Και για να μην ξεχνιόμαστε boys, girls (and the betweens)
Γενέθλια για το μεγάλο Geddy Lee. 60άρης ο κύριος λέμε…keep rockin’…
Και…και… σαν σήμερα πριν 39 χρόνια o μικρός τυμπανιστής Neil ενώνει τις δυνάμεις του με μια εξίσου νεαρή μπάντα. Ή αλλιώς, η μέρα που άλλαξε την μουσική μας…
Να μας ζησει ο [B][SIZE=“3”]ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ[/SIZE][/B] Geddy Lee και ευχομαι στην επομενη περιοδεια να καταφερω να τον δω να με μαγευει απο την σκηνη οπως εχει μαγεψει εκατομμυρια ανθρωπους τοσα χρονια.
Rush’s Vapor Trails Remix and 7-Disc Box Set of Atlantic Era Studio Albums Coming October 1st
Ευχαριστη εκπληξη το remix του Vapor Trails, γιατι ειχα την εντυπωση πως ειχε ξεκινησει η διαδικασια να remix-αριστει αλλα δε θα γινοταν τελικα. Αν και δεν ειμαι ιδιαιτερως “κολλημενος” με τετοια θεματα, το “One Little Victory” και το “Earthshine” που ειχαν remix-αριστει για μια συλλογη οντως ηταν διαφορετικα προς το καλυτερο.
Δυσκολο να μην ηταν καλυτερα. Απο τους χειροτερους ηχους που εχω ακουσει εχει το συνθετικα πολυ καλο Vapor Trails.
Και σε βινύλιο 
Εμενα μ αρεσε το Vapor Trails οπως ηταν , ελπιζω η αλλαγη να ειναι οντως προς το καλυτερο .
?Vapor Trails was an album made under difficult and emotional circumstances ? sort of like Rush learning how to be Rush again ? and as a result, mistakes were made that we have longed to correct. David Bottrill?s remixes have finally brought some justice and clarity to this deserving body of our work,? says Geddy Lee.
?Every song has been given a new life, from the fire of ?One Little Victory,? ?Secret Touch,? and ?Ceiling Unlimited? to the melodic musicality of ?Sweet Miracle? and ?How It Is?? these songs have been redeemed. Thank you David!?
Προσωπικά έχω μεγάλες ελπίδες.
Απο τη στιγμη που μ αρεσε το πρωτοτυπο, μαλλον το αντιθετο ισχυει για μενα
Ωραία,το remix Lp δίπλα στο original.Καλά θα ήταν να ΚΟΨΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ TEST FOR ECHO ΣΕ ΔΙΣΚΟΟΟΟΟΟΟ …μπας και κλείσουμε.
__Εγώ πάλι, ειδικά απ’ τη στιγμή που μου άρεσε το ‘original’ Vapor Trails, λέω, AMEN 8)
__Μιλάμε για ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ άλμπουμ του οποίου το ΠΟΛΥ ΜΕΤΡΙΟ ηχητικό αποτέλεσμα απέτρεψε πολλούς από τους φανς τους να του δώσουν ακούσματα. Εκτός από το Clockwork που ακόμα δεν έχω αποφασίσει, νομίζω το καλύτερό τους από την επανένωση και μετά (κι ας υπάρχουν κάτι Narcissism και Far Cry)
__Bέβαια, θα είχε τρελό ενδιαφέρον να το ΕΠΑΝΗΧΟΓΡΑΦΟΥΣΑΝ όπως σκεφτόντουσαν ΠΟΛΥ σοβαρά κάποια στιγμή, ειδικά τώρα που είναι σε φόρμα (στην τελευταία περιοδεία είναι ‘αστείο’ το πόσο καλύτερα παίζουν το Tom Sawyer πλέον, σχεδόν δε μπορώ να το εξηγήσω, ο Peart βελτιώνεται… ΝΑΙ, κι άλλο! 8O ).
