Πως αντέδρασαν οι γονείς σας όταν αρχίσατε να ακούτε rock/metal?

η καλυτερη φαση ειναι οταν ο πατερας μου αρχισε να ακουει πιγκ ντιστρογιερ επειδη του χαν πει τα ρεμαλια απ το ουζερι οτι πεζει και και εκει το γκαυλακι απ τους αγκοραφομπικ νοουζμπλιντ αλλα τελικα ηταν ο σκοτ χαλ και ξενερωσε

1 Like

Εγώ όποτε το άκουγα αυτό η μάνα μου, μου έλεγε να το δυναμώσω γιατί γούσταρε:lol:

Ο μπαμπάς μου άκουγε ηδη και με '‘μύησε’'κατα κάποιο τροπο,αλλά η μάνα μου τα γνωστά…:stuck_out_tongue:

Μια φορα τους ρωτησα να πουν αν εχουν θεμα με τη μουσικη που ακουω και μου ειπαν επι λεξη <<στα @ρχιδι@ μας και μας κωστης παλαμας>> :lol:

Ωραίο νοσταλγικό τοπικ . Όταν ξεκίνησα να ακούω γύρω στα 14 - κυρίως χέβι πάουερ θρας στην αρχή ειχαν φρικαρει λίγο, λίγο η ακρότητα της μουσικής λίγο ότι είχαν μπανισει seasons in the abyss, reign in blood, fear of the dark και άλλα τέτοια cd που είχα με “τερατακια και διαβολακια” στο εξώφυλλο όπως έλεγε η μάνα μου, και γενικά ανησυχούσαν λίγο.

Το πιο αστείο ήταν πως το turning point, δηλαδη η στιγμή που σταμάτησαν να ανησυχούν ήταν γυρω στα 17 που πήρα τον (15χρονο τότε) αδερφό μου και πήγαμε στο ρόδον να δούμε grave digger. Φεύγοντας από το σπίτι μου κάνει ο πατέρας μου “που πάτε?” και του λέω “πάμε να κάνουμε κάτι σατανιστικές τελετές ξέρεις να σφάξουμε κάνα μωρό στο όνομα του σατανά”. Εκεί κατάλαβαν προφανώς πώς τους τρολαρω και σταματησαν να ανησυχούν :smiley:

3 Likes