μέτρια άλμπουμ… το ίδιο και άλλες μεγάλες μπάντες (Bon Jovi, Maiden, U2, REM, Foo fighters κλπ…)
Επειτα απο παμπολλες ακροασεις ,ο δισκος, μπορει οντως, να μην φτανει επουδενι την ποιοτητα του Αρκαδιουμ, παρ’ολα αυτα ειναι μια χαρα και παιζει μπαλα σε υψηλα funky πεππεραδικα επιπεδα.εχει κομματια που σου κολλανε στο μυαλο ,οπως η Μαγκι,το μοναρκι,το φακτορι,το λουκ αραουντ και φυσικα το κορυφαιο [U]με διαφορα[/U] του δισκου did i let you know.
Το μπασο γενικα γαμει, η κιθαρα του καινουργιου ψιλοθαβεται συνολικα και παιζει δευτερο ρολο, γεγονος που δημιουργει μια ελλειψη “ηλεκτρισμου”, που εγω θα θελα παραπανω.
Παντως βλεποντας βιντεος απ τα τελευταια λαιβ τους,μια χαρα γαματα στεκονται τα καινουργια τραγουδια…
καθολου υπερβολικος.
I’m with you + stadium arcadium (διπλο αλμπουμ κιολας) + by the way + californication + one hot minute
δεν βρισκω χειροτερο του Monarchy of Roses
[B]edit:[/B] δευτερο χειροτερο τελικα. Υπαρχει και το Porcelain