Από το 2012…
1 Like
εντιτ, λάθος θρεντ, ωραίο το κομμάτι :")
πωωωωωωωω γ#@!μησε το κομμάτι!!!
στο amazon βλέπω ότι το πουλάνε μόνο σε βινύλιο και mp3… δεν θα βγει σε cd ο δίσκος?? ούτε τα ονόματα των τραγουδιών δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα… τι γίνεται??
Εδώ βλέπεις κάποιους τίτλους, κάθε μέρα βγάζει και από έναν. Τώρα για CD πραγματικά δεν έχω ιδέα
1 Like
Το Fuck & Kill είναι διασκευή Manowar ;;; 
2 Likes
Σε τέτοια περίπτωση θα ήταν “Hail, Fuck & Kill” ή “Fuck With (the) Power (of Steel)” 
2 Likes
βγηκε
να και το τρακλιστ
- Lives
- Angry Guru
- Dictator
- F**k And Kill
- Guns Are Loaded
- Never Forget
- Talkin S**t
- Till The End
- We Won’t Obey
- Sickening Wars
- Gie Mou
- Assimiliate
2 Likes
Ναι είναι διασκευή του γιε μου του Κόκκοτα. Το έχει παίξει και live.
1 Like
φανταστική η διασκευή του " γιε μου "
1 Like
και για του λόγου το αληθές
1 Like
Θα μπορούσε να είναι και το Kill Fuck Die από W.A.S.P.
Έχει ¨βγει" πάντως το ακούω τώρα!
Mετα από 2 ακροάσεις έχω ξεχωρισει τα lives, guns are loaded, angry guru, fuck and kill, talkin shit, sickening wars και το gie mou.
Πολύ καλός δίσκος!
Όντως δισκαρα με 2 ακροάσεις και γουστάρω πολύ! Δεν υπάρχει μέτριο κομμάτι
Κάπου πήρε το μάτι μου ότι αυτός ο δίσκος έχει κομμάτια που προοριζοταν για πιθανό νέο SOAD
Σύμφωνα με Daron
Δε θυμάμαι πηγή όμως
2018 live unplugged με 2 απο system, 2 απο το ditactor, 1 ακυκλοφορητο, και 9 απο το ντεμπουτο
2 Likes
blastbeat σε unplugged ρε οι θεούληδες
Το λιώνω κι εγώ τον τελευταίο καιρό, μιας και το πρώτο τους το θεωρώ από τα καλύτερα albums εκείνης της χρονιάς και μία αντάξια, απλoποιημένη εκδοχή των System of a Down (που μάλλον τότε καταλάβαμε ότι ο Malakian αποτελεί κάτι παραπάνω από το 80% της μπάντας).
Μου άρεσε ο δίσκος, όχι τόσο όσο το πρώτο, αλλά μου άρεσε. Το έχουμε μάθει, πλέον, ότι ο Malakian έχει υπέρμετρο ταλέντο στο εξής: να φτιάχνει τραγουδάρες με μία λογική “less is more”. Δεν πολυσκοτίζεται να σκέφτεται εισαγωγές, γέφυρες, μουσικούς συνδιασμούς κλπ. Ο τύπος ξέρει απλά να σκαρφίζεται τις φωνητικές γραμμές που ΠΡΕΠΕΙ πάνω από τα πιο απλά, αλλά κολλητικά, riff, τόσο απλό. Θα έλεγα ότι στο “Dictator” φτάνει αυτήν τη λογική σχεδόν στα άκρα (συγκριτικά με System και το πρώτο Scars), αλλά ακόμα του βγαίνει. ΟΚ, κάποια κομμάτια δεν εντυπωσιάζουν όσο κάποια άλλα, αλλά ο δίσκος γενικά στέκεται καθ’ όλη τη διάρκεια πολύ καλά. Προσωπική μου αδυναμία, όταν αφήνεται σε πιο αργές/συναισθηματικές φάσεις (“Guns are loaded”, “Talkin’ shit”, “Till the end”). Αλλά και τα κλασικά, παρανοϊκά του κομμάτια είναι τέλεια (“Lives”, “Angry guru”, “Fuck and kill” ). Τι να πεις όταν στα “αδύναμα” κομμάτια του δίσκου θα έβαζες το ομώνυμο, το “Never forget” ή το “Sickening wars” (λέω εγώ τώρα). Ότι έχεις να κάνεις με δισκάρα, μάλλον, θα έλεγες.
Το μόνο αρνητικό που βρήκα είναι ότι το minimal σκεπτικό του ίσως αφαιρεί πόντους από την ενορχήστρωση κάποιες φορές ή από το πώς, τέλος πάντων, “στήνεται” το κομμάτι. Π.χ. τα drums είναι εντελώς αδιάφορα, είναι πάρα πολύ έντονη η απουσία του Dolmayan, απορώ που δεν το ανέφερε κανείς γιατί το θεωρώ σαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της συνθετικής λογικής των System και Scars. Κατά τ’ άλλα μια χαρά.
1 Like