Ceremony… καταπληκτικός “groovy” black metal δίσκος!
Τα αγαπημένα τραγούδια μου είναι απο το the passage και απο το Reign of Light αλλα και από τα υπόλοιπα albums.
Το θέμα όμως είναι οτι συνολικά γουστάρω περισσότερο το Blood Ritual το οποίο τυγχάνει να είναι ποιό “Pure” χωρίς πολλές electronic επιρροές (όχι οτι τις απορρίπτω αλλά δεν είναι όλοι Ulver 
)
Μέχρι και το Eternal φοβεροί, το Reign Of Light ακούγεται σαν κακέκτυπο rammstein, ενώ το Solar Soul και το Above μια χαρά δίσκοι και ειδικά το τελευταίο είναι και ψιλοεπιστροφή σε γνωστά πράγματα. Και φυσικά καμία αναφορά για το “Era One”!!!
Γενικά όμως η περίοδος από το “Rebellion” EP μέχρι και το “Exodus” EP είναι η πιο δημιουργική τους και περιλαμβάνει μάλλον τα δύο κορυφαία τους άλμπουμ. Αν και τα δύο πρώτα βασικά είναι κλασικά πλέον.
Passage:):!:
νομιζω απο το ‘rebellion’ μεχρι το ‘exodus’ υπαρχει μονο ενας δισκος το “passage”
μετα το exodus ειναι το eternal και πριν το rebellion to ceremony of op.
πιοιους 2 εννοεις γιατι με μπερδεψες?
το era one το projekt μια χαρα ηταν απλα ηταν ηλεκτρονικη μουσικη.
το reghn of light
δεν εχω καταλαβει γιατι το συγρινουνε
με ramstein δεν ακουω κατι τετοιο
εκτος αν εννοουν τη παραγωγη
του album που οντως μοιαζει ειναι υπερβολικα δυνατη
επειδη ακουω και ramstein αρκετο καιρο αν μπορει καποιος να μου πει ποiα τραγουδια
του δισκου
μοιαζει με ενα αντοιστοιχο των samael
πραγματικα θα με βοηθησει
Χμ, ναι. Είχα την εντύπωση οτι το Rebellion βγήκε πριν το “Ceremony…”, αλλά βγήκε λίγο μετά. Τέλος πάντων, Ceremony και Passage είναι οι δύο δίσκοι για τους οποίους έγινε λόγος. Δισκάρες, όπως και το υποτιμημένο “Eternal”.
Όσον αφορά το “Reign Of Light”, σίγουρα δεν είναι και από τα καλύτερα άλμπουμ τους, αλλά όσον αφορά τους Rammstein και την επιρροή τους, ε φαίνεται αυτό από την ηχητική προσέγγιση στο αλμπουμ. Ίσως, η αναφορά ως κακέκτυπο να ΄ναι κάπως υπερβολική, αλλά οκ, κομμάτια σαν το “As The Sun” πχ, έχουν κάτι που να θυμίζει. Πάντως το “Solar Soul” είναι πολύ καλύτερο.
Ξέθαψα και ένα topic ψάχνοντας για αυτη την αγαπημένη μου μπάντα.
Ήμουν μεταξύ του Ceremony και του Passage, ψήφισα το δεύτερο όμως. Ήταν κάτι πολυ διαφορετικό όταν βγήκε θυμάμαι…προσωπικά με ταξίδευε, σαν ναρκωτικό ένα πράγμα 
.
Αυτό το Above (επειδη δεν τους παρακολουθω πια) πότε βγήκε και τι ειναι?
κυκλοφορησε περυσι και θεωρητικα θα επροκειτο για επιστροφη στις Ceremony εποχες (ηχητικα) κατι το οποιο δεν συνεβει στη πραξη. Βεβαια δεν εχει καμια σχεση ουτε με Solar Soul h’ Reign of Light η κατευθυνση του ειναι οντως πιο “μαυρομεταλικη” απλα η συγχρονη παραγωγη και κακα τα ψεμματα η μακρα αποχη των Samael απο τετοιες μουσικες τους εκανε να γραψουν ενα δισκο και παλι αρκετα “μοντερνο” για τα δεδομενα αυτου που σκοπευαν να κυκλοφορησουν.