__Αλλά ακόμα και αυτό είναι σούπερ ευπρόσδεκτο. ΝΑΙ, με έπιασε η καρδιά μου την πρώτη φορά που μπήκε το One Little Victory απ’ τα τέρατα ηχεία μου και γούσταρα, αλλά για λίγο… τελικά το cd σε κούραζε και κυρίως έφταιγε το ηχητικό αποτέλεσμα. Και όπως έχω ποστάρει παλαιότερα δις (και με links) είναι ξεκάθαρο το πόσο ‘καλύτερα’ ακούγονται τα κομμάτια που τα παιζαν μετά live ή από προσπάθειες φαν να καθαρίσουν τον ήχο (ή και τα ρεμίξ που είχαν κάνει στο “retrospective 3” στα ‘One Little Victory’ και ‘Earthshine’ -που ήταν καλά αλλά ελπίζω σε καλύτερο αποτέλεσμα).
__Με λίγα λόγια, BRING IT ON, θα το λιώσουμε! 8)
ΦΟΒΕΡΑ ΝΕΑ. Το Vapor Trails παίζει να το έχω ακούσει ολόκληρο 1 φορά όλη κι όλη λόγω ήχου. Τώρα που θα βγει σε βινύλιο θα το τιμήσω όπως του αξίζει.
Τελευταία αγόρασα το
το οποίο έχει και πολύ καλές διασκευές αλλά και αδιάφορα κομμάτια. HIGHLIGHTS: 2112, Subdivisions (με χορωδιακά μέρη), Working man, Fly by night. Στα αδιάφορα συγκαταλέγεται σίγουρα το Closer to the heart. Αξίζει νομίζω να του ρίξετε μια ακρόαση.
Μια χαρα ειχε βγει σε βινυλιο το Vapor Trails :).
Αναμενουμε. Το πρωτοτυπο ειναι συνθετικο θαυμα, αλλα ηχητικη κουραδα.
Ναι αλλα πλεον δεν μπορεις να το αγορασεις. Στο discogs το ειχα δει στα 350 euros…
Δε χρειαζεται να το αγορασω, το εχω ηδη :).
Eτυχε να πεσω στο εξης [B]αρθρο[/B].
Δε συμφωνω (προφανως) με οσα λεει, αλλα λεει αρκετες αληθειες τοσο για τη μπαντα οσο και για μας τους οπαδους της, των οποιων η συνειδητοποιηση πραγματικα μου εφερε ενα ειλικρινες γελιο. 
Με πρόλαβες! Και εγώ το διάβασα χθες και το βρήκα πολύ διασκεδαστικό σε όσα γράφει για τους Rush (και στην αναφορά στον Gregg Allman! :lol:) και αρκετά ρεαλιστικό σχετικά με την κατάσταση στην Βόρεια Αμερική όπου ειναι αδύνατο να μην υπάρχει σε κάθε παρέα ένας άρρωστος Rushάκιας, oι συναυλίες είναι κατά κύριο λόγο αρχιδόκαμποι (οι όποιες γυναίκες συνήθως σέρνονται από τον γκόμενο/σύζυγο, λίγες γουστάρουν κανονικά, ξέρουν κομμάτια κλπ.) και στο Classic Rock ραδιόφωνο οι Rush είναι δύναμη σε επίπεδα Zeppelin και Stones!
Kαι στον Καναδά είναι πράγματι αντικείμενο εθνικής υπερηφάνειας, όπως τα λέει!!! 8)
Το Μάρτη συνάντησα πρώτη φορά θείο μου που έζησε για δεκαετίες στον Καναδά (Μόντρεαλ). Όταν του είπα ποιο γκρουπ θα έβλεπα στις 24/5 στο Λονδίνο, μου λέει: Α, οι Rush. Δεν ακούω ροκ, αλλά αυτούς τους ξέρω. Είναι national institution in Canada 
[I][B]The only person in the movie who mentions sex is Gene Simmons. He tells stories about the seventies, when everybody else was chasing groupies (?you could even be an ugly bastard like me and get laid!?) while the Rush guys went back to the hotel to read books.[/B][/I]
Εκλαψα
Δειτε την ταινια “Beyond The Lighted Stage” ρε οσοι δεν το εχετε κανει ηδη