Εγώ είχα αρχίσει χαλαρά, με Alice Cooper.Τότε ήταν και της μόδας το “Trash” άλμπουμ και έτσι δεν άκουσα κάτι αρνητικό.
Λίγο με θεούς Slayer είχα κάτι “πιο χαμηλα!!”, αλλά οκ.
Δεν τους ενδιέφερε, δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Γενικά ποτέ δεν ασχολήθηκαν με το τί ακούω και τα σχετικά, δεν τους ενοχλούσε. Μόνο ο πατέρας μου όταν είχε δει το εξώφυλλο του Best of the Beast που χα αγοράσει είχε ψιλοφρικάρει (τρίτη γυμνασίου πήγαινα, 13 χρόνια πριν) αλλά και πάλι όταν άκουσε λίγο ψιλογούσταρε (αν και έκραζε λίγο ότι είναι θόρυβος κλπ, μετά λέει “τελικά δεν είναι τόσο κακό” :p).
Λεφτά για CD δεν πολυδίναν πάντως. Θυμάμαι να μαζεύω λεφτά μιας εβδομάδας για να πάρω CD. Γενικά έχω μια μεγάλη συλλογή από CD επειδή κάθε παρασκευή πήγαινα στο Metropolis στον Πειραιά και έπαιρνα CD με τα λεφτά που μάζευα όλη την εβδομάδα. Θυμάμαι μάλιστα το παλιό metropolis, στο ισόγειο του Λαμπρόπουλου. Αν θυμάμαι καλά 4800 δρχ. το black album εν έτει 1996.
εμενα με εστειλαν στο νοσοκομειο απο το ξυλο.μετα τους απειλησα οτι θα τους κανω μηνυση και σταματησαν.:p:p:p
:lol::lol::lol:
Χαχα. Λοιπόν θυμάμαι το εξής, πωπω πάνε και 15 χρόνια! Έχω φέρει τον πρώτο μου δίσκο Motorhead στο σπίτι, μια συλλογή με εξώφυλλο ένα ποτ πουρί απο εξώφυλλα παλιότερων άλμπουμς. Με σοβαρο ύφος η μάνα μου ρωτάει:
-Να σου πω…
-Έλα.
-Αυτοί οι μοτορχεντ…
-Ναι…
-Είναι σατανιστές;
-Όχι.
-Α…καλά.
Κατα τ’άλλα εντάξει, τα κλασσικά. Τους ενοχλούσε να το βάζω τέρμα και τώρα που μεγάλωσα είναι σε φάση, μεγάλωσες, σοβαρέψου, είσαι επιστήμονας. Ε, για αυτόν ακριβώς τον λόγο, έχω λίγο μυαλό παραπάνω, τι να ακούω, Χατζηγιάννη;!;!:lol::lol::lol::lol:
Αυτα ειναι! 
^^^
πραγματι!
εμενα τοτε με το “κυμα σατανισμου” (Γ@@@μενε Δημητροκαλη) μου ειχαν πεταξει τη μιση δισκοθηκη μου!
και απο τοτε…συμμορφωθηκα!:lol:
Η μάνα μου είχε σκυλομετανιώσει, όταν πριν κάμποσες δεκαετίες, με άφησε να πάρω το Number of the beast. Με ψιλοζόρισαν λίγο τον πρώτο καιρό (γιατί είναι έτσι το εξώφυλλο με αυτό το τέρας, πού τρως τα λεφτά σου, πάρε και κάνα ρούχο ρε παιδί μου, άμα ξεμείνεις από παπούτσια φόρα κάνα δίσκο), αλλά με το πέρασμα του χρόνου η φάση έχει μόνο πλάκα πια. Πάντως η μάνα μου, το ρεφρέν του Guyana το λατρεύει. Όπως και πολλές μπαλάντες.
Με τον πατέρα μου είχα κάτι ζόρια, ενώ γενικά είναι ανοιχτόμυαλος όσον αφορά τη μουσική, άμα ακούσει για οτιδήποτε περιέχει τη λέξη “metal” μέσα του παθαίνει κάτι. Αλλά αργότερα όταν κατάλαβε ότι και ο γιός είναι ανοιχτόμυαλος και όχι προσκολλημένος μόνο σ’αυτό ηρέμησε
Ε η μάνα μου απλά γκρινιάζει για τα λεφτά για cd. Αυτή πάλι γκρινιάζει για οτιδήποτε έχει να κάνει με λεφτά. Και για τα λεφτά για συναυλίες εκεί να δεις… Τώρα ας πούμε για AC/DC, όταν είδε τον πανικό που είχε αρχίσει η προπώληση εισιτηρίων μ’εκείνες τις ουρές είπε “ευτυχώς ο Δημήτρης είναι στρατό τώρα, μπας και γλιτώσουμε κάνα φράγκο!” Πού να’ξερε…
Φυσιολογικά…καρδιά, εγκεφαλίκά κλπ κλπ:D:!:
…get a job!!!
Ε τα κλασσικά,“τι ειναι αυτα που ακους παιδι μου”,“Πως είναι έτσι αυτος στη φωτογραφια??” και αλλα τετοια όπως πολλοί θα ξέρετε απο πρώτο χέρι…Αλλα με τον καιρο το συνήθησαν και όλα καλα και ωραία!!! :D:D
Μην ξύνεις πληγές… Το παλεύω πολύ άσχημα τελευταία
(δν έχω κ πολύ καιρό που απολύθηκα πάντως…)
Mε ένα χαμόγελο ικανοποίησης.
ευτυχως οι γονεις μου ακουνε rock/metal κ απ0 αυτυσ κολλησα… οταν τ μαθαν μου διναν ο καθενασ απο 10 ευρω ν παιρνω cd…
Απλα καναμε κατι σαν συμβολαιο οταν ειναι σπιτι η ο πατερας θα ακουω μονο 70ς γτ τα γουσταρει οχι πως δεν ακουω μεταλ εκεινες τις ωρες απλα μεταλ γουσταρω να το ακουω ΔΥΝΑΤΑ
Στ @@ τους
αυτο.
Ιδέα δεν έχουν τι ακούω…Δεν τους ένοιαξε καν…Χαμπάρι δεν πήραν…
Τι θα μπορούσαν να πουν?? Και εκείνοι άκουγαν rock στην εποχή τους. Από εκείνους βρήκα τις πρώτες κασέτες τότε και άκουσα…Στους δίσκους του πατέρα μου υπήρχε και ένας Sabbath, που ήταν ό,τι πιο μέταλ κυκλοφορούσε τότε…
καλα με το να ακουω μεταλ αλλα οταν ειμαι και σε συγκροτημα…εκει πεφτει το μπινελικι