Εχει ομως καποιες πολυ δυνατες στιγμες (Under One Flag, Polygames, Black Hole, In There) απ οσο θυμαμαι εχω να τ ακουσω απο περυσι .
Αξίζει να το ψάξω δηλαδή, γιατι τα δυο προηγουμενα τα ακουσα μια δυο φορες και μετα τα εφαγε το μαυρο σκοταδι (εχω και ψωνιο και θελω να αγοραζω τα album απο τα συγκροτηματα που μου αρεσουν)
Ο καιρός πέρασε και…
δεν εχει σχεση με οτιδηποτε κυκλοφορησαν στο διαστημα 99-07 σιγουρα αξιζει αφου εισαι και φαν 
Σε ευχαριστω :thumbup:
Samael-Lux Mundi
Οι Samael στο τελευταιο τους δισκο εχουν καποια απο την μαγεια του παρελθοντος.Η ατμοσφαιρα βρισκεται και παλι εδω,απλα δεν στοιχειωνει οσο στο παρελθον.Λιγα βιομηχανικα στοιχεια εχουν προσκολληθει στο ηχο τους (οπως και παλιοτερα)ενω και παλι τα πληκτρα παιζουν πρωταγωνιστικο ρολο.Μονο τα φωνητικα φερνουν στο αρχαιο black παρελθον τους,αν και ειναι αρκετα πιος σκληρος δισκος απο καποιους που προηγηθηκαν.Σαν συνολο,δεν μου ειπε και πολλα πραγματα,τα λεπτα περνουν ανωδυνα,μονο για συνοδευτικο.Καλυτερη στιγμη ξεχωρισα το Of War ενω και το πιο ‘‘σκληρο’’ The Shadow of the Sword ειναι αρκετα γυμνο ωστε να μου αποσπασει την προσοχη.
[B]Blood Ritual[/B] και [B]Ceremony Of Opposites [/B] (δισκάρα)
μέχρι στιγμής. Τα λοιπά θα τ’ ακούσω.
Τι’ναι τ’ αποπάνω…Νέο δίσκο βγάλαν; Εξώφυλλο κ γαμώ…8O
Χμμ… Σε σχέση μ’αυτά τα 2 που’χεις ακούσει μην περιμένεις κάτι αντίστοιχο. Έχουν αλλάξει ύφος προ πολλού - καμία σχέση δλδ. Το’χουν πάει στο πιο industrial.
και πάλι, θα τσεκάρω…
Ευχαριστώ
Samael-Ceremony Of The Opposites (1994)
To Black Metal μπορεί να γεννήθηκε στα (τέλη των) 80ς αλλά είναι αδιαμφισβήτητο ότι γιγαντώθηκε στα 90ς. Ο ήχος (και κάποια περιστατικά) που το έκαναν γνωστό είναι αυτός των πρώιμων Bathory,Darkthrone, Mayhem κτλ. Να υπάρχουν μελωδικές γραμμές, πόσο μάλλον πλήκτρα/συνθεσάιζερς στο black ούτε για πλάκα, πιο πολύ για κακόγουστο αστείο θα έμοιαζε. Όπως πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Μια από τις πρώτες και καλύτερες, οι Ελβετοί Samael. Ξεκίνησαν το αρχαίο 1987 και ήδη πριν από το ντεμπουτο τους, κάναν χρήση από πλήκτρα. Αγαπάω τα δύο πρώτα τους αλλά μεγάλη θέση στην καρδιά μου έχει το εφιαλτικό ''Ceremony Of The Opposites''.
