Tους γάλλους [B]Eibon[/B] τους πρότειναν εκτός από τον thevoid άλλοι δυο άνθρωποι των οποίων το γούστο εμπιστεύομαι απόλυτα, οπότε έκατσα και τους έψαξα. Βασικό χαρακτηριστικό είναι η φανερά ενημερωμένη τους δισκοθήκη (= εύρος επιρροών), ενώ η περίπτωσή τους μοιάζει κάπως με την αντίστοιχη των [B]Tombs[/B].
Στους Eibon υπάρχει έντονο death metal background, καθώς βρίσκουμε τον τραγουδιστή Γιώργο Μπαλάφα και τον μπασίστα Stéphane Rivière, αμφότεροι από τους death metallers [B]Drowning[/B] (ίσως κάποιοι τους θυμούνται), ενώ ο κιθαρίστας Guillaume Taliercio έχει παίξει και με [B]Glorior Belli[/B].
Eibon / Hangman’s Chair (2007)
Tα δύο πρώτα τους κομμάτια δεν προδιαθέτουν για μεγάλα πράματα, βαρύ sludge/doom με κύρια επιρροή τους [B]Sleep[/B] αλλά και προφανείς death metal καταβολές (το δεύτερο κομμάτι μυρίζει [B]Winter[/B]), καλοπαιγμένο αλλά ως εκεί. Αντίστοιχα φιλότιμοι και οι stoners Hangman’s Chair.
Eibon EP (2008)
Πάλι δύο δεκάλεπτα κομμάτια, αυτή τη φορά όμως είναι πιο εμπνευσμένοι και όπως σωστά λέει κι ο δεβόιντ είναι η καλύτερή τους δουλειά, και τα δυο κομμάτια είναι φοβερά, σωστές επιρροές κυρίως από [B]Neurosis /B, [B]Corrupted [/B]και σε δεύτερη φάση από [B]Winter, Unearthly Trance[/B] (ένα σημείο στο “Staring at the Abyss” είναι καρφί “In the Red”) και κάνα-δυο [B]Godflesh[/B]-ικά riffs.
Entering Darkness (2010)
Το ντεμπούτο άλμπουμ τους προκάλεσε αρκετό θόρυβο γύρω από το όνομά τους πέρσι και τους χάρισε μια θέση στην ευρωπαϊκή περιοδεία των ΥΟΒ με Ramesses, η οποία δυστυχώς ακυρώθηκε. Σε σύγκριση με το ΕΡ έχουν προσθέσει αρκετές ακόμα επιρροές. Πρωτα απ’όλα δίπλα στη [B]Neurosis/Winter[/B] βάση έχουν ενσωματώσει στοιχεία από post-metal και αυτό είναι αρχικά απογοητευτικό, παρόλα αυτά οφείλω να ομολογήσω πως είναι αρκετά δουλεμένα (αποφεύγουν οριακά το σκόπελο δηλαδή να ακουστούν “έντεχνοι” και δήθεν), και θυμίζουν νοερά την αντίστοιχη οπτική των [B]Thou [/B]πάνω στο θέμα, συνολικά κερδίζουν αρκετούς πόντους από την πολύ καλή κιθαριστική δουλειά. Οπαδοί των πρώιμων [B]Cult of Luna[/B] λογικά θα γουστάρουν αυτή την εξέλιξη.
Από κει και πέρα, το “Path To Oblivion” που κλείνει μεγαλειωδώς το δίσκο μου θύμισε πόσο μεγάλη μπάντα ήταν οι [B]Isis[/B], με το μπάσο να πιάνει και κάποιους παιχνιδιάρικους [B]Tool[/B]-ισμούς σε σημεία. Στo “These Chains” πιάνουν την blackmetal παράδοση της χώρας τους, καθώς θυμίζει αρκετά [B]Deathspell Omega[/B], ενώ κάποια ακόμα ‘πικρά’ blackmetal riffs υπάρχουν διάσπαρτα στο δίσκο.
Πλήθος επιρροών λοιπόν, θέλουν λίγη δουλειά στο να τις ‘χωνέψουν’ όλες και να δημιουργήσουν δικό τους ήχο (εδώ είναι που χάνουν από τους [B]Tombs[/B]), αλλά μάλλον αυτό ήταν το ισχυρότερο ντεμπούτο του χώρου το 2010 (μαζί με το [B]Coffinworm[/B]).
Είχα πάρει το σπλιτ με hangman’s chair καταλάθος γιατί είχα νομίσει ότι ήταν οι άλλοι eibon, οι νορβηγοί, που επιτέλους φιλοτιμήθηκαν να κυκλοφορήσουν [I]κάτι[/I], και περιττό να περιγράψω το ΣΟΚ όταν πάτησα το play, και μέχρι να καταλάβω τι συμβαίνει.
Για το entering darkness έχω ακούσει κάτι δειλές καλές αναφορές, αλλά το σχόλιο bleedin είναι η πιο (μόνη?) εμπεριστατωμένη γνώμη/σχόλιο/ κριτική που έχω δει ως τώρα…
To ξέρω, στη λίστα του Αγόρου το είδα, αλλιώς δεν παίζει να είχα πάρει μυρωδιά ότι κυκλοφόρησαν άλμπουμ. Γι αυτό μου έκατσε γάντι που το πόσταρες τώρα, γιατί είχα στο νου μου να το ψάξω αλλά ανέβαλλα/ βαριόμανε.
Τελευταία παραμελώ τις τακτικές μου χαμερ-οστήλες, στηρίζομαι στο ροκιπήντια για ενημέρωση :roll:
[B]The Body - All the Waters of the Earth Will Turn to Blood[/B]
Κυκλοφόρησε το 2010 αλλά το πήρα χαμπάρι πριν κανα 2-3 βδομάδες. Πρόκειται για έναν δίσκο ο οποίος μπλέκει αρκετά είδη (sludge, drone, noise ενώ τα φωνητικά έχουν περισσότερο black metal χαρακτήρα). Το έβαλα στις sludge κυκλοφορίες γιατί θεώρησα ότι παρά τα διάσπαρτα στοιχεία από διάφορα είδη, το sludge στοιχείο υπάρχει σχεδόν σε όλα τα κομμάτια. Προσωπικά μου αρέσει αυτή η άρρωστη ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Μπορεί να μην είναι άριστο αλλά πιστεύω ότι είναι ένας αξιοπρεπής δίσκος.
Αυτό μου το’χε πασάρει ο σομνάμπουλιστ κάπου το καλοκαίρι.
Παραθέτω διαλογο:
somnambulist
καταρχάς, τι μαυρίλα είναι αυτή ρε μλκ, ήμαρτον! ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΩΡΑ.
κατά τ’ άλλα, έπεσα πάνω σ’ αυτούς τους κρετίνους οπλαρχηγούς
και σκέφτηκα… “τόσες σαβούρες ακούει, μπορεί να του αρέσει”. σαν πολύ κατεστραμμένο ντρονσλατζ είναι αν και γενικά πουστεύουν τον θόρυβο τους με πειραματισμούς, οπότε δεν παίρνω όρκο! για τον φετινό δίσκο πάντα.
το pitchfork δεν του έβαλε 8, αλλά 8.5.
έχω όλη την καλή διάθεση να αποθεώσω, αλλά δεν το έχω ακούσει ακόμα.σίγουρα θα τσεκαριστεί με πρώτη ευκαιρία.αποθεώνω εκ των προτέρων λοιπόν, και κρατάω μια πισινή μπας και (λέεεμε τώρα :roll:)…
[B][FONT=“Franklin Gothic Medium”][SIZE=“4”]Ol’ Scratch - The Sunless Citadel[/SIZE][/FONT][/B] (2009)
tracklist:
[SPOILER]1. The Sunless Citadel (03:40)
2. Infernal Judgement (05:38 )
3. Redneck Deity (04:56)
4. Draconian March (05:37)
5. Bottom Basement (05:02)
6. Tree of Woe (06:28 )
7. Last Charge of a Dying Race (05:34)
8. Brink of the Maelstrom (06:31)
9. Wizard Smoke (05:38 )
10. The Goatbridge (11:35)
Total playing time 01:00:39[/SPOILER]
[FONT=“Verdana”]Ελπίζω να μην έχουν αναφερθεί ήδη…
Οι Ol’ Scratch σχηματίστηκαν το 2005 στη Virginia των Η.Π.Α και μόλις πέρσι διαλύθηκαν δυστυχώς.
Έχουν κυκλοφορήσει 1 demo, 3 ΕP’s, 2 split-άκια και το full-length ντεμπούτο album “The Sunless Citadel” του 2009 που θα σας προτείνω.
Ο ήχος τους δεν θα έλεγα πως είναι αμιγώς ΣΛΑΤΖ διότι φλερτάρει και με άλλα genres.
Το album ξεκινάει με μια βαλτώδη, βασανιστική drone εισαγωγή για να μπει το δεύτερο κομμάτι “Infernal Judgement” που πιστεύω είναι από τα απολαυστικότερα του δίσκου. Στην αρχή αργό, με έντονο το μπάσο σε σημεία και αφού περάσει κανα 1μιση λεπτό αλλάζει το tempo και σκάει ένα πορωτικότατο riff για να ανάψουν τα αίματα!
Από κει και πέρα, για να μην σας κουράσω με μια track-by-track ανάλυση, θα αναφέρω μερικά στοιχεία που ξεχώρισα.
Αρκετά χαμηλά κουρδίσματα, αργοί ρυθμοί ως επί το πλείστον αλλά και stoner λογικής ξεσπάσματα με λαμπάτα blues κιθαριστικά leads για να σπάει η μονοτονία.
Γρήγορα “καλπάσματα” σε στυλ High On Fire στο “Last Charge of a Dying Race” αλλά και “χάσιμο” με αργά τζαμαρίσματα μπάσου/drums στο επικό 12λεπτο σχεδόν “The Goatbridge” που κλείνει το δίσκο. [*στο συγκεκριμένο κομμάτι γίνεται και ένα υποσυνείδητο tribute στους πατέρες Sabbath με το περίφημο “τρίτονο του Διαβόλου” να κάνει την εμφάνισή του].