Τα πλήκτρα στους Samael δεν είναι συνοδευτικά. Ηγούνται. Ας τα πάρουμε από την αρχή. ΟΛΕΣ τις συνθέσεις, ΟΛΗ την μουσική την γράφει ο Xytras. Ο drummer δηλαδή. Και πληκτράς σε ΟΛΟΥΣ τους δίσκους εκτός από αυτόν που τα χρέη αναλαμβάνει κάποιος Rodolphe H.(με λίγα τα ψωμιά του στους Samael). Και η μουσική που γράφει ο Xytras πατάει πολύ στα πλήκτρα, βασίζεται πολύ στην ατμόσφαιρα που αποδίδουν. Χτίζεται πάνω σε αυτά αλλά κρατάει την σημαία του black metal περήφανη ψηλά. Ακραία και βλάσφημη. Ανατριχιαστική όπως πρέπει. Θυμάμαι τον συνομίληκο μου Καστοριανό ξάδερφο (τότε 15ρηδες) να μου λέει ότι την μέρα που πρωτάκουσε το ''Baphomet's Throne'' έβλεπε εφιάλτες όλη νύχτα. Δεν του χε ξανατύχει, δεν του ξανάτυχε. Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το αγαπημένο μου του δίσκου (και μοναδική σύνθεση που βοηθά και ο Vorphalack που με την σειρά του έχει γράψει όλους τους στίχους). Μια συμφωνία με τον Διάβολο. Πρέπει να πούλησαν τις ψυχές τους για να εμπνέυστηκαν τόσο πολύ. Μια αλληλουχία σκοτεινών στιγμών πληρώνουν τον αέρα και το νιώθεις που τις αναπνέεις, που τις καταπίνεις. Και είναι διαβολικά πιασάρικο, παραμόρφωμένες κιθάρες, σαγηνευτικά κρουστά, τσιριχτά φωνητικά, βεβηλωτικά πλήκτρα και βλάσφημοι στίχοι.
Το ''Ceremony Of The Opposites'' δεν είναι όμως single. Έιναι ένας ολοκληρωμένος δίσκος γεμάτα... κακούδια. Το μαύρο ταξίδι ..από νωρίς φαίνεται. Επικίνδυνες σκέψεις προσαρμόζονται με ήχους και γαρνίρονται με καταραμένες ψυχές μεταμορφωμένες σε ηλεκτρισμό. Τα λόγια δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν αυτή την μαυρίλα που έρχεται με το προσωπείο της μελωδίας και το εγχειρίδιο της σατανικής τους τελετής κρυμμένο κάτω από την ρόμπα της προσβάσιμης ηχητικά μουσικής τους. Η χημεία που συντελείται είναι άκρως πειραματική αλλά και επιτυχημένη με καταστροφικά αποτελέσματα. Και για να αναφέρω και ένα άλλο λατρεμένο τραγούδι, θα πω το ''Crown'' που σου παραλύει τους νευρώνες από τις ωμοπλάτες και κάτω και νιώθεις σαν ψυχολογικά τετραπληγικός με ένα ηλίθιο χαρωπό χαμόγελο. Και το όλο πακέτο συνοδεύεται με την αψεγάδιαστη παραγωγή του Waldemar Sorychta.Ωραίος ο dargaard.
Το “Ceremony of opposites” ήταν ένα τεράστιο σοκ για μένα όταν το πρωτάκουσα, γιατί πρώτη φορά άκουγα black metal σε mid-tempo ταχύτητες, με κοφτά riff και με παντελή απουσία blastbeats. Γοητευτικό στυλ είχαν οι Samael, ανεξαρτήτως γούστου. Και τα επόμενα δύο (“Passage” & “Eternal”) είναι πολύ καλά.
Άσχετο, άλλα θυμάμαι ότι γούσταρα τρελά και το κομμάτι τους “Inch 'allach” που δε θυμάμαι καν σε ποιο CD είναι, μάλλον ένα από αυτά που τους έκραζαν όλοι.
Samel εγώ το σοκ το έπαθα με το Rain από το Passage που το είχα ακούσει σε μια συλλογή black metal. Στο καπάκι σχεδόν πήγα και αγόρασα το πακετάκι που είχε βγάλει τότε η Century Media με τα Ceremony of Opposites/Passage και έπεσε λιώσιμο.
Να πω την αλήθεια βέβαια το Passage ήταν που αρχικά μου είχε αρέσει περισσότερο σαν άλμπουμ. Το Opposites χρειάστηκε να περάσει λίγος χρόνος για να το συνηθίσω και να μεγαλώσει (την μαυρίλα) μέσα μου.
Πάντως η περιγραφές dargaard είναι spot on.
Ο πιο groovy black metal δίσκος που έχω ακούσει! Πραγματικά καταπληκτικός δίσκος!
Edit: Χα! το ίδιο σχεδόν είχα γράψει και το 2009(βλ. σελ. 1)