Επίσης στο “Brink of the Maelstrom” θα ακούσετε γυναικεία δεύτερα φωνητικά που δίνουν μια όμορφη πινελιά.
Τέλος το “Tree of Woe” είναι ένα έξυπνο τραγουδάκι που σπάει στα δύο τον δίσκο με τις ακουστικές κιθάρες, τα (σχεδόν) clean φωνητικά, το percussion με τύμπανα, ντέφι και λοιπά εξωτικά κρουστά.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον τραγουδιστή του συγκροτήματος πάντως.
Ικανότατο λαρύγγι που προσαρμόζεται ανάλογα με το ύφος του εκάστοτε τραγουδιού.
Από σάπια και ξεσκισμένα φωνητικά στις σλατζο-ντουμ στιγμές, σε λίγο πιο καθαρά & ροκεντρόλικα στα stoner περάσματα. Μέχρι και μερικές κραυγές/τσιρίδες πετάει που και που. Χαμαιλέων!
Στο youtube βρήκα μόνο το παρακάτω, οπότε τσεκάρετε το myspace τους για πιο ολοκληρωμένη αυτιά :arrow:
[U]Trivia :[/U] Old Scratch is a folk name for [B][COLOR=“Red”]The Devil[/COLOR][/B] in the local legends of New England and pre-Civil War America.[/FONT]
Eρχόμουν να ποστάρω, αλλά να που ο thevoid έκανε τόσο καλή δουλειά και μ’έβγαλε από τον κόπο:roll:
Δεν έχω προλάβει να τους ακούσω πολύ, απλά μόλις τους ανακάλυψα κι ενθουσιάστηκα (μαγκώνομαι με τα φωνητικά μόνο) και είπα να το μοιραστώ. Βασικά η bold-αρισμένη πρόταση φαίνεται να το καλύπτει μία χαρά το θέμα.
The album, which was recorded at Semaphore Recording with engineer Sanford Parker (Yob, Unearthly Trance, Nachtmystium, Pelican) and mastered by Collin Jordan (Ministry, Ohgr / Skinny Puppy) at the Boiler Room, will be released on April 19th in North America, with the LP version available for Record Store Day.
‘Furnace’ will however, be available as a special tour-pressing LP from the band directly at shows prior to its official release. This tour pressing will feature art silk-screened by hand and will be limited to only 55 copies.
και εδω θα ακουσετε το …And The World Is As Night To Them
Oi [B]Batillus [/B]δυστυχώς δε μου’παν πολλά πράματα…
2-3 μικρά-μικρά νέα, μιας και δεν παίζει και τίποτα το τρομερά σπουδαίο αυτό τον καιρό πέρα -φυσικά- από το νέο [B]Crowbar[/B]:
oi [B]the Body[/B] που αναφέρατε πριν (και επίσης δε με τρελαίνουν) θα δώσουν ένα λάιβ-όνειρο στο Μπρούκλυν τον Απρίλιο με [B]Unearthly Trance[/B] και [B]Whitehorse [/B](θεοί αμφότεροι), το πολυαναμενόμενο “Jason the Dragon” των [B]Weedeater[/B] ήταν πρόταση της ημέρας (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) στο zine του Roadburn, ενώ από το πουθενά έμαθα ότι βγάζουν μέσα στο μήνα καινούριο οι [B]Tephra[/B] με τίτλο “Tempel”, και τιμής ένεκεν ξέθαψα το “A Modicum of Truth” μετά από 2,5 τουλάχιστον χρόνια.
NORTHLESS - clandestine abuse DLP
after a Cdr, an LP, a split 7" and a tape, this opus sees NORTHLESS clearing everyone out of their path with the heaviest, most diverse, and absolutely soul crushing stuff.
8 μάρτη από Halo of Flies και Gilead Media (εταιρία των Thou η τελευταία), απ’ότι κατάλαβα μόνο σε βινύλιο (600 copies. orange vinyl.) και digital download.
Ωπ. Αυτο το εχει προσφορα η Gilead Media μαζι με Ash Borer/Fell Voices, και τη βινυλιακη εκδοση του CDr των δευτερων. Γιιαααα πες κανα δυο λογια παραπανω ψηλε αρχηγε, μηπως ειναι κι αυτο καμια μπομπα και κανουμε σεφτε για καλα εδω περα.
ανακάλυψη του ρεντραμ είναι αυτοί, έχουν κι ένα ΕΡ του 2009 και παίζουν ντουμοσλατζοπόστ, αλλά όχι όσο γκέυ μπορείς να φανταστείς κάτι τέτοιο, χώνουν και μπιγκμπιζνεσίλες μέσα, γενικώς η μπάντα νιώθει καλά, θα σου θυμίσουν πολλά και τίποτα ταυτόχρονα, εγκρίνει και φορκμπόης.
Και κομμάτι από περσινό σπλιτάκι με τίγκα βινυλιομπασαδούρα